ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1190

พระพุทธความมืดหายไปแล้ว เยี่ยนจ้าวเกอกลับคืนสู่ลักษณะเดิม ปรากฏตัวขึ้นด้านข้างบึงเลือด

เขาทางหนึ่งสะกดความคิดที่บ้าคลั่งในใจ ทางหนึ่งตั้งสมาธิมองดาบแสงสีเลือดที่ค่อยๆ ลอยขึ้นจากในบึงเลือด

กษัตริย์ดารายื่นมือออกไปกวัก ดาบแสงลอยออกมาจากเลือดขุ่นคลั่ก เข้ามาอยู่ในมือของเขา

จากนั้น กษัตริย์ดาราก็สะบัดดาบอีกครั้ง แสงดาบมายาคลายไม่อาจจับต้อง

ประกายโลหิตข้ามผ่านชั้นน้ำ วาดผ่านร่างกายของเหล่ามารด้านนอก แต่ว่าไม่ได้ก่อให้เกิดการทำลายล้างใดๆ

ประกายดาบพุ่งไปด้านหน้า สุดท้ายก็ข้ามชายฝั่งยมโลก ไปถึงมิติต่างแดนที่ไร้สิ้นสุด

ที่แห่งนั้น แสงมารสีฟ้าบนผิวของตราอาคมแสงสีขาวกะพริบไม่หยุด เกาะเกี่ยวกับเส้นเลือดหลายสาย

ประกายดาบสีเลือดวาดผ่านมิติ ฟันใส่ตราอาคมแสงสีขาวนั้น

ในนพยมโลก จักรพรรดินีเห็นดังนั้นก็พลันตาเป็นประกาย นางพลิกฝ่ามือข้างหนึ่ง ทำลายดวงแสงขนาดมหึมาข้างกาย

ดวงแสงระเบิด ตราอาคมแสงสีขาวด้านในมิติต่านแดนพลันขยายใหญ่ขึ้น

แสงสว่างสีฟ้ากะพริบอย่างรวดเร็วกว่าเดิม เส้นเลือดหลายสายที่เกาะเกี่ยวกับมันถูกทำลายไปมากมาย

จักรพรรดินีไม่มองสองจักรพรรดิจากมรกตท่องฟ้าในนพยมโลกโดยสิ้นเชิง ร่างของนางกลายเป็นแสงสีฟ้าสายหนึ่ง ทะลวงมิติ เหาะเหินไปหาตราอาคมสีขาวนั้นเหมือนกับดาบผ่าฟ้าดิน

นางส่งเสียงร้องเจื้อยแจ้วอย่างเย็นชา จากนั้นก็ฟันออกอีกดาบหนึ่ง!

ประกายดาบกระจาย ทุกอย่างเงียบเสียง

ตอนนี้ ทั่วทั้งจักรวาลเหมือนกับกลายเป็นโลกที่เย็นยะเยือกไร้เสียง เปล่าเปลี่ยวอ้างว้าง

เจี่ยหมิงคงใช้ดาบนี้อย่างสุดกำลัง

จักรพรรดิสัจอุรุและจักพรรดิปฐพีศานติเห็นดังนั้นต่างรู้สึกหวาดกลัว ‘ถ้าหากเมื่อครู่นางลงมือเช่นนี้…’

น่าเสียดาย มาตรว่าจักรพรรดินีจะแข็งแกร่งสุดขีด แต่ว่าประกายดาบสีเลือดนั้นกลับเหมือนเงาฟองความฝัน

ประกายดาบสีฟ้าวาดผ่านจักรวาล ทะลุประกายดาบสีแดงเลือดนั้น

ประกายดาบสีแดงเลือดเหมือนกับรุ้งยาวลวงตา ต่อให้ประกายดาบของจักรพรรดินีโชติช่วงกว่านี้ กลับไม่อาจขวางกั้น

ถ้าหากเป็นรุ้งที่แท้จริง ดาบนี้ของจักรพรรดินีสามารถแช่แข็ง ลดทอนให้มันหายไปได้

แต่ดาบนี้ของกษัตริย์ดารา กลับเหมือนอยู่อีกโลกหนึ่ง ทำให้จักรพรรดินีได้แต่ส่งเสียงถอนใจจนปัญญา

นางมองประกายดาบสีแดงเลือดนั้น พุ่งใส่ตราอาคมสีขาวในตอนสุดท้ายด้วยความสิ้นหวัง

จากนั้น พอถูกประกายดาบสีแดงเลือดกระตุ้น ริ้วเลือดหลายสายบนตราอาคมแสงขาวก็พลันหยาบขึ้น กลายเป็นรอยแตกที่ฝังลึก!

รอยแตกถี่ยิบแสดงผลพร้อมกัน ทำให้ตราอาคมแสงขาวแตกสลายออกในตอนสุดท้าย

“เสวียนจง!”

เจี่ยหมิงคงสูญเสียการควบคุมอารมณ์ของตัวเองต่อหน้าคนอื่นเป็นครั้งแรก นางหันไปมองชายฝั่งยมโลกที่ถูกแช่งแข็งเป็นธารน้ำแข็งนับล้านล้านลี้แห่งนั้น ดวงตาล้วนเป็นความผิดหวัง

ตราอาคมแสงขาวแตกสลาย ด้านในทะเลน้ำแข็งภายใต้ธารน้ำแข็ง กษัตริย์ดาราส่งเสียงครางหนักๆ คำหนึ่ง

เสาน้ำแข็งเชื่อมสู่ฟากฟ้าที่ผนึกร่างเขาไว้ ตอนนี้สั่นไหวอย่างรุนแรง เศษน้ำแข็งนับไม่ถ้วนหลุดออกมา แล้วหล่นลงไปในมหาสมุทรเบื้องล่างไม่หยุด

รอยมารบนหน้าผากของกษัตริย์ดาราสั่นไหวอย่างรุนแรง มีปราณมารที่น่าตะลึงกระจายออกมาจากด้านใน

เจตจำนงมารที่บ้าคลั่งแต่กลับเปล่าเปลี่ยวเย็นเยียบ ทำให้เยี่ยนจ้าวเกอที่อยู่ด้านข้ามเกือบเสียสติ

เสาน้ำแข็งหยาบใหญ่ในที่สุดก็รับภาระไม่ไหว แหลกสลายไป

กษัตริย์ดาราสองตาปิดสนิทแน่น นั่งขัดสมาธิอยู่กลางฟ้าดิน

รอยมารสายนั้นบิดไปมาบนหน้าผากของเขา เดี๋ยวใหญ่เดี๋ยวเล็ก