ทะเลหวงเจียตั้งอยู่บนพรมแดนทางตะวันตกของเขตตะวันอาคเนย์
หากไปยังทิศตะวันออกเฉียงเหนือของที่นี่ ยังคงเป็นดินแดนของเขตตะวันอาคเนย์
แต่ว่าถ้าหากมุ่งหน้าไปทางตะวันออกเฉียงเหนือต่อ หรือว่ามุ่งหน้าไปทางเหนือต่อ จะเป็นเขตสุราลัยบูรพา
เมื่อสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายอันยิ่งใหญ่ที่ราวกับไร้ขอบเขต แผ่กระจายทั่วฟ้าดิน เยี่ยนจ้าวเกอก็ทราบว่าผู้มาเยือนอย่างน้อยต้องมีพลังฝึกปรืออยู่ในระดับมนุษย์เซียน
แต่ว่ากลิ่นอายไม่ได้มีแค่หนึ่งสาย
ขณะที่กลิ่นอายสองสายผสมกัน ก็ขัดแย้งกันอย่างรุนแรงจนเห็นได้อย่างชัดเจนว่าไม่ใช่พวกเดียวกัน
ยอดฝีมือสองคน ทางหนึ่งต่อสู้ ทางหนึ่งเข้าใกล้เขากว่างเฉิง
เอาเป็นว่าพวกเขายังไม่ได้คลุ้มคลั่ง ไม่ได้สร้างการทำลายอย่างใหญ่หลวงแก่สิ่งมีชีวิตบนรายทาง
สองฝ่ายขณะต่อสู้กันก็ฉีกกระชากร่องแยกยาวสายหนึ่งบนฟ้า มันเหมือนกับไม่มีปลายทาง เหยียดยื่นมาจากทางตะวันออกเฉียงเหนือของทะเลหวงเจีย
ปราณวิญญาณเคลื่อนวนระหว่างฟ้าดิน แต่ว่าในชั่วระยะเวลาสั้นๆ กลับไม่อาจเติมเต็มร่องแยกที่น่ากลัวนั้นได้
ตอนเยี่ยนจ้าวเกอสู้กับฆราวาสเด็ดดาวกวนลี่เต๋อใต้เขากว่างเฉิง ก็เคยสร้างบาดแผลที่สมานตัวกันช้าเอาไว้กลางฟ้าดิน
ทว่าบาดแผลนั้น เมื่อเทียบกับฉากเหตุการณ์ที่ราวกับภัยพิบัติฟ้าในตอนนี้ กลับมีขนาดเล็กกว่ามาก
ถ้าหากว่าก้มมองมาจากสถานที่ที่อยู่ห่างออกไป จะเห็นว่าร่องแยกที่น่าพรั่นพรึงสายนี้เริ่มปรากฏตั้งแต่เขตสุราลัยบูรพา วาดเอียงๆ มายังฝั่งตะวันตกเฉียงใต้ แทบจะฉีกระชากสถานที่ทั้งหมดในเขตตะวันอาคเนย์ที่พุ่งผ่าน
ไม่ทันไรคนอื่นๆ ในตำหนักใหญ่บนยอดเขานภากาศของเขากว่างเฉิงก็สัมผัสได้ถึงความขัดแย้งที่รุนแรงเช่นนี้ ทว่าไม่มีใครแตกตื่น ทุกคนเกิดความคิดที่แทบจะเหมือนกับขึ้น
มาแล้ว!
เยี่ยนตี๋สีหน้าเฉยชา “ดูเหมือนแขกผู้มีเกียรติจะมาแล้ว”
ว่าแล้วเขาก็ก้าวเท้าออกจากตำหนักใหญ่
เยี่ยนจ้าวเกออยู่ด้านข้างเขา เดินออกไปด้านอกพร้อมกัน ประมุขอาคเนย์เฉาเจี๋ยก็ทำเช่นเดียวกัน
แขกคนอื่นๆ รวมถึงจอมยุทธ์เขากว่างเฉิง ตอนนี้นั่งไม่ติดแล้ว ผุดกายออกจากตำหนัก
พอมาถึงนอกตำหนัก เยี่ยนจ้าวเกอก็เห็นท้องฟ้าไกลออกไปมีฟ้าแลบแปลบปลาบ
ถึงแม้ว่าจะยังไม่เห็นเงาคน แต่คนส่วนหนึ่งที่อยู่รอบๆ ก็รู้สึกมั่นใจ
“เฒ่าหลิวมาถึงแล้ว” เฉาเจี๋ยมองขอบฟ้าที่มีเมฆสายฟ้าหนาแน่น เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้า “เป็นประมุขอิสาน”
พิธีเปิดสำนักของเขากว่างเฉิงในครั้งนี้ เยี่ยนจ้าวเกอได้ส่งเทียบเชิญไปให้ตำหนักขุยสายฟ้บนเขานภาเขียวในเขตสารทอิสาน แต่ว่าประมุขอิสานหลิวเจิงกู่ไม่ได้ตอบกลับ
ไม่ได้บอกว่ามา และไม่ได้บอกว่าไม่มา
ตอนนี้ดูท่าแล้วประมุขในหมู่คนผู้นี้จะมีเจตนาดี
พอข่าวที่จักรพรรดิแพรงามจะมาร่วมพิธีที่เขากว่างเฉิงด้วยตัวเองเผยแพร่ออกไป แรงกดดันที่จักรพรรดิเอกภพกำเนิดนำมาก็เบาลงมาก
เพียงแต่ว่าดูจากภายนอก ประมุขอิสานความจริงไม่ได้สนิทสนมกับเขากว่างเฉิงและเยี่ยนจ้าวเกอเท่าไรนัก คนที่รู้มีแค่คนในเขาโถงทองไม่กี่คน
ถ้าหากว่าความสัมพันธ์ระหว่างเสวี่ยชูฉิงกับเขากว่างเฉิงยังไม่ได้ถูกเปิดเผย ประมุขอิสานที่ให้การดูแลเสวี่ยชูฉิงในที่ลับคงจะไม่มาเขากว่างเฉิง เพราะอาจทำให้ผู้คนเกิดข้อสงสัย มองเส้นสนกลในออก
และขณะนี้ ในที่สุดเขาก็มา
สาเหตุเป็นเพราะคนอีกคนหนึ่งมาถึง
การมาถึงของบุคคลผู้นี้ บ่งชี้ว่าความสัมพันธ์ของมารดาของเยี่ยนจ้าวเกอไม่ใช่ความลับอีกต่อไป
ด้วยเหตุนี้ย่อมมีคนจำนวนมากมาถึง
ตราบใดที่จักรพรรดิแพรงามและจักรพรรดิเอกภพกำเนิดสะกดกันเอง เขากว่างเฉิงจะมีแรงกดดันเพิ่มขึ้นมาก
ในสถานการณ์เช่นนี้ หลิวเจิงกู่ประมุขอิสานกลับกลับมาช่วยเหลือฝั่งตะวันออกเฉียงใต้โดยไร้ข้อกริ่งเกรงใดๆ!
คนไล่ตามคู่ต่อสู้ สองฝ่ายเดี๋ยวสู้เดี๋ยวหยุด จากพื้นที่ของเขตสุราลัยบูรพา สู้กันจนถึงทะเลหวงเจียในเขตตะวันอาคเนย์
เยี่ยนจ้าวเกอมองท้องฟ้าที่อยู่ไกลออกไป ที่นั่นนอกจากอัสนีบาตแล้ว ยังมีต้นไม้ใหญ่สูงเทียมฟ้าต้นหนึ่งตั้งตระหง่าน!
กิ่งทั้งเก้าเหยียดยื่นออกไปรอบๆ แผ่ขยายไปทั่วบริเวณ ค้ำฟ้ายันดิน
ต้นไม้ใหญ่ที่มีขนาดใหญ่กว่ายอดเขาลอยอยู่กลางหาว กลับเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว รอบๆ มีแสงสายฟ้าเวียนวน เร็วดั่งสายฟ้าแลบ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี