ศึกเดือด มหากาฬ นิยาย บท 54

ชั้นที่ยี่สิบหก ณ ตึกจิ่งช่าง

เฉินอีเพิ่งจะฝึกฝนเสร็จ รอให้กำลังภายในคงที่ เขาถึงจะลงจากตึก

"มื้อเที่ยงเสร็จแล้ว มากินข้าวเถอะ"

เสียงของธรรมชาติส่งมาข้างหู เฉินอีรีบขยับหัวเข้าไปใกล้ แล้วยิ้มเหอะๆ "ฝีมือทำอาหารของปิงหลัน ผมยังไม่เคยได้ชิมเลยหรือเปล่า?"

"ทำไม่ดีเท่าคุณหรอก ทนกินหน่อยนะ"

ฉินปิงหลันกลับมาเป็นหญิงสาวที่งามบริสุทธิ์ทั้งกายและใจ แล้วพูดด้วยเสียงเรียบ

เธอเคยกินอาหารเช้าที่เฉินอีทำ เข้าใจดีว่าฝีมือของผู้ชายคนนี้ยอดเยี่ยมมาก ตัวเองเหมือนกำลังสอนจระเข้ว่ายน้ำเล็กน้อย

ทว่าหันหน้ามองไปกลับเห็นเฉินอีที่ทำท่าทีดื่มด่ำกับการกินอย่างมาก เหมือนกำลังกินอะไรที่อร่อยมากๆ

"คุณกินช้าๆหน่อยเถอะ"

หน้าผากของฉินปิงหลันมีเส้นดำปรากฏ เจ้าหมอนี่แสดงละครได้แย่จริงๆเลย

เฉินอียิ้มขึ้น

สำหรับเขาแล้ว ต่อให้เป็นเชฟระดับชาวบนโลกใบนี้มา ก็คงเทียบไม่ได้กับฉินปิงหลัน

"พ่อ ดื่มน้ำ"

โนว่โน่ววิ่งเล็กน้อย ผมเปียสมัครไปมา

เฉินอีกอดโนว่โน่วไว้ทันที แล้วพูดด้วยเสียงอ่อนโยน "เดี๋ยวพ่อจะพาผมไปซื้อเนื้อผ้า ดีไหม "ได้ พวกเราทั้งครอบครัวไปด้วยกัน"

เฉินอีเงยหน้ามองฉินปิงหลันเพียงชั่วพริบตา แล้วพูดด้วยรอยยิ้มเบิกบาน "ภรรยาครับ คุณว่าดีหรือไม่?"

"เรียกได้สนิทสนมขนาดนั้น พวกเราก็ไม่ได้จดทะเบียนสมรสกับเลย ไม่ ฉันยังไม่ได้ยอมรับคุณ"

ฉินปิงหลันปั้นหน้าบึ้งทันที

เฉินอีเบะปาก ผู้หญิงคนนี้ปากแข็งใจอ่อน คำพูดด้านหน้าถึงจะเป็นความจริง คำพูดด้านหลังแสดงให้คนอย่างชัดเจนว่ากำลังร้อนตัว

"เจ้ามังกร เซียวเทียนหู่มีเรื่องจะเจอคุณครับ"

เวลานี้เสียงๆหนึ่งส่งเข้ามาในหูของเฉินอี คนด้านหลังก็พยักหน้าเล็กน้อย "ให้เขาเข้ามา"

เซียวเทียนหู่เข้ามาอย่างรวดเร็ว เขามองเห็นเฉินอีจึงรีบพูด "เจ้านายใหญ่"

ฉินปิวหลันพูดขึ้น "คุณผู้หญิง"

สุดท้ายก็มองโต๋วโต๋วและโนว่โน่ว แล้วพูดขึ้น "คุณหนูใหญ่ คุณหนูรอง"

ฉินปิงหลัน "......."

นี่เป็นโรคเด็กม. 2 ที่มาจากไหนกันอีกแล้ว เรียกตัวเองว่าคุณผู้หญิง ยังเรียกว่าคุณหนูใหญ่ คุณหนูรองอีก หรือว่าดูละครน้ำเน่าของข้างบ้านมากเกินไป?

"ขึ้นมาสิ"

เฉินอีเดินหน้ามาแล้วพาเซียวเทียนหู่ขึ้นตึกทันที

ไม่ทันได้สังเกตเห็นความผิดปกติของฉินปิงหลัน

"คนๆ นี้ฉันเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน ทว่ากลับนึกไม่ออกแม้แต่น้อยเลย”

ฉินปิงหลันนึกว่าตัวเองว่ามีความจำที่ดีมาก แต่กลับนึกไม่ออกว่าเคยเห็นเซียวเทียนหู่ที่ไหน

"หรือว่าความจำของฉันเกิดความผิดปกติ ช่างเถอะ โต๋วโต๋วและโนว่โน่ว ต้องเริ่มทำการบ้านแล้วนะ"

"หา!"

"ฮื้อๆๆๆ!"

เซียวเทียนหู่ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวด้านล่าง ต่อให้เป็นบุรุษที่กำยำแต่ก็มีด้านที่อ่อนโยน

"ทั้งครอบครัวของเถ้าแก่ดูมีความสุขมาก ทำให้คนด้านข้างอิจฉาเลย"

"เหอะๆ ภรรยาของฉันยังไม่ได้ให้อภัยให้จริงๆ เฮ้อ หลังจากรู้ว่าตัวเองผิดและกลับตัวกลับใจแล้ว ก็ต้องใช้ทุกวิถีทางตามตื้อภรรยาอย่างไร้ยางอาย"

เฉินอียิ้มอย่างขมขื่น

ทันใดนั้นสีหน้าก็เคร่งขรึมขึ้นมา "นายมาหาฉัน เพื่อเรื่องของกลุ่มทะเลแดงใช่ไหม?"

เซียวเทียนหู่ตะลึงงันไปทันที เขายังไม่ทันได้เอ่ยพูด เฉินอีก็รู้เป้าหมายของตัวเองแล้ว?

"เถ้าแก่ทั้งฉลาดและทรงพลังจริงๆ สมกับเป็นเหนือสวรรค์ทั้งเก้า......."