ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1194

ที่แล้วมากษัตริย์เร้นลับหยางเซ่อ ราชันพระเกตุ อดีตหนึ่งในเก้านพเคราะห์คุนหลุนใหม่ถูกจัดอยู่ในสามกษัตริย์ของโลกซ้อนโลกหลังวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ มีชื่อเสียงขจรขจาย

แต่ว่าสำหรับคนส่วนใหญ่รวมถึงเยี่ยนจ้าวเกอ ต่างก็รู้แค่ว่าเขามีชื่อเสียงมานาน แต่กลับขาดความเข้าใจมากมาย

ในเวลาส่วนใหญ่ ความรู้สึกของการดำรงอยู่ของกษัตริย์ผู้นี้ยังสู้ห้าจักรพรรดิไม่ได้

หากนึกทบทวนถึงอดีต ผู้คนต่างค้นพบอย่างตกใจ เพราะคิดไม่ออกว่ายอดฝีมือระดับเซียนลี้ลับผู้นี้เคยมีวีรกรรมน่าตกตะลึงอะไรบ้าง

ความเคารพที่มีต่อเขา คล้ายแค่มาจากอิทธิพลที่เกิดขึ้นจากระดับพลังฝึกปรือของเขาเท่านั้น

ไม่ว่าจะเป็นยุคที่เก้านพเคราะห์ส่องแสงเจิดจรัสบนโลกซ้อนโลกเมื่อหลายพันปีก่อนพร้อมกัน หรือว่าเป็นวันเวลาที่สามกษัตริย์ยืนเคียงข้างกันบนโลกซ้อนโลกในกาลต่อมา กษัตริย์เร้นลับคล้ายเป็นเงาสายหนึ่งที่ไร้สุ้มเสียง ซ่อนตัวอยู่ด้านหลังคนอื่นๆ

เหมือนกับมีแต่ตอนพูดถึงนิยามเชิงหมู่คณะเช่นเก้านพเคราะห์คุนหลุน หรือสามกษัตริย์โลกซ้อนโลก ทุกคนจึงค่อยคิดถึงการดำรงอยู่ของยอดฝีมือท่านนี้

นอกจากนี้แล้ว ในเวลาอื่นๆ ผู้คนคิดไม่ออกว่าเขามีผลการรบที่โดดเด่นอันใด หรือเรื่องราวที่มีเกียรติอันใด

มีคำพูดโบราณว่าไว้ ผู้ชาญศึกไร้ผลการรบโดดเด่น

แต่การเก็บตัวเงียบเชียบมาหลายพันปีเหมือนกับกษัตริย์เร้นลับ ก็ออกจะสงบเสงี่ยมเกินไป

ภาพประทับใจที่ผู้คนมีต่อเขา คล้ายเหลือแค่การเร้นกายและการเข้าฌาน รวมถึงการมีความคิดคล้อยตามกษัตริย์ดิน แต่ว่าเยี่ยนจ้าวเกอไม่เคยมองข้ามกษัตริย์ที่มีความรู้สึกของการดำรงอยู่เบาบางผู้นี้

ยังไม่พูดถึงว่าเป็นเซียนลี้ลับผู้หนึ่ง ที่ขอแค่ยืนอยู่เฉยๆ ไม่ได้พูดอะไรก็มีพลังการคุกคามมหาศาลแล้ว

พอคิดถึงกษัตริย์เร้นลับ เยี่ยนจ้าวเกอก็นึกถึงเรื่องราวในอดีต

ครั้งกระโน้นในตอนที่งัดข้อกับสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์บนโลกแปดพิภพ ยอดฝีมือระดับแกนกลางของอีกฝ่ายถูกเรียกว่าเจ็ดสุริยัน

ในเจ็ดสุริยัน จรัสแสงที่เป็นผู้นำของคนทั้งเจ็ด มีพลังฝึกปรือแข็งแกร่งที่สุด แต่คนที่ถูกจัดอยู่อันดับหนึ่ง กลับเป็นแสงรัตติกาลที่สงบเสงี่ยมที่สุด เงียบเชียบที่สุด

สาเหตุที่แสงรัตติกาลเก็บเนื้อเก็บตัว ความจริงเป็นเพราะเขารับผิดชอบงานสกปรกในที่ลับ เป็นผู้รับผิดชอบที่ปกครองโลกมืดของสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นเปลือกนอกจึงสงบเสงี่ยมยิ่ง

แต่ในเมื่อสามารถจัดการงานสกปรกทุกรูปแบบได้ พลังย่อมไม่ธรรมดาอยู่แล้ว

เยี่ยนจ้าวเกอไม่แน่ใจว่ากษัตริย์เร้นลับใช่เป็นคนประเภทเดียวกับแสงรัตติกาลในตอนนั้นหรือไม่

เป็นเพราะเขาทราบว่าคนที่ถนัดการทำงานอย่างลับๆ เช่นการลอบสังหารมากที่สุดในเก้านพเคราะห์คุนหลุนใหม่ ก็คือราชันพระราหูเจี่ยนซุ่นหัว

ทว่าราชันพระเกตุหยางเซ่อจะต้องไม่ใช่บุคคลธรรดดาอย่างแน่นอน

การคิดว่าเขาเข้ามาอยู่ในเก้านพเคราะห์เพื่อถมจำนวนให้เต็ม นั่นไม่ใช่เป็นการดูถูกเขา แต่เป็นการดูถูกคนอื่นๆ เช่นพวกเกาหาน เจี่ยเซิ่น และเยี่ยนซิงถาง

เยี่ยนจ้าวเกอเหาะเหินระหว่างเขาคุนหลุน ข้ามขุนเขามากมาย

เมื่อมองไกลออกไป ระหว่างกลุ่มเขาค่อยๆ ปรากฏหุบเขาแห่งหนึ่ง ภายนอกมองไปไม่สะดุดตา แต่ว่าสามารถสัมผัสได้ว่าปราณวิญญาณอันเต็มเปี่ยมในหุบเขาปรากฏออกมาไม่ขาดสายดุจคลื่นทะเล

ที่นั่นเป็นนิวาสสถานและที่บำเพ็ญของกษัตริย์ดารา หนึ่งในอาณาเขตหลักทั้งสามที่มีอำนาจสูงสุดในปัจจุบันของโลกซ้อนโลก หุบเขาเซียนเร้นกาย

กษัตริย์เร้นลับไม่ได้รับลูกศิษย์ หุบเขาเซียนเร้นกายเหมือนกับพฤติการณ์ของเขา เปล่าเปลี่ยวเงียบเชียบ ปกติแล้วมีแค่ทารกรับแขกไม่กี่คนที่คอยดูแล

ทว่าวันนี้ที่นี่ยากจะสงบต่อไปได้อีก

ตอนนี้คนหนุ่มผมขาวกำลังยืนมองดูหุบเขาเบื้องหน้าอยู่ด้านนอก…เป็นกษัตริย์ดารา เฉินเสวียนจง

ทารกผู้หนึ่งยืนอยู่ตรงปากหุบเขา ใบหน้าลำบากใจ คำนับและกล่าวว่า “ประมุขเซียนกำลังเข้าฌาน ไม่อาจพบแขกได้จริงๆ ท่านผู้นี้…”