ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1267

พร้อมกับการบุกรุกของคนผู้นั้น ม่านแสงตรงหน้าร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกที่อยู่ในแกนนำทาง เริ่มเปลี่ยนเป็นพร่าเลือน ยากจะแสดงโครงสร้างและเส้นทางด้านในตำหนักโอสถได้ต่อ

แสงไฟสว่างขึ้นในความว่างเปล่ากลางจักรวาลใกล้ๆ กับโกดังสมุนไพรที่พวกเยี่ยนจ้าวเกออยู่อย่างฉับพลัน แสงไฟนี้ไม่ได้มาจากที่ไกล แต่ว่าจากวินาทีที่มันสว่างขึ้น เปลวไฟโหมไหม้ก็กลืนกินความว่างเปล่าในจักรวาลนี้ เปลี่ยนจักรวาลอันดำขลับให้กลายเป็นโลกเปลวเพลิง

ปีศาจกวางขาวเห็นดังนั้น สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นไม่น่าดู เผชิญหน้ากับแสงไฟ ยกไม้เท้าหัวมังกรมาขวางไว้หน้าทรวงอก

เขาหันไปมองวิญญาณตำหนักโอสถ ตวาดด่าทอ “เจ้ารู้ว่ามีคนแบบนี้อยู่แต่แรก แต่กลับวางแผนให้ข้ามาเป็นโล่บังเกาทัณฑ์ให้แก่เจ้า? ขวัญกล้าดีนัก!”

“เจ้าคิดจะจัดการข้ากับคนอื่นๆ เหมือนกันไม่ใช่หรือ” วิญญาณตำหนักเทียนซูตอบอย่างราบเรียบ “เจ้าต้องการตำหนักโอสถของข้า ต้องเผชิญกับคู่ต่อสู้ผู้นี้อยู่แล้ว จะรู้หรือไม่รู้ แล้วมันเกี่ยวข้องอะไรกัน”

ปีศาจกวางขาวแค่นเสียงคำหนึ่ง “ร่างปลอมของเจ้านี้หลอมจากโอสถวิญญาณยาวิเศษ วัตถุดิบล้ำค่านับไม่ถ้วน ข้าจะจัดการเจ้าก่อน แล้วค่อยเอาของวิเศษเหล่านี้ไป ได้เท่าไรก็เท่านั้น อย่างนี้ถึงจะสบายใจ!”

ว่าแล้วเขาก็ไม่สนใจจางปู้ซวีอีก หันไปยกไม้เท้าหัวมังกรฟาดเข้าใส่ดวงอาทิตย์ที่กำลังจะหายไปดวงนั้น!

ไม้เท้าพอฟาดลง แม้ดูธรรมดา แต่ว่าดวงอาทิตย์โชติช่วงที่ได้หายไปในความมืดแล้ว ก็ถูกกดดันให้ลอยออกมาจากความว่างเปล่าในทันที

ภายใต้แรงกดดันอันน่าพรั่นพรึง ดวงอาทิตย์บิดเบี้ยวเปลี่ยนรูปร่าง เหมือนกับเปลี่ยนจากทรงกลมเป็นทรงไข่

วิญญาณตำหนักที่เมื่อเผชิญหน้ากับการกลุ้มรุมของผู้ฝึกกระบี่สายเหนือพิสุทธิ์เช่นกษัตริย์อนันต์ จักรพรรดิเมฆ และหลงเสวี่ยจี้ยังสามารถสะกดได้ ทว่าตอนนี้พลันยากจะต้านทาน

ดวงอาทิตย์ที่โชติช่วงดวงนั้นกำลังจะแหลกสลาย

ทว่ากลางดวงอาทิตย์ค่อยๆ มีเงาคนลอยขึ้น เงาคนยิ่งมายิ่งกระจ่างชัด นั่นเป็นเด็กชายที่รูปร่างภายนอกมีอายุแค่ห้าหกปีคนหนึ่ง

บนใบหน้ารูปไข่ที่ขาวใสมีสีแดงเรื่อ ไม่เห็นความไร้เดียงสาของเด็กน้อย มีแค่ความเย็นชาเคร่งขรึม หว่างคิ้วของเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมและความดุร้าย จ้องมองปีศาจกวางขาวอย่างเย็นเยียบ

เยี่ยนจ้าวเกอเห็นดังนั้นก็ทราบว่านี่คงเป็นเปลือกร่างที่วิญญาณตำหนักดวงนั้นสร้างให้แก่ตัวเอง เพียงแต่พอเห็นเปลือกร่างนี้ เขาก็รู้สึกมึนงงในทันที “ประหลาดนัก…”

วินาทีถัดมา เห็นเด็กชายคนนั้นประสานมุทราสองมือ จากนั้นแสงอาทิตย์ที่ห้อมล้อมตัวเขาก็เริ่มบีบอัดเข้าด้านในเพิ่มอีกขั้น

ไม่รอให้ไม้เท้าของปีศาจกวางขาวหวดลงโดยสมบูรณ์ เด็กชายก็พลันยื่นมือออกมาผลัก

ดวงอาทิตย์ที่เกิดจากแสงอาทิตย์โชติช่วงระเบิดออกมาเอง แสงสีทองนับไม่ถ้วนแผ่ขยายออกไปทั่วสี่ทิศแปดทางไม่หยุดยั้ง

เพียงแต่ด้านล่างเด็กชาย แสงทองกลับหดตัวเข้าไปด้านในอย่างต่อเนื่อง สุดท้ายก็พังทลาย กอปรเป็นหลุมดำขนาดมโหฬารหลุมหนึ่ง

เด็กชายอาศัยการป้องกันของแสงสีขาว พุ่งลงไปในหลุมดำ

ปีศาจกวางขาวอดสับสนไม่ได้ เป็นเพราะว่าพิธีกรรมของวิญญาณตำหนักโอสถ ความจริงยังไม่เสร็จสมบูรณ์ แต่มันกลับหยุดพิธีกลางคัน อาศัยพลังที่ระเบิดออกมาหนีไป

เมื่อเป็นแบบนี้ ต่อให้เขาจะหนีไปได้ ทว่าพิธีเกิดใหม่ในครั้งนี้ความจริงเท่ากับล้มเหลวแล้ว นี่ไม่ใช่เรื่องที่จะมีโอกาสทำได้ใหม่ ถ้าเกิดว่าล้มเหลว ความพยายามที่แล้วมาก็สูญสลายหมดสิ้น

ด้วยพลังสายตาของปีศาจกวางขาว ถึงขั้นเห็นร่างของเด็กชายเริ่มพังทลาย เหมือนกับกำลังจะกลายเป็นโอสถเซียนและของวิเศษมากมายอีกครั้ง

“เพื่อหลบหนีจากคู่ต่อสู้ มันถึงกับยอมแพ้เช่นนี้แล้ว?” ปีศาจกวางขาวรู้สึกไม่ถูกต้อง

น่าเสียดายที่ปีศาจกวางขาวไม่มีเวลาใคร่ครวญต่อ เสียงมังกรคำรามดังขึ้นเลือนรางในทะเลเพลิงไกลออกไป เงาร่างสูงใหญ่ร่างหนึ่งก้าวเดินออกมาจากแสงไฟ ผมสั้นเกรียน สองตาดุจสายฟ้า

เจ้ากวางกลับคิดไล่ตามวิญญาณตำหนึกโอสถต่อ ทว่ามังกรเพลิงมากมายได้พุ่งมาหาเขาแล้ว

กลับเป็นอีกด้านหนึ่ง พวกเยี่ยนจ้าวเกอได้รับผลกระทบจากแรงดึงดูดของหลุมดำ ตกลงไปด้านล่าง ถูกม้วนเข้าไปในหลุมดำ

หลุมดำหายไปในทันที กวางขาวทั้งตกใจทั้งโมโห ทว่าทำอะไรไม่ได้ ได้แต่รับมือคู่ต่อสู้คนใหม่ตรงหน้าก่อน

มิติเวลาตรงหน้าเยี่ยนจ้าวเกอที่ตกมาอยู่ในหลุมดำเปลี่ยนแปลง พลิกคว่ำไปมา ครู่หนึ่งค่อยกลับคืนสู่ความปกติ