ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา นิยาย บท 124
ตอนที่ 124 ร่างสื่อสารจิตวิญญาณกระบี่กับเซวี่ยชื่อ
โดย
Ink Stone_Fantasy
“บนเขาลูกนี้ยังมีวานรยักษ์ตนอื่นๆ?” จินอวี่ที่เพิ่งเห็นวานรยักษ์ที่น่ากลัวกับตา ได้ยินเช่นนี้ก็รู้สึกเสียวสะท้านขึ้นมา
“ไม่ผิด นอกจากจะมีตนทีเพิ่งสังหารไปเมื่อครู่แล้วบนเขายังมีอีกเจ็ดตน และวานรยักษ์สีเทาเมื่อครู่มีพลังแค่ปานกลางเท่านั้น ในนั้นมีตนหนึ่งที่มีขนสีทอง พลังอันน่ากลัวของมันด้อยกว่าอาจารย์จิตวิญญาณเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ต่อให้ลงมือพร้อมกันสองคนก็ไม่อาจรับมือกับมันได้” หยางเฉียนกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
หลิ่วหมิงฟังถึงจุดนี้สีหน้าก็ค่อยๆ เปลี่ยนไป
“แต่พวกเจ้าไม่ต้องกังวลจนเกินไป ถึงวานรยักษ์เหล่านี้จะค่อนข้างแข็งแกร่ง แต่สติปัญญาไม่ค่อยสูง เพียงแค่ใช้กลอุบายเล็กน้อยล่อให้มันออกทีละตัวได้ ปัญหาเพียงหนึ่งเดียวก็คือการทำเช่นนี้ต้องใช้เวลานานเกินไป แต่ถ้าตอนนี้มีพวกเจ้าเข้าร่วมล่ะก็ พวกเราสามารถเสี่ยงอันตรายหลอกล่อมาได้ทีละสองตน” ชายหน้าดำกล่าวเสริม
“ด้วยพลังของศิษย์พี่ทั้งสองกับพวกข้าสองคน คิดว่าการรับมือกับมันครั้งละสองสามตนคงไม่มีปัญหาอะไร แต่ในนั้นไม่รวมถึงปีศาจวานรยักษ์ขนทองที่ร้ายกาจตนนั้น!” หลิ่วหมิงคิดใคร่ครวญอยู่ครู่หนึ่งแล้วค่อยๆ กล่าวออกมา
“ย่อมเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว พวกเราจะต้องจัดการกับหกตนนั้นก่อน จากนั้นค่อยรวมพลังกันรับมือกับปีศาจวานรขนทองตนนี้ ใช่สิ! เกรงว่าศิษย์น้องทั้งสองอาจจะยังไม่รู้ ถ้าทานถุงน้ำดีของปีศาจวานรเหล่านี้กับสุราโอสถเข้าไปล่ะก็ จะสามารถเพิ่มพลังได้หนึ่งถึงสองเท่า แน่นอนว่าของสิ่งนี้ต้องทานตอนที่มันยังสดๆ ครั้งหนึ่งก็ไม่สามารถทานได้มาก และถ้าพลังยิ่งมากก็จะยิ่งแข็งแกร่ง ถ้าหากพวกเราทำสำเร็จก็จะแบ่งได้คนละสองถุงพอดี” ตอนแรกชายหน้าดำดูเหมือนไม่ได้ใส่ใจมากนัก แต่สุดท้ายก็กล่าวออกมาด้วยสีหน้าที่ดูลึกลับ
“มีเรื่องนี้เช่นนี้ด้วย!” พอจินอวี่ได้ยินก็กล่าวออกมาอย่างคาดไม่ถึง แต่ก็ไม่ได้แสดงอาการดีใจมากนัก
นี่ก็เป็นเรื่องปกติ เขาไม่ใช่ผู้ฝึกร่าง ต่อให้พลังจะเพิ่มขึ้นหรือลดลงเล็กน้อย ก็ไม่มีความหมายกับเขามากนัก
แต่หลิ่วหมิงได้ยินแล้วกลับใจเต้นขึ้นมา แต่ก็ไม่ได้แสดงออกทางสีหน้า และยังขมวดคิ้วถามออกไป
“ศิษย์พี่ทั้งสองจำเป็นต้องขึ้นยอดเขาลูกนี้เท่านั้นหรือ? ในเมื่อปีศาจวานรเหล่านี้รับมือยากเช่นนี้ก็สามารถเปลี่ยนไปยอดเขาลูกอื่นได้ หรือว่ายอดเขาลูกอื่นก็มีปีศาจอสูรที่แข็งแกร่งเช่นกัน?”
“ฮ่าๆ ศิษย์น้องไป๋กล่าวได้ถูกต้องหลายวันก่อนพวกข้าได้สำรวจดูยอดเขาทั้งห้าไปรอบหนึ่งแล้ว นอกจากยอดเขาลูกนี้ที่มีปีศาจวานรแล้ว ยอดเขาอีกสี่ลูกก็ถูกเหยี่ยวขนเหล็ก อสรพิษหงอนสีเงิน เป็นต้น ครอบครองอยู่ ซึ่งมันเป็นปีศาจอสูรที่แข็งแกร่งกว่า ปีศาจวานรเหล่านี้ถึงแม้จะร้ายกาจแต่นับว่ารับมือได้ง่ายกับปีศาจอสูรตนอื่นๆ พวกเราไม่สามารถอยู่ในแดนลึกลับแห่งนี้ได้นาน ย่อมต้องเลือกเขาที่สามารถขึ้นไปได้ง่ายสุด คนอื่นที่ต้องการขึ้นเขาลูกอื่นก็ต้องร่วมมือกันเหมือนกับพวกเรา” ชายหน้าดำหัวเราะกล่าวออกมา
“ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้ ถ้าอย่างนั้นเรื่องการร่วมมือกันนี้ข้าไม่มีข้อคัดค้านใดๆ แล้ว” หลิ่วหมิงถอนหายใจกล่าวออกมา แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีตกใจมากนัก
จินอวี่ก็ไม่มีข้อคัดค้านใดๆ เช่นกัน
“ดีมาก ในเมื่อศิษย์น้องทั้งสองต่างก็รับปากแล้ว พวกเรามาพูดคุยถึงรายละเอียดขั้นตอนการลงมือกันเถอะ! ถึงแม้การหลอกในก่อนหน้านั้นจะได้ผล แต่ตอนนี้ต้องการหลอกล่อออกมาทีละสองตนนั้นก็ย่อมต้องเปลี่ยนสถานที่ไปด้วย” ชายหน้าดำกล่าวด้วยความดีใจ
จากนั้นพวกก็ปรึกษาหารือกันในป่าดงดิบเป็นเวลาหนึ่งมื้อข้าว สุดท้ายถึงได้แผนการที่เป็นรูปธรรม
ครั้งนี้ปีศาจกระดูกหัววัวร่างมนุษย์ตนนั้นได้ลากศพของปีศาจวานรมาวางไว้ด้านหน้าพวกเขา ชายหน้าดำหยิบมีดแหลมคมออกมาจากอก และกรีดลงไปบนหน้าอกของศพไปมา จนในที่สุดก็หาถุงน้ำดีสีดำที่มีขนาดเท่าพุทราจีนเจอ ซึ่งมันได้ส่งกลิ่นเหม็นคาวออกมาด้วย
ชายหน้าดำไม่สนใจกลิ่นอันแปลกประหลาดของมัน แต่กลับเอามันใส่ปากกลืนลงไปด้วยจิตใจที่เบิกบาน และคว้าสุรามาดื่มเข้าไปสองอึก จากนั้นก็หรี่ตาลงเล็กน้อยราวกับว่ากำลังลิ้มรสอาหารชั้นเลิศบางอย่าง ทำให้หลิ่วหมิงที่เห็นฉากนี้ถึงกับพูดอะไรไม่ออก
ดูเหมือนว่าอุปนิสัยของศิษย์พี่ใหญ่ของหุบเขาเก้าช่องผู้นี้จะแตกต่างจากคนทั่วไปมากจริงๆ แต่ก็ไม่รู้ว่ามาสนิทกับหยางเฉียนได้อย่างไร
ขณะนี้ศพที่เหลือของปีศาจวานร นอกจากหัวของมันที่ถูกหยางเฉียนตัดออกมาแล้ว ส่วนอื่นก็ถูกลูกเปลวไฟลูกหนึ่งเผาไหม้จนเป็นเถ้าถ่าน
“เรื่องนี้ไม่อาจชักช้าได้! พี่อวิ๋นพาพวกเขาทั้งสองไปวางกับดักตามสถานที่ที่ได้คุยกันไว้ และถือโอกาสฟื้นฟูพลังอยู่ที่นั่น ข้าจะขึ้นเขาไปสังเกตดูความเคลื่อนไหวของปีศาจวานรที่เหลือ พอพรุ่งนี้เช้าพวกเราจะดำเนินการกัน” หยางเฉียนกล่าว
ทั้งสามคนได้ยินเช่นนี้ก็ไม่ได้ขัดข้องแต่ประการใด
ดังนั้นหลังจากที่หยางเฉียนเก็บปีศาจกระดูกขนาดใหญ่เข้าไปแล้ว ก็เหาะไปยังบนยอดที่อยู่ไม่ไกล
ชายหน้าดำก็สะบัดแขนเสื้อ ลูกกลมๆ สีเหลืองกลิ้งออกมาลูกหนึ่ง หลังจากที่มีเสียงดังออกมามันก็กลายเป็นหุ่นหมาป่ายักษ์ยาวจั้งกว่าๆ
ชายหน้าดำขึ้นไปขี่มันด้วยท่าทีหยิ่งยโส จากนั้นมันก็วิ่งไปยังทิศทางหนึ่งของป่าดงดิบ
จินอวี่กับหลิ่วหมิงตามไปอย่างว่าง่าย
……
บริเวณตีนเขาของยอดเขาอีกลูกหนึ่ง ศิษย์นิกายเอกะชายหญิงใบหน้าคล้ายกันสองคนกำลังยืนอยู่บนหินขนาดใหญ่ก้อนหนึ่ง พวกเขากำลังจ้องมองไปยังส่วนบนสุดของยอดเขา แต่สีหน้านั้นดูไม่ได้เลยทีเดียว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา