“ขอโทษด้วย คืนนี้ภรรยาของผมเหนื่อยมาก ดังนั้นผมมาแทนเธอ”
เฉินอีพูดอย่างใจเย็น
ทันทีที่คำพูดลดลง เหยียนเลว่ก็ด่าทอรุนแรงในทันที: “แกมาทำไม? นี่เป็นเรื่องระหว่างฉันกับฉินปิงหลัน แกมายุ่งอะไรด้วย!”
“ฮ่าๆ”
“หัวหน้าเหยียน ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ค่อยให้เกียรติผมเลยนะ”
เฉินอีกระตุกมุมปากโค้งขึ้นเล็กน้อย เห็นได้ชัดค่อนข้างเจ้าเล่ห์
เหยียนเลว่นิ่งก่อน และทันใดนั้นก็นึกขึ้นได้ว่าเฉินอียังคงมีหลักฐานบันทึกอยู่ในมือ ซึ่งในนั้นบันทึกคำพูดที่ไม่ซื่อสัตย์และไม่เคารพต่อวังซื่อกรุ๊ป
“เฉินอี นายต้องการอะไรกันแน่? ฉันก็แค่อยากจะหารือกับฉินปิงหลัน ไม่สิ ประธานฉินเกี่ยวกับเรื่องการร่วมลงทุน นายก็เอาของสิ่งนี้มาข่มขู่ฉันเหรอ? นายตั้งใจจะทำอะไรกันแน่!”
หลังจากที่เหยียนเลว่สงบสติอารมณ์อย่างเท่าที่จะทำได้ และจ้องมองเฉินอี
ตามหลังด้วยกระตุกมุมปากขึ้นเล็กน้อย แล้วพูดว่า: “คุยการลงทุนก็ได้ ลงไปคุยชั้นล่างดีๆ คุณใส่ชุดนอน ทำให้ทั้งห้องกลับเป็นเหมือนห้องสวีท คุณว่าในใจคุณต้องการทำอะไร?”
เหยียนเลว่ถูกมองความคิดทะลุปรุโปร่งในทันที เห็นได้ชัดว่าค่อนข้างอับอาย แต่ยังกัดฟันพูดว่า: “ฉันก็แค่ชอบสถานการณ์แบบนี้ ความชอบส่วนตัวเท่านั้นเองหรือว่านายก็ยุ่งด้วยงั้นเหรอ?”
“ความชอบส่วนตัวอะไรของคุณผมไม่ยุ่งด้วยและก็ขี้เกียจยุ่งด้วย แต่คุณเรียกภรรยาของผมมาแล้วใส่ชุดแบบนั้นผมก็ต้องยุ่ง”
เฉินอีขัดจังหวะการพูดของเหยียนเลว่ ต่อจากนั้นก็นั่งลงมา
“หัวหน้าเหยียน คุณนั่งสิ”
เหยียนเลว่ไม่ขยับ
เขามองเฉินอีอย่างลึกซึ้ง และพูดว่า: “เฉินอี ฉันคิดว่านายน่าจะรู้ดีมาก ภรรยาของนายต้องการตำแหน่งประธานของฉินซื่อกรุ๊ป การร่วมลงทุนกับวังซื่อกรุ๊ปก็เป็นขั้นตอนสำคัญ หรือว่านายก็เพื่อชื่อเสียงแค่นั้นของตัวเอง ก็ต้องการทำให้ภรรยาของนายเสียอนาคตที่ดีไปงั้นเหรอ?”
“ฉันก็เป็นไปไม่ได้เพราะหลักฐานบันทึกแค่นี้ ก็ร่วมลงทุนกับภรรยาของนายโดยตรงนะ? แบบนี้ก็ไม่เป็นธรรม”
“ไม่เป็นธรรมจริงๆด้วย แต่นายก็ไม่จำเป็นต้องเอาเรื่องแบบนี้มาแบล็กเมล์ฉัน”
เฉินอีพูดอย่างหงุดหงิดว่า“ผมให้คุณนั่งลง ฟังไม่รู้เรื่องเหรอ?”
“ฉันไม่นั่งลงแล้วยังไง?”
เหยียนเลว่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองไม่สามารถขี้ขลาดได้ ไม่อย่างนั้นจะถูกลูกน้องคนนี้กดหัวได้
แต่ทว่า!
“ในเมื่อคุณไม่อยากนั่งรอ งั้นก็คุกเข่าลงซะ”
“แกพูดจาเหลวไหล!”
เหยียนเลว่ด่าทออย่างรุนแรง แต่ขาแยกออกจากกันทำให้เขาคุกเข่าลงกับพื้นตามสัญชาตญาณ
“ผมให้โอกาสคุณนั่งลงไม่เอาต้องการเลือกที่จะคุกเข่า ความน่าสนใจของหัวหน้าเหยียนทำให้คนประหลาดใจจริงๆ”
เฉินอียิ้มจางๆ เหยียนเลว่กลับตกใจ
แม้ว่าเขาจะดื่มเหล้าจนเมา แต่ดวงตาก็ไม่ถึงกับลายถึงขั้นนั้น เมื่อกี้นี้เห็นได้ชัดว่าไม่เห็นเฉินอีลุกขึ้น
สำหรับสิ่งนี้เฉินอีขี้เกียจเกินกว่าจะอธิบายและก็ไม่สนใจที่จะอธิบาย
“หัวหน้าเหยียน ไม่สิ เหยียนเลว่ พูดมาสิว่าแกและฉินหวยจือก็ได้ทำข้อตกลงอะไรอีก”
“อะไรนะ!”
เหยียนเลว่ตกใจ
เขาได้ทำข้อตกลงกับฉินหวยจือจริงๆ แต่เรื่องนี้เฉินอีจะรู้ได้อย่างไร
ทันทีที่ได้เห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเฉินอี เหยียนเลว่ก็เข้าใจในทันทีว่า ตัวเองก็ถูกอีกฝ่ายหลอกลวง
“แก เฉินอี ไอ้สารเลว!”
คราวนี้ ต่อให้ต้องการใช้การร่วมลงทุนมาทำสิ่งต่างๆ เกรงว่าความเป็นไปได้ก็ไม่มี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ศึกเดือด มหากาฬ