ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1262

ปีศาจกระทิงเกาหลิ่งเบิกตาที่เหมือนกับกระดิ่งทองแดง พ่นลมหายใจออกจากจมูก แต่ไม่ทันไรเขาก็ทราบความจริง รู้ว่าคำกล่าวของสหายถูกต้อง

ศัตรูตรงหน้าแข็งแกร่งเหนือกว่าที่คาด หากเป็นแบบนี้ต่อไป ฝ่ายตนเกรงว่าจะไม่มีใครหนีรอดสักคนเดียว

เกาหลิ่งคำรามอย่างคับข้อง หมุนกายพุ่งไปด้านหลัง ในมือเขาเพิ่มกระบองเหล็กท่อนหนึ่ง เดิมทีเตรียมใช้กับเฮ่อเหมี่ยน แต่ตอนนี้ย่อมใช้ไม่ได้แล้ว

กระบองเหล็กที่เหมือนค้ำยันฟ้าดินถูกกระทิงตัวนี้หมุนควง แล้วฟาดใส่ตาข่ายประกายกระบี่สีแดงฉานที่ผนึกทางไปตรงหน้า ด้วยสภาวะทำลายฟ้าดิน

ทว่าใดทันใดนั้นเอง ปีศาจกระทิงเกาหลิ่งดำตรงหน้าพลันพร่ามัว มีเงาคนสายหนึ่งโผล่มา

เป็นเยี่ยนจ้าวเกอที่ก่อนหน้าเหมือนคนไม่เกี่ยวข้อง

ทว่าวินาทีนี้ กระทิงที่เคร่งเครียด ไม่ทะนงเลินเล่อ กลับไม่กล้าดูถูกเยี่ยนจ้าวเกอแล้ว

ในห้วงสมองเขาบังเกิดความคิดอย่างรวดเร็ว ‘รวดเร็วยิ่งนัก’ แค่ความเร็วนี้ก็ไม่ใช่ชนชั้นธรรมดาแล้ว

คิดถึงข้อนี้ เกาหลิ่งสะบัดกระบองฟาดลง ใช้กำลังทั้งหมด แทบระเบิดพลังที่เหนือขีดจำกัดของตัวเอง

เยี่ยนจ้าวเกอยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ขณะมองเหตุการณ์นี้ ยกมือหนึ่งขึ้นรับกระบองเหล็กของเกาหลิ่ง

ถึงแม้จะไม่กล้าดูแคลนเยี่ยนจ้าวเกอแล้ว แต่ตอนนี้เกาหลิ่งก็รู้สึกโมโหขึ้นมาก เขาไม่ดูถูกอีกฝ่าย อีกฝ่ายกลับคล้ายดูถูกเขา?

จุดที่ภาคภูมิใจที่สุดในฐานะปีศาจกระทิง ก็คือพละกำลังและความอึด ถึงขั้นที่ยังเหนือกว่าพลังป้องกันที่แข็งแกร่งก็หนังสำเริดกระดูกเหล็กกล้าเสียอีก

โดยเฉพาะกระบองเหล็กในมือของเกาหลิ่งยังเป็นของวิเศษที่เขาดึงสายแร่เหล็กเทวะทั้งเส้นออกมา หนักอึ้งสุดเปรียบปาน

พลังจิตของตัวเองประสานกับกระบองเหล็ก แม้เกาหลิ่งมารับเองก็มีจุดจบกระดูกหักเอ็นฉีก

“เด็กน้อยบังเอาจประมาทเช่นนี้ นี่เป็นเจ้ารนหาที่เอง!”

กระบองฟาดลง มิติที่มันพุ่งผ่านล้วนแหลกสลาย บิดเบี้ยวไม่เหลือชิ้นดี ยากจะฟื้นฟูกลับมาในระยะเวลาสั้นๆ

ยังมีส่วนที่ไม่ได้กระทบถูกด้านล่างกระบอง พอถูกพลังนั้นบดขยี้ ก็มีระลอกคลื่นหลายสายกระจายออกมาในความว่างเปล่า แสดงให้เห็นสภาพแตกร้าวแหลกสลาย

กระนั้นหลังจากระลอกคลื่นที่สั่นกระเพื่อมนั้นกระจายไปถึงระดับหนึ่งก็หยุดลง เหมือนกับถูกสิ่งกีดขวางไร้รูปร่างต้านทานเอาไว้

พลังไม่ได้ขยายออกไปเป็นวงกว้าง แต่ว่าล้วนบีบอัดอยู่ในมิติบริเวณเล็กๆ ทั้งหมด ทำให้พลังผนึกตัวและน่ากลัวกว่าเดิม!

เยี่ยนจ้าวเกอถึงขั้นรู้สึกได้ว่า โลกเบื้องหน้าของตนเหมือนกับผนึกแข็ง ล้วนเปลี่ยนเป็นของแข็งที่หนาแน่น ทำให้เขาไม่อาจเคลื่อนที่

โลกใบหนึ่งเหมือนกับเปลี่ยนรูปร่างไปใต้กระบองของอีกฝ่าย

ปีศาจกระทิงเกาหลิ่งดำฟาดด้วยกำลังทั้งหมด ความแข็งแกร่งของพละกำลังถึงกับแสดงผลเหมือนตอนเยี่ยนจ้าวเกอใช้รอยตราพลิกนภากระแทกจักรพรรดิอาทิตย์เทียนไขกับจักรพรรดิอัสนีเย็นเยือกหร่วนหมิงเหยียน

“อืม สมกับเป็นเผ่าปีศาจที่ขึ้นชื่อเรื่องพละกำลัง” เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้า จุ๊ปากถอนใจชมเชย

เขายังคงยกมือขึ้น ใช้กายเนื้อของตัวเองฝืนต้านกระบองของเกาหลิ่ง!

จิตหมัดของหมัดแปลงกำเนิดผนึกตัว สร้างการป้องกัน ขจัดพลังทำลายร้างจากความแข็งแกร่งของกระบองเหล็ก

ฝ่ามือหยินหยางขั้วกำเนิดแสดงสภาวะฝ่ามือ ชักนำเปลี่ยนแปลงพลังกระแทกอันมหาศาลไปถึงใต้เท้า

รอยตราพลิกนภาพลิกฟาดขึ้นด้นบน ปะทะตรงๆ ต่อไป

เยี่ยนจ้าวเกใช้หนึ่งฝ่ามือ แฝงความลี้ลับของวรยุทธ์มากมาย ทำหนักให้เป็นเบา ต้านทานกระบองเหล็กที่ฟาดลงมาตรงๆ

พอกระทบถูกฝ่ามือของเยี่ยนจ้าวเกอ กระบองที่ฟาดลงด้วยสภาวะพังทลายฟ้าพลันหยุดนิ่งกับที่ ไม่อาจขยับได้อีก

ระหว่างกระบองไม้ไผ่กับฝ่ามือถูกบดขยี้แหลกเป็นความว่างเปล่า ทำให้ฝ่ามือของเยี่ยนจ้าวเกอกลายเป็นสุญญตา

พลังพลิกเปลี่ยนเอกภพของรอยตราพลิกนภาเริ่มแสดงความสามารถ พลิกกระแทกขึ้นด้านบน ป้องกันกระบองของอีกฝ่าย เป็นเพียงครึ่งก้าวแรก ครึ่งก้าวหลังยังมีการ ‘คว่ำ’ อีกฝ่ายไปพร้อมกับฟ้าดินและโลกทั้งใบ