ศึกเดือด มหากาฬ นิยาย บท 55

"ตระกูลเฉินแห่งเมืองอสูร!"

เซียวเทียนหู่ตกใจจนหัวใจเต้นรัวๆ

เขาไม่ใช่ว่าไม่เคยเดาฐานะของเฉินอี แต่นึกไม่ถึงจริงๆว่าท่านนี้จะเป็นคุณชายตระกูลเฉินที่ลือกันว่าเกิดอุบัติเหตุจนตายไป ตอนที่ตระกูลเฉินเกิดความวุ่นวาย

"เหอะๆ ทำไม กลัวแล้วเหรอ?"

เฉินอียกมุมปากขึ้นเล็กน้อย

เซียวเทียนหู่สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดด้วยเสียงเรียบ "รู้สึกกลัวหวาดหวั่นเล็กน้อยแต่จะบอกว่ากลัวก็ไม่ใช่"

"ไหนๆท่านพูดพวกนี้ออกมาแล้ว คิดว่าคงมีมั่นใจว่าจะสามารถรับมือกับตระกูลเฉินได้"

"แค่ว่าฉันสนใจว่าทำไมคนของตระกูลเฉินถึงได้มาเมืองฉือ สถานที่ที่เล็กขนาดนี้?"

เขาก็รู้สึกสงสัยในเรื่องนี้เป็นอย่างมาก

เฉินอีส่ายหัวเล็กน้อย แล้วพูด "เรื่องนี้ฉันก็ไม่รู้ ต้องรอให้ได้พบปะกับฝ่ายตรงข้ามก่อนถึงจะได้คำตอบที่แน่ชัด"

"ทว่านายก็ไม่ต้องไปกลัวพวกเขาหรอก คนพวกนี้มีเส้นสนกลในอยู่บ้าง แต่คนในตระกูลที่มีความสามารถไม่มากนัก และฉันไม่คิดว่าครั้งนี้คนที่ส่งมาจากตระกูลเฉินไม่ค่อยเก่งกาจขนาดนั้นหรอก"

เขาพูดด้วยความมั่นใจในตัวเอง

เซียวเทียนหู่จึงพยักหน้าเล็กน้อยกับสิ่งนี้

ไม่ว่ายังไง ตอนนี้เขากลายเป็นหนึ่งในสมาชิกของค่ายเฉินอีแล้ว จึงกำหนดว่าจะถูกจับตามอง ดังนั้นเขาทำได้เพียงกอดน่องใหญ่ของเฉินอีไว้ และในระหว่างนี้เขาก็ไม่สามารถแสดงความหวาดกลัวใดๆ ห้ามมีความคิดที่หวาดกลัว

"ทางฝั่งกลุ่มทะเลแดง ผมจะไปคุยเอง แต่คนของตระกูลเฉินยังต้องการให้เถ้าแก่ไปรับมือด้วยตัวเอง"

"อืม นายออกไปเถอะ"

"ครับ"

เซียวเทียนหู่ออกจากตึกจิ่งช่าง แค่รู้สึกว่าเหงื่อเย็นตรงแผ่นหลังยังคงไหลไม่หยุด

"ตระกูลเฉินแห่งเมืองอสูร นั่นไม่ใช่ตระกูลที่ดีอะไร ถ้าพวกเขามีความคิดชั่วร้ายขึ้นมาจริงๆ แค่เกรงว่าพวกเราคงจะรับมือไม่ไหว"

"แค่หวังว่าเถ้าแก่จะมีปัญญารับมือกับฝ่ายตรงข้ามจริงๆ"

ภายในใจของเขาเกิดความคิดเรื่อยเปื่อย

และในตอนนี้ เงาคนหนึ่งปรากฏอยู่ตรงหน้าจนทำให้เซียวเทียนหู่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

"คุณคือ?"

ชัดเจนอย่างมากว่าคนๆนี้มุ่งมาที่ตนเอง อีกอย่างยังจับจ้องตัวเองด้วยเรือนร่างที่แผ่ซ่านด้วยความอาฆาต ต่อให้เซียวเทียนหู่มีความสามารถในการต่อสู้ที่ไม่ธรรมดา ทว่าก็ไม่กล้าแสดงทีท่าอะไร

ครั้งนี้ เกรงว่าไม่ใช่แค่คนเดียว การข่มเหงอันยิ่งใหญ่กำลังหลั่งไหลเข้าไปในเลือดทุกหยดของเซียวเทียนหู่แล้ว

"คุณชายของพวกเราเชิญหัวหน้าเซียวไปกับผมหน่อย"

พ่อบ้านคนนี้พูดขึ้นด้วยเสียงเรียบ

เซียวเทียนหู่หรี่ตาทั้งสองข้างลงเล็กน้อย แล้วถามด้วยเสียงเย็นชา "คนของตระกูลเฉิน?"

"คุณรู้แล้วเหรอ?"

คนของตระกูลเฉินจึงขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วมองชั้นบนเพียงปราดเดียว อดยิ้มเบาๆไม่ได้ "ตระกูลเฉินกลับมีความสามารถในการข่มเหงคนอยู่บ้าง กลับเดาออกว่าเบื้องหลังของกลุ่มทะเลแดงและตระกูลหลี่คือพวกเรา แค่น่าเสียดายที่ต่อหน้าพลังอันเด็ดขาด ต่อให้เป็นกลอุบายใดก็ไม่มีประโยชน์ใดๆ"

"หัวหน้าเซียว ไหนๆคุณก็รู้แล้ว งั้นก็เชิญตามผมไปเถอะ"

เซียวเทียนหู่รู้สึกหดหู่ใจเล็กน้อย เขาสามารถสัมผัสได้ถึงพลังแห่งความอาฆาตในที่ลับที่กำลังถาโถมเข้ามาที่ตนเองอย่างต่อเนื่อง

เขาอยากจะพูดว่าฉันไม่ไปแล้วจะทำไม ทว่าเวลานี้มีเสียงส่งเข้ามาในหู "ไปกับเขา ลองเชิงจุดประสงค์ของฝ่ายตรงข้าม วางใจเถอะ ฉันได้ส่งปรมาจารย์ตามนายไปด้วย ไม่มีทางปล่อยให้นายเป็นอะไร"

เสียงๆนี้ เซียวเทียนหู่รู้สึกคุ้นหูอยู่แล้ว นั่นก็คือเฉินอี

ไหนๆเถ้าแก่ก็สั่งการ เขาเซียวเทียนหูกลับไม่มีทางไม่ทำตามอยู่แล้ว

"นำทางเถอะ"

ชายแซ่เฉินกลับค่อนข้างแปลกใจ นึกไม่ถึงว่าเซียวเทียนหู่จะตกลงตามไปอย่างง่ายดาย จึงแสยะยิ้มขึ้นทันที

ยังไงเฉินอีก็ยังเป็นไอ้สวะอยู่ดี แม้แต่ลูกน้องของตัวเองยังรักษาไว้ไม่ได้ ช่างน่าเศร้าและน่าขบขันจริงๆ

"เจ้ามังกร ตามคำสั่งของท่าน มังกรสิบเอ็ดได้เข้ามาสำเร็จแล้ว"