ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1023

ทะเลหวงเจียตั้งอยู่บนพรมแดนทางตะวันตกของเขตตะวันอาคเนย์

หากไปยังทิศตะวันออกเฉียงเหนือของที่นี่ ยังคงเป็นดินแดนของเขตตะวันอาคเนย์

แต่ว่าถ้าหากมุ่งหน้าไปทางตะวันออกเฉียงเหนือต่อ หรือว่ามุ่งหน้าไปทางเหนือต่อ จะเป็นเขตสุราลัยบูรพา

เมื่อสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายอันยิ่งใหญ่ที่ราวกับไร้ขอบเขต แผ่กระจายทั่วฟ้าดิน เยี่ยนจ้าวเกอก็ทราบว่าผู้มาเยือนอย่างน้อยต้องมีพลังฝึกปรืออยู่ในระดับมนุษย์เซียน

แต่ว่ากลิ่นอายไม่ได้มีแค่หนึ่งสาย

ขณะที่กลิ่นอายสองสายผสมกัน ก็ขัดแย้งกันอย่างรุนแรงจนเห็นได้อย่างชัดเจนว่าไม่ใช่พวกเดียวกัน

ยอดฝีมือสองคน ทางหนึ่งต่อสู้ ทางหนึ่งเข้าใกล้เขากว่างเฉิง

เอาเป็นว่าพวกเขายังไม่ได้คลุ้มคลั่ง ไม่ได้สร้างการทำลายอย่างใหญ่หลวงแก่สิ่งมีชีวิตบนรายทาง

สองฝ่ายขณะต่อสู้กันก็ฉีกกระชากร่องแยกยาวสายหนึ่งบนฟ้า มันเหมือนกับไม่มีปลายทาง เหยียดยื่นมาจากทางตะวันออกเฉียงเหนือของทะเลหวงเจีย

ปราณวิญญาณเคลื่อนวนระหว่างฟ้าดิน แต่ว่าในชั่วระยะเวลาสั้นๆ กลับไม่อาจเติมเต็มร่องแยกที่น่ากลัวนั้นได้

ตอนเยี่ยนจ้าวเกอสู้กับฆราวาสเด็ดดาวกวนลี่เต๋อใต้เขากว่างเฉิง ก็เคยสร้างบาดแผลที่สมานตัวกันช้าเอาไว้กลางฟ้าดิน

ทว่าบาดแผลนั้น เมื่อเทียบกับฉากเหตุการณ์ที่ราวกับภัยพิบัติฟ้าในตอนนี้ กลับมีขนาดเล็กกว่ามาก

ถ้าหากว่าก้มมองมาจากสถานที่ที่อยู่ห่างออกไป จะเห็นว่าร่องแยกที่น่าพรั่นพรึงสายนี้เริ่มปรากฏตั้งแต่เขตสุราลัยบูรพา วาดเอียงๆ มายังฝั่งตะวันตกเฉียงใต้ แทบจะฉีกระชากสถานที่ทั้งหมดในเขตตะวันอาคเนย์ที่พุ่งผ่าน

ไม่ทันไรคนอื่นๆ ในตำหนักใหญ่บนยอดเขานภากาศของเขากว่างเฉิงก็สัมผัสได้ถึงความขัดแย้งที่รุนแรงเช่นนี้ ทว่าไม่มีใครแตกตื่น ทุกคนเกิดความคิดที่แทบจะเหมือนกับขึ้น

มาแล้ว!

เยี่ยนตี๋สีหน้าเฉยชา “ดูเหมือนแขกผู้มีเกียรติจะมาแล้ว”

ว่าแล้วเขาก็ก้าวเท้าออกจากตำหนักใหญ่

เยี่ยนจ้าวเกออยู่ด้านข้างเขา เดินออกไปด้านอกพร้อมกัน ประมุขอาคเนย์เฉาเจี๋ยก็ทำเช่นเดียวกัน

แขกคนอื่นๆ รวมถึงจอมยุทธ์เขากว่างเฉิง ตอนนี้นั่งไม่ติดแล้ว ผุดกายออกจากตำหนัก

พอมาถึงนอกตำหนัก เยี่ยนจ้าวเกอก็เห็นท้องฟ้าไกลออกไปมีฟ้าแลบแปลบปลาบ

ถึงแม้ว่าจะยังไม่เห็นเงาคน แต่คนส่วนหนึ่งที่อยู่รอบๆ ก็รู้สึกมั่นใจ

“เฒ่าหลิวมาถึงแล้ว” เฉาเจี๋ยมองขอบฟ้าที่มีเมฆสายฟ้าหนาแน่น เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้า “เป็นประมุขอิสาน”

พิธีเปิดสำนักของเขากว่างเฉิงในครั้งนี้ เยี่ยนจ้าวเกอได้ส่งเทียบเชิญไปให้ตำหนักขุยสายฟ้บนเขานภาเขียวในเขตสารทอิสาน แต่ว่าประมุขอิสานหลิวเจิงกู่ไม่ได้ตอบกลับ

ไม่ได้บอกว่ามา และไม่ได้บอกว่าไม่มา

ตอนนี้ดูท่าแล้วประมุขในหมู่คนผู้นี้จะมีเจตนาดี

พอข่าวที่จักรพรรดิแพรงามจะมาร่วมพิธีที่เขากว่างเฉิงด้วยตัวเองเผยแพร่ออกไป แรงกดดันที่จักรพรรดิเอกภพกำเนิดนำมาก็เบาลงมาก

เพียงแต่ว่าดูจากภายนอก ประมุขอิสานความจริงไม่ได้สนิทสนมกับเขากว่างเฉิงและเยี่ยนจ้าวเกอเท่าไรนัก คนที่รู้มีแค่คนในเขาโถงทองไม่กี่คน

ถ้าหากว่าความสัมพันธ์ระหว่างเสวี่ยชูฉิงกับเขากว่างเฉิงยังไม่ได้ถูกเปิดเผย ประมุขอิสานที่ให้การดูแลเสวี่ยชูฉิงในที่ลับคงจะไม่มาเขากว่างเฉิง เพราะอาจทำให้ผู้คนเกิดข้อสงสัย มองเส้นสนกลในออก

และขณะนี้ ในที่สุดเขาก็มา

สาเหตุเป็นเพราะคนอีกคนหนึ่งมาถึง

การมาถึงของบุคคลผู้นี้ บ่งชี้ว่าความสัมพันธ์ของมารดาของเยี่ยนจ้าวเกอไม่ใช่ความลับอีกต่อไป

ด้วยเหตุนี้ย่อมมีคนจำนวนมากมาถึง

ตราบใดที่จักรพรรดิแพรงามและจักรพรรดิเอกภพกำเนิดสะกดกันเอง เขากว่างเฉิงจะมีแรงกดดันเพิ่มขึ้นมาก

ในสถานการณ์เช่นนี้ หลิวเจิงกู่ประมุขอิสานกลับกลับมาช่วยเหลือฝั่งตะวันออกเฉียงใต้โดยไร้ข้อกริ่งเกรงใดๆ!

คนไล่ตามคู่ต่อสู้ สองฝ่ายเดี๋ยวสู้เดี๋ยวหยุด จากพื้นที่ของเขตสุราลัยบูรพา สู้กันจนถึงทะเลหวงเจียในเขตตะวันอาคเนย์

เยี่ยนจ้าวเกอมองท้องฟ้าที่อยู่ไกลออกไป ที่นั่นนอกจากอัสนีบาตแล้ว ยังมีต้นไม้ใหญ่สูงเทียมฟ้าต้นหนึ่งตั้งตระหง่าน!

กิ่งทั้งเก้าเหยียดยื่นออกไปรอบๆ แผ่ขยายไปทั่วบริเวณ ค้ำฟ้ายันดิน

ต้นไม้ใหญ่ที่มีขนาดใหญ่กว่ายอดเขาลอยอยู่กลางหาว กลับเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว รอบๆ มีแสงสายฟ้าเวียนวน เร็วดั่งสายฟ้าแลบ

ด้านในเพลิงโหมไร้สิ้นสุด หงส์อมตะห้าสีที่ถูกคลุมในแสงอัสดงอาบเพลิงเดินออกมา

ใต้การครอบคลุมของเงาแสงของหงส์อมตะ เป็นบุรุษองอาจผมขาวผู้หนึ่ง

จวงเซิน ประมุขทักษิณ!

ผู้ที่ร่วมทางกับจวงเซินยังมีอีกคนหนึ่ง ก้าวออกมาจากในทะเลเพลิงอย่างแช่มช้า เพลิงโหมรอบข้างไม่อาจทำอะไรนางได้

สตรีที่รูปร่างผอมบางผู้หนึ่ง คนอยู่ใน้เสื้อกันลมสีน้ำเงิน เผยให้เห็นแค่ใบหน้า

นางดูธรรมดาไม่ได้งามเลิศเลอ รูปโฉมปานกลาง แต่กลับมอบความรู้สึกดึงดูดใจให้แก่ผู้คน

นั่นเป็นเพราะความหนักแน่นของปราณมารจากร่างของนางยังเข้มข้นยิ่งกว่าจวงเซินที่อยู่ด้านข้างเสียอีก

“เลี่ยนจู่หลินผู้ครองทะเลสีชาด ประมุขพายัพ” เยี่ยนจ้าวเกอขมวดคิ้ว “ประมุขประจิมในเมื่อมาถึงแล้ว ไฉนไม่ยอมโผล่มา”

ด้านใต้ทะเลเพลิงและทะเลสายฟ้า บนผิวน้ำของทะเลหวงเจียที่แท้จริง ตอนแรกไม่มีสิ่งใด

ยามนี้กลับมีเสียงดังมา “เป็นคนหนุ่มที่ไม่ธรรมดาจริงๆ”

อากาศบนผิวทะเลส่ายไหวเล็กน้อย เงาคนที่ไร้รูปร่างสายหนึ่งนูนออกมา

เงาคนเริ่มเปลี่ยนจากโปร่งใสไร้รูปร่าง เป็นแจ่มชัดจับต้องได้

พอเห็นเขา คนในเขากว่างเฉิงก็สูดหายใจเย็นเยียบอย่างพร้อมเพรียง

ถ้าไม่ใช่เพราะเขาคิดโผล่มา ในกลุ่มคนที่อยู่รอบๆ ในร้อยคนมีเก้าสิบเก้าคนที่ต่อให้ตั้งใจค้นหา ก็ไม่พบร่องรอยของเขา

เป็นหลางชิง ประมุขประจิม

ประมุขผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสี่ กดดันเขากว่างเฉิง!

ถ้าหากนับประมุขอาคเนย์เฉาเจี๋ยกับประมุขอิสานหลิวเจิงกู่ ประมุขทั้งสิบบนโลกซ้อนโลก ตอนนี้มีมากกว่าครึ่ง รวมตัวกันบนทะเลหวงเจีย!

………………..