ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา นิยาย บท 197
ตอนที่ 197 เรือเหาะถ้ำมรกต
โดย
Ink Stone_Fantasy
“ห้าพันหินจิตวิญญาณครั้งที่หนึ่ง!”
“ห้าพันหินจิตวิญญาณครั้งที่สอง!”
“ห้าพันหินจิตวิญญาณครั้งที่สาม! เอาล่ะ! กระบอกกำจัดปีศาจชิ้นนี้เป็นของสหายท่านนี้แล้ว ต่อไปจะเริ่มประมูลกระบอกกำจัดปีศาจชิ้นที่สอง ราคาเริ่มต้นที่ห้าพันหินจิตวิญญาณเช่นกัน”
ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่ใครมาแย่งชิง ผู้อาวุโสก็รีบประกาศผู้ที่เป็นเจ้าของอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เริ่มประมูลชิ้นที่สองต่อ
“ห้าพันหินจิตวิญญาณ”
หลิ่วหมิงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม และเสนอราคาออกมาอย่างไม่ลังเล
ครั้งนี้ไม่เพียงแต่ผู้คนในห้องโถงจะรู้สึกตกใจเท่านั้น แม้แต่ชายแซ่หนานเองก็มองมาที่หลิ่วหมิงด้วยความประหลาดใจ
แต่สำหรับหลิ่วหมิง ในเมื่อละทิ้งไอปีศาจพลังอัคคีตรงหน้าไปแล้ว เกราะกลนักรบกับสิ่งของประมูลรั้งท้ายอื่นๆ ก็ไม่เหมาะสมกับเขา หรือไม่ก็ราคาสูงจนเกินไป จึงทำให้เขาไม่ต้องพิจารณาอะไรเลย
สิ่งของที่ช่วยเสริมความแข็งแกร่งให้เขาได้อย่างรวดเร็วนี้ ย่อมไม่อาจละทิ้งไปโดยง่าย
เพราะเสวียนจิงในตอนนี้ วุ่นวายจนไม่อาจคาดการณ์ใดๆ ได้ ถ้าสามารถเสริมความแข็งแกร่งได้ล่ะก็ ไม่แน่มันอาจช่วยชีวิตเขาในสถานการณ์คับขันก็เป็นได้
ส่วนเรื่องล่วงเกินผู้ฝึกฝนระดับเดียวกันไม่กี่คนนั้น เขาไม่สนใจมันเลยแม้แต่น้อย
แต่ที่เหนือความคาดหมายของผู้คนก็คือ ครั้งนี้นอกจากหูชุนเหนียงจะหัวเราะอย่างเยือกเย็นแล้ว ก็ไม่มีคำพูดใดๆ ออกมาอีกเลย
ด้วยเหตุนี้ กระบอกกำจัดปีศาจชิ้นที่สองก็เป็นของหลิ่วหมิงอย่างไม่ต้องสงสัย
ขณะนี้มีคนรับใช้เดินมาข้างหลิ่วหมิง เพื่อที่จะพาเขาไปชำระราคาสิ่งของประมูล
แต่หลิ่วหมเพียงแค่โบกมือ แล้วกล่าวอย่างราบเรียบ
“ข้ายังสนใจรายการประมูลชิ้นต่อไปอยู่ อีกสักครู่ค่อยไปชำระราคาสิ่งของ!”
“ทราบ! ถ้าอย่างนั้นข้าน้อยจะอีกสักครู่” คนรับใช้คนนั้นเป็นแค่ผู้ฝึกปรานธรรมดา และไม่รู้สถานะในเรือนร้อยวิญญาณของหลิ่วหมิง หลังจากที่เขารู้สึกตกตะลึงเล็กน้อยแล้ว ก็กล่าวอย่างนอบน้อม
ตอนนี้ผู้อาวุโสเหมี่ยนหยิบลูกกลมๆ สีเขียวอ่อนชิ้นสุดท้ายที่อยู่บนถาดขึ้นมาจากนั้นก็ตบมันด้วยมือข้างหนึ่ง ก่อนที่จะโยนออกไปด้านหน้า
หลังจากมีเสียงดัง “กรอบแกรบ!” เรือเหาะประณีตงดงามที่ยาวไม่เกินสองจั้งก็ลอยต่ำๆ อยู่ในอากาศ
เรือลำนี้มีรูปร่างเพรียว ปลายแหลมทั้งสองด้าน ตรงกลางกว้าง ทั้งสองข้างต่างก็มีผลึกหินสีเขียวอ่อนสิบกว่าก้อนเลี่ยมฝังอยู่ และใต้ท้องเรือยังสลักคำว่า ‘ถ้ำมรกต’ ไว้
“เรือกลเหาะถ้ำมรกต ไม่จำเป็นต้องปรับแต่ง และใช้พลังเวทย์กระตุ้น ใช้เพียงแค่ผลึกหินธาตุลมก็สามารถพาคนเหาะไปได้ เหาะเร็วกว่าวิชาทะยานเวหาทั่วไปห้าเท่าขึ้นไป ทั้งยังสามารถย่อส่วนได้ พกพาสะดวก และเรือกลเหาะที่สหายหนานสร้างขึ้น มีชื่อเสียงในเสวียนจิงเป็นอย่างมาก ว่ากันว่าไม่ด้อยไปกว่าเรือกลเหาะของหุบเขาเก้าช่อง ที่นำออกมาขายภายนอกเลยแม้แต่น้อย แต่ละลำมีราคาประมูลไม่ต่ำกว่าอาวุธจิตวิญญาณทั่วไป ลำนี้เป็นหนึ่งในผลงานที่มีคุณภาพ มีข้อเสียเพียงอย่างเดียวก็คือ มันเหมือนกับกระบอกกำจัดปีศาจทั้งสองชิ้นในก่อนหน้า กลไกการทำงานภายตัวมันจะเสื่อมลงตามจำนวนครั้งที่ใช้ จนไม่สามารถใช้งานได้อีก” หลังกล่าวจบ ผู้อาวุโสเหมี่ยนก็ทำท่ามือด้วยมือเดียว และชี้ไปยังเรือเหาะตรงหน้า
“ฟู่!”
เรือเหาะสีเขียวกลายเป็นแสงหิ่งห้อยทะยานขึ้นด้านบน มันเหมือนเคลื่อนไหวแค่ทีเดียว ก็มาปรากฏตัวตรงอีกด้านของห้องโถงอย่างมั่นคง หลังจากนั้นมันก็พร่ามัวจนกลายเป็นแสงสีเขียว และพุ่งกลับไปบนแท่นสูง
มันเคลื่อนไหวรวดเร็วมาก จนผู้คนจำนวนไม่น้อยต่างก็อุทานออกมาด้วยความตกใจ
“เรือกลเหาะถ้ำมรกตหนึ่งชิ้น ราคาประมูลต่ำสุดอยู่ที่หนึ่งหมื่นห้าพันหินจิตวิญญาณ เสนอราคาได้ครั้งละไม่ต่ำกว่าหนึ่งพันหินจิตวิญญาณ ตอนนี้เริ่มประมูลได้!” ผู้อาวุโสเหมี่ยนชี้มือข้างหนึ่งไปยังเรือเหาะ เพื่อทำให้มันคืนรูปร่างเป็นลูกกลมๆ จากนั้นก็กล่าวด้วยสีหน้าสงบ
“หนึ่งหมื่นห้าพันหินจิตวิญญาณ!”
พอเสียงผู้อาวุโสสิ้นสุดลง ก็มีเสียงบุ่มบามตะโกนออกมา
คนจำนวนหนึ่งรีบมองไปด้วยความแปลกใจ ถึงค้นพบว่าผู้ที่มีรูปร่างสูงใหญ่ผู้นี้ สวมเกราะหนังสีดำ สวมหน้ากากปีศาจวัวบนหน้า
“เฒ่าปีศาจสือ ท่านมีปีกเพลิงอัคคีอยู่แล้วมิใช่หรือ แล้วยังจะมาก่อกวนอะไรอีก?” หูชุนเหนียงเปล่งเสียงออกมาอีกครั้ง ดูเหมือนนางจะเสียงแหลมเป็นอย่างมาก
พอได้ยินชื่อของเฒ่าปีศาจสือ คนจำนวนมากต่างก็มีสีหน้าเปลี่ยนไป ราวกับว่าเฒ่าปีศาจสือผู้นี้จะดุร้ายกว่าหูชุนเหนียง
“ฮึ! สหายหู เห็นแก่เจ้าและหน้านายของเจ้า ข้าได้ละทิ้งกระบอกกำจัดปีศาจไปสองชิ้นแล้ว แต่เรือกลเหาะชิ้นนี้มีประโยชน์ต่อข้ามาก ข้าไม่อาจยอมให้ได้” ชายฉกรรจ์สวมหน้ากากปีศาจวัวได้ยินเช่นนี้ ก็ไม่รู้สึกหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย และตอบรับด้วยน้ำเสียงฮึดฮัด
“ข้าเข้าใจแล้ว เจ้าคิดจะเอาของสิ่งนี้ไปเป็นของขวัญให้คนผู้นั้นล่ะสิ! แต่เกรงว่าความคิดนี้คงไร้ประโยชน์ คิดหรือว่าเรือกลเหาะแค่ชิ้นเดียวจะทำให้เขาเห็นความสำคัญของเจ้า เจ้าดูเบาคนผู้นั้นไปหน่อยนะ” พอหูชุนเหนียงได้ยินคำตอบอันแข็งกร้าวของชายฉกรรจ์ นางก็ไม่ได้โกรธแต่อย่างใด แต่กลับกล่าวออกมาอย่างเยือกเย็น
“เรือกลเหาะนี้ เป็นแค่กุญแจในการไขประตูเท่านั้น รอข้าได้เจอคนผู้นั้น ย่อมมีของขวัญชิ้นใหญ่ให้อย่างแน่นอน ที่สหายหูอยากได้เกราะกลนักรบชิ้นนี้ ไม่ใช่ว่ามีความคิดเดียวกันหรอกหรือ? ตอนนี้ข้าเอาเรือกลเหาะ สหายได้เกราะกลนักรบ พวกเราต่างก็ไม่ล้ำเส้นกัน” เฒ่าปีศาจสือหัวเราะก่อนกล่าวออกมา
คำพูดของทั้งสองไม่มีที่มาที่ไป แต่กลับทำให้คนไม่จำนวนไม่น้อยรู้สึกใจเต้นขึ้นมา บางคนนึกเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้ ก็กระซิบกระซาบด้วยสีหน้าตื่นเต้น
“มีหินจิตวิญญาณเหล่านี้ของเจ้า เกราะกลนักรบชิ้นนี้จะตกอยู่ในมือข้าได้อย่างไร?” หูชุนเหนียงรู้สึกโมโหเล็กน้อยแล้ว
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับข้าแล้ว! ถ้าจะโทษก็โทษที่นายของเจ้าไม่ยอมเสียหินจิตวิญญาณเป็นจำนวนมากเพื่อแลกกับมัน” เฒ่าปีศาจสือหัวเราะออกมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา