ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1195

กษัตริย์เร้นลับสบตากษัตริย์ดารา ครู่ต่อมาค่อยยิ้มขึ้น

“สหายร่วมเส้นทางเฉินในใจไม่ใช่ว่ามีคำตอบอยู่แล้วหรอกหรือ” กษัตริย์เร้นลับพยักหน้า “การคาดเดาของท่านไม่ผิดพลาด ในตอนนั้นเป็นข้าหยางเซ่อบอกศิษย์ของท่านเกี่ยวกับสหายร่วมเส้นทางฉู่หวน บิดาของนางจริงๆ”

กษัตริย์ดาราเงียบเสียง จับจ้องกษัตริย์ดาราและไม่พูดอะไรอยู่เนิ่นนาน

เยี่ยนจ้าวเกอได้ฟังอยู่ด้านข้าง กล่าวในใจว่า ‘สหายร่วมเส้นทางฉู่…บิดา…ศิษย์ของท่าน…นั่นหมายถึงบิดาของฉู่หลีหลีแล้ว’

ส่วนใหญ่เขาทราบถึงเรื่องราวในอดีตเพียงครึ่งหนึ่ง เห็นรายละเอียดเล็กน้อยในการสนทนาระหว่างกษัตริย์ดาราและจักรพรรดินี

ครั้งนี้พอได้ฟังคำสนทนาของกษัตริย์เร้นลับและกษัตริย์ดารา เบาะแสที่เผยออกมาแม้จะกระจัดกระจาย แต่ก็ค่อยๆ เชื่อมต่อข่าวสารที่ไม่เป็นชิ้นเป็นอันเข้าด้วยกันได้ เหมือนใช้เชือกร้อยเรียงมุก

“ท่านนี้เป็นลูกหลานของสหายร่วมเส้นทางเยี่ยนกระมัง ชื่อก็คือ…เยี่ยนจ้าวเกอ?” ยามนี้กษัตริย์เร้นลับกลับมองมาที่เยี่ยนจ้าวเกอ

“กษัตริย์เร้นลับอยู่ต่อหน้า ผู้เยาว์ขอคารวะ” เยี่ยนจ้าวเกอประสานมือแก่กษัตริย์เร้นลับอย่างเยือกเย็น

“อยากจะเจอพวกเจ้าสองพ่อลูกมานานแล้ว น่าเสียดายที่ก่อนหน้าไม่เคยมีเวลาว่าง จนวันนี้ความปราถนาค่อยเป็นจริง” กษัตริย์ดารากล่าวอย่างไม่รีบไม่ร้อน

เยี่ยนจ้าวเกอสั่นศีรษะ “ข้าก็คิดไม่ถึงเช่นกันว่าจะได้เจอกษัตริย์เร้นลับในสถานการณ์เช่นนี้”

สายตาของเขาเคลื่อนไปมาระหว่างกษัตริย์เร้นลับและกษัตริย์ดารา “ยิ่งคิดไม่ถึงว่าพอฟังความหมายในวาจาของพวกท่านเมื่อครู่ ถึงกับเป็นท่านที่ทำให้กษัตริย์ดาราต้องไปแช่แข็งเขตแดนด้านนอกนับพันปี…”

นี่ทำให้โลกซ้อนโลกในตอนนั้นสูญเสียยอดฝีมือระดับเซียนลี้ลับผู้หนึ่ง สำหรับสำนักเต๋าที่เจริญรุ่งเรืองหลังวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่แล้ว ไม่ต่างจากการสูญเสียอย่างใหญ่หลวง

ถ้าไม่ใช่เพราะกษัตริย์กระบี่เยว่เจิ้นเป่ยผงาดขึ้น เติมเต็มที่ว่างอย่างรวดเร็ว สถานการณ์สามกษัตริย์ห้าจักรพรรดิบนโลกซ้อนโลกก็คงยากจะรักษาได้ต่อ

ถึงแม้ว่ากษัตริย์เร้นลับจะแสดงท่าทีน้อยครั้ง แต่ว่าที่แล้วมาเป็นการพัฒนาอย่างมั่นคง เพื่อให้สำนักหลักสามพิสุทธิ์รุ่งเรืองอีกครั้ง ซึ่งอยู่ในเส้นทางเดียวกับกษัตริย์ดิน

การกระทำแบบนี้เหมือนมีความขัดแย้งกับพฤติการณ์ของคนผู้นี้

“แช่แข็งเขตแดนด้านนอกพันปี ไม่ได้หมายความว่าเสียชีวิตหรือร่วงหล่นเป็นมาร” กษัตริย์เร้นลับกล่าวอย่างเรียบเฉย “ในตอนที่สภาพการณ์เร่งด่วน สามารถช่วยสหายร่วมเส้นทางเฉินออกมาได้ตลอดเวลา”

กษัตริย์ดารากล่าวอย่างเย็นชา “วิธีของหมิงคงเรียนมาจากท่านนี่เอง”

การศึกษาวิชาสะกดมารในอดีต หลักๆ แล้วมีกษัตริย์ดาราและกษัตริย์เร้นลับรับผิดชอบร่วมกัน

ถึงแม้จักรพรรดินีจะเป็นลูกศิษย์ของกษัตริย์ดารา แต่ไม่ได้ศึกษาทางด้านนี้มากนัก พิธีกรรมที่นางใช้ก่อนหน้านี้แยบยลล้ำเลิศ ในสถานการณ์ที่กษัตริย์ดาราถูกเหล่ามารดึงดูดความสนใจ ก็ได้แต่ปล่อยให้นางดำเนินพิธี

ถ้าไม่ใช่เพราะกษัตริย์ดาราลอบรั้งเยี่ยนจ้าวเกอให้มาสอดมือกลางคัน ผลลัพธ์จะต้องเป็นฉู่หลีหลีที่อยู่ในมรกตท่องฟ้าต้องแบกรับตรามารเพียงคนเดียว

“ดูจากสีหน้าของสหายร่วมเส้นทางเฉิน คล้ายทิศทางของเรื่องราวไม่ปรกติ” กษัตริย์เร้นลับบนใบหน้าตอนนี้ฉายแววขบคิด “เป็นสหายน้อยฉู่แบกรับตรามารคนเดียว แต่ไม่ได้กลายเป็นมารหรือ”

“แต่ก็น่าจะไม่ใช่เช่นนั้น วันนี้ถึงแม้นางจะได้ผลักเปิดประตูเซียน แต่ก็ยังไม่อาจป้องกันการกลับมาของมารน้ำกุ่ยคนเดียวได้ ถ้าหากนางกลายเป็นมาร แต่หลบรอดการเข่นฆ่าของมรกตท่องฟ้าและหนีรอดได้ สหายร่วมเส้นทางเฉินท่านเกรงว่าจะไม่ได้มีท่าทีผ่อนคลายเช่นนี้” สายตาของกษัตริย์เร้นลับมองรอยแผลบนหน้าผากของกษัตริย์ดารา “รอยแผลเป็นของท่านนี้…”

กษัตริย์ดารากล่าวอย่างเรียบเฉย “เรื่องมาถึงขั้นนี้ แผนการในตอนแรกของท่านล้มเหลวแล้ว แต่ความสงสัยในใจของข้ายังคงไม่ได้รับการแถลงไข ถึงข้าและท่านจะไม่ได้มีการคบหากันมากนัก แต่ก็นับว่าร่วมเส้นทางเดียวกัน ในตอนนั้นไม่มีความแค้น ไฉนท่านจึงวางแผนเล่นงานข้า ท่านต้องการให้ข้าสังหารหลีหลี ตัดเส้นทางคืนชีพของมารน้ำกุ่ยหรือ?”

กษัตริย์เร้นลับยิ้มขึ้น “ถ้าหากแค่ต้องการฆ่าสหายน้อยฉู่ ข้าผู้แซ่หยางลงมือด้วยตัวเองก็ได้ไม่ใช่หรือ ไม่ใช่ไม่มีโอกาสเสียหน่อย ข้าดูออกว่า ท่านคิดปกป้องบุตรีของฉู่หวน ด้วยการศึกษาและวิจัยของพวกเราในตอนนั้น ถ้าหากท่านกลายเป็นมาร ด้วยนิสัยของท่านจะต้องเลือกสละร่างของตัวเองเพื่อแบกรับแทนนางแน่ ถึงอย่างไรท่านก็เป็นร่างสถิตมารน้ำกุ่ยที่เหมาะสมยิ่งกว่านาง”