ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1011

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่”

พวกเจ้าสำนักซ่งต่างสับสน มีความรู้สึกสิ้นหวังเหมือนกับไร้เรี่ยวแรงแข็งขืนชะตาฟ้า

“ช่วงนี้มีเรื่องประหลาดอะไรเกิดขึ้นบ้าง” เสียงของบุรุษที่ยิ่งใหญ่ทุ้มต่ำดังขึ้นอย่างฉับพลัน

เจ้าสำนักซ่งสองศิษย์อาจารย์มองไป กลับเป็นเจ้าสำนักเขาหงส์วิเศษคนก่อน เกาเทียนจง!

บัดนี้เจ้าสำนักซ่งไม่มีเวลาแสดงความยินดีกับการออกฌานของผู้เป็นอาจารย์ รีบร้อนกล่าวว่า “ถ้าหากบอกว่ามีสถานการณ์ประหลาดก็คือ ท่านหู่คนในสำนักของราชามังกรอวิ๋นจงได้มายังโลกผืนสมุทรของเรา เพิ่งจะจากไปได้ไม่นาน”

“หวงหู่ถิงมาที่นี่ ถ้าไม่ใช่เพราะมาจัดการธุระแทนเยี่ยนอวิ๋นจง ก็ต้องเป็น…” กวนเทียนจงม่านตาหดตัวเล็กน้อย “ก็ต้องเป็นเยี่ยนอวิ๋นจงอยู่ในโลกผืนสมุทรตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว”

คนหนุ่มตื่นตระหนก “ความผิดปกติในตอนนี้ เป็นสิ่งที่ราชามังกรอวิ๋นจงกระทำหรือ เขาคิดจะทำลายโลกผืนสมุทรหรือขอรับ”

เจ้าสำนักซ่งบอก “เขาไม่มีเหตุผลให้ทำเช่นนั้น”

“ในอดีตเคยเกิดเหตุการณ์คล้ายๆ กัน แต่ว่าไม่ได้รุนแรงถึงขนาดนี้” เกาเทียนจงมองไปยังทิศทางของทะเลรางเลือน

ครั้งก่อน เยี่ยนจ้าวเกอเข้าฌานอยู่ที่นั่น วันนั้นในทะเลรางเลือนมีเสาแสงเชื่อมฟ้า สาดส่องใต้หล้า ผู้คนในโลกผืนสมุทร ต่างได้เป็นประจักษ์พยานในการลอยขึ้นของเยี่ยนจ้าวเกอ

เพียงแต่ในวันนี้ การสั่นสะเทือนไม่ได้มาจากสถานแห่งไหนในทะเลรางเลือน ทว่าโลกผืนสมุทรทั้งใบกำลังสั่นสะเทือน

กระนั้นสายตาของเกาเทียนจงยังคงมองทะเลรางเลือน

เจ้าสำนักซ่งสองศิษย์อาจารย์เข้าใจ “เป็นราชามังกรอวิ๋นจงอยู่เหนือกว่าระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสาม แล้วลอยขึ้นโลกซ้อนโลกจากที่อยู่ของพวกเรา”

เกาเทียนจงว่า “ครั้งนี้อาจเป็นสถานการณ์คล้ายๆ กัน พวกเราอดทนรอคอยต่อไปเถอะ”

เพราะต่อให้พวกเขาคิดจะทำอะไร สุดท้ายก็ไร้ประโยชน์อยู่ดี

ถ้าหากว่าภัยพิบัติตรงหน้าจะทำลายโลกผืนสมุทรจริงๆ เกาเทียนจงที่เพิ่งออกฌาน เลื่อนเป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสาม ขั้นรวมรูประยะท้ายได้ไม่ทันไรก็ไม่อาจขัดขวาง และไม่อาจรอดชีวิตไปได้

ถึงแม้ยอดฝีมือที่อยู่ในโลกผืนสมุทรในตอนนี้ร่วมมือกัน ก็ไม่มีผลอะไรเช่นกัน ทุกคนได้แต่ปิดตารอความตาย

ภัยพิบัติถล่มโลก ท้องฟ้าพังทลาย สิ่งมีชีวิตในใต้หล้าต่างมีจุดจบถูกทำลาย

กระนั้นภัยพิบัตินี้ไม่ได้ดำเนินอยู่นานนัก ไม่ทันไร การสั่นสะเทือนนั้นก็สงบลงไป ทุกสิ่งกลับคืนสู่ความสงบ ความอกสั่นขวัญแขนเมื่อครู่ของทุกคนคล้ายกับความรู้สึกหลอน

“เป็นเยี่ยนอวิ๋นจงลงมายังโลกผืนสมุทรจริงๆ!” เกาเทียนจงแน่ใจ

ทั่วทั้งเขาหงส์วิเศษสบตากันเอง ส่วนใหญ่ปั้นสีหน้าซับซ้อน จนถึงตอนท้ายค่อยถอนใจพร้อมกัน

คนที่เคยเห็นเยี่ยนจ้าวเกอนึกย้อนถึงภาพในตอนนั้น ต่างมีความรู้สึกเหมือนฝันไป คล้ายกับว่าการสั่นสะเทือนเมื่อก่อนหน้านี้ไม่ใช่ความจริง

…

อาหู่ที่ก่อนหน้าบอกลาพวกเจ้าสำนักซ่ง มุ่งหน้าไปยังทะเลรางเลือน ย่อมรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของโลกผืนสมุทร

หลังจากงงงันเล็กน้อย เขาก็อ้าปากหัวเราะฮ่าๆ ยินดีเป็นอย่างยิ่ง “คุณชายสำเร็จแล้ว!”

หลังการสั่นสะเทือนจบลง อาหู่ก็บรรลุถึงทะเลรางเลือน

ขณะนี้สถานที่แห่งนี้ไม่ได้มีแสงเจิดจ้าเหมือนตอนที่เยี่ยนจ้าวเกอทลายนภาเห็นเทวะสำแดง ลอยขึ้นสู่โลกซ้อนโลกเมื่อก่อนหน้า

เมื่อการสั่นสะเทือนบนโลกผืนสมุทรจบลง ในทะเลรางเลือนก็คล้ายกลับคืนสู่ความเงียบสงบดุจเดิม

อาหู่ป้องตามองท้องฟ้า ด้านหลังพลันมีเสียงดังขึ้น “เจ้าไฉนลงมาแล้ว”

“คุณชาย” อาหู่หันไปมอง เห็นเยี่ยนจ้าวเกอยืนอยู่ด้านหลัง

อาหู่ถามอย่างยินดี “คุณชาย ท่านได้ปีนขึ้นสะพานเซียนเหมือนท่านประมุขตระกูลแล้วหรือ”

เยี่ยนจ้าวเกอเพียงยิ้ม ไม่กล่าวอันใดอีก

แต่ว่าในสายตาของอาหู่ ร่างของเยี่ยนจ้าวเกอตรงหน้าคล้ายหายไป สิ่งที่มาแทนที่คือห้วงอวกาศ

กลุ่มดาวในจักรวาลโคจร พาดขวางตัดสลับ เกิดเป็นวงโคจรที่ส่งอิทธิผลต่อกันและกัน