ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1095

พระพุทธเจ้าสีดำขนาดมหึมาเหมือนกับภัยพิบัติวันสิ้นโลก ผู้ปกครองเขตมารนั่งอยู่ใจกลางนพยมโลก

เพียงแต่พระพุทธเจ้าองค์นี้ไม่ได้ดูบริสุทธิ์สงบนิ่ง มีเพียงแค่ปราณมารที่ทำให้ผู้คนบ้าคลั่งคอยปั่นป่วนอยู่รอบๆ

“พระพุทธเจ้าได้ตรัสว่า มารโปรดสรรพสัตว์”

เสียงของเยี่ยนจ้าวเกอดังจากปากของมหาพุทธะ แตกต่างไปจากเดิม เผยให้เห็นถึงจิตอันน่าพรั่นพรึง

จักรพรรดิแพรเห็นมหาพุทธะที่ร่างเป็นสีดำสนิท ตรงศีรษะ ทรวงอก และกลางฝ่ามือมีตัวอักขระสวัสติกะกลับด้านปรากฏก็ประหลาดใจเล็กน้อย “เจ้ากลับซึมซับคัมภีร์มารไร้รูปได้ถึงระดับที่ล้ำลึกขนาดนี้แล้ว? ปกติไม่เคยเห็นเจ้าร่วงหล่นสู่สภาวะของวิถีมารแม้แต่น้อย”

เขาจุ๊ปากชมเชย “เป็นเจ้าซ่อนเร้นได้ดียิ่ง หรือว่ามีจิตใจแข็งแกร่งกันแน่ ไม่กลายเป็นมารแต่กลับฝึกฝนคัมภีร์มารไร้รูปได้ขนาดนี้ หากยากเกินไปแล้ว”

มหาพุทธะสีดำสนิทกล่าว “ความคิดของจักรพรรดิแพรในตอนนี้ยากจะคาดเดาเกินไป ข้าผู้แซ่เยี่ยนไม่อาจไม่ระวัง ถ้าหากไม่ได้เตรียมตัว ก็ไม่กล้าเข้าสู่นพยมโลกกับท่าน ถึงอย่างไรหากท่านคิดฆ่าคนในสถานที่แห่งนี้ ก็ไม่ต้องจัดการฝังกลบก็ได้”

“ตอนนี้ก็ฆ่าโดยไม่ต้องฝังกลบก็ได้เช่นกัน” จักรพรรดิแพรยิ้มอย่างเฉิดฉัน ฝ่ามือไม่มีเจตนาจะยั้งไมตรี

รูปไท่จี๋ขนาดมหึมาบังฟ้าครอบตะวัน คลุมฟ้าดินของนพยมโลกบริเวณนี้ กดดันให้สรรพสิ่งหวนสู่ความว่างเปล่า กลับกลายเป็นหยินหยางแรกเริ่ม

มหาพุทธะสีดำสนิทยกฝ่ามือสองข้างขึ้นด้านบน อักขระสวัสติกะกลับด้านหมุนวน ทะเลมารไร้ฝั่ง ไม่อาจหันหลัง ฝืนขัดขวางฝ่ามือหยินหยางขั้วกำเนิดของจักรพรรดิแพร

เยี่ยนจ้าวเกอไม่ได้ใช้เวลากับคัมภีร์มารไร้รูปมากนัก ตามปกติไม่อาจมีพลังระดับนี้ได้

แต่ว่าตอนนี้อยู่ในนพยมโลก

และรากฐานวรยุทธ์ของเยี่ยนจ้าวเกอก็คือคัมภีร์นภาไร้ขอบเขต!

ทำลายสรรพสิ่ง สร้างสรรพสิ่ง บรรจุสรรพสิ่ง

คัมภีร์สุดยอดที่เชี่ยวชาญในการบรรจุและแสดงให้เห็นถึงวิชาลับอื่นๆ ในโลกหล้า

ตอนนี้ด้านในจุดลมปราณทุกจุดในร่างของเยี่ยนจ้าวเกอเกิดเป็นสภาวะโกลาหลไร้ขอบเขต

จากนั้นก็ดึงปราณมารไร้สิ้นสุดจากนพยมโลกที่อยู่ด้านนอกเข้ามาในร่าง กลายเป็นพระพุทธเจ้าสีดำสนิทองค์แล้วองค์เล่า

เหล่าพระพุทธสวดมนตร์ เหล่ามารแผดคำราม

ตอนนี้เยี่ยนจ้าวเกอประสานญาณจริงแท้ของตนกับปราณมารจนหมดสิ้น อาศัยความไร้ขอบเขตปกป้องพื้นฐาน จากนั้นก็แสดงร่างของอู๋เซียงเทียนหมัว

นี่เป็นความสามารถที่ใช้ได้แค่ในนพยมโลกเท่านั้น ภายใต้การวมตัวกันของปราณมารไร้ขอบเขต มหาพุทธะสีดำน่าเกรงขามมากขึ้น แต่ก็ดุร้ายมากขึ้นด้วย!

“ถึงแม้ว่าเมื่ออยู่ที่นี่เจ้าจะดึงปราณมารมาปกป้องตัวเอง และแสดงร่างของพุทธมารออกมาได้ แต่กลับมีแค่เปลือกเท่านั้น” จักรพรรดิแพรกล่าวอย่างเฉื่อยชา “จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสะพานเซียน หรือแม้แต่มนุษย์เซียนระยะท้ายที่ฝึกฝนคัมภีร์มารไร้รูปโดยเฉพาะ ใช่ว่าจะเอาชนะเจ้าที่อยู่ในสภาพปกติได้ ตอนนี้เจ้ากลับละทิ้งข้อได้เปรียบในตอนแรกของตัวเอง เปลี่ยนมากระตุ้นคัมภีร์มารไร้รูป กลับเป็นเป็นการเอาพิมเสนมาแลกเกลือโดยแท้”

รูปไท่จี๋ที่น่ากลัวกดลงอย่างต่อเนื่อง ตัวอักขระสวัสติกะกลับด้านที่อยู่บนวรกายของมหาพุทธะสีดำสนิทเริ่มหยุดหมุน

วรกายของมหาพุทธะถึงขั้นที่เริ่มสั่นไหวอย่างต่อเนื่อง มีเศษหลุดลออกมาอย่างรวดเร็ว

“มนุษย์เซียนที่ฝึกฝนคัมภีร์มารไร้รูปโดยเฉพาะผู้หนึ่งย่อมไม่อาจเอาชนะข้าได้เช่นกัน ต่อให้อยู่ในนพยมโลกก็ตามที”

เหมือนกับกำลังพิสูจน์คำพูดของเขา มหาพุทธะสีดำสนิทที่เยี่ยนจ้าวเกอสร้างขึ้นมากำลังจะสลายไปในชั่วพริบตา

มหาพุทธะสีดำสนิทกล่าวว่า “ข้าผู้แซ่เยี่ยนแม้นที่แล้วมาจะโอหัง แต่อย่างน้อยที่สุดก็ยังรู้ตัวเองอยู่ว่า ถ้าหากคิดว่าเช่นนี้จะต้านทานจักรพรรดิแพรได้ เช่นนั้นก็เป็นการดูหมิ่นท่าน และข้าก็หาเรื่องใส่ตัว”

“ดังนั้นเจ้าจึงยังรอสายฟ้าอนัตตาหรือ?” จักรพรรดิแพรเอ่ยอย่างเรียบเฉย

เป็นเพราะว่าเยี่ยนจ้าวเกอดึงปราณมารไร้สิ้นสุดมารวมกัน ดังนั้นจึงเกิดเป็นการเกาะเกี่ยวปราณมารของนพยมโลกที่อยู่รอบๆ

บางสิ่งบางอย่างที่อยู่ไกลยิ่งกว่าก็ถูกดูดมารวมกันด้วย

เสียงของจักรพรรดิแพรยังไม่ทันขาดลง ก็เห็นในปราณมารยิ่งใหญ่สีดำไร้สิ้นสุดพลันมีแสงสายฟ้าประหลาดสว่างวูบ

วินาทีถัดมา แสงสายฟ้าที่เหมือนผลึกก็ปรากฏขึ้นในคลองจักษุ

แสงสายฟ้านั้นส่องประกาย เห็นมิติที่ซ้อนทับและแน่นขนัดด้านในกลุ่มแสงพับกันเป็นจีบ พวกมันซ้อนกันด้วยลักษณะที่ทำให้คนต้องอุทานด้วยความทึ่ง