ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1133

ไม่ว่าจะเป็นสุราภูตผี ยันต์เหลืองเจ็ดทบฟ้าเร้น เตาผลึกหินชั้นใน กระดานก่อนพิรุณ ต่างเป็นของพิสดารล้ำค่าที่ยอดเยี่ยมทั้งสิ้น

สำหรับตัวเยี่ยนจ้าวเกอ บางทีอาจใช้ไม่ได้ แต่ว่าคนในเขากว่างเฉิง ไปจนถึงขุมกำลังที่มีความสัมพันธ์อันดีต่อกันเช่นเขานครหยก เขาโถงทอง ย่อมมีผู้ที่ระดับพลังฝึกปรือค่อนข้างต่ำใช้ได้อยู่แล้ว

ถึงแม้ว่าเยี่ยนจ้าวเกอจะเหลือของส่วนหนึ่งไว้ให้พวกตัวเองใช้ แต่การจำหน่ายเช่นนี้ จะมากจะน้อยก็ลบความได้เปรียบส่วนหนึ่งของฝ่ายตัวเอง

สามารแลกเปลี่ยนของวิเศษอย่างอื่นจำนวนมากได้ผ่านสิ่งของเหล่านี้

กล่าวโดยสรุปแล้ว ได้มากกว่าเสีย

จุดสำคัญอยู่ที่ อาศัยการรวบรวมนี้กอปรกันเป็น ‘สภาวะ’ ชนิดหนึ่ง ‘สภาวะ’ ที่ทำให้ผู้คนไม่อาจละทิ้ง ไม่อาจตัดใจ เฝ้าวนเวียนครุ่นคิด เข้าหาด้วยตัวเอง

“คุณสมบัติหอย่างหนึ่งที่ผู้เสนอราคาสูงจะได้เป็นอีกเรื่องหนึ่ง” เยี่ยนจ้าวเกอยักไหล่ “ย่อมไม่น้อย แต่ก็ไม่อาจมากเกินไป”

การจ่ายเงินจะทำให้ผู้คนแข็งแกร่งยิ่งขึ้น

ข้อความนี้ไม่น่าฟังแม้แต่น้อย แต่ไม่อาจไม่ยอมรับว่า เป็นความจริงในหลายๆ ครั้ง

เศรษฐีมีเงินมักจะเป็นกลุ่มผู้บริโภคหลัก

สำหรับความต้องการของแต่ละคนแล้ว ลูกค้าที่เยี่ยนจ้าวเกอเล็งไว้ เป็นเศรษฐีระดับสูงในกว้าง

เพราะว่าในยอดฝีมือระดับสูงเหล่านี้ อาจจะครอบครองทรัพยากรที่หายากที่สุดมากมาย

ของวิเศษบนโลกในตอนนี้มีราคาแต่ไม่มีตลาด จำนวนหายากจนแทบไร้ร่องรอย

ของบางอย่างไม่อาจใช้ราคามาประเมินได้ ได้แต่ต้องดูความต้องการของเจ้าของ ใช้สิ่งของแลกสิ่งของ มีตัวอย่างให้เห็นมากมาย

ของวิเศษหลายอย่างมีค่าสำหรับเขากว่างเฉิง แต่กลับเป็นโครงไก่สำหรับเยี่ยนจ้าวเกอ

ตอนนี้ของที่เข้าตาเขาได้ ย่อมเป็นของวิเศษหายาก

สามารถใช้วิธีแย่งชิงเพื่อแก้ไขปัญหา แต่ในหลายๆ ครั้ง คนหลังจากได้ของล้ำค่ามามักไม่ป่าวประกาศ จึงไม่ทราบว่าใครมีของวิเศษอะไร

สมมติว่าไม่ได้ทำข่าวหลุดเพราะไม่ทันระวังเหมือนตระกูลเซี่ยแห่งยอดเขาสดับอัสนีในเขตตะวันอาคเนย์เมื่อครั้งกระโน้น คิดแย่งก็ไม่ทราบว่าต้องไปแย่งใคร

เพื่อเก็บรวบรวมทรัพยากรในลักษณะคล้ายกันในระยะเวลาสั้นๆ ด้วยประสิทธิภพสูง ตึกความลับฟ้าต้องคิดหาวิธีการบ้าง

หลายๆ ครั้งมีของที่จับต้องได้ มิสู้มีอำนาจพิเศษที่จับต้องไม่ได้ไว้ดึงดูดผู้คน

นอกจากนั้นแล้ว อำนาจพิเศษจับต้องไม่ได้อาจจะนำมาซึ่งของวิเศษที่จับต้องได้มากกว่าเดิม

แต่ว่าความสำคัญในนี้จำเป็นต้องขบคิดอย่างละเอียด

หากส่งผลกระทบต่อสมดุลมกาเกินไป สุดท้ายจะต้องปิดกิจการอย่างรวดเร็ว

แต่ว่าพื้นที่สำหรับหาที่ตายของตึกความลับฟ้าก็ยังมีมากอยู่ เมื่อมีการสนับสนุนจากหอหนังสือหวังเทพที่เยี่ยนจ้าวเกอเคยได้อ่าน ในระยะเวลาสั้นๆ ยากจะเกิดขุมกำลังที่เทียบเท่าหรือมาแทนที่ตึกความลับฟ้า ดังนั้นมันจึงมีพลังชีวิตแข็งแกร่งยิ่ง

ถ้าหากบอกว่ามีแรงกดดันที่ยิ่งใหญ่จากโลกภายนอกคิดทำลายตึกความลับฟ้า เช่นนั้นความเป็นไปได้มีต่ำยิ่ง

ลูกศิษย์เขานครหยกเช่นพวกชิวเจียไห่เฝ้าอยู่ ไม่อาจยึดถือเป็นไม้ประดับ

“กระนั้น พวกเราเปิดร้านทำธุรกิจความสงบสุขนำมาซึ่งความร่ำรวยไม่ใช่หรือ?” เยี่ยนจ้าวเกอหัวเราะฮาๆ

ชิวเจียไห่ที่อยู่ตรงข้ามเขาสีหน้าประหลาดพิกล ดูเหมือนศิษย์น้องเยี่ยนผู้นี้จะเป็นหนึ่งในคนที่สร้างปัญหามากที่สุดในรอบหลายปีมานี้ของโลกซ้อนโลกแล้ว

“คุณชาย ถึงเวลาแล้ว” เสี่ยวอ้ายพูดขึ้นหลังดูเวลา

เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ฝากเจ้าแล้ว ข้าจะรออยู่เงียบๆ”

“คุณชายไม่ต้องห่วง” เสี่ยวอ้ายเดินไปยังโถงด้านหน้า

ส่วนชิวเจียไห่ว่า “ข้าจะไปคอยดูที่ด้านหน้า”

เยี่ยนจ้าวเกอผงกศีรษะ “รบกวนศิษย์พี่ชิวแล้ว”

วันที่ตึกความลับฟ้าจะเปิดอย่างเป็นทางการในที่สุดก็มาถึง จอมยุทธ์จากสถานที่ต่างๆ บนโลกซ้อนโลกต่างมายังเมืองหยวนโจวบนที่ราบสูงมู่เหยี่ย

ที่นี่เป็นสถานที่สำคัญที่ใช้สำหรับการสัญจรแห่งหนึ่งบนเขตมหานภากลาง เชื่อมต่อไปยังทุกที่ ที่แล้วมาเจริญรุ่งเรือง

ไม่ว่าพวกท่านจะมั่งมีขนาดไหน มีเบื้องหลังแข็งแกร่งถึงเพียงไร สุดท้ายก็ซื้อของได้แค่สามชิ้น

หากต้องการการปฏิบัติแบบพิเศษก็ไม่ใช่ไม่ได้ แต่โอกาสอยู่ครั้งหน้า…

ครั้งนี้ต้องดูว่าใครเสนอราคาสูงจะได้ไปแล้ว

แต่ละคนต่างไม่พอใจ แต่กลับทำอะไรไม่ได้

เป็นเพราะของของตึกความลับฟ้ายอดเยี่ยมจริงๆ อีกทั้งยังมีที่นี่ที่เดียว เป็นของวิเศษที่หายากอย่างแท้จริง

การเปิดกิจการครั้งแรก ราคาที่เยี่ยนจ้าวเกอกำหนดก็ยุติธรรมยิ่ง เขาไม่ได้กังวลเส้นทางการค้าขายอยู่แล้ว แต่กลับต้องการขยายอิทธิพลในขอบเขตสูงสุดมากกว่า

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ครั้งนี้ข้าขอกระดานก่อนพิรุณสามชิ้น!” หลัวเป่ยจ้องมองเสี่ยวอ้าย ตาใหญ่จ้องตาเล็กอยู่นานสองนาน แต่เห็นชิวเจียไห่ที่ดื่มชาอยู่ด้านข้าง ก็อับจนปัญญา

ชายชราแซ่จงที่ครั้งนั้นได้ไปสืบข่าวจากเหิงเซียนต๋าเอ่ยปากหลังจากครุ่นคิดครู่หนึ่งว่า “ข้าขอสุราภูตผีสามขวด”

ทุกคนต่างเริ่มคิดคำนวณ จากนั้นก็พากันบอกความต้องการของตัวเอง

ก่อนหน้านี้เยี่ยนจ้าวเกอจงใจให้เสี่ยวอ้ายแสดงป้ายสัญญาณเพื่อบอกว่า ในการเปิดกิจการครั้งแรกนี้จะรักษาหลักใครมาก่อนได้ก่อนอย่างเคร่งครัด

คนที่อยู่แถวหน้าสุดสามารถแลกเปลี่ยนของวิเศษได้สามชิ้น

มาถึงตอนหลัง คนส่วนใหญ่จะได้แค่สองชิ้น

สุดท้าย กลับมีคนมากกว่าครึ่งกลับไปมือเปล่า

เกิดความวุ่นวายไปทุกหย่อมหญ้าชั่วขณะ

เทียบกับการประมูลที่คนให้ราคาสูงได้ไป คนแพ้ก็ต้องยอมรับความพ่ายแพ้ อย่างมากสุดก็ด่าทอว่าเศรษฐีมีดีแค่เงินแล้ว

ในตอนนี้ คนส่วนใหญ่ต่างไม่ยินยอม เสียใจที่ตัวเองไฉนจึงโลเล ทำให้ตกอยู่ท้ายแถว

………………..