ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา นิยาย บท 926

ในเวลานี้เองเสียงครวญยาวเสียงหนึ่งก็ดังลอยมา แสงสีทองสายหนึ่งซัดสาดมาถึงแล้วระเบิดแสงดารานับไม่ถ้วนออกมาจากด้านในภายในพริบตา พวกมันหมุนควงรอบหนึ่งแล้วกลายเป็นธารดารากำจัดลำแสงสีดำสามเส้นที่เหลือจนหมดสิ้น

ร่างสูงเพรียวของจินเทียนชื่อปรากฏขึ้น เขาจ้องบุรุษชุดเทาที่อยู่บนหน้าผาหินฝั่งหนึ่งด้วยสายตาเย็นชาแล้วเอ่ยออกมาว่า “มนุษย์ปีศาจ”

พวกหลงเหยียนเฟยเห็นจินเทียนชื่อเร่งรีบมาทันก็โล่งใจครั้งใหญ่

“ฮ่าๆ ที่นี่คือเศษซากของโลกบน พบเผ่าศักดิ์สิทธิ์เช่นเรามีสิ่งใดน่าประหลาดใจนักเล่า เด็กรุ่นหลังเผ่ามนุษย์อย่างเจ้าสิ อายุยังไม่มากแต่พลังของวิชาเมื่อครู่ไม่อ่อนแอเลย มิน่าคนเหล่านั้นที่ยอมสวามิภักดิ์ต่อข้าก่อนหน้านี้จึงแนะนำให้ข้ากำจัดผู้ช่วยของเจ้าก่อน หลังจากนั้นค่อยจัดการเจ้าลำพังคนเดียว แต่คิดไม่ถึงว่าคนที่เหลือจะมีลูกเล่นปกป้องชีวิตตนเองไม่น้อย จนข้าสังหารได้แค่สองคน” บุรุษชุดเทาที่ถูกจินเทียนชื่อจับจ้องหัวเราะทุ้มต่ำ

หากหลิ่วหมิงอยู่ที่นี่ย่อมจดจำได้ตั้งแต่เห็นครั้งแรกแน่นอนว่าบุรุษชุดเทาเจ็ดคนนี้ก็คือร่างแยกเจ็ดร่างของมนุษย์ปีศาจระดับดาราพยากรณ์เมื่อตอนนั้น ไม่รู้ว่าเขามาปรากฏตัวที่นี่ได้อย่างไร แล้วยังบังคับศิษย์นิกายปีศาจลี้ลับอย่างพวกหลงเซวียนให้ยอมสวามิภักดิ์ อีกทั้งหมายตาพวกจินเทียนชื่ออีก

“ข้าก็คิดไม่ถึงว่าศิษย์ของนิกายปีศาจลี้ลับจะสมคบกับมนุษย์ปีศาจ ไม่รู้ว่ากลับไปยังโลกมนุษย์แล้วผู้อาวุโสสูงสุดของนิกายปีศาจลี้ลับทั้งหลายรู้เรื่องนี้เข้าจะทำหน้าอย่างไร” จินเทียนชื่อแค่นเสียงหยันแล้วเอ่ยขึ้นมา พร้อมกันนั้นก็มองสำรวจมนุษย์ปีศาจเจ็ดคนที่ปรากฏตัวกะทันหันคนนี้อย่างละเอียด เขาพบว่าพวกเขาเหล่านี้ไม่เพียงหน้าตาคล้ายคลึงกัน กระทั่งระดับพลังและกลิ่นอายก็ยังใกล้เคียงกันอย่างยิ่ง แล้วท่าทางพวกเขาเหมือนจะอยู่ระดับแก่นแท้ขั้นต้นทั้งหมดอีกด้วย ในใจเขาอดไม่ได้เกิดความสงสัยเล็กน้อย ทว่าใบหน้ากับน้ำเสียงกลับไม่เผยความผิดปกติออกมาแม้แต่น้อย

หากเวลานี้หลิ่วหมิงได้เห็นว่าร่างจำแลงของมนุษย์ปีศาจเจ็ดคนนี้ต่างเลื่อนระดับจากระดับแก่นเสมือนมาจนถึงแก่นแท้ขั้นต้นภายในเวลาอันสั้นเช่นนี้ เกรงว่าเขาคงตกตะลึงจนหน้าถอดสี

ศิษย์นิกายปีศาจลี้ลับหลายคนนั้นฟังแล้วล้วนหน้าถอดสี ใบหน้าซีดเผือดยิ่งกว่าก่อนหน้านี้อีกหลายส่วน

ทว่าหลงเซวียนกลับหัวเราะอย่างเย็นชาตอบกลับว่า

“ฮ่ะๆ วิหคดีย่อมเลือกต้นไม้พักนอน! หากท่านมีเวลาสนใจเรื่องภายหน้าของพวกเรา ก็คิดหาวิธีว่าจะหนีเอาชีวิตรอดจากมือเผ่าศักดิ์สิทธิ์ท่านนี้ไปอย่างไรเถอะ”

จะว่าไปแล้วความจริงหลงเซวียนก็เก็บกลั้นเพลิงโทสะไว้เต็มอกเช่นกัน

ตอนนั้นหลังจากแยกกับหลิ่วหมิง เขาลำบากนักกว่าจะรวมตัวกับสหายนิกายปีศาจลี้ลับที่เหลือได้ ต่อมาเขานำสามคนนี้ออกเดินทาง แต่คิดไม่ถึงว่าจะพบผู้ฝึกฝนระดับดาราพยากรณ์คนหนึ่งที่เพิ่งได้โชคลาภครั้งใหญ่มาจากซากโบราณสถานแล้วเพิ่งแยกร่างจำกัดพลังอีกครั้ง

ด้วยวิชาอันน่าหวาดกลัวของมนุษย์ปีศาจผู้นี้ แม้หลงเซวียนผู้นี้มีวิชามารชิงหยางอันเลื่องลือ และสหายร่วมนิกายที่เหลือสามคนพลังไม่อ่อนแอ แต่พวกเขาก็ยังถูกปราบราบคาบ หนีไม่รอดสักคนเดียว

ทว่าหลังจากมนุษย์ปีศาจระดับดาราพยากรณ์ผู้นี้ชนะ อีกฝ่ายกลับไม่สังหารพวกเขา แต่ฝังชั้นจำกัดไว้ในตัวพวกเขาอย่างไม่เกรงใจสักนิด แล้วบีบบังคับพวกเขาให้ช่วยสืบข่าวและเปิดฉากสังหารในพื้นที่ใกล้เคียง

ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มของพวกต่างเผ่า เผ่าปีศาจหรือเผ่ามนุษย์ธรรมดา ขอเพียงพานพบ มนุษย์ปีศาจระดับดาราพยากรณ์คนนี้ล้วนไม่ปล่อยไปแม้แต่รายเดียว เขาใช้ไอปีศาจสูบโลหิตบริสุทธิ์จากศพทั้งหมดจนแห้งเหือด สักหยดก็ไม่เหลือ

มาถึงตอนนี้ พวกหลงเซวียนไหนเลยยังไม่รู้ว่า ผู้แข็งแกร่งจากเผ่ามารคนนี้คงกำลังใช้โลหิตของผู้ฝึกฝนเผ่าต่างๆ เซ่นสังเวยเพื่อฝึกฝนวิชามารน่ากลัวบางอย่าง

แม้จะเป็นเช่นนี้แต่พลังที่ชวนให้คนสิ้นหวังซึ่งมนุษย์ปีศาจระดับดาราพยากรณ์แสดงออกมากับการใช้ชั้นจำกัดที่ฝังอยู่ในร่างขู่บังคับก็ทำให้พวกหลงเซวียนได้แต่ทำตามคำสั่งของมนุษย์ปีศาจ จนสุดท้ายพวกเขาสังเกตเห็นพวกจินเทียนชื่อเข้ามาในบริเวณใกล้ๆ

“จะว่าไปแล้ว ก่อนหน้านี้ข้าก็เคยพบเจ้าหนูเผ่ามนุษย์ที่สวมเครื่องแต่งกายคล้ายพวกเจ้าอยู่คนหนึ่ง แต่น่าเสียดายเขาทรยศข้าในซากโบราณสถานใต้ดินแห่งหนึ่งเพื่อไปร่วมมือกับคนของเผ่าปีศาจ เวลานี้ซากโบราณสถานถล่มไปหมดแล้ว เขาจะยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง” มนุษย์ปีศาจฉับพลันเอ่ยออกมาพร้อมรอยยิ้มโหดเหี้ยม

จินเทียนชื่อได้ฟังก็ตะลึงไปเล็กน้อย ในหมู่ศิษย์นิกายยอดบริสุทธิ์ทั้งหมดมีเพียงหลิ่วหมิงที่แยกออกจากกลุ่มไปตามลำพังเพื่อล่อปีศาจอสูร หรือว่าคนที่มนุษย์ปีศาจคนนี้พูดถึงจะเป็นหลิ่วหมิงจริงๆ?

หลงเหยียนเฟยกับพี่น้องโอวหยางก็ตกตะลึงเช่นเดียวกัน พวกนางอดมองตากันไม่ได้

“ฮ่ะๆ อย่าโทษว่าข้าไม่ให้โอกาสพวกเจ้า! หากตอนนี้พวกเจ้ายินดีสวามิภักดิ์กับข้า ยินยอมฝังชั้นจำกัดแล้วทำงานให้ข้า ข้าจะให้ทางรอดพวกเจ้าก็ได้” บุรุษชุดเทาเห็นผู้คนจากนิกายยอดบริสุทธิ์ไม่พูดก็หัวเราะแล้วเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง

“ท่านเอ่ยวาจาใหญ่โตนัก คิดว่าอาศัยพวกท่านไม่กี่คนจะกินผู้แซ่จินได้งั้นหรือ!” จินเทียนชื่อฟังดังนั้นก็แค่นเสียงเหอะเอ่ยขึ้นมา ทว่าในเวลาเดียวกันนั้นเขาก็ลอบส่งกระแสจิตบอกสตรีทั้งสามอย่างเร็วไวว่า ‘ระวัง’ และ ‘ทำตามสถานการณ์’

เพราะสมบัติเช่นกระบี่บินของสามสาวถูกทำลายไปก่อนหน้านี้ พวกนางจึงบาดเจ็บอย่างไม่แสดงอาการเนื่องจากการเชื่อมจิตอยู่แล้ว เมื่อได้ยินคำนี้พวกนางย่อมไม่กล้าชักช้าพากันเรียกอาวุธจิตวิญญาณชิ้นอื่นของตนมาไว้ในมือ

เมื่อเห็นว่าพวกจินเทียนชื่อไม่มีความคิดจะยอมสวามิภักดิ์สักนิด มนุษย์ปีศาจที่เป็นหัวหน้าก็ไม่ลังเลอีกต่อไป สองแขนขยับทันที แสงสีดำเจิดจ้าขณะที่ปราณดำสายแล้วสายเล่าทะลักออกมา เพียงครู่เดียวมันก็บดบังท้องฟ้าเบื้องหน้าจนดำมืด จากนั้นม้วนตลบก่อตัวเป็นเมฆดำใหญ่ยักษ์ขนาดหนึ่งหมู่กว่าก้อนหนึ่ง

ส่วนมนุษย์ปีศาจหกคนที่เหลือก็บินร่อนประหนึ่งกงล้อ เคล็ดวิชาที่มีปราณดำวนเวียนอยู่รอบยิงเข้าใส่เมฆดำตรงหน้าจากสองฟากฝั่งไม่หยุด

จากนั้นเสียงท่องมนตร์งึมงำฟังยากก็ดังออกมาจากปากทั้งเจ็ดคน เมฆดำปั่นป่วนอย่างรุนแรงแล้วส่งเสียงหึ่งๆ ดังสนั่น ทันใดนั้นแมลงตัวเล็กสีดำนับพันนับหมื่นตัวก็พุ่งออกมาจากด้านใน แห่มาทางพวกจินเทียนชื่ออย่างมืดฟ้ามัวดิน

แมลงตัวน้อยเหล่านี้แต่ละตัวสีดำสนิททั้งร่างและมีสองตาสีเลือด ดูเหมือนหนอนไหมสีดำติดปีกตัวแล้วตัวเล่า

เมื่อเผชิญหน้ากับเมฆที่น่าหวาดกลัวก้อนนี้ จินเทียนชื่อกลับเพ่งสายตายืนนิ่งอยู่ที่เดิมไม่ขยับ ทว่าด้านหลังร่างเขามีเสียงกระบี่ครวญครางกรีดแหลมดังออกมา หลงเหยียนเฟยนั่นเอง หลังจากนางเปลี่ยนมาใช้กระบี่บินสีเงินระยิบระยับเล่มหนึ่งก็โยนมันไปบนท้องฟ้า แล้วจี้ดัชนีใส่อย่างเร็วไวไม่หยุด

ชั่วพริบตากระบี่บินสีเงินก็หมุนติ้วรอบหนึ่งแล้วแบ่งจากหนึ่งเป็นสอง แบ่งจากสองเป็นสี่ พริบตาเดียวกลายเป็นแสงกระบี่สีเงินส่องสว่างสิบหกสาย พวกมันเลือนรางวูบหนึ่งแล้วกลายเป็นเหมือนดอกบัวกระบี่สีเงินดอกแล้วดอกเล่า