ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา นิยาย บท 887

หลิ่วหมิงส่ายศีรษะพลางเอ่ยพึมพำกับตนเอง จากนั้นแววตาก็เย็นชาขึ้นแล้วเอ่ยต่อด้วยเสียงที่ดังว่าเดิมว่า

“คนที่ข้าไล่ล่าสังหารมีนามว่าเฟ่ยอี๋ เขาคือผู้ฝึกฝนชั่วร้ายที่ผู้คนเรียกขานกันว่าปีศาจพันมายา นามนี้คิดว่าพวกเจ้าคงเคยได้ยินกระมัง? คนผู้นี้เป็นถึงผู้ฝึกฝนระดับแก่นแท้ ทั้งยังเชี่ยวชาญวิชามายา พลังของพวกเจ้าไม่เพียงพอย่อมมองไม่เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของเขา”

“ปีศาจพันมายาหรือ!”

ข้ารับใช้แห่งราชวงศ์แคว้นเจียงทั้งสี่อดไม่ได้สูดลมหายใจดังเฮือก พวกเขาย่อมเคยได้ยินชื่อของผู้ฝึกฝนชั่วร้ายที่มีชื่อเสียงเลื่องลือผู้นี้มาก่อน

“ผู้อาวุโสใหญ่ สิ่งที่ผู้อาวุโสท่านนี้เอ่ยไม่ใช่จะไร้เหตุผล เรื่องที่เจียงหลีผู้นั้นพบการลอบสังหารในวันนี้มีจุดที่น่าสงสัยเต็มไปหมด หรือว่า…เขาจะเป็นผู้อื่นแปลงกายมาจริงๆ?” ชายฉกรรจ์หน้าดำที่ไม่เอ่ยวาจามาตลอดผู้นั้นฉับพลันเดินมาถึงข้างกายผู้เฒ่ารูปร่างสูงใหญ่แล้วเอ่ยเสียงเบา

ผู้เฒ่ารูปร่างสูงใหญ่ได้ฟังก็ลังเลอยู่พักหนึ่ง!

ไยเขาจะไม่เคยคิดถึงจุดนี้ แต่ในฐานะผู้ฝึกฝนที่คุ้มครองจักรพรรดิแคว้นเจียง ในใจเขาย่อมไม่อยากจะสงสัยตัวตนของศิษย์ในตระกูลเพียงเพราะคำพูดประโยคเดียวของคนนอก

“สิ่งที่ผู้อาวุโสเอ่ยมีเหตุผลอยู่บ้างก็จริง ทว่าอาศัยเพียงคำพูดไม่กี่คำ จะบอกว่าเจียงหลีเป็นร่างแปลงของผู้ฝึกฝนชั่วร้าย ผู้เยาว์ก็ลำบากใจยิ่งนัก หากผู้อาวุโสในตระกูลกล่าวโทษขึ้นมา ผู้เยาว์ย่อมแบกรับไม่ไหว”

ผู้เฒ่ารูปร่างสูงใหญ่เอ่ยปากช้าๆ จงใจเอ่ยคำว่า ‘ผู้อาวุโสในตระกูล’ ให้ดังสักหน่อย

สตรีสาวรวมถึงชายหนุ่มผมทองต่างมองผู้เฒ่ารูปร่างสูงใหญ่อย่างค่อนข้างประหลาดใจ แล้วก้มศีรษะลงต่ำพร้อมกันโดยไม่ได้นัด พวกเขาล้วนไม่กล้ามองสีหน้าของหลิ่วหมิง

หลิ่วหมิงขมวดคิ้ว เมื่อครู่เขาแผ่จิตสัมผัสออกไป พบว่าด้านในตำหนักหกเหลี่ยมแห่งนี้ ร่างกายของจักรพรรดิแคว้นเจียงกำลังสั่นเทาเล็กน้อย สีหน้าการกระทำเหมือนมนุษย์ธรรมดาทั่วไปคนหนึ่งไม่มีจุดใดผิดแผก สัมผัสไม่ได้ถึงคลื่นพลังเวทแม้แต่น้อยจริงๆ

หากเขาไม่ได้จับเป้าหมายอยู่ที่คนผู้นี้ด้วยวิชาอนธการค้นวิญญาณตั้งแต่แรก เขาก็แทบจะคิดว่าตนเองเข้าใจผิดเลย

วิชามายาของปีศาจพันมายาผู้นี้ยอดเยี่ยมยิ่งนักอย่างแท้จริง ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่มีทางทำชั่วมากมายแล้วยังคงลอยนวลได้มาจนถึงวันนี้!

“ฮ่ะๆ ข้ากล่าวถึงขั้นนี้แล้ว หากผู้อาวุโสในตระกูลของท่านจะถามหาความผิดก็ไปหาข้าที่นิกายยอดบริสุทธิ์ได้เลย” หลิ่วหมิงฟังแล้วเสียงก็เคร่งขรึมขึ้นเล็กน้อย

เพิ่งเอ่ยจบ แรงกดดันจิตวิญญาณอันแข็งแกร่งอย่างยิ่งก็ปะทุออกมาจากร่างเขากระแทกลงบนร่างพวกผู้เฒ่ารูปร่างสูงใหญ่ทั้งสี่คน

พวกผู้เฒ่ารูปร่างสูงใหญ่ทั้งสี่คนสีหน้าเปลี่ยนไปในทันที ร่างกายถูกพลังมหาศาลสายหนึ่งดีดปลิวออกไปอย่างไม่มีกำลังต่อต้านสักนิด ทั้งสี่ต่างกระอักเลือดดังอ๊อกออกมาคำหนึ่ง สายตาที่มองมาทางหลิ่วหมิงเต็มไปด้วยความตกตะลึง

ผู้เฒ่ารูปร่างสูงใหญ่พลังสูงที่สุด แต่บนใบหน้ากลับตะลึงที่สุด

ตระกูลเจียงในฐานะราชวงศ์แห่งแคว้น อีกทั้งยังเป็นตระกูลผู้ฝึกฝน ทรัพยากรที่ได้รับจึงมากมายกว่าผู้ฝึกฝนอิสระทั่วไปอย่างที่เทียบกันไม่ได้ ในตระกูลมีผู้ฝึกฝนระดับผลึกไม่น้อย ผู้ฝึกฝนระดับแก่นแท้ก็มีอยู่หลายคน ผู้อาวุโสแห่งตระกูลเจียงยิ่งเป็นถึงผู้แข็งแกร่งระดับแก่แท้ขั้นปลายคนหนึ่ง

เมื่อเป็นเช่นนี้สายตาที่เคยเห็นโลกของผู้เฒ่ารูปร่างสูงใหญ่ย่อมไม่ด้อย เขาจึงสัมผัสได้ว่าพลังที่ศิษย์นิกายยอดบริสุทธิ์ตรงหน้าแสดงออกมาแข็งแกร่งกว่าผู้อาวุโสระดับแก่นแท้หลายคนของตระกูลเจียงอยู่มาก

“พลังของผู้อาวุโสสูงส่งแข็งแกร่ง พวกเราคงไร้กำลังขัดขวาง แต่หากข้าจำไม่ผิด สี่ยอดนิกายใหญ่ของพวกท่านเคยร่วมกันตั้งกฎไว้เมื่อนานมาแล้วว่าหากไม่ใช่สถานการณ์พิเศษ ผู้ฝึกฝนสูงกว่าระดับผลึกไม่อาจยุ่งเกี่ยวกับความเป็นระเบียบเรียบร้อยของโลกมนุษย์ปุถุชนได้ หากภายหลังพิสูจน์แล้วว่าเจียงหลีเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่งจริงๆ ถึงเวลาขอให้ผู้อาวุโสมอบคำอธิบายให้แก่ตระกูลเจียงของพวกเราด้วย” ผู้เฒ่ารูปร่างสูงใหญ่ลุกขึ้นยืน แม้หวาดกลัวอยู่บ้างแต่ก็ยังคงเอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือ

หลิ่วหมิงทำเหมือนไม่ได้ยินคำขู่ของผู้เฒ่ารูปร่างสูงใหญ่คนนี้ ร่างกายขยับวูบหนึ่งก็พาเงาเลือนรางสายหนึ่งพุ่งเข้าประตูใหญ่ของตำหนักหกเหลี่ยมไป

เสียง “ปัง” ดังขึ้นครั้งหนึ่ง!

เพียงชั่วลมหายใจเดียว เงาคนก็ชนทะลุประตูใหญ่แล้วเหาะตรงเข้าไป

ผู้เฒ่ารูปร่างสูงใหญ่เห็นร่างกายของหลิ่วหมิงหายไปจากตรงหน้า หางตาพลันกระตุกเล็กน้อย สามคนที่เหลือก็ล้วนมองหน้ากันโดยไม่เอ่ยวาจาอันใด

พริบตาที่หลิ่วหมิงบุกเข้ามาในตำหนัก เงาดำเดี๋ยวผลุบเดี๋ยวโผล่ร่างหนึ่งก็หนีออกจากตำหนักไปทางด้านหลังแล้วพุ่งเร็วรี่มุ่งไปไกลอย่างเงียบเชียบโดยไม่เกิดคลื่นสั่นสะเทือนใดๆ ทั้งสิ้น

“เหอะ ตอนนี้คิดหนีก็สายไปแล้ว!”

หลิ่วหมิงกระแทกกำแพงอีกด้านหนึ่งของตำหนักทะลุดัง “เปรี้ยง” แล้วไล่ตามไปโดยไม่หยุดสักนิดเช่นเดียวกัน

การเคลื่อนไหวใหญ่โตเช่นนี้ พวกผู้เฒ่ารูปร่างสูงใหญ่ย่อมสัมผัสความผิดปกติได้ทันที ทุกคนหน้าถอดสีเหาะเข้ามาในตำหนัก

ในห้องบรรทมยังมีร่างของเจียงหลีอยู่เสียที่ไหน ตรงทางเดินไม่ไกลมีนางกำนัลสองคนสลบอยู่บนพื้นไม่ทราบว่าเป็นหรือตาย ถาดผลไม้และของว่างในมือกระจายเกลื่อนพื้น

ส่วนอีกด้านหนึ่งปรากฏรูขนาดใหญ่เด่นชัดบนกำแพง สายลมเย็นพัดทะลุรูใหญ่เข้ามาในตำหนัก ม่านในห้องบรรทมปลิวไสวทำให้ห้องโถงแลดูวังเวงยิ่งนัก

“หรือว่าคนของนิกายยอดบริสุทธิ์คนนั้นจะพูดความจริง เจียงหลีเขา…” สตรีสาวพึมพำออกมา

ผู้เฒ่ารูปร่างสูงใหญ่สีหน้าเขียวคล้ำไปหมด

เงาดำเบื้องหน้าเหาะอยู่บนท้องฟ้าไม่สูงนักห่างไปสิบกว่าลี้ เขาเพิ่งหนีออกนอกเมืองหนานหลูได้เพียงสองสามร้อยจั้ง พื้นดินเบื้องล่างก็ปรากฏแสงสีเหลืองแสบตาขึ้นวูบหนึ่ง พร้อมกับที่ผิวดินระเบิดขึ้นมา เศษหินเศษดินนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าใส่ศีรษะเงาดำประหนึ่งลูกธนู

ในเวลาเดียวกันเงาร่างของเซียเอ๋อร์ก็ปรากฏตัวออกมาท่ามกลางเศษดิน นางแปลงกลับเป็นร่างต้นของแมงป่องกระดูก หางโค้งพร่าเลือนวูบหนึ่ง เส้นสีดำมากมายดุจเม็ดฝนก็พุ่งเร็วรี่ออกมาพร้อมเสียงแหวกอากาศกรีดแหลม