ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1281

หยางเซ่อกษัตริย์เร้นลับใช้อาคมพระเกตุ ต้านทานพายุน้ำค้างแข็งทั่วนภาของกษัตริย์ดารา

พลังกัดกร่อนรุนแรง กัดกินคมกระบี่จากหิมะน้ำแข็งมากมาย ปกป้องไม่ให้หยางเซ่อถูกมันทำร้าย

เพียงแต่ว่าเมื่อเป็นแบบนี้ สภาวะโจมตีจากฝ่ามือบดบังฟ้าที่ใช้ปะทะกษัตริย์ดาราซึ่งหน้า ยากจะไม่ได้รับผลกระทบ

พลังฝ่ามือยังคงยิ่งใหญ่เหมือนไร้ขอบเขต

แต่ว่าสภาวะกับความคมกล้าที่ชิงสะกดข่ม และแข็งแกร่งไร้เทียมทานนั้นกลับได้รับความเสียหาย

ถ้าหากว่าเป็นคู่ต่อสู้คนอื่นยังพอทำเนา แต่ชนชั้นกษัตริย์ดาราเฉินเสวียนจงเล่า?

สถานการณ์ตอนนี้เดิมทีเป็นเขาใช้ประโยชน์จากพายุน้ำค้างทั่วนภาสร้างขึ้น โอาสที่หากไม่คว้าก็จะหายไปในตอนนี้ จะไม่คว้าไว้ได้อย่างไร?

พริบตานั้น เฉินเสวียนจงพลิกจากป้องกันเป็นโจมตี

ธารน้ำแข็งทลายวิชาที่ห้า ไม่ใช่ว่าจะต้องใช้ลำธารหิมะก่อนถึงจะใช้ออกมาได้

แต่ว่าหลังจากการสั่งสมของลำธารหิมะ อานุภาพของธารน้ำแข็งทลายจะเพิ่มขึ้นอีกขั้นอย่างไม่ต้องสงสัย!

กษัตริย์ดารสะบัดดาบหนึ่งออก พลิกป้องกันเป็นโจมตี เอาชนะฝ่ามือบดบังฟ้าของกษัตริย์เร้นลับบบบบบบอย่างหักโหม!

หยางเซ่อกษัตริย์เร้นลับมิได้ลนลาน ใช้อาคมพระเกตุคุ้มครองร่าง กลืนกินทำลายธารน้ำแข็งและความเย็นสุดขั้ว มั่นคงดุจขุนเขา

ดาบหักทำจากหยกขาวยาวสองฉื่อ ตอนนี้ม้วนพัดพายุหิมะทั่วฟ้าขึ้นมาเหมือนกับหิมะกระจายเวียนว่อน โต้ตอบทันที

สะบั้นคลื่นเย็นเยียบดาบวิเศษในมือกษัตริย์ดาราเฉินเสวียนจงตอนนี้เหมือนกับหมอกมายา หลอมรวมอยู่ในหิมะ ยากจะหยั่งคาด

คมดาบบัดเดี๋ยวสูญหายบัดเดี๋ยวปรากฏ พร่าเลือนมัวซัว ยากจะตรวจจับ ตอนปรากฏขึ้นรุนแรงรวดเร็วเหมือนกับภูเขาหิมะถล่ม

ในเจ็ดวชาเหมันต์ น้ำค้างแข็งหิมะระบำวิชาแรกและพายุหิมะอนิจจังวิชาที่สาม ถูกเฉินเสวียนจงหลอมเข้าไปในดาบ สภาวะการระเบิดของธารน้ำแข็งทลายก่อนหน้านี้ม้วนเข้าหาหยางเซ่อกษัตริย์เร้นรับอย่างต่อเนื่องไร้สิ้นสุด

พอได้โต้กลับ สภาวะโจมตีที่บ้าคลั่งหากต่อเนื่องของเฉินเสวียนจง ยังรุนแรงรวดเร็วยิ่งกว่าฝ่ามือบดบังฟ้าของหยางเซ่อเมื่อก่อนหน้าเสียอีก!

หยางซ่อกษัตริย์เร้นลับสีหน้าไม่สะทกสะท้าน ไม่มีความขุ่นข้องและความไม่ยินยอมที่สูญเสียโอกาสแต่อย่างไร

วรยุทธ์ประจำตัวของเขามาจากการประสานวรยุทธ์ระดับสุดยอดของตัวเองและคัมภีร์เบิกนภาสายหยกพิสุทธิ์เช่นกัน

เพียงแต่ว่าแตกต่างกับวารีเบิกนภาที่เกิดจากดาบเทพเย็นเยียบ ดินเบิกนนนนภาที่เกิดจากหมัดโบ่วกี้ทำลายฟ้า ลมเบิกนภาที่เกิดจากกระบี่หยกเบิกนภา อาคมพระเกตุของกษัตริย์เร้นลับ กลับแสดงให้เห็นถึงภาพของความมืดมิดเป็นแผ่นผืนก่อนการเบิกฟ้า

ดูจากระดับจิตแล้ว กลับเหมือนการใช้หมัดแปลงกำเนิดป้องกันด้วยพลังสุงสุด

ความสามารถน่าตื่นตะลึงของหยางเซ่อกษัตริย์เร้นลับมิได้มีแค่ฝ่ามือบดบังฟ้า

ฝ่ามือบดบังฟ้าแข็งแกร่ง ส่วนที่แข็งแกร่งอยู่ในที่แจ้ง ไม่ว่าใครก็สัมผัสได้

ความแข็งแกร่งของความสามารถอื่นๆ ของกษัตริย์เร้นลับ มิได้เห็นได้ชัดเจนขนาดนั้น

ดูปกติไม่มีใดผิดแผก แต่ในตอนที่คู่ต่อสู้รู้สึกได้ กลับสั่งสมจนยากหวนคืน มิอาจป้องกันได้

เหมือนกับนิสัยของเขา

เวลานี้เขาเปลี่ยนจากโจมตีเป็นป้องกัน ใช้กระบวนท่าหักล้างกระบวนท่า ผลักดันอาคมพระเกตุคุ้มกันร่าง เพียบพร้อมทั้งโจมตีและป้องกัน หลอมร่างตัวเองเหมือนกับปราการแข็งแกร่ง ต้านทานสภาวะโจมตีที่คลุ้มคลั่งซึ่งต่อเนื่องไม่ขาดตอน

“น้ำค้างแข็งหิมะระบำ พายุน้ำค้างทั่วนภา พายุหิมะอนิจจัง ลำธารหิมะ ธารน้ำแข็งทลาย”

หยางเซ่อกล่าวในใจ ‘ยังมีแช่แข็งสามฉื่อวิชาที่หกกับฟ้าดินเปล่าเปลี่ยววิชาสุดท้าย’

วรยุทธ์ของกษัตริย์ดารา กระแสความเย็นคุกคามคน พลังความเย็นไม่สลาย คงอยู่ในอากาศเนิ่นนาน

ศัตรูเมื่อสู้กับเขา เจตจำนงดาบที่เย็นเยียบจะกัดกร่อนอีกฝ่ายในที่ลับ เหมือนกับหนอนไชกระดูกอย่างต่อเนื่อง ยากจะกำจัดทิ้ง

คนส่วนใหญ่ที่ต่อสู้กับจอมยุทธ์ของอารามคลื่นยะเยือก หลังจากทุกอย่างจบลง จะอดทนต่อความทรมานอันยาวนานของความหนาวเสียดกระดูกไม่ไหว

คนที่ขจัดความเย็นได้ไม่กี่คน โดยปกติแล้ว จำเป็นต้องหาที่ที่ปลอดภัย เพ่งสมาธิขับความเย็น จึงจะแก้ไขได้

เวลาต่อสู้ยิ่งนาน การสั่งสมความเย็นก็ยิ่งล้ำลึก จะสร้างผลกระทบอย่างเงียบๆ ต่อจอมยุทธ์ ลดทอนพลังชีวิตและพละกำลังของอีกฝ่าย

แช่แข็งสามฉื่อวิชาที่หก หมายถึงความเย็นจากน้ำแข็งจับตัวสามฉื่อมิอาจใช้เวลาวันเดียว

วิชานี้ไม่ใช่วิชาโจมตีทั่วไป แต่ว่าใช้วิธีการพิเศษชักนำความเย็นที่สั่งสมในร่างของอีกฝ่าย ให้รวมตัวเป็นจุดเดียวแล้วระเบิดออกมา ก่อเกิดพลังทำลายล้างที่น่าพรั่นพรึง

การระเบิดจากด้านในออกด้านนอก ทำให้คนยากทนทาน

หยางเซ่อเชื่อว่า เฉินเสวียนจงจะต้องหาโอกาสทำแบบนี้กับตน