ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา นิยาย บท 498

ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ – ตอนที่ 498
ตอนที่ 498 ราชาอัคคีจิตวิญญาณ
โดย
Ink Stone_Fantasy
ขณะนี้ อัคคีจิตวิญญาณยักษ์ยังคงถูกเถาวัลย์หมอกสีม่วงควบคุมไว้ จึงไม่อาจขยับตัวได้ ภายใต้สถานการณ์ผลุนผลันเช่นนี้ มันได้แต่อ้าปากพ่นระลอกคลื่นเปลวไฟออกมา และก่อตัวเป็นเกราะป้องกันอยู่เหนือศีรษะ

“ตู๊ม!”

พอเงาเขากระบี่สีฟ้าปะทะกับเกราะเปลวไฟ ปราณกระบี่สีฟ้าจำนวนมากก็ระเบิดออกมา

เกราะป้องกันคุ้มกันได้พริบตาเดียว มันก็ระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆ สะเก็ดไฟกระเด็นไปทั่วทิศ

พอจั้งเสวียนเห็นเช่นนี้ ดวงตาสีม่วงก็เป็นประกาย จากนั้นก็ตะโกนคำว่า “ระเบิด!” ออกมา

มีเสียงอู้อี้ดังมาจากร่างอัคคีจิตวิญญาณยักษ์อยู่หลายครั้ง เถาวัลย์สีม่วงจำนวนมากระเบิดตัวเป็นหมอกสีม่วงพร้อมกัน

เกิดเสียงดังบนผิวอัคคีจิตวิญญาณยักษ์ “ฟู่ๆ!” แสงไฟสีแดงมืดลงไปไม่น้อย มันรีบโบกสะบัดแขนทั้งสอง และคำรามด้วยความโมโห จากนั้นก็อ้าปากพ่นเปลวไฟสีเลือดเผาไหม้ไอหมอกสีม่วง

แต่ขณะนั้นเอง เขากระบี่สีฟ้าก็ร่วงลงมาด้วยอานุภาพอันรุนแรง

แม้อัคคีจิตวิญญาณยักษ์จะพยายามสลัดไอหมอกสีม่วงจนเหมือนชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย และกระโดดไปออกด้านข้างแล้วก็ตาม แต่มันก็ช้าไปเสียแล้ว เงาเขากระบี่สีฟ้าปกคลุมลงมา พริบตาเดียวก็เป็นแสงกระบี่อันครั่นคร้ามฟาดฟันลงมา

มีเสียงร้องแหลมดังขึ้น!

พริบตาที่แสงกระบี่เข้าใกล้อัคคีจิตวิญญาณยักษ์ มันย่อมไม่อาจหลบเลี่ยงได้ จึงต้องชิงระเบิดตัวกลายเป็นเปลวไฟอันคุโชนออกมาก่อน

แต่ทว่าแสงกระบี่จำนวนมากกลับม้วนตัวประสานกันไปมาท่ามกลางเปลวไฟ ทำให้เปลวไฟกว่าครึ่งหนึ่งดับลง

เมื่อแสงกระบี่สลายไปหมดแล้ว เปลวไฟสีแดงเข้มก็ก่อตัวกัน และอัคคีจิตวิญญาณยักษ์ก็ปรากฏตัวออกมาอีกครั้ง

แต่บนตัวของมันในขณะนี้ล้วนเต็มไปด้วยบาดแผล เปลวไฟที่พุ่งออกมาก็มืดลงกว่าก่อนหน้านั้นมาก เห็นได้ชัดว่ามันได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้ว

หลิ่วหมิงเห็นเช่นนี้ก็หรี่ตาทั้งคู่ลง กระบี่เล็กสีฟ้าในมือส่งเสียงดังกังวาน และเปล่งแสงสีฟ้าเจิดจ้าภายในพริบตา

จั้งเสวียนที่อยู่อีกด้านเห็นอัคคีจิตวิญญาณยักษ์มีสภาพเช่นนี้ เขาก็ทำท่ามือด้วยความดีใจ ดูเหมือนว่าเขาจะเตรียมวิธีการร้ายกาจบางอย่างเอาไว้แล้ว เพื่อที่จะได้สังหารอัคคีจิตวิญญาณยักษ์ตรงหน้าให้สิ้นซากภายในอึดใจเดียว

แต่ขณะนั้นเอง ดวงตาทั้งคู่ของอัคคีจิตวิญญาณยักษ์ก็เผยแววดุร้าย และแหงนหน้าแผดเสียงยาวออกมาในฉับพลัน จากนั้นก็ปล่อยกำปั้นออกไปสองสามลูก แต่เป้าหมายกลับไม่ใช่หลิ่วหมิงกับจั้งเสวียน แต่กลับเป็นชิ้นส่วนเสาผลึกที่อยู่ในหลุมยักษ์

“เพล้ง!” “เพล้ง!” ไม่รู้ว่ามีความลี้ลับมหัศจรรย์อะไรอยู่ในกำปั้นทั้งสอง ชิ้นส่วนเสาผลึกที่แข็งแกร่งอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ แตกละเอียดภายในพริบตา และมีแสงสีแสดงที่ดูคล้ายหมอกเมฆปรากฏออกมาในฉับพลัน จากนั้นก็พุ่งเข้าหาอัคคีจิตวิญญาณยักษ์อย่างบ้าคลั่ง

“แย่แล้ว! รีบลงมือ!”

หลิ่วหมิงเป็นคนระดับไหน แม้จะไม่รู้ว่าอัคคีจิตวิญญาณยักษ์กำลังทำอะไร แต่พอเห็นฉากเช่นนี้ก็รู้ทันทีว่า ไม่อาจปล่อยให้อีกฝ่ายทำสำเร็จได้ หลังจากตะโกนบอกจั้งเสวียนแล้ว กระบี่เล็กสีฟ้าในมือก็กลายเป็นสายรุ้งสีฟ้าแวววาวที่ยาวแปดเก้าจั้ง และม้วนตัวออกไป

จั้งเสวียนเห็นเช่นนี้ ก็มีสีหน้าเคร่งขรึมขึ้นมา จากนั้นก็ชี้มือไปทางอัคคีจิตวิญญาณยักษ์ในฉับพลัน

“ฟู่!”

มีคลื่นสั่นสะเทือนเหนือศีรษะอัคคีจิตวิญญาณยักษ์ หัวปีศาจสีม่วงปรากฏออกมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันไม่ได้กลายเป็นเถาวัลย์หมอกสีม่วง แต่กลับอ้าปากด้วยสีหน้าดุร้าย จนเผยให้เห็นคมเขี้ยวอันแหลมคมเต็มปาก และงับไปทางไปหัวของอัคคีจิตวิญญาณยักษ์อย่างโหดเหี้ยม

“ฉับ!”

หัวปีศาจงับหัวเกือบครึ่งหนึ่งของอัคคีจิตวิญญาณยักษ์จนหลุดออกมา

จากนั้นสายรุ้งสีฟ้าเจิดจ้าก็ม้วนตัวผ่านไป ทำให้ไหล่เกือบครึ่งหนึ่งของมันหายไปอย่างไร้ร่องรอย

เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีของทั้งสอง อัคคีจิตวิญญาณยักษ์กลับไม่คิดจะหลบหลีกเลยแม้แต่น้อย แต่ครู่ต่อมา แสงสีแดงก็พุ่งเข้าใส่บาดแผลบนไหล่อย่างบ้าคลั่ง พริบตาเดียวหัวและไหล่ของมันก็ฟื้นฟูกลับมาเป็นปกติ ขณะเดียวกัน แสงสีแดงอันน่ากลัวก็พุ่งออกจากร่างของมัน

ไม่ว่าจะเป็นใบหน้าปีศาจสีม่วงกลางอากาศ หรือว่าสายรุ้งสีฟ้าแวววาวที่หมุนวนอยู่บริเวณนั้น ต่างก็ถูกแสงสีแดงผลักกระเด็นออกไป

หน้าปีศาจสีม่วงร้องโหยหวนท่ามกลางแสงสีแดง จากนั้นก็สลายตัวไป

ร่างของจั้งเสวียนโงนเงนทีหนึ่ง และกระอักเลือดออกมา ขณะเดียวกัน ใบหน้าของเขาก็ซีดขาวจนถึงขีดสุด

ประจักษ์ชัดว่าความเสียหายของหัวปีศาจสีม่วง ทำให้จิตของเขาที่เชื่อมต่ออยู่ก็ถูกโจมตีไปด้วย

และอัคคีจิตวิญญาณยักษ์ที่ฟื้นฟูอาการบาดเจ็บแล้ว ก็โบกแขนทั้งสอง และอ้าปากออกมาทันที มันดูดเอาแสงสีแดงในหลุมยักษ์เข้าไปจนหมด จากนั้นก็มีเสียงราวกับจุดประทัดดังออกจากร่างของมัน พริบตาเดียว ก็เกาะผลึกขนาดเท่าเม็ดถั่วตามข้อต่อทั่วร่างกายจำนวนแปดเม็ด แต่ละเม็ดต่างก็มีสีแดงราวกับเลือด มีลวดลายจำนวนมากเปล่งประกายอยู่บนพื้นผิว และแผ่กลิ่นไอบริสุทธิ์ออกมา”

“เกาะผลึกพลังเวท?”

พอจั้งเสวียนเห็นสถานการณ์เช่นนี้ กลับหลุดปากออกมา แม้แต่เลือดตรงมุมปากก็ไม่สนใจเช็ด ใบหน้าแสดงความหวาดผวาออกมาเป็นครั้งแรก

หลิ่วหมิงเห็นเช่นนี้ก็รู้สึกเย็นสะท้านขึ้นมา

ระดับผลึกที่กล่าวถึง เดิมทีเป็นเขตแดนที่ฝึกฝนจนถึงระดับที่แน่นอน จนทะเลจิตวิญญาณไม่สามารถรองรับพลังต้นกำเนิดที่เป็นของเหลวได้อีก ถึงได้เกาะตัวสู่สถานะของเม็ดผลึก และรูปร่างของเม็ดผลึกที่ปรากฏบนร่างอัคคีจิตวิญญาณยักษ์ เหมือนกับการเกาะผลึกของพลังเวทตามที่บันทึกไว้ในคัมภีร์ไม่มีผิด