ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1294

แสงดาวยิ่งใหญ่หกสายหุบลงเป็นเส้นเดียว ครอบคลุมร่างของสั่วหมิงจาง

เมฆมงคลหลายก้อนกระจายบนท้องฟ้า แสงสีทองสายแล้วสายเล่าสาดลง สานกันเป็นถ้อยคำวิญญาณจำนวนนับไม่ถ้วน กระจายทั่วมิติจักรวาล

เมื่อครู่เป็นแค่การสะกดจากลมปราณ แต่ตอนนี้ในที่สุดจักรพรรดิโกวเฉินก็ลงมือด้วยตัวเอง

การลงมือของจักรพรรดิโกวเฉิน แม้จะมิได้เล็งที่กษัตริย์กระบี่เยว่เจิ้นเป่ยกับร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกของเยี่ยนจ้าวเกอ แต่ทั้งสองก็ยังรู้สึกได้ถึงแรงกดดันอันยิ่งใหญ่

กษัตริย์กระบี่เยว่เจิ้นเป่ยยังดีอยู่ เพียงแต่ว่าถูกหยุดการโคจรของวายุเซียน ร่างกายแข็งทื่อ ยากขยับเคลื่อนไหว

ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกของเยี่ยนจ้าวเกอยังอยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสะพานเซียน พอเผชิญกับความแตกต่างระหว่างเซียนและมนุษย์ที่แท้จริงของจักรพรรดิโกวเฉิน ก็เหมือนกับเศษฝุ่น ตอนนี้แม้แต่ความคิดจิตใจก็ยังไม่ทำงาน

ร่างแยกร่างนี้ของเขาถึงกับกำลังถูกจักรพรรดิโกวเฉินหลอมเปลี่ยน ไม่ใช่ของเขาเองอีก

ถึงจักรพรรดิโกวเฉินจะมิได้คิดทำแบบนี้โดยสิ้นเชิง เป็นเพียงแค่ลูกหลงเท่านั้น

ยังดีที่เยี่ยนจ้าวเกอเตรียมตัวแต่แรก ร่างจริงลอบโคจรคัมภีร์นภาไร้ขอบเขต จึงค่อยฝืนสร้างการเชื่อมต่อกับร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกขึ้นใหม่ มิได้เสียร่างแยกของตัวเองไปอย่างเลอะเลือนเช่นนี้

เยี่ยนจ้าวเกอมิได้ประเมิณความแข็งแกร่งของจักรพรรดิราชันฟ้าตำหนักสวรรค์โกวเฉินต่ำไปแม้แต่น้อย

เซียนสวรรค์ไร้สิ้นสุดที่มาจากสำนักเต๋าดั้งเดิม มีทั้งแข็งแกร่งและอ่อนแอ จักรพรรดิราชันฟ้าตำหนักสวรรค์โกวเฉินที่ถูกจัดอยู่ในสี่เทวราช ก็สุดที่คนทั่วไปจะเทียบเคียงได้!

ไม่ปรากฏกลิ่นอายของการฆ่าฟันอันน่าสะพรึง แต่ก็ลึกลับน่าพิศวง ยากจะทำความเข้าใจ ยากจะไปให้ถึง เหมือนมีเสียงเซียนดังจากสวรรค์ชั้นเก้า

ร่างของสั่วหมิงจางที่ถูกแสงดาวครอบคลุม ถึงกับเหมือนกับมิได้อยู่นอกฟ้าดินนี้เพียงคนเดียวอีก

เขาเหมือนกับถูกดึงเข้ามาในฟ้าดิน มิหนำซ้ำยังร่วงหล่นสู่โลกมนุษย์ ได้แต่ก้มหน้าฟังคำบัญชาจากเทพเซียนไม่ว่าเป็นสายฝนหรือสายฟ้าล้วนเป็นบุญคุณของสวรรค์

‘จักรพรรดิโกวเฉินผู้ควบคุมสงครามในโลกมนุษย์ ขณะลงมือไม่แสดงจิตสังหาร ดูเหมือนไม่ได้คิดจะฆ่าราชันพระอังคาร’

เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวในใจ ‘เขาคิดสะกดราชันพระอังคารแล้วพาตัวไป?’

เจี่ยงเซิ่นกับหยางเซ่อยืนอยู่ที่เดิมไม่เคลื่อนไหว

แต่การแบ่งแยกของฟ้าดินทำให้พวกเขาเหมืนยืนอยู่บนเมฆ ก้มมองพวกสั่วหมิงจางที่อยู่ในดินโคลนบนโลกมนุษย์

“สหายร่วมเส้นทางสั่ว ใต้เท้ามีเมตตา ยอมช่วยเหลือท่าน ท่านอย่าพลาดโอกาส รีบติดตามใต้เท้าจากไปเถอะ” เจี่ยงเซิ่นเกลี้ยกล่อม

เสียงของเขาลึกล้ำล่องลอยภายใต้แสงดาวและเมฆมงคล เหมือนกับเป็นผู้นำสารของที่ประกาศคำบัญชาแทนสวรรค์

ร่างของสั่วหมิงจางยังคงตั้งตรง

แต่ก็เหมือนกับกำลังสั่นไหว

คล้ายต้นไม้สูงเสียดฟ้าต้นหนึ่งกำลังถูกคนถอนขึ้นทั้งโคน

“เจี่ยงเซิ่น ท่านลืมแล้ว ข้าไม่ลืม” สั่วหมิงจางดวงตาเปลี่ยนเป็นเย็นเยียบ “สหายน้อยเยี่ยนผู้นี้ กับมารดาของเขา เป็นลูกหลานของจวินหวง”

เขาพูดพร้อมกับยกมือขึ้นมาไว้ด้านหน้าทรวงอก จากนั้นก็ฟันขวางออกไป!

พร้อมกับที่เขาฟันมือออก บริเวณที่ฟันผ่าน มิติเวลาปรากฏเส้นขวางเส้นหนึ่ง

เส้นขวางนี้อยู่เหนือกว่าการดำรงอยู่ทั้งหมด!

ขณะนี้ ทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าสั่วหมิงจางล้วนเปลี่ยนจากปลอมเป็นจริง

ฟ้าดินที่จักรพรรดิโกวเฉินได้สร้างขึ้น เปลี่ยนเป็นแบนราบดุจภาพวาด มีได้เป็นรูปทรง มิได้น่าอัศจรรย์ มิได้ล้ำลึกอีก

สั่วหมิงจากกระโดดออกมาด้านนอกฟ้าดินแห่งนี้อีกครั้ง ร่างเปลี่ยนเป็นมั่นคงไม่ไม่อาจโยกคลอน

การฟันนี้ตัดฟ้าดิน ตัดจักรวาล ตัดการเปลี่ยนแปลงในธรรมชาติ!

แสงดาวที่จักรพรรดิโกวเฉินใช้เพื่อจับตัวเขาถูกตัดทิ้ง!

“คัมภีร์ตัดนภา…” หยางเซ่อกษัตริย์เร้นลับพึมพำ

มรรคายุทธ์ช่วงแรกของราชันพระอังคารสั่วหมิงจาง มาจากคัมภีร์วรยุทธ์สำนักเต๋าที่ไม่สมบูรณ์เล่มหนึ่งในโลกมังกรอัคคีซึ่งอยู่ในเขาดาราทะเลดวงดาว

ถึงจะเป็นคัมภีร์นภาความว่างเปล่าในการสืบทอดกระแสตรงสายหยกพิสุทธิ์ดั้งเดิม แต่ก็มีข้อบกพร่องมากเกินไป

สั่วหมิงจากทำการศึกษาไม่หยุดยั้ง ค่อยๆ ก้าวขึ้นบนเส้นทางที่แตกต่างจากคนส่วนใหญ่

เส้นทางที่มิอาจย้อนกลับในสายตาของคนจำนวนมาก

ตอนแรกเป็นแค่จุดเริ่มต้น แต่ว่าต่อมาสั่วหมิงจางได้วรยุทธ์ในการสืบทอดกระแสตรงสายหยกพิสุทธิ์มามากกว่าเดิม จึงเดินบนเส้นทางนั้นลึกเข้าไปเรื่อยๆ

ฝึกฝนคัมภีร์นภาแรกเริ่มย้อนกลับ!

ในยุคโบราณอันยาวนาน ปรากฏอัจฉริยะบุคคล

เหมือนกับการฝึกสามพิสุทธิ์ร่วมกัน แนวคิดฝึกฝนคัมภีร์นภาแรกเริ่มย้อนกลับ เคยมีคนโบราณทดลอง

การฝึกฝนการสืบทอดจริงแท้สายหยกพิสุทธิ์และการสืบทอดจริงแท้สายเหนือพิสุทธิ์ย้อนกลับ ดูเหมือนมีจุดที่พิจารณาได้