ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1300

พวกเซียนจากเส้นทางนอกรีตทราบว่า เมื่อสั่วหมิงจางเลื่อนสู่ระดับเซียนสวรรค์ไร้สิ้นสุด เทวกษัติรย์ไร้ประมาณจะต้องไม่นิ่งดูดาย

สั่วหมิงจางทราบเรื่องนี้ดีเช่นกัน

ดังนั้นเขาจึงไม่พัวพันกับพวกเทวกษัตริย์จ้าว เทวกษัตริย์ตักตวงวิเศษ ลงมือด้วยพลังทั้งหมด มอบการโจมตีชนิดทำลายล้างแก่อีกฝ่าย

หลังจากการโจมตีนี้ สั่วหมิงจางมิได้อยู่ดูผลลัพธ์ หายไปจากที่เดิมทันที

ทะเลเพลิงไร้สิ้นสุดหายไปจากความว่างเปล่าไร้สิ้นสุดในชั่วพริบตา คล้ายกับไม่เห็นร่องรอยอีก

ในขณะเดียวกัน แสงดาวยิ่งใหญ่ที่จักรพรรดิโกวเฉินสร้างขึ้น ก็สาปสูญไปในความว่างเปล่าไร้สิ้นสุดเช่นกัน ไม่มีร่องรอยเหลือแม้แต่น้อย เหมือนกับไม่เคยปรากฏขึ้นมาก่อน

กลางทะเลเพลิงที่เริ่มหายไป เหมือนกับมีเงาร่างสูงใหญ่สายหนึ่งยืนตระหง่าน

เขาหันกลับไปมองจักรวาลสำนักเต๋า สายตาค้นหาตำหนักโอสถ มองดูต้นผมขาวที่สูงชะลูดนั้น

ในจักรวาลสำนักเต๋า กิ่งใบของต้นผมขาวส่ายไหวเบาๆ

เหมือนกับมีเสียงกระดิ่งลมดังขึ้นโดยที่มองไม่เห็น ราวกับกำลังอำลา

ในทะเลเพลิง บุรุษผมสั้นยิ้มเล็กน้อย หมุนกายผละไป หายไปตามทะเลเพลิง

ถึงจะไร้วี่แวว และไร้การเปลี่ยนแปลงอย่างอื่น ทว่าในจักรวาลสำนักเต๋า ตอนนี้พวกเยี่ยนจ้าวเกอต่างทราบว่า เทวกษัตริย์ไร้ประมาณมาถึงแล้ว

ที่มองไม่เห็น เป็นเพราะสองฝ่ายอยู่คนละระดับโดยสิ้นเชิง พวกเขามิอาจสังเกตและสัมผัสถึงการคงอยู่ของอีกฝ่าย

แต่ว่าสั่วหมิงจางกับจักรพรรดิโกวเฉินเห็นได้ชัดว่าทำได้

สำหรับสั่วหมิงจาง ตอนนี้จึงเป็นช่วงที่อันตรายกับเขาอย่างแท้จริง การต่อสู้ที่แท้จริงของเขาตอนนี้เพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น

เหล่าเซียนจากเส้นทางนอกรีตที่มาถึงจักรวาลสำนักเต๋าก่อนหน้านี้ ต่างกระจัดกรจะายเป็นนกแตกรัง

เมื่อก่อนหน้านี้ตาข่ายเพลิงได้จับยอดฝีมือโถงเซียนระดับสูงสุดหลายสิบคนที่อยู่รอบๆ ไว้

นอกจากเทวกษัตริย์จ้าว เทวกษัตริย์ตักตวงวิเศษ เทพสีครามจ้าวฝีดาษและเทวกษัตริย์ดาวเคราะหร้ายเซียนสวรรค์ทั้งสี่แล้ว เหล่าจ้าวสวรรค์ที่มายังสำนักเต๋าในครั้งนี้ ต่างติดในตาข่ายเกือบหมดสิ้น ถึงขั้นที่ยังมีกษัตริย์โถงเซียนระดับเซียนลี้ลับอีกจำนวนหนึ่ง

จากนั้น ภายใต้ทวนธารดาวสาปสูญของสั่วหมิงจาง เหล่าเซียนเส้นทางนอกรีตที่ติดอยู่ในตาข่ายเพลิง ล้วนตกตายหมดสิ้น

เทวกษัตริย์สี่คนจากโถงเซียนที่เป็นแนวหน้า ตายจนไม่อาจตายซ้ำได้อีก เป็นการอธิบายที่ดีที่สุดต่อคำกล่าวก่อนหน้าของสั่วหมิงจาง

ในเส้นโถงเซียนเส้นทางนอกรีต ผู้ที่อยู่ต่ำกว่าระดับเทวกษัตริย์ลงไป เมื่ออยู่ต่อหน้าเขาก็ไม่จำเป็นต้องกล่าวถึง

เทวกษัตริย์นี้ หมายถึงเทวกษัตริย์ไร้ประมาณ

เป็นเพราะสั่วหมิงจางเน้นเล่นงานผู้ที่มีระดับพลังฝึกปรือค่อนข้างสูงของอีกฝ่าย ดังนั้นยอดฝีมือโถงเซียนเส้นทางนอกรีตที่มีระดับพลังฝึกปรือค่อนข้างน้อยจำนวนหนึ่งจึงรอดภัยพิบัติ มิได้ถูกตาข่ายเพลิงครอบคลุม ไม่โดนการโจมตีทะลายฟ้าดินนั้น

ทว่าแค่คลื่นหลงเหลือที่ส่งผลกระทบ ก็ทำให้พวกเขาแทบล้มทั้งยืนแล้ว

มีคนโชคร้ายที่อยู่ใกล้เกินไป ถูกคลื่นโหลงเหลือกระแทกตาย!

คนที่โชคดีรอดชีวิตมาได้ ตอนนี้ต่างจิตใจสั่นสะเทือน ปราณเซียนในร่างพลุ่งพล่าน ต่อให้สั่วหมิงจางกับจักรพรรดิโกวเฉินจะจากไปแล้ว ก็ยังคงทำให้พวกเขาพรั่นพรึง ทั้งแตกตื่นทั้งหวาดกลัว

อีกฝ่ายหายตัวไปเพราะการมาของเทวกษัตริย์ไร้ประมาณแท้ๆ พวกเขาต้องการให้เทวกษัตริย์ไร้ประมาณมีโอกาสไล่กวาดเซียนสวรรค์สองคนจากสำนักเต๋าสายหลัก

ทว่าขณะนี้ยอดฝีมือโถงเซีนซึ่งรอดชีวิตเหล่านี้กลับไม่มีสีหน้าได้ใจแม้แต่น้อย

ในจักรวาลสำนักเต๋า ขณะที่เยี่ยนจ้าวเกอชื่นชมผลการรบของสั่วหมิงจาง ก็มิได้สูญเสียความสุขุม

เขาหันไปพูดกับกษัตริย์กระบี่เยว่เจิ้นเป่ย “อาจารย์ลุง พวกเราลงมือ!”

ถึงเทวกษัตริย์ไร้ประมาณจะมาเพราะสั่วหมิงจาง แต่ตอนนี้จักรพรรดิโกวเฉินก็มิอาจไม่หลบไปเช่นกัน

แม้ว่าจะมิได้มีท่าทีต่อโถงเซียนรุนแรงเท่าเจ้าแม่อู๋ตังและจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ แต่ว่าความระวังที่ควรจะมีจักรพรรดิโกวเฉินย่อมไม่ขาดไป ไม่มีทางเชื่อใจเทวกษัตริย์ไร้ประมาณและโถงเซียน