ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1292

จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ จักรพรรดิโกวเฉิน เจ้าแม่อู๋ตัง สามเทวกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ล่องลอยอยู่ด้านนอก

เกิดโถงเซียนหรือว่าแดนสุขาวดีโจมตีโลกซ้อนโลกกับมรกตท่องฟ้าชนิดทำลายล้าง ต่อให้ตอนนั้นมิอาจแก้แค้น ภายหลังย่อมต้องมี

เทวกษัตริย์ไร้ประมาณกับพระศรีอาริย์ในเวลาส่วนใหญ่คอยต่อสู้และจับตามองกันและกัน

หากไม่ระวังแม้แต่นิดเดียว ถูกอีกฝ่ายพัวพันจนยากถอนตัว เทวกษัตริย์จากสำนักเต๋าสายหลักสามคนลงมือพร้อมเพรียง ก็จะเกิดการเข่นฆ่าเส้นทางนอกรีตขนานใหญ่ ก่อให้เกิดการโจมตีชนิดทำลายล้าง ทำลายรากฐานของพลังศรัทธาเช่นเดียวกัน

เมื่อเป็นแบบนี้ เส้นทางนอกรีตที่ได้รับความเสียหาย ย่อมเอาชนะอีกฝ่ายไม่ได้

เพียงแต่ พวกจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ก็จำเป็นต้องเสี่ยงอันตราย ทั้งมีความเป็นไปได้ที่จะไม่บรรลุเป้าหมายตามที่หวัง หากไม่ถึงที่สุดจริงๆ จะไม่ทำเช่นนี้

เหมือนอย่างที่ราชันพระเสาร์เจี่ยงเซิ่นกล่าว สถานการณ์ในปัจจุบันซับซ้อนยิ่ง

บนโลกนี้มิได้มีแค่โถงเซียนกับแดนสุขาวดี อย่างน้อยตามที่เยี่ยนจ้าวเกอทราบ ยังมีเผ่าปีศาจและนพยมโลก

เมื่อรวมทุกอย่างด้วยกัน ผู้ใดก็มิอาจรับประกันได้ว่าสภาพการณ์จะเป็นไปตามความคิดของตัวเองทั้งหมด

และเป็นเพราะแบบนี้สามพิสุทธิ์สายหลักที่เสื่อมโทรมลงอย่างสาหัสหลังวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ อาศัยสมดุลอันเปราะบางหาโอกาสในซอกตะเข็บหลายชั้น จนมีความหวังที่จะรุ่งเรืองขึ้นอีกครั้ง

ในปัจจุบัน โถงเซียนกับแดนสุขาวดียากจะละวางความขัดแย้งของพวกเขา แล้วร่วมมือกันมารับมือกับผู้สืบทอดที่แท้จริงของสำนัเต๋าสายหลัก

แต่พร้อมกับที่สามพิสุทธิ์สายหลักยิ่งมายิ่งเข้มแข็ง ก็จำเป็นต้องยิ่งมายิ่งต้องรับการจำกัดจากขุมกำลังอื่น

ความขัดแย้งกับการต่อสู้ภายในสามพิสุทธิ์สายหลักสำนักเต๋า ก็เป็นหนึ่งในสาเหตุที่ทำให้เส้นทางนอกรีตวางใจและยอมอดทนต่อโลกซ้อนโลก

หนึ่งในหนึ่งนอก ก่อให้เกิดการประสานอย่างอ้อมๆ

เส้นทางนอกรีตคิดจะเล่นงานฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งในนี้ อีกฝ่ายอาจจะมีความตั้งใจหรือไม่ตั้งใจดำเนินการสะกด เกิดเป็นการปกป้องแบบแอบแฝง

การดำรงอยู่และท่าทีโดยพื้นฐานของโลกซ้อนโลก ทำให้โถงเซียนไม่ต้องกดดันโลกซ้อนโลกหนักนัก ยอมให้พัฒนาได้ถึงระดับหนึ่ง

พวกจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ที่อยู่ด้านนอก ก็ตามหาโอกาสอย่างไม่หยุดยั้ง ทั้งเพื่อตามหาช่องโหว่ของอีกฝ่าย และตามหาโอกาสของตัวเอง

เพียงแต่ในปัญหาการเกาะกุมโอกาสที่เหมาะสม และปัญหาที่ใครจะเป็นผู้นำ เห็นได้ชัดสองฝ่ายมีความขัดแย้งกันหนักอย่างแท้จริง

ถ้าไม่ใช่เช่นนี้ แค่ความขัดแย้งภายในที่แสดงออกด้านนอก ไฉนจะตบตาคนอื่นได้ คิดว่าเทวกษัตริย์ไร้ประมาณกับพระศรีอาริย์เชื่อคนง่ายหรือ?

“การคงอยู่ของใต้เท้าโกวเฉินกับใต้เท้าอายุวัฒนาหนานจี๋ รวมถึงเจ้าแม่อู๋ตังแห่งสายเหนือพิสุทธิ์ สามเทวกษัตริย์ เป็นที่พึ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพวกเราจริงๆ” ราชันพระเสาร์เจี่ยงเซิ่นกล่าวอย่างราบเรียบ “แต่ว่าถึงอย่างไรเส้นทางนอกรีตก็แข็งแกร่ง พวกเราไม่อาจไม่ระวัง”

“เป้าหมายของพวกเรา ไม่ใช่การตกตายร่วมกับเส้นทางนอกรีต”

เยี่ยนจ้าวเกอมองเจี่ยงเซิ่น ถอนใจเบาๆ คำหนึ่ง

พอเชื่อมโยงกับถ้อยคำก่อนหน้านี้ของอีกฝ่าย เขาก็เข้าใจมุมมองของอีกฝ่ายบ้างแล้ว

ต่อให้จักรพรรดิประกายกาฬและเจิดจรัสจะสร้างคุณูปการที่มิอาจบรรยายได้ในอดีตจริงๆ ปัจจุบันไปจนถึงอนาคตอันยาวนาน ก็มิอาจได้รับการยอมรับอย่างเปิดเผย

ไม่เพียงเท่านั้น การเข่นฆ่าลูกหลานของสองจักรพรรดิก็ยังต้องดำเนินต่อ เพื่อดับเพลิงโทสะของโถงเซียน ป้องกันไม่ให้ฝ่ายนั้นระบายความแค้นแก่โลกซ้อนโลกทั้งใบ

บางทีอาจเป็นเพราะว่าสองจักรพรรดิชิงเศษชิ้นส่วนศิลาฟ้ากำเนิด สร้างคุณูปการไปอีกพันปี เพื่อปกป้องชัยชนะนี้ให้มั่นคงขึ้นอีกขั้น จึงพยายามหลีกเลี่ยงไม่ให้ผลที่จะตามมาส่งผลกระทบเลวร้ายอย่างเต็มที่

ดังนั้นการเสียสละบางส่วนจึงขาดไปไม่ได้