ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา นิยาย บท 82
ตอนที่ 82 ซือหม่าเทียน
โดย
Ink Stone_Fantasy
เขาก็คือสือเจียนที่เคยไปหาหลิ่วหมิงในก่อนหน้านั้น ภรรยาคู่รักฝึกฝนที่ชื่อลวี่อวิ๋นก็อยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน และคนอีกสองคนคือชายฉกรรจ์ที่สวมชุดทะมัดทะแมงกับชายหนุ่มสวมห่วงสีเลือดเจ็ดแปดวงไว้บนแขนทั้งสอง
“ถ้าไปอุโมงค์หมื่นกระดูกล่ะก็จะต้องมีอาจารย์จิตวิญญาณคนหนึ่งพาไปอย่างแน่นอน ถึงแม้พวกเราจะรู้ว่าเจ้าเด็กนั่นก็อยู่ในนั้นด้วยก็ไม่อาจทำอะไรเขาได้ เจ้าเด็กนี่ช่างเฉียบขาดจริงๆ เพื่อที่จะหลบเลี่ยงพวกเราไม่คาดคิดว่าเขาจะกล้าไปสถานที่อย่างอุโมงค์หมื่นกระดูกนั่น เขาไม่กลัวว่าจะไปแล้วไม่ได้กลับเลยหรือ? ศิษย์พี่อู๋ท่านมีประสบการณ์มามาก พอจะมีข้อคิดเห็นดีๆ บ้างไหม” ชายหนุ่มสวมห่วงที่แขนยักคิ้วหันหน้าไปถามชายชุดทะมัดทะแมง
“ในเมื่อเขาไปอุโมงค์หมื่นกระดูก อย่างน้อยก็ไม่คิดกลับนิกายเป็นระยะเวลาสามสี่เดือน ดังนั้นถ้าพวกเราอยากจะหาเรื่องเขาล่ะก็ คงต้องส่งคนเข้าร่วมภารกิจปราบปรามที่อุโมงค์หมื่นกระดูกด้วยถึงจะมีโอกาส” ชายชุดทะมัดทะแมงกล่าวออกมาช้าๆ
“ศิษย์พี่อู๋อย่าพูดล้อเล่นเลย ถึงแม้จะสังหารปีศาจกระดูกแค่ตนเดียวก็แต้มคุณูปการเป็นรางวัลแล้ว แต่มันก็อันตรายเกินไปหน่อย นอกจากคนบ้าที่มีความสุขกับการตามล่าสังหารพวกนั้นแล้ว คนอื่นๆ ต่างก็ถูกอาจารย์ลุง อาจารย์อา บังคับถึงได้ยอมไปรับภารกิจนี้” ชายหนุ่มได้ยินก็กล่าวด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไปจากเดิม
“ถ้าเป็นเช่นนี้ เรื่องนี้ก็ช่างมันเถอะ ข้าไม่ยอมไปอุโมงค์หมื่นกระดูกนั่นหรอก ดีที่ศิษย์น้องเกายังเก็บตัวฝึกฝนอยู่ ยังไม่ทราบเรื่องการหมั้นของมู่หมิงจูกับเจ้าเด็กนี่ รอเจ้าเด็กนี่กลับมาแล้วพวกเราค่อยช่วยศิษย์น้องเกาจัดการกับปัญหานี้ก็ยังไม่สาย” ชายที่แซ่อู๋กล่าว
ชายหนุ่มสวมห่วงสีเลือดได้ยินแล้วได้ยินคำพูดนี้ ก็ได้แต่ขมวดคิ้วโดยไม่กล่าวอะไรออกมา
“ให้พวกเราไปอุโมงค์หมื่นกระดูกเพียงเพื่อสั่งสอนเจ้าเด็กนี่มันไม่ค่อยดีนัก แต่ถ้าให้ผู้ที่เข้าร่วมภารกิจนี้อยู่แล้วถือโอกาสจัดการเรื่องนี้คงไม่ยาก” สือเจียนกล่าว
“ควรหมายของศิษย์พี่สือคือ……” ชายหนุ่มได้ยินเช่นนี้สีหน้าก็เปลี่ยน
“ข้ารู้จักศิษย์น้องซือหม่าแห่งสาขาหยินทนทรมาณ เหมือนกับว่าครั้งนี้เขาก็ถูกจับให้ไปร่วมภารกิจปราบปรามที่อุโมงค์หมื่นกระดูกด้วย ถ้าหากว่าเขายอมลงมือล่ะก็ กะอีแค่ศิษย์ที่เพิ่งเข้านิกายใหม่ๆ เขาย่อมจัดการได้โดยง่าย แต่ศิษย์น้องซือหม่าเป็นหนึ่งในยี่สิบศิษย์แกนนำที่มีชื่อจารึกไว้บนแผ่นศิลาจันทรา จะให้เขาลงมือได้คงต้องจ่ายไม่น้อย” สือเจียนกล่าวออกมาอย่างช้าๆ
“ไม่เป็นไร พวกเราไม่ได้คิดที่จะสังหารเจ้าเด็กนี่จริงๆ แค่ต้องการสั่งสอนให้โหดเหี้ยมสักหน่อย แล้วให้เขายอมถอนหมั้นก็พอแล้ว เรื่องหินจิตวิญญาณนั้นต้องใช้เท่าไหร่ข้าจะออกให้เอง เช่นนี้แล้วศิษย์พี่อู๋คงไม่มีข้อขัดแย้งใดๆ แล้วใช่ไหม” ชายหนุ่มสวมห่วงที่แขนได้ยินเช่นนี้ก็ยิ้มออกมา
“ในเมื่อศิษย์น้องซิ่งกล่าวเช่นนี้ย่อมไม่มีปัญหา” ชายชุดทะมัดทะแมงพยักหน้าด้วยตาที่เป็นประกาย
“ดี ศิษย์พี่สือ ช่วงเวลาสองวันนี้ท่านก็หาเวลาไปติดต่อกับศิษย์พี่ซือหม่าเถอะ” ชายหนุ่มกล่าวอย่างไม่ลังเล
สือเจียนตกปากรับคำออกไป
ดังนั้นเมื่อพวกเขาปรึกษารายละเอียดปลีกย่อยเสร็จแล้วต่างก็แยกย้ายกันออกไป
สามวันต่อมา เริ่มมีศิษย์นิกายสายในจำนวนหนึ่ง ค่อยๆ ทยอยกันมาบริเวณซุ้มประตูขนาดใหญ่นอกนิกายปีศาจ
ส่วนมากจะเป็นผู้ที่มีอายุประมาณสามสิบสี่สิบปี ศิษย์ที่มีอายุยี่สิบกว่ามีแค่ไม่กี่คน
คนเหล่านี้ต่างก็มีสีหน้าเคร่งขรึม ราวกับมีเรื่องทับถมในใจมากมาย
แต่ก็ยังมีบางคนคุยกันอย่างขบขัน แตกต่างจากคนอื่นๆ อย่างสิ้นเชิง
ผ่านไปอีกสักครู่ ใต้ซุ้มประตูยักษ์ก็มีศิษย์ชายหญิงสามสิบกว่าคนมารวมตัวกันแล้ว ตอนนี้ถึงมีร่างอรชรอ้อนแอ้นร่างหนึ่งกำลังเดินมาจากที่ไกลๆ นางดูเหมือนจะเดินมาอย่างช้าๆ แต่ที่จริงแล้วเดินมาเร็วมาก
นางผู้นี้มีใบหน้างดงามราวกับดอกท้อ ดูเหมือนจะอายุยี่สิบเจ็ดยี่สิบแปดปี สวมชุดยาวสีม่วง สีหน้าเย็นยะเยือก
“อา…นางคืออาจารย์อาหลินแห่งเขาระบำปีศาจ!”
“คารวะอาจารย์อา”
“คารวะอาจารย์อาหลิน”
เมื่อศิษย์เหล่านี้เห็นใบหน้าหญิงเสื้อม่วงผู้นี้ชัดเจนแล้ว กว่าครึ่งหนึ่งกลับสูดหายใจเข้าอย่างเย็นสะท้าน ค่อยๆ ก้าวเท้าไปข้างหน้าคารวะด้วยความตื่นตระหนกตกใจ
นางผู้นี้ก็คือหัวหน้าสาขาระบำปีศาจ ว่ากันว่านางเป็นผู้ที่ฝึกฝนถึงระดับอาจารย์จิตวิญญาณขั้นกลางที่หาได้น้อยมาก
“อือ! ลุกขึ้นเถอะ! ใกล้ได้เวลาแล้ว มากันครบหรือยัง?” หญิงแซ่หลินโบกมือให้ศิษย์ทั้งหลายลุกขึ้น นางกวาดสายตามองไปรอบด้านแล้วขมวดคิ้วถามออกไป
“เรียนอาจารย์อาหลิน ดูเหมือนจะขาดไปสองคน” ศิษย์อายุสามสิบกว่าปีที่ดูสุขุมเยือกเย็นผู้หนึ่งรีบก้าวออกไปรายงาน
“ถ้าอย่างนั้นก็รออีกสักหน่อยเถอะ ถ้ายังไม่มาค่อยขีดฆ่ารายชื่อของทั้งสองคนนี้ออกไป!” หญิงแซ่หลินกล่าวออกไปอย่างไม่ลังเล
ศิษย์ผู้นี้ตอบรับกลับไปด้วยความนอบน้อม
ดังนั้นคนทั้งหลายต่างก็รออยู่ที่เดิมต่อไป
แต่ด้วยเหตุที่มีหญิงแซ่หลินผู้นี้อยู่ด้วย ต่างก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา ยิ่งไปกว่านั้นยิ่งไม่กล้าเคลื่อนไหวใดๆ พวกเขายืนเก็บมืออยู่ที่เดิมอย่างว่านอนสอนง่าย
ผ่านไปสักครู่ มีเมฆเทาสองก้อนเหาะมาจากในนิกาย และต่างก็เหาะลงมาคนละด้านของซุ้มประตูยักษ์
คนอื่นๆ เห็นนี้ก็มองออกไปอย่างอดไม่ได้
ขณะที่เมฆเทาทั้งสองลงมาบนพื้นและสลายหายไป เงาร่างของแต่ละคนก็ปรากฏออกมา
คนหนึ่งเป็นชายสีหน้าหม่นหมอง อายุยี่สิบหกยี่สิบเจ็ดปี สวมชุดคลุมสีดำทั้งตัว แขนเสื้อทั้งของข้างมีรูปหัวกระโหลกติดอยู่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา