ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1301

ในเขากว่างเฉิง ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกเงยหน้าขึ้นมอง เห็นท้องฟ้าเต็มไปด้วยแสงสว่าง

แสงสว่างผนึกตัว เริ่มกลายเป็นอักขระอาคมสายแล้วสายเล่า จากนั้นก็รวมตัวกัน

ค่ายกลมากมายเริ่มผสมผสาน สร้างการเชื่อมต่อขึ้นมา

สุดท้ายแล้วค่ายกลที่มหึมาถึงขีดสุด ชนิดคนในโลกซ้อนโลกไม่เคยเห็นมาก่อนก็ปรากฏขึ้น และแทบจะครอบคลุมโลกซ้อนโลกทั้งใบ

คนธรรมดามองดูปรากฎการณ์ประหลาดกลางท้องฟ้า ส่วนใหญ่สับสน

ในวันนี้วันเดียว พวกเขาเห็นเหตุการณ์น่าอัศจรรย์มากเกินไปแล้ว ในชีวิตของคนส่วนใหญ่ก่อนหน้านี้ไม่เคยเห็นภาพอันน่าอัศจรรย์ต่อเนื่องกันอย่างในวันนี้มาก่อน

พวกเขายากจะเข้าใจถึงความยิ่งใหญ่ด้านใน เพียงรู้สึกว่าฟ้าดินเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง ทำให้คนธรรมดาจำนวนนับไม่ถ้วนอกสั่นขวัญแขวน

จอมยุทธ์จำนวนมากในโลกซ้อนโลก ไม่ว่ามีพลังฝึกปรือสูงหรือต่ำ ตอนนี้ต่างรู้สึกได้ว่า การไหลเวียนโดยรวมของปราณวิญญาณบนโลกซ้อนโลกที่มีขนาดใหญ่โตคล้ายกับบังเกิดสัญญาณของการเปลี่ยนแปลง

“วันนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่…”

ทุกคนสบตากัน ติดต่อกันไปทั่ว

ก่อนหน้านี้จักรพรรดิราชันฟ้าตำหนักสวรรค์โกวเฉินปรากตัว ราชันพระอังคารสั่วหมิงจางขึ้นสู่สวรรค์ชั้นมหาชาล เป็นเรื่องน่ายินดีอันยิ่งใหญ่สำหรับจอมยุทธ์สำนักเต๋าอย่างมิต้องสงสัย

ทว่าต่อจากนั้นติดๆ กันก็เกิดการเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง ทุกเรื่องราวรวมกันในวันเดียว ทำให้ผู้คนรู้สึกสงสัย

เหล่าเซียนสวรรค์ชั้นมหาชาลซึ่งทราบว่าเกิดอะไรขึ้น ตอนนี้เต็มไปด้วยความกังวลใจ เพราะพวกเขามองไม่ออกว่าต่อจากนี้สถานการณ์จะเป็นไปอย่างไร

จนกระทั่ง ในมือของพวกเขาพลันเกิดการเปลี่ยนแปลงที่อยู่เหนือความคาดหมาย

ป้ายคำสั่งที่ได้จากตึกความลับฟ้า วินาทีนี้ถึงกับเกิดความผิดปกติ

บนยันต์คำสั่งมีแสงทะลักออกมา จากนั้นก็พุ่งสู่ฟากฟ้า หายไปที่สุดขอบความว่างเปล่า ถึงกับพากันข้ามการขวางกั้นของเขตแดนแห่งโลกซ้อนโลกมาถึงกลางจักรวาล

เส้นแสงสายหนึ่งยื่นออกมาจากป้ายคำสั่งทุกชิ้น จากนั้นเส้นแสงหลายเส้นก็พุ่งไปยังส่วนลึกของจักรวาล เหมือนกับกำลังนำทางให้กับตัวตนบางอย่าง จากนั้นกลางลวดลายค่ายกลแสงสว่างทุกที่ทั่วโลกซ้อนโลกก็พากันมีเสาแสงเชื่อมสู่ฟากฟ้า

เสาแสงหยาบใหญ่ข้ามผ่านอาณาเขตของโลกซ้อนโลก พุ่งไปยังกลางความว่างเปล่าอันมืดมิดที่อยู่ส่วนลึกของจักรวาลสำนักเต๋าด้วยการนำทางของเส้นแสงหลายสายนั้น

เสาแสงหยาบใหญ่หลายต้นเชื่อมต่อโลกซ้อนโลกเข้ากับตัวตนบางอย่างที่อยู่ในส่วนลึกของจักรวาล ราวกับเชือกหลายเส้น ก่อนที่เสาแสงเริ่มหดกลับ เหมือนกับรั้งดึงเชือก ค่อยๆ ลากตัวตนจากส่วนลึกจักรวาลออกมา

แสงสีทองหลายสายส่องสว่าง ควันสีม่วงกระจายทั่วความว่างเปล่า ตำหนักหยกที่ไม่ทราบว่ากว้างใหญ่เท่าไร มองไปถึงกับมหึมากว่าโลกซ้อนโลกตำหนักหนึ่งค่อยๆ ปรากฏขึ้นมาจากส่วนลึกจักรวาลอันมืดมิด

เป็นตำหนักโอสถของวังเทพเมื่อครั้งกระโน้นนั่นเอง

เหล่าเซียนเส้นทางนอกรีตอนนี้สะกดความทุลักทุเลจากคลื่นหลงเหลือ ที่สั่วหมิงจางโจมตีเมื่อครู่อยู่ด้านนอกจักรวาลสำนักเต๋า

ทว่าขณะนี้ราชันพระเสาร์เจี่ยงเซิ่นกลับจักรวาลสำนักเต๋าแล้ว

เขาสีหน้าซีดขาว แต่ดวงตายังคงหนักแน่น

พอเห็นตำหนักใหญ่วังเซียนที่ค่อยๆ ปรากฏรูปร่างในจักรวาลอันกว้างใหญ่ เจี่ยงเซิ่นก็มีสีหน้าเคร่งขรึม ‘นั่นคือตำหนักฟ้าฟื้นในตำนาน…’

ขณะมองดูตำหนักโอสถ สายตาของเขาเหลือบเห็นเสาแสงที่เหมือนเชือกหลายสาย จากนั้นก็เห็นโลกซ้อนโลกที่เชื่อมต่อกับตำหนักโอสถเพราะเสาแสงเหล่านี้ เจี่ยงเซิ่นดวงตาสั่นไหว ‘ความสามารถที่ยิ่งใหญ่นัก! หรือคิดจะเชื่อมต่อโลกซ้อนโลกกับตำหนักโอสถ แต่ทำไม่ได้แน่นอน ขอแค่หยกหรูอี้ไตรรัตนะยังอยู่ในจักรพรรดิโกวเฉิน นั่นก็ถูกกำหนดไว้แล้วว่าไม่มีทางทำได้…’

เจี่ยงเซิ่นสีหน้าแปรเปลี่ยน ‘รอประเดี๋ยว…นี่คิดจะแยกโลกซ้อนโลกเป็นสองส่วนหรือ’

เขาพลันพุ่งเข้าหาตำหนักโอสถ แต่ว่าเงาร่างสายหนึ่งขวางอยู่ด้านหน้าเขา

มงกุฎยกสูงอาภรณ์โบราณ ขวางกระบี่กลางอากาศ