ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา นิยาย บท 1120

ผู้ฝึกฝนระดับล่างที่เหลืออยู่ไม่โชคดีเช่นนั้น แม้พวกเขาพยายามจะควบคุมอาวุธจิตวิญญาณเหาะเหินหมายจะหนีจากไป ทว่าแมลงยักษ์หน้ามนุษย์สีดำตัวนั้นกลับพุ่งทะลวงเข้ามาก่อน มันอ้าปากใหญ่ยักษ์พ่นไอสีเขียวเหม็นคาวแถบใหญ่ออกมา

เสียงฉ่าดังขึ้นทั่วทุกหนทุกแห่ง!

ผู้ฝึกฝนระดับล่างเหล่านั้นยังไม่ทันหนีออกจากกลุ่มควันสีเขียวก็ร้องโหยหวนแล้วหลอมละลายหายไป

สตรีชุดเทาระดับผลึกผู้นั้นหนีออกมาค่อนข้างช้า ส่วนท้ายของน้ำเต้าจิตวิญญาณสีม่วงที่นางนั่งอยู่ถูกไอหมอกสีเขียวกลุ่มนี้พัดเฉียดผ่านเล็กน้อย น้ำเต้าจิตวิญญาณสีม่วงเสียพลังจิตวิญญาณไปในพริบตาแล้วร่วงลงจากท้องฟ้าทันที

ยังไม่ทันที่นางจะเรียกอาวุธจิตวิญญาณชิ้นอื่นออกมา “ฟึบ” “ฟึบ” เสียงแหวกอากาศก็พุ่งมาจากทั่วทุกสารทิศ แสงสว่างฉายวาบ เส้นไหมแวววาวสีเหลืองสิบกว่าเส้นรัดมือเท้าของนางไว้ทันที

แมลงเกราะสีดำใกล้ๆ ต่างรุมล้อมเข้ามา นางไม่ทันแม้แต่จะกรีดร้องก็ถูกกินไปทั้งอย่างนั้น

หลังจากแมลงยักษ์หน้าคนทำทุกสิ่งนี้เสร็จ ดวงตาก็ทอประกายดุร้ายมองไปยังขอบฟ้าไกล

ตรงนั้นคือทิศทางที่ผู้เฒ่าชุดเทาระดับแก่นแท้ผู้นั้นหนีไป เวลานี้เงากิ้งก่าที่เขาสร้างขึ้นมาสลายเป็นแสงสีเทาดวงน้อยแล้ว แต่ด้านหลังยังมีดวงแสงสีดำกับสีเหลืองมากมายยั้วเยี้ยตามอยู่เป็นพรวน พวกมันก็คือแมลงยักษ์สีดำกับสีเหลืองที่ไล่ตามมาติดๆ แต่ถูกดึงระยะห่างจนอยู่ไกลเท่านั้น

“กี๊ซ!”

แมลงยักษ์หน้าคนแหงนหน้าคำรามคลุ้มคลั่ง หลังจากนั้นร่างกายก็โก่งโค้งแล้วดีดตัวขึ้นมาจากพื้นประหนึ่งลูกธนู กลายเป็นแสงสีดำสายหนึ่งพาเงาเลือนรางพุ่งเร็วจี๋ไปหาผู้เฒ่าชุดเทา

ความเร็วดุจสายลม เร็วกว่าผู้เฒ่าชุดเทาอยู่ไม่น้อย!

หลิ่วหมิงเห็นเช่นนี้จึงตัดสินใจลงมือ เขาพุ่งออกมาจากหลังหินก้อนยักษ์กลายเป็นแสงสีดำสายหนึ่งไล่ตามไปเช่นกัน

ปรากฏว่าเขาเพิ่งผละออกมาได้มานานนัก เนินเขาห่างไปด้านหลังเขาหนึ่งลี้กว่าก็มีเสียงแสกสากน่าสะพรึงชวนขนลุกดังขึ้น

ต่อจากนั้นแมลงยักษ์สีเหลืองกับสีดำมากกว่าก่อนหน้านี้หลายเท่าก็แห่ออกมาจากด้านในเนินเขาที่ทอดยาวอยู่ไกลๆ จำนวนมากมายจนสามารถปิดผืนฟ้าบดบังดวงตะวัน

แมลงยักษ์หน้าตาเหมือนตะขาบสีเงินยวงสูงร้อยจั้งสามตัวนำอยู่ด้านหน้า ลมปราณที่พวกมันแผ่ออกมาบรรลุถึงระดับดาราพยากรณ์

……

ไกลออกไป ณ ขอบฟ้า ผู้เฒ่าชุดเทาพบว่าแมลงยักษ์สีดำด้านหลังไล่ตามใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ในใจยิ่งหวาดหวั่น

ดูจากความเร็วนี่ ไม่เกินครึ่งก้านธูป เขาคงถูกไล่ตามทัน!

ผู้เฒ่าชุดเทาดวงตาวูบไหวพักหนึ่งก็เหมือนตัดสินใจได้ เขาใช้เคล็ดวิชาตั้งหลัก แล้วหมุนตัวมาอ้าปาก เตาหลอมน้อยที่ถูกเปลวเพลิงสีเงินหุ้มอยู่ใบหนึ่งลอยออกมาหมุนติ้ว ขยายจนขนาดเท่าตึก

เมื่อผู้เฒ่าชุดเทาโบกมือข้างหนึ่ง เตาหลอมยักษ์พลันหมุนย้อนกลับ หมอกทรายสีเทาหม่นผืนใหญ่พัดออกมาจากด้านในเสียงดังกึกก้อง

“ผนึก”

พร้อมกับที่ผู้เฒ่าตวาดเบาๆ หมอกทรายเต็มฟ้าพลันก่อตัวเป็นศิลายักษ์สีเทาขนาดเท่าโม่ก้อนแล้วก้อนเล่าอย่างเร็วไว จำนวนมากถึงยี่สิบกว่าก้อน เรียงรายมากมายเป็นทิวแถว ก่อตัวเป็นค่ายกลศิลาขนายักษ์อยู่กลางท้องฟ้ารางๆ

ทันทีที่ค่ายกลศิลาปรากฏ แมลงยักษ์หน้าคนสีดำก็เหาะมาถึง มันอยู่ห่างจากผู้เฒ่าไม่ถึงร้อยจั้ง แต่ความเร็วไม่ลดลงแม้แต่น้อย ขาสะบัดฟาดเข้าใส่อย่างโหดเหี้ยม

ดวงตาของผู้เฒ่าชุดเทาฉายแววประหลาดใจ คิดไม่ถึงว่าแมลงยักษ์หน้าคนตัวนี้จะดุร้ายเช่นนี้ เคล็ดวิชาที่มือเร่งเร็วขึ้นทันใด!

เสียงระเบิดดังกึกก้อง!

ศิลายักษ์สีเทายี่สิบกว่าก้อนบนท้องฟ้าเชื่อมเข้าด้วยกันกลายเป็นหุ่นศิลาสีเทาสูงหลายสิบจั้งตัวหนึ่ง สองแขนเหวี่ยงครั้งหนึ่ง กำปั้นยักษ์ก็พุ่งเข้าใส่แมลงยักษ์ฝั่งตรงข้ามอย่างดุดันไวปานสายฟ้าแลบ

เสียงดังสนั่นสะเทือนแก้วหูแทบดับ!

สองกำปั้นของหุ่นศิลาสีเทาโจมตีลงบนร่างของแมลงยักษ์แต่ไม่อาจทำอันตรายมันได้แม้แต่น้อย ตรงกันข้ามเปลวเพลิงสีดำรอบร่างของแมลงยักษ์กลับลุกโหมฉีกกำปั้นลามไปถึงแขนหุ่นให้ปริแตกทีละนิด สุดท้ายเสียงระเบิดก็ดังขึ้น หุ่นถูกแมลงยักษ์สีดำทะลวงหน้าอกกลายเป็นเศษศิลาระเบิดกระจาย

“ปัง!” เกิดเสียงดังกังวาน

แมลงยักษ์หน้าคนสีดำพาเปลวเพลิงที่ลุกโหมพุ่งชนเตาหลอมยักษ์สีเงินอย่างรุนแรง เปลวเพลิงสีเงินบนผิวของเตาหลอมยักษ์ปั่นป่วนอย่างรุนแรงแล้วพุ่งถอยกลับมาเพราะแรงมหาศาล กระแทกบนหน้าอกผู้เฒ่าชุดเทาอย่างหนักหน่วง

เสียงครางหนักๆ ดังขึ้น ร่างกายของผู้เฒ่าชุดเทาโซเซ ปลิวถอยออกไปประหนึ่งกระสอบขาดๆ เลือดทิ้งอยู่กลางอากาศเป็นสาย เห็นชัดว่าบาดเจ็บไม่เบา

แมลงยักษ์หน้าคนโจมตีสำเร็จก็หัวเราะเสียงประหลาด จากนั้นร่างกายขยับวูบเดียวพุ่งไปด้านหน้าหมายจะสะบั้นผู้เฒ่าชุดเทาให้เป็นชิ้นๆ!

ผู้เฒ่าชุดเทาลมปราณอ่อนแรงอย่างที่สุด แม้สองมือยังคงใช้เคล็ดวิชาอย่างเร็วไว ควบคุมเตาหลอมยักษ์สีเงินให้ขวางอยู่ด้านหน้า แต่ในดวงตาฉายแววสิ้นหวังอย่างห้ามไม่ได้

ในตอนนี้เองจู่ๆ ก็มีแสงกระบี่สีม่วงมากมายถี่ยิบผืนใหญ่ทะลวงฝ่าออกมาจากฝูงแมลงยักษ์สีดำกับสีเหลืองยั้วเยี้ยที่ตามอยู่ห่างร้อยจั้ง

เสียงเปรี้ยงปร้างดังขึ้นพร้อมกับที่แมลงยักษ์สีดำกับสีเหลืองเกือบร้อยตัวถูกแสงกระบี่สีม่วงฟาดฟันกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย สลายกลายเป็นเศษเถ้าท่ามกลางแสงอสนีบาตสีม่วง

แมลงยักษ์หน้าคนสีดำร่างกายชะงักทันใด มันหันร่างกลับมามองทางเส้นทางที่มาอย่างดุร้าย

เวลานี้แสงกระบี่สีม่วงเต็มท้องฟ้าฝั่งตรงข้ามส่องสว่างวูบหนึ่ง แสงกระบี่สีม่วงสามสิบหกสายปรากฏขึ้นก่อนจะรวมตัวกันกลายเป็นกระบี่บินสีม่วงเล่มหนึ่ง

ร่างที่ปราณดำวนเวียนอยู่รอบตัวร่างหนึ่งทะยานขึ้นเหยียบกระบี่บินสีม่วง พุ่งมาทางแมลงยักษ์หน้าคนสีดำด้วยความเร็วประหนึ่งอสนีบาต