ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา นิยาย บท 501

สรุปบท ตอนที่ 501: ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา

ตอนที่ 501 – ตอนที่ต้องอ่านของ ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา

ตอนนี้ของ ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา โดย Internet ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายกำลังภายในทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง ตอนที่ 501 จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ – ตอนที่ 501
ตอนที่ 501 แมงป่องกระดูกฟื้นตัว
โดย
Ink Stone_Fantasy
“ของสิ่งนี้เก็บยากจริงๆ แต่ข้ารู้จักเคล็ดวิชาหนึ่ง ไม่แน่อาจจะได้ผลก็ได้ แต่ต้องวางค่ายกลคอยช่วยเสริม” จั้งเสวียนจ้องมองเตาหลอมยักษ์ที่มีอักขระสามสีหมุนวนอยู่ไม่หยุด และกล่าวด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไป

“อ้อ! ในเมื่อมีจั้งมีความมั่นใจเช่นนี้ ก็ลองดูกันเถอะ!” หลิ่วหมิงได้ยินก็ครุ่นคิดทีหนึ่งแล้วกล่าวออกมาอย่างไม่ลังเล

ชายหนุ่มดวงตาสีม่วงเองก็พยักหน้าตกลง จากนั้นก็ล้วงแขนเสื้อด้วยความดีใจ และควักเครื่องมือวางค่ายออกมา เพื่อลองเก็บเตาหลอมนี้

แต่ขณะนั้นเอง พลันมีเสียงดังโครมครามบนอากาศที่สูงจากหลุมยักษ์หลายร้อยจั้ง และคลื่นอากาศก็สั่นสะเทือนขึ้นมา แสงสีเขียวเจิดจ้าปรากฎออกมาทันที มีอักขระสีเขียวจำนวนมากลอยออกมา ชั่วเวลาแค่สองอึดใจ มันก็ก่อตัวเป็นค่ายกลอักขระที่มีขนาดหลายจั้ง

หลิ่วหมิงกับจั้งเสวียนเห็นเช่นนี้ ย่อมรู้สึกตกใจมาก และทำท่าระแวดระวังพร้อมกันกันโดยมิได้นัดหมาย

พอจั้งเสวียนคว้ามือข้างหนึ่งไปกลางอากาศ กระบี่ยาวสีเหลืองก็ปรากฏบนมือ

พอหลิ่วหมิงสะบัดแขนเสื้อ จุดแสงสีทองก็ลอยออกไป และกลายเป็นหมอกทรายรายล้อมอยู่รอบตัว

ขณะนั้นเอง ค่ายกลอักขระกลางอากาศก็เปล่งประกายอย่างบ้าคลั่ง เงาร่างมนุษย์หลายเงาที่มีแสงสีเขียวเปล่งประกายปรากฏขึ้นมาตรงกลาง

คนเหล่านี้ล้วนอกกว้างไหล่ผึ่งผายเอวกลม ใบหน้าพร่ามัวไปทั้งแถบ มองเห็นอวัยวะบนใบหน้าลางๆ เท่านั้น ทั้งยังสวมเสื้อเกราะสีเขียว บนนั้นมีรูปมังกร พยัคฆ์ และอสูรประหลาดตัวอื่นๆ สลักอยู่ บริเวณหน้าอกของเสื้อเกราะแวววาว ก็มีอักขระขนาดใหญ่ประทับอยู่ ‘ยันต์’ และยังเปล่งแสงสีเงินจางๆ ออกมา

“นักรบคุมกฎ เป็นคนของหอดำเนินการ!” พอจั้งเสวียนเห็นคนเหล่านี้ชัดเจน ก็หลุดปากส่งเสียงออกมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ แต่ลดกระบี่ยาวสีเหลืองในมือลงโดยไม่รู้ตัว

“นักรบยันต์?” หลิ่วหมิงได้ยินก็ใจเต้นขึ้นมา แต่หมอกที่ลอยวนอยู่ก็ลดช้าลงเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว

“พวกเจ้าทั้งสองเป็นศิษย์สายนอกของสาขาห่านฟ้าสินะ ชื่ออะไรกัน? ไม่ต้องลนลานไป พวกข้าเป็นทูตหอคุมกฎ เป็นเพราะตอนนี้สถานการณ์ในแดนอบอ้าวค่อนข้างพิเศษมาก จึงต้องอาศัยร่างนักรบยันต์แหวกมิติเข้ามา” นักรบยันต์ที่เป็นหัวหน้ามองหลิ่วหมิงทั้งสองทีหนึ่ง และกล่าวด้วยรอยยิ้ม แต่เมื่อประกอบกับใบหน้าอันพร่ามัวของพวกเขาแล้ว จึงดูแปลกประหลาดเล็กน้อย

และพอน้ำเสียงของนักรบยันต์ผู้นี้สิ้นสุดลง เขาก็พลิกฝ่ามือหยิบป้ายรูปสี่เหลี่ยมออกมา รูปภาพบนนั้นเหมือนกับที่หลิ่วหมิงเคยเห็นในตอนที่เข้านิกาย ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของหอคุมกฎนั่นเอง

“ที่แท้ก็เป็นศิษย์พี่ที่หอคุมกฎ ข้าน้อยจั้งเสวียน ด้านข้างนี้คือพี่หลิ่วหมิง การทดสอบในครั้งนี้ แดนอบอ้าวเปลี่ยนไปไม่น้อย อัคคีจิตวิญญาณกับอสูรเพลิงอยู่ๆ ก็สังหารอย่างบ้าระห่ำ ตราหยกส่งตัวของพวกเราก็ใช้ไม่ได้ผล ทำให้ศิษย์สายนอกเสียชีวิตไม่น้อย ไม่ทราบว่าทางนิกายมีการเตรียมการอื่นๆ สำหรับการทดสอบต่อไปนี้อย่างไร?” จั้งเสวียนกวาดสายตามองแผ่นป้าย และกล่าวอย่างนอบน้อม

แม้หลิ่วหมิงจะไม่พูดอะไรออกมา แต่ก็คุมมือคารวะเช่นกัน

“จั้งเสวียน หลิ่วหมิง……อืม! ในบัญชีรายชื่อมีชื่อของพวกเจ้าอยู่จริงๆ พวกเจ้ารอสักครู่!”

นักรบยันต์ที่เป็นหัวหน้าได้ยินเช่นนี้ ก็เก็บแผ่นป้ายเข้าไป และหยิบสิ่งของอีกอย่างออกมา เขาพลิกไปสองสามหน้าอย่างรวดเร็ว มันดูคล้ายกับเป็นคัมภีร์เล่มหนึ่ง จากนั้นก็พยักหน้ากล่าว

หลังจากนั้นก็เก็บคัมภีร์เข้าไป พอพลิกฝ่ามือข้างหนึ่งขึ้น ก็มีสิ่งของอย่างหนึ่งโผล่ออกมา และแสงสีเขียวก็ทำให้ผู้คนมองเห็นรูปร่างของมันไม่ชัดเจน

พอนักรบยันต์ที่เป็นหัวหน้าปล่อยพลังออกมา แสงสีเขียวในมือก็สว่างขึ้นในฉับพลัน

ขณะเดียวกัน บนพื้นที่เตาหลอมตั้งอยู่ก็สั่นสะเทือนโครมคราม อักขระสีเขียวจำนวนมากพุ่งขึ้นจากพื้นบริเวณนั้น และก่อตัวเป็นค่ายกลแสงสีเขียวรุบหรู่ตรงด้านล่างของเตาหลอมยักษ์

นักรบยันต์ที่เหลือก็พากันร่ายคาถา และปล่อยพลังสีต่างๆ เข้าไปในแสงสีเขียวบนมือคนที่เป็นหัวหน้า

“ฟู่!”

ลำแสงสีฟ้าขนาดใหญ่พุ่งขึ้นจากค่ายกลแสง พริบตาเดียวก็ปกคลุมเตาหลอมยักษ์ไว้

ท่ามกลางลำแสง เตาหลอมยักษ์สีแดงค่อยๆ ลอยขึ้นมา และเปลวไฟสามสีที่พ่นออกจากปากเตาหลอมกลับหายไปอย่างน่าประหลาดใจ

ที่แท้นักรบยันต์เหล่านี้ ก็กำลังเก็บของล้ำค่านี้อยู่

หลิ่วหมิงกับจั้งเสวียนเห็นเช่นนี้ ก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปทันที หากก่อนหน้านั้นฝ่ายตรงข้ามไม่นำป้ายหอคุมกฎออกมา เกรงว่าพวกเขาคงจะลงมือขัดขวางอย่างแน่นอน

แต่ขณะนี้ หลังจากทั้งสองสบตากันทีหนึ่งแล้ว ต่างก็ไม่พูดอะไรออกมา

ขณะนี้ นักรบยันต์เกราะเขียวที่เป็นหัวหน้า ก็มีสีหน้าเคร่งขรึมอย่างถึงขีดสุด พอโยนสิ่งของในมือออกไปเบาๆ กลุ่มแสงสีเขียวก็ลอยอยู่กลางอากาศ และนิ้วมือทั้งสิบก็คลื่นไหวอย่างรวดเร็ว และทำท่ามือต่างๆ อย่างต่อเนื่อง เพื่อปล่อยอักขระลึกลับออกไป

ดูเหมือนเตาหลอมสีแดงจะถูกเรียก มันค่อยๆ ลอยไปยังกลุ่มแสงสีเขียวกลางอากาศ หลังจากพร่ามัวครู่หนึ่งแล้ว ก็จมหายไปในนั้นอย่างไร้ร่องรอย

นักรบยันต์ที่เป็นหัวหน้ากวักมืออีกครั้ง จากนั้นแสงสีเขียวก็พุ่งกลับมาในมือของเขา

หลิ่วหมิงตาเป็นประกาย และเหาะขึ้นไป แต่กลับเดินไปอีกทิศทางหนึ่ง

ในเมื่อหุบเขาแห่งนี้เป็นที่รวมตัวของอัคคีจิตวิญญาณกลุ่มใหญ่ ปราณจิตวิญญาณธาตุไฟก็หนาแน่น ย่อมมีวัตถุจิตวิญญาณธาตุไฟชนิดต่างๆ ก่อกำเนิดขึ้นมา

ตอนนี้ศิษย์สายนอกคนอื่นๆ ไม่อยู่ด้วย ย่อมเป็นโอกาสอันดีในการเก็บเกี่ยว ดังนั้นจึงแยกย้ายกันไปเก็บให้หมด

แต่หลังจากจั้งเสวียนจมหายไปในเมฆอัคคีได้ไม่นาน ก็มีเงาร่างเปล่งประกาย หลิ่วหมิงกลับออกมาจากเมฆอัคคีอย่างรวดเร็ว

เขามองไปทางที่จั้งเสวียนจากไป และปล่อยจิตรับรู้ออกไปสำรวจดูรอบด้าน หลังจากมั่นใจว่าไม่มีคนอื่นแล้ว ถึงเดินไปยังจุดที่เคยวางเตาหลอมยักษ์ และกระโดดลงไป ขณะเดียวกัน ก็ควักยันต์สีเหลืองแผ่นหนึ่งมาแปะไว้บนตัว

“ฟู่!” แสงสีเหลืองห่อหุ้มร่างของหลิ่วหมิงไว้ และพุ่งลงไปในรูขนาดใหญ่ทันที

“เจ้าแน่ใจหรือว่าใต้หลุมนี้ยังมีของล้ำค่าอย่างอื่น และยังมีกลิ่นไอเหมือนกับเตาหลอมนั้นไม่มีผิด?” หลิ่วหมิงกล่าวออกมาอย่างราบเรียบในฉับพลัน

หลังจากเตาหลอมยักษ์ถูกนำไปแล้ว ภายในถ้ำใต้ดินยังคงมีปราณอัคคีปกคลุมอยู่ ซึ่งหนาแน่นกว่าภายนอกมาก

“นายท่าน ไม่ผิดอย่างแน่นอน! แม้ข้าเพิ่งจะฟื้นขึ้นมา แต่ความสามารถใหม่ที่ได้มาบอกข้าว่า ด้านล่างมีของล้ำค่าอย่างอื่นจริงๆ” มีน้ำเสียงอ่อนนุ่มของเด็กสาวดังขึ้นข้างหูหลิ่วหมิง

คิดไม่ถึงว่าสถานที่แห่งนี้ จะมีบุคคลที่สองอยู่ด้วย

หลิ่วหมิงเงียบไปพักหนึ่ง ทันใดนั้นมือข้างหนึ่งก็ตบถุงหนังที่อยู่บนเอว พอปากถุงเปิดออกมา ไอดำกลุ่มหนึ่งก็พุ่งออกจากในนั้น หลังจากหมุนติ้วๆ แล้ว มันก็กลายเป็นแมงป่องสีขาวเงินที่มีขนาดเท่าฝ่ามือ ซึ่งมันก็คือแมงป่องกระดูกที่เป็นหนึ่งในสองอสูรจิตวิญญาณของหลิ่วหมิงนั่นเอง

แต่ว่าร่างของมันเล็กลงไปมาก บนหลังมีลวดลายสีม่วงแปลกประหลาดประทับอยู่อย่างเนืองแน่น เกล็ดมังกรแดงในก่อนหน้านั้นหายไปจนหมดสิ้น ขณะเดียวกัน หางตะขอหัวอสรพิษด้านหลัง กลับกลายเป็นหัวมังกรที่ดูราวกับมีชีวิต

ตั้งแต่กลืนกินหัวปีศาจยักษ์ในเหลวลึกครั้งนั้น มันก็หลับอยู่ในถุงหล่อเลี้ยงวิญญาณมาจนถึงทุกวันนี้ แต่ขณะที่หลิ่วหมิงสังหารราชาอัคคีจิตวิญญาณในหลุมยักษ์นั้น มันก็ฟื้นขึ้นมาอย่างน่าประหลาดใจ และในตอนที่ค้นพบเตาหลอมสีแดง มันก็ส่งเสียงบอกหลิ่วหมิงว่า รับรู้ได้ถึงของล้ำค่าไม่ทราบชื่ออีกชิ้นอยู่ข้างใต้เตาหลอมยักษ์

…………………………………