ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา นิยาย บท 1169

ขณะที่ผู้ฝึกฝนเผ่ามนุษย์กำลังฮึกเหิม เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น!

จู่ๆ เสียงกรีดร้องก็ดังขึ้นบนท้องฟ้าด้านหลังกองทัพใหญ่ของเผ่าหนอนผีเสื้อ

ต่อจากนั้นคลื่นรุนแรงระลอกหนึ่งก็ส่งผ่านมาบนฟ้า เงาเลือนรางของแมลงยักษ์หลายสีขนาดร้อยจั้งหกตัวปรากฏ มีตะขาบขนาดยักษ์ที่สีแดงฉานทั้งร่าง ตั๊กแตนตำข้าวดุร้ายลายจุดสีเขียว แมงมุมห้าสีที่มีใบหน้ามนุษย์งอกอยู่บนแผ่นหลัง แมลงเต่าทองเจ็ดจุดที่แผ่รัศมีเจิดจ้าเป็นต้น

หลังจากนั้นดวงแสงหนาหลากสีและคมดาบแสงเล่มแล้วเล่มเล่าก็แห่แหนออกมาจากเงาเลือนรางเหล่านี้

บึ๊ม! เสียงดังสนั่นดังขึ้นพักหนึ่ง

ลำแสงสีทองที่ยิงออกมาจากเรือรบนภาทมิฬร้อยลำกับแสงจิตวิญญาณจากอาวุธเวทที่ผู้ฝึกฝนนิกายยอดบริสุทธิ์โจมตีออกมาสัมผัสการโจมตีเหล่านี้ก็สลายไปในทันที

ต่อจากนั้นใต้เงาแมลงแต่ละตัวก็ปรากฏร่างของเผ่าหนอนผีเสื้อที่กลายร่างเป็นมนุษย์ได้เกือบครึ่งและแผ่ลมปราณระดับดาราพยากรณ์

ในเวลาเดียวกันตำแหน่งอื่นของกองทัพเผ่าหนอนผีเสื้อก็ปรากฏร่างของเผ่าหนอนผีเสื้อระดับดาราพยากรณ์ตัวอื่นเช่นเดียวกัน พวกมันสร้างร่างพลังเวทแห่งฟ้าดินหลากหลายรูปแบบออกมาสลายการโจมตีส่วนใหญ่ที่กองทัพพันธมิตรเผ่ามนุษย์ส่งมา

เมื่อกองทัพแมลงด้านล่างได้แมลงระดับดาราพยากรณ์ปกป้อง ขวัญกำลังใจก็เพิ่มพูนขึ้นทันที พวกมันแยกเขี้ยวกางกรงเล็บเหาะบีบเข้ามาใกล้

ตรงจุดที่เรือรบนภาทมิฬลอยอยู่ เนื่องจากเรือรบไม่อาจโจมตีระยะใกล้ได้ ดังนั้นผู้ฝึกฝนนิกายเทียนกงที่อยู่บนเรือจึงจนหนทางได้แต่ทยอยกระโดดลงจากเรือรบแล้วประจันหน้ากับกองทัพแมลงร่วมกับผู้ฝึกฝนนิกายยอดบริสุทธิ์

เสียงเข่นฆ่าดังขึ้นรอบทิศ!

“โอกาสยังมาไม่ถึง!”

หลิ่วหมิงมองเงาร่างของแมลงระดับดาราพยากรณ์หลายสิบตัวที่อยู่ห่างออกไปบนท้องฟ้า ขณะที่ดวงตาทอประกายวูบหนึ่งพลางเอ่ยในใจ

เวลานี้เขากับศิษย์ลับคนอื่นเช่นฉิวหลงจื่อกำลังประมือกับกองทัพเผ่าหนอนผีเสื้อปะปนอยู่กับศิษย์คนอื่น

พลังระดับแก่นแท้ขั้นปลายของเขาอาศัยเพียงกระบี่บินขู่หลุ่นที่มีประกายอสนีบาตล้อมรอบเล่มเดียวใช้วิชาเงากระบี่แยกแสง ทำให้เกิดเงากระบี่เต็มฟ้าปกป้องรอบกายจนแม้แต่หยดน้ำยังไม่อาจลอดผ่าน แมลงทั้งหลายก็เข้าใกล้ร่างเขาไม่ได้แม้แต่นิดแล้ว

เขาต้องเก็บรักษาพลังเอาไว้เพื่อจัดการกับสถานการณ์ไม่คาดฝันที่อาจเกิดขึ้นในภารกิจหลังจากนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้เข่นฆ่ามากมาย

หลังจากเผ่าหนอนผีเสื้อระดับดาราพยากรณ์ปรากฏตัว การต่อสู้กลุ่มอื่นก็ทยอยเข้าสู่สภาพการต่อสู้ระยะประชิดอันชุลมุนเช่นกัน

แม้ระดับพลังของผู้ฝึกฝนเผ่ามนุษย์ส่วนใหญ่จะสูงกว่าเหล่าแมลงไม่น้อย แต่กองทัพแมลงจำนวนเหนือกว่าอย่างเด็ดขาด ผู้ฝึกฝนระดับของเหลวจิตวิญญาณไปจนถึงระดับผลึกไม่น้อยบาดเจ็บหรือกระทั่งล้มตายทันที

สถานการณ์ย่ำแย่ลงอย่างฉับพลัน!

ในตอนนี้เอง ด้านหลังของกองทัพพันธมิตรเผ่ามนุษย์ก็มีลำแสงขยับไหวบนท้องฟ้า ผู้ฝึกฝนเผ่ามนุษย์ที่สวมเสื้อผ้าของแต่ละนิกายหลายสิบคนทะยานข้ามการต่อสู้เบื้องล่างโถมเข้าใส่เผ่าหนอนผีเสื้อระดับดาราพยากรณ์เบื้องหน้า

ผู้ที่เป็นนำอยู่ด้านหน้าก็คือเทียนเกอเจินเหรินจากนิกายยอดบริสุทธิ์กับประมุขนิกายของสามยอดนิกายใหญ่ที่เหลือ

ร่างกายของพวกเทียนเกอเจินเหรินยังไม่ทันมาถึง ด้านหลังก็มีร่างพลังเวทสูงหลายสิบจั้งถึงร้อยจั้งตนแล้วตนเล่าปรากฏขึ้นมา บางตนถือกระบี่ยักษ์ บางตนยกกำปั้นเปล่าสีแดงฉานพุ่งพรวดเข้าใส่เผ่าหนอนผีเสื้อระดับดาราพยากรณ์เหล่านั้นประหนึ่งสายรุ้ง

ยอดฝีมือระดับดาราพยากรณ์ของทั้งสองฝ่ายยังไม่ทันปะทะกัน ร่างพลังเวทแห่งฟ้าดินที่ทั้งสองฝ่ายเรียกออกมาก็ปะทะกันอย่างรุนแรงกลางท้องฟ้าก่อนแล้ว รัศมีแสงหลากสีหลายรูปแบบแผ่ออกไปรอบทิศบนท้องฟ้าเป็นระยะ

ในชั่วเวลาสั้นๆ ไม่กี่ลมหายใจสูงขึ้นไปบนท้องฟ้าก็เกิดเสียงระเบิดสะเทือนฟ้าสะเทือนดินร้อยกว่าครั้ง ท้องฟ้าบริเวณใกล้เคียงฉับพลันเปลี่ยนสี ประเดี๋ยวแดงก่ำ ประเดี๋ยวมืดดำ รุ้งสีเงิน แสงหลากสี สายลมทมิฬและพลังสารพัดรูปแบบโฉบผ่านไปอย่างว่องไว เสียงระเบิดดั่งอสนีบาตฟาดดังขึ้นไม่ขาดหู

ทันใดนั้นเทียนเกอเจินเหรินพลันตวาดลั่น ผู้อาวุโสจากนิกายยอดบริสุทธิ์อีกสามคนข้างกายขยับร่างอย่างไม่ลังเลสักนิด สองแขนหมุนวนประหนึ่งวงล้อ ปากเอ่ยท่องมนตร์ดังงึมงำฟังยาก

ต่อจากนั้นแสงดาบสีเงินเล่มหนึ่ง ภูตผีเขี้ยวโง้งหน้าเขียวตัวหนึ่งและลูกปัดหยกสีขาวที่เปล่งแสงแสบตาเส้นหนึ่งพลันโจมตีประสานกับแสงกระบี่สีครามของเทียนเกอเจินเหริน เกิดแสงสว่างจ้ากลางท้องฟ้าพาพลังอันน่าหวาดกลัวพุ่งพรวดเข้าใส่เผ่าหนอนผีเสื้อร่างมนุษย์ที่มีสี่แขนตัวหนึ่งทางด้านหน้า

การโจมตีเหล่านี้แทบจะพุ่งออกไปพร้อมกัน ปิดตายทางถอยทั้งหมดของเผ่าหนอนผีเสื้อสี่แขนตัวนั้นแทบจะในพริบตา ใบหน้าของมันเผยสีหน้าพรั่นพรึง สี่แขนวาดเร็วไวเบื้องหน้า สร้างเกราะสีดำผืนหนึ่งขึ้นมาได้อย่างหวุดหวิด

“บึ๊ม!”

การโจมตีมาถึงในชั่วพริบตา เสียงอสนีบาตดังกัมปนาท

เกราะสีดำของเผ่าหนอนผีเสื้อร่างมนุษย์ต้านทานได้เพียงครู่เดียว ร่างกายก็ประหนึ่งถูกปั่นจนแหลกสลาย ฝนโลหิตโปรยปรายลงมาจากท้องฟ้าในทันใด

อีกด้านหนึ่งผู้เฒ่าดั้งจมูกแบนผู้สวมชุดนักพรตสีเงินคนหนึ่งมีเงานักพรตถือแส้ปัดฝุ่นตนหนึ่งลอยอยู่ด้านหลัง เพียงแต่เงาตนนี้มีขนาดเพียงห้าหกสิบจั้งเท่านั้น เห็นชัดว่าเขาเป็นเพียงผู้ฝึกฝนระดับดาราพยากรณ์ขั้นต้น

แต่สิ่งที่ประจันหน้ากับเขาอยู่กลับเป็นเผ่าหนอนผีเสื้อหน้าตาเหมือนตั๊กแตนตำข้าวเกราะสีทองระดับดาราพยากรณ์ขั้นกลางตัวหนึ่ง แขนที่เหมือนเคียวสองข้างของร่างพลังเวทของมันสะบัดอย่างบ้าคลั่งกลายเป็นคมดาบแสงประหนึ่งพายุฝนกระหน่ำ บีบให้เงานักพรตถอยร่นไม่หยุด มีกำลังเพียงป้องกันเท่านั้น

ขณะที่ผู้เฒ่าดั้งจมูกแบนรีบเร่งใช้เคล็ดวิชาอย่างต่อเนื่องพร้อมกับที่เหงื่อท่วมศีรษะ จนพอต้านได้อย่างหวุดหวิด น้ำข้นเหนียวสีขาวก้อนหนึ่งก็พุ่งพรวดมาจากด้านข้าง แล้วกลายเป็นใยแมงมุมเส้นผ่านศูนย์กลางสิบกว่าจั้งผืนหนึ่งกลางอากาศ เขาคิดจะหลบแต่ไม่ทันกาลแล้ว เขาถูกมันหุ้มไว้ด้านในทันที

เมื่อสูญเสียคนบังคับ เงานักพรตจึงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของร่างพลังเวทตั๊กแตนตำข้าวเกราะทองแม้แต่น้อย มันถูกโจมตีจนพังทลายในพริบตา!

เสียงกรีดร้องดังขึ้น กายเนื้อของผู้เฒ่าดั้งจมูกแบนถูกคมดาบแสงสีทองเล่มหนึ่งสะบั้นเป็นสองท่อน ต่อจากนั้นเสียงปังก็ดังขึ้นปราณสีเงินดวงหนึ่งพุ่งออกมาจากศีรษะของเขา พุ่งหายไปครั้งหนึ่งก็เหาะออกไปไกลร้อยจั้ง

ดวงวิญญาณของผู้เฒ่าดั้งจมูกแบนนั่นเอง!

ร่มยาวสีครามประหนึ่งฝังหยกสีเขียวนับไม่ถ้วน ผืนผ้าบนร่มทอประกายแวววาวสะดุดตา

ปรมาจารย์มู่คงดีดนิ้วทั้งสิบระรัว พริบตาเดียวเคล็ดวิชาหลายสิบสายก็พุ่งออกมาแล้วทยอยจมลงไปบนผิวร่ม

เพียงชั่วครู่ เสียงวิ้งก็ดังสนั่น!

ร่มยาวสีครามโต้ลมขยายขนาดก่อนจะหมุนวนไม่หยุด ยันต์สีครามเต้นระริกอยู่บนผิวร่ม ม่านแสงสีครามก่อตัวขึ้นมาผืนแล้วผืนเล่า ขณะที่ในม่านแสงเหล่านี้มีดวงแสงสีทองขนาดเท่ากำปั้นจำนวนหนึ่งกะพริบแสงอยู่เลือนราง

“จงออกมา”

ปรมาจารย์มู่คงประสานมือทั้งสองข้างแล้วตวาดเสียงดัง

ผิวร่มส่งเสียงคำรามดังสนั่นในทันใด พายุหมุนสีครามขมุกขมัวนับไม่ถ้วนลอยออกมา หลังจากสั่นไหวเล็กน้อย พริบตาเดียวก็ก่อตัวเป็นพายุหมุนมหึมาอย่างยิ่งสิบกว่าลูก!

พายุหมุนเหล่านี้เพิ่งก่อตัวขึ้น ดวงแสงขนาดเท่ากำปั้นก็จมหายตามเข้าไปด้านใน พริบตาเดียวสายลมของพายุหมุนพลันฉาบด้วยแสงสีทอง

อากาศรอบด้านบิดเบี้ยวราวกับถูกบีบอัด

“ไป”

ปรมาจารย์มู่คงจี้ดรรชนีใส่พายุหมุนสีครามขนาบทองสิบกว่าลูกอย่างต่อเนื่อง พายุหมุนคำรามลั่นแล้วพัดเข้าใส่พายุหมุนสีดำลูกหนึ่งด้านหน้าในพริบตา

หญิงสาวชุดดำนางหนึ่งที่อยู่ในพายุหมุนสีดำหัวเราะหยัน ทันใดนั้นนางก็อ้าปากกว้างพ่นไอหมอกสีดำสนิทดั่งหมึกกลุ่มหนึ่งออกไปด้านหน้า

หมอกดำหนาทึบกลายเป็นทะเลเพลิงสีดำสนิทผืนหนึ่งระหว่างทาง แล้วกลืนพายุหมุนสีครามสลับทองสิบกว่าลูกเข้าไปด้านในทันที

สายลมกับเปลวเพลิงประสานกัน เปลวเพลิงสีดำยิ่งลุกโหมรุนแรง มันห้อมล้อมพายุหมุนแล้วเหมือนจะกลืนพายุหมุนเหล่านี้เข้าไป

ปรมาจารย์มู่คงดวงตาวาวโรจน์ ใบหน้าแดงก่ำ เคล็ดวิชาที่มือบังคับวิชาต่อเนื่องไม่หยุด

พายุหมุนทั้งหมดเปล่งแสงสีทองสว่างจ้าหมุนติ้วอยู่ท่ามกลางทะเลเพลิงสีดำแล้วขยายขนาดขึ้นอีกหลายเท่า

ทว่าหญิงสาวชุดดำกลับส่งเสียงหัวเราะประหลาดคล้ายไม่คิดจะสู้ติดพันกับปรมาจารย์มู่คง นางยกมือข้างหนึ่งจี้ดรรชนี มังกรเพลิงสีดำหลายสิบตัวผุดออกมาจากเปลวเพลิงสีดำที่ลุกโหม ส่วนหนึ่งเข้าโรมรันกับพายุหมุนสองสี อีกส่วนหนึ่งพุ่งพรวดโถมเข้าใส่ยอดฝีมือระดับเชี่ยวชาญมหัศจรรย์คนอื่น