ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1298

ไม่ว่าจะอยู่บนโลกซ้อนโลก หรือว่ามรกตท่องฟ้า

ไม่ว่าจะอยู่มุมใดในโลก ตอนนี้เมื่อเงยหน้ามองไป ต่างเห็นแสงไฟละลานตาบริเวณหนึ่ง ครอบคลุมท้องฟ้า ไม่มีจุดสิ้นสุด

ยิ่งอย่าว่าแต่โลกเบื้องล่างและมิติพิเสษมากมาย ยามลืมตาดู สิ่งที่เห็นมีแต่สีแดงเพลิง

หลังจากได้รับการกระตุ้นะจากเสียงที่ลี้ลับนั้น คนธรรมดาทั่วไปส่วนใหญ่ต่างเลอะเลือน เพียงรู้สึกหวั่นเกรงต่อการเปลี่ยนแปลงของโลกที่ราวกับปาฏิหาริย์ พากันก้มกราบกราน

จอมยุทธ์สำนักเต๋า ไม่ว่าจะสูงหรือต่ำ ทุกคนหลังจากความมึนงงในตอนแรก ล้วนลิงโลดแทบคลุ้มคลั่ง

ในวันนี้มีจักรพรรดิราชันฟ้าตำหนักสวรรค์ดโกวเฉินซึ่งเป็นหนึ่งในสี่เทวราชสำนักเต๋าในตำนานปรากฏขึ้นก่อน

จากนั้นก็มียอดฝีมือที่เกิดมาหลังวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่เลื่อนสู่ตำแหน่งเซียนสวรรค์ชั้นมหาชาล จะไม่ให้ผู้คนรู้สึกพลุ่งพล่านถึงขีดสุดได้อย่างไร

ปรากฎการณ์มากมายที่เหมือนกับปาฎิหาริย์ ต่างกำลังบอกว่านี่ไม่ใช่ความฝัน

คนที่เข้าใจเรื่องราวในวันนี้ ยิ่งรู้สึกสั่นสะเทือน

เหล่ายอดฝีมือที่พลังฝึกปรือสูงถึงระดับหนึ่งเงยหน้ามองไป เห็นอย่างชัดเจนว่า บุรุษผมสั้นร่างสูงใหญ่ผู้หนึ่ง ค่อยๆ ทลายนภาออกไปอยู่ด้านนอกสวรรค์ชั้นก้าว เริ่มเปลี่ยนเป็นยากสัมผัส ยากทำคามเข้าใจ ยากบรรยาย

…

“ยินดีกับราชันพระอังคารที่ได้เลื่อนสู่ระดับเซียนสวรรค์ชั้นมหาชาล หลุดพ้นซึ่งทุกสิ่ง”

นิวาสสถานที่ถูกปิดผนึกมานานหลายปีสองแห่งบนเขาแหนเขียวในมรกตท่องฟ้าต่างเปิดออกพร้อมกัน

หญิงชราอายุหหกสิบปีแต่เค้าหน้าสง่างามเห็นบุคลิกในวันวานคนหนึ่ง กับสตรีอาภรณ์เขียวอายุราวๆ สามสิบปีคนหนึ่ง ยืนอยู่เหนือเขาแหนเขียว

พวกนางพอออกฌาน ทั่วทั้งเขาแหนเขียวสั่นสะเทือน

คนหนึ่งเป็นกษัตริย์เถา ที่มีชื่อเสียงมาหลายพันปี ไม่ว่าผู้ใดพบก็ต้องเรียกว่าบูรพาจารย์ผู้อาวุโส

อีกคนหนึ่งเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งบนมรกตท่องฟ้าในตอนนี้อย่างแท้จริง ผู้ฝึกกระบี่อันดับหนึ่งซึ่งเป็นผู้สืบทอดกระแสตรงสายเหนือพิสุทธิ์แห่งเขาแหนเขียว กษัตริย์ลี้ลับเกาชิงเสวียน

ยามนี้ คนทั้งสองทำท่าคำนับไปยังทะเลเพลิงซึ่งกระจายอยู่ทั่วท้องฟ้าอย่างจริงจัง

ด้านข้างพวกนาง หลงจักรพรรดิน้ำพุออกฌานมาเช่นกัน จักรพรรดิสัญญะเมฆแห่งเขาธุลีวิญญาณ หลงเสวี่ยจี้จักรพรรดิราชันพิสุทธิ์ จักรพรรดิปฐพีศานติและจักรพรรดิสัจอุรุซึงก่อนหน้านี้ยังรักษาบาดแผล ต่างเรียงแถว

ด้านหลังพวกเขา ยังมีผู้สืบทอดกระแสตรงสายเหนือพิสุทธิ์แห่งมรกตท่องฟ้าอีกมากมาย

ทุกคนต่างคำนับทะเลเพลิงด้านบนตามกษัตริย์ลี้ลับและกษัตริย์เถา

…

“ยินดีกับราชันพระอังคารที่ได้เลื่อนสู่ระดับเซียนสวรรค์ชั้นมหาชาล หลุดพ้นซึ่งทุกสิ่ง”

ในความตื่นตระหนกระคนแทรกด้วยความอับใจ ในความอับจนมีความปลาบปลื้ม ในความปลาบปลื้มมีความเหน็ดเหนื่อยยิ่งกว่า นอกจากความเหน็ดเหนื่อยคือความวิตกกังวล

ราชันพระเสาร์เจี่ยงเซิ่นที่ในใจเต็มไปด้วยรสชาติต่างๆ ยืนอยู่ใต้การคุ้มครองจากแสงดาวของจักรพรรดิโกวเฉิน มองดูแสงเพลิงเข้าใกล้ไม่หยุดยั้ง ถึงขั้นเริ่มเผาไหม้แสงดาว

ในเสียงถอนใจยาวนาน เขาคำนับไปยังทะเลเพลิงนั้นเช่นกัน

หยางเซ่อราชันพระเกตุที่อยู่ด้านข้างมีสีหน้าลึกลับอยู่บ้าง เคลื่อนไหวอย่างเดียวกัน

…

“ยินดีกับราชันพระอังคารเลื่อนสู่ระดับเซียนสวรรค์ชั้นมหาชาล หลุดพ้นซึ่งทุกสิ่ง”

เป็นเพราะว่ายอดฝีมือในจักรวาลสำนักเต๋ายามนี้มีมากเกินไป ด้านในตำหนักโอสถที่ซ่อนตัวลำบากเป็นพิเศษ แทบจะปรากฏรูปร่าง ร่างสูงใหญ่ร่งหนึ่งตั้งตรง ทั่วทั้งร่างมีเปลวเพลิงลุกไหม้

ภายใต้การครอบคลุมของเปลวเพลิง ร่างของเขาเปลี่ยนกลับไปกลับมาระหว่างร่างมนุษย์และหอกวงเดือนเล่มมหึมา

สืบเนื่องจากแสงเพลิง ทำให้คนมองไม่เห็นหน้าตาของเขา

เวลานี้ แสงเพลิงพลันสลายไปอย่างเงียบๆ เผยให้เห็นใบหน้าของบุรุษอันทรหด

เขาคำนับทะเลเพลิงซึ่งแผ่พุ่งไปทั่วจักรวาลอย่างจริงจังเช่นกัน

ต้นผมขาวที่สูงใหญ่ด้านในตำหนักโอสถต้นนั้น ยานี้กิ่งใบพลันสั่นไหวอย่างเร่งร้อนกว่าเดิม

ดอกสีขาวหิมะที่ขึ้นดก ร่วงหล่นจากต้น ไร้สิ้นสุด เหมือนกับหิมะโปรยปราย