ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1280

ราชันพระเสาร์เจี่ยงเซิ่นยังไม่กลับมา เยว่เจิ้นเป่ยกษัตริย์ดารากลับโลกซ้อนโลกก่อน

เมื่อเป็นแบบนี้ ยามเผชิญกับแรงกดดันของกษัตริย์ดาราและกษัตริย์กระบี่ หยางเซ่อกษัตริย์เร้นลับก็มิอาจรออยู่ในหุบเขาเซียนเร้นกายอย่างปลอดภัยได้อีก

ถ้ากษัตริย์เร้นลับยังคงหมายจะกักตัวต่อไป กษัตริย์กระบี่กับกษัตริย์ดาราร่วมมือกัน สามารถทำลายหุบเขาเซียนเร้นกาย

ดังนั้นหยางเซ่อมมีแต่ต้องออกมา ต่อสู้กับกษัตริย์ดาราที่คอยเขามาโดยตลอด

ตั้งแต่หลุดออกจากผนึกน้ำแข็งในชายฝั่งยมโลกนอกเขตแดน กษัตริย์ดาราเฉินเสวียนจงก็รอเวลานี้มาตลอด ต้องการคลายความอัดอั้นที่ถูกผนึกในน้ำแข็งมาพันปี

ไม่เห็นกษัตริย์ดาราเคลื่อนไหวอันใด กระแสความเย็นก็แผ่คลุมหุบเขาเซียนเร้นกายอีกครั้ง

เขตแดนฟ้าดินบนศีรษะของทุกคนเปิดเป็นรู ปรากฏมิติจักรวาลอันดำมืด

ยอดฝีมือระดับเซียนลี้ลับทั้งสองต่อสู้กันอย่างเต็มที่ เขตแดนฟ้าดินของโลกซ้อนโลกมิอาจรองรับได้ รอจนสู้เสร็จ โลกซ้อนโลกอย่างน้อยคงถูกทำลายไปครึ่งหนึ่ง

เพื่อไม่ให้สิ่งมีชีวิตอื่นๆ ตกระกำลำบาก สมรภูมิย่อมอยู่ในมิติต่างแดนด้านนอกเขตแดนจึงดีที่สุด

ในเมื่อตัดสินใจแล้วว่าจะสู้กับกษัตริย์ดารา กษัตริย์เร้นลับก็ไม่บ่ายเบี่ยงอีก เหาะร่างขึ้นไปด้านบนอย่างตรงไปตรงมา ออกจากโลกซ้อนโลก หยุดอยู่ในมิติจักรวาล รอคอยกษัตริย์ดาราอย่างสงบ

“ในความคาดการของข้าผู้แซ่หยาง การต่อสู้กับสหายร่วมเส้นทางเฉินในตอนนี้ยังเร็วเกินไป” กษัตริย์เร้นลับยิ้มอย่างเป็นมิตร “แต่ว่าสถานการณ์เปลี่ยนแปลงอยู่เหนือความคาดหมาย โอการในปัจจุบันนับว่าสุกงอม เมื่อมาถึงมิอาจไม่สู้แล้ว”

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็สู้เสียเถอะ”

หยางเซ่อกษัตริย์เร้นลับสีหน้าสงบนิ่ง เหมือนไม่เห็นกษัตริย์กระบี่เยว่เจิ้นเป่ยกับเยี่ยนจ้าวเกอที่อยู่ด้านข้าง ยื่นมือออกมาฟาดฝ่ามือใส่กษัตริย์ดาราเฉินเสวียนจง!

ฝ่ามือเดียว ดวงอาทิตย์และดวงจันทร์พลันสิ้นแสง!

สภาวะอันน่ากลัวซึ่งบดบังท้องฟ้าและดวงตะวัน ขยายตัวในชั่วพริบตา ครอบคลุมทั่วบริเวณ

กษัตริย์เร้นลับที่ก่อนหน้านี้ดูเหมือนจนปัญญา ถูกกดดันให้รับคำท้า โดนกษัตริย์ดารช่วงชิงสภาวะไปหมดสิ้น เวลานี้พลันเปลี่ยนจากผู้มาเยือนเป็นเจ้าภาพ!

ฝ่ามือของเขาพอครอบลง ต่อให้เป็นเยี่ยนจ้าวเกอกับกษัตริย์กระบี่ที่ชมดูการต่อสู้ ก็รู้สึกตรงหน้ามืดมิด โลกสูญเสียแสงสี

หยางเซ่อกษัตริย์เร้นลับที่กระทำเรื่องราวอย่างลับๆ ปกติคล้ายกับน้ำใต้บาดาล มองไปดูชั่วร้ายอยู่หลายส่วน ยามออกกระบวนท่าแรก ก็สร้างสภาวะกดข่มคนก่อน

สภาวะฝ่ามืออันน่ากลัวแข็งกร้าวสุดเปรียบปาน เหมือนกับราชาเทพส่งทัณฑ์ฟ้า ทำให้คนธรรมดาสั่นกลัว พรั่นพรึงถึงขีดสุด

ฝ่ามือบดบังฟ้าที่เคยสั่นสะเทือนใต้หล้าของราชันพระเกตุ!

ฝ่ามือพอฟาดออก ก็บังท้องฟ้าทันที!

เยี่ยนจ้าวเกอม่านตาหดตัวเล็กน้อย

สิ่งที่ทำให้เขาสนใจก็คือ ระหว่างห้านิ้วที่บดบังฟ้าของฝ่ามือนี้ ยังมีละอองแสงสีดำน้ำเงินหลายกลุ่มเคลื่อนไหว

ในละอองแสงสีดำน้ำเงินที่ล้ำลึก พัดขนนกเล่มหนึ่งบัดเดี๋ยวสูญหายบัดเดี๋ยวปรากฎ รวมกับฝ่ามือของกษัตริย์เร้นลับ เหมือนกับหลอมรวมกลายเป็นหนึ่ง

จิตที่แฝงอยู่ด้านใน ทั้งเร้นลับ นิ่งเงียบ ล้ำลึก น่าสะพรึง!

พัดบดบังฟ้า อาวุธเซียนระดับสงบนิ่ง!

ระหว่างฝ่ามือของหยางเซ่อกษัตริย์เร้นลับ คนกับของวิเศษรวมพลังเป็นหนึ่ง ใช้ออกด้วยพลังทั้งหมด!

เผชิญกับฝ่ามือที่แข็งกร้าวบ้าคลั่งสุดเปรียบปานเช่นนี้ กษัตริย์ดาราเฉินเสวียนจงที่เหมือนเสียโอกาสไปแล้ว สีหน้าไร้การเปลี่ยนแปลงใดๆ

สะบั้นคลื่นเย็นเยือกดาบวิเศาอาวุธเซียนที่เทียบเคียงได้กับพัดบดบังฟ้าปรากฏในมือของเขา

เฉินเสวียนจงควงดาบตั้งขึ้น ดาบหักทำจากหยกขาวยาวสองฉื่อหยุดนิ่งอยู่กลางหน้าออก

เพียงแค่การเคลื่อนไหวง่ายๆ เช่นนี้ กระแสความเย็นไร้สิ้นสุดก็เกิดขึ้นบนร่างของเขา กลายเป็นหิมะน้ำแข็งทั่วฟ้า เติมเต็มมิติจักรวาลแห่งนี้ในชั่วพริบตา

หิมะน้ำแข็งจับตัวกันอย่างรวดเร็ว กลายเป็นลำธาร เหยียดยื่นไหลเชี่ยว

ลำธารยิ่งใหญ่ทางหนึ่งเหยียดขยาย ทางหนึ่งแข็งตัว สุดท้ายธารน้ำแข็งมหึมายึดครองจักรวาลที่เคยทำให้เยี่ยนจ้าวเกอตราตรึง ก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง

ฝ่ามือบดบังฟ้าของกษัตริย์เร้นลับพุ่งใส่ธารน้ำแข็ง ฟาดธารน้ำแข็งจนเกิดรอยร้าวหลายสาย สั่นไหวเหมือนจะพังทลายออกมาในชั่วขณะ

ทว่ากษัตริย์ดาราตั้งดาบอย่างสงบนิ่ง ร่างไม่สั่นไหวแม้แต่น้อย

กระแสความเย็นและหิมะน้ำแข็งหลายสายปรากฏ เพิ่มความแข็งแกร่งแก่ธารน้ำแข็งที่แหลกสลายอย่างต่อเนื่อง ทำให้ธารน้ำแข็งยังคงทนได้ภายใต้การครอบคลุมของเงามืดบังฟ้าและตะวัน

พริบตานี้ สองฝ่ายตกอยู่ในสาภพยื้อยันชั่วขณะ