ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1327

“เรื่องเดียวแก้ไขข้อสงสัยไม่น้อย?” หลิงชิงมองเกาหาน

เกาหานยิ้ม “เรื่องที่ข้าไม่ทราบมีเป็นภูเขาเลากา มีข้อสงสัยในไม่น้อยไม่ใช่ว่าปกติหรอกหรือ?”

หลิงชิงมองเขาแวบหนึ่ง เพียงแค่ส่ายหน้า กลับไม่พูดอะไรอีก ถึงก่อนหน้าจะประหลาดใจอยู่บ้าง แต่เหมือนไม่ได้มีความสนใจนัก

“ใต้เท้าอายุวัฒนาหนาจี๋ มีความคิดติดต่อกับพวกเยี่ยนจ้าวเกอและสหายร่วมเส้นทางเฉินหรือ?” นางถามขึ้น

ความคิดที่มีต่อเส้นทางนอกรีตของพวกเยี่ยนจ้าวเกอ เห็นได้ชัดว่าแตกต่างกับพวกราชันพระเสาร์เจี่ยงเซิ่นและจักรพรรดิโกวเฉิน

เยี่ยนซิงถางปู่ของเยี่ยนจ้าวเกอ กับเซ่าจวินหวงบูรพาจารย์ของเสวี่ยชูฉิงผู้เป็นมารดาของเขา ต่างเป็นคนที่เอนเอียงไปทางจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋

สำหรบเส้นทางนอกรีต โดยเฉพาะกับโถงเซียน เยี่ยนจ้าเกอเป็นคนที่พวกเขาต้องการกำจัดทิ้งให้เร็วที่สุดเช่นกัน

ถึงเมื่อครู่เกาหานกับหลิงชิงจะได้ต่อสู้กับพวกเยี่ยนจ้าวเกอในจักรวาลสำนักเต๋า เพราะปัญหาบนโลกซ้อนโลก แต่ว่านั่นถือเป็นความขัดแย้งที่ต่างฝ่ายต่างมีแผนการและมีความต้องการของตัวเอง

เป็นการแย่งชิงผลประโยชน์ในระดับหนึ่ง

แต่ว่าในทิศทางใหญ่ของบนเส้นทาง สองฝ่ายไม่มีความขัดแย้งกัน

ในการต่อสู้เมื่อครู่นี้ สุดท้ายพวกเยี่ยนจ้าวเกอเป็นฝ่ายชนะ ไม่ได้เสียท่า สมควรไม่คิดเล็กคิดน้อย

เทียบกันแล้วกลับเป็นหยางเซ่อร่างแยกของเกาหาน ได้วางแผนเล่นงานเฉินเสวียนจง ทิ้งรอยแตกร้าวที่ชัดเจนไว้บนความสมพันธ์ของสองฝ่าย

“รอพวกเขาโผล่มาครั้งหน้าแล้ว” เกาหานกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ล่องลอยอยู่ในความว่างเปล่าไร้สิ้นสุดนอกเขตแดน ร่องรอยก็มีจำกัด ตามหายากเกินไป”

หลิงชิงเอ่ย “ยังไม่พูดถึงสหายร่วมเส้นทางสั่ว สหายร่วมเส้นทางเฉินมีความเห็นต่อท่านอย่างไร เพราะเรื่องในครั้งนี้ ภาพประทับใจที่พวกเขามีต่อท่านเกรงว่าไม่มีดีอันใด การดำรงอยู่ของท่านกลับอาจทำให้พวกเขาเกิดความสงสัย”

เกาหานเหมือนไม่มีเรื่องใด “ข้าทำไมแล้ว?”

“คำพูดนี้ท่านสมควรไปถามพี่ร่วมเส้นทางเจี่ยง” หลิงชิงตอบอย่างเฉื่อยชา “สหายร่วมเส้นทางเฉินน่าจะให้คำตอบท่านได้เช่นกัน”

เกาหานสีหน้าไม่แปรเปลี่ยน “ถ้าเป็นทางสหายร่วมเส้นทางเฉิน เรื่องราวอยู่เหนือความคาดหมายของข้าเล็กน้อย ดังนั้นหลังจากเกิดเรื่องข้าจึงตั้งใจตามหาสหายน้อยฉู่กับสหายน้อยเซี่ย ลองดูว่าจะได้ประโยชน์อะไรหรือไม่”

เขาก้มหน้าหัวเราะขึ้น “ยิ่งไปกว่านั้น เซียนผู้ถูกเนรเทศตระกูลเยี่ยนนั้นก็เจ้าเล่ห์ยิ่ง ระหว่างข้ากับเขาเป็นผู้ใดเอาหนังจากเสือ ยังบอกไม่ถูก”

หลิงชิงไม่ปฏิเสธไม่ตอบรับ ก้มหน้ามองเกานหาน

“ดูจากท่าทางของท่าน ข้าจะส่งท่านไปรักษาอาการบาดเจ็บก่อน” นางกล่าวอย่างราบเรียบ “ครั้งนี้สหายร่วมเส้นทางสั่วอาละวาดใหญ่โต ทางพุทธปลอมต่อให้คิดเปิดสงครามโจมตีโถงเซียนอีกครั้ง ก็เกรงว่าจะจงใจชะลอเวลาเล็กน้อย ให้เต๋าปลอมมีเวลาตามล่าสหายร่วมเส้นทางสั่ว”

“สหายร่วมเส้นทางสั่วเหี้ยมหาญขนาดนี้ สองเส้นทางนอกรีตไม่ว่าเป็นฝ่ายไหน เชื่อว่าไม่อยากเห็นการดำรงอยู่ของอย่างเขา”

“เทวกษัตริย์ไร้ประมาณติดตามสหายร่วมเส้นทางสั่ว คนอื่นๆ ในโถงเซียนเส้นทางนอกรีตทดลองตามหาเยี่ยนจ้าวเกอกับตำหนักโอสถ” หลิงชิงเอ่ย “เราท่านเป็นเป้าหมายที่ถูกติดตามมาโดยตลอดเช่นกัน”

เทียบกับสั่วหมิงจางซึ่งที่แล้วมาตามหาที่อยู่ของเซ่าจวินหวงเงียบๆ ไม่นานมานี้เพิ่งเคลื่อนไหวใหญ่โต นางกับเกาหานถูกโถงเซียนกับแดนสุขาวดีประกาศจับพร้อมกันมาหลายพันปีแล้ว

“ถึงแม้ว่าพระเมตไตรยพุทธเจ้าจะจงใจให้เวลาเทวกษัตริย์ไร้ประมาณ แต่ต่อให้มากอย่างไร ก็ยังมีจำกัดอยู่ดี” เกานหานยืนขึ้นอย่างฝืนๆ อยู่บ้าง “อีกไม่นาน การจู่โจมกันระลอกใหม่ระหว่างเส้นทางนอกรีตจะเริ่มขึ้นแล้ว”

หลิงชิงยกมือขึ้น แสงกระจ่างหลายสายสาดลง ครอบคลุมเกาหาน จากนั้นก็พาเขาเคลื่อนไหวในความว่างเปล่าไร้สิ้นสุด

“การต่อสู้กันของเส้นทางนอกรีต เป็นโอกาสอันนี้ให้พวกเราเคลื่อนไหว กลับจำเป็นต้องป้องกันไม่ให้คนอื่นๆ ฉวยโอกาสเข้ามายุ่ง” นางทางหนึ่งเดินทางหนึ่งกล่าว “เผ่าปีศาจกับศาสนาพุทธสายหลักซึ่งก่อนหน้าสงบเสงี่ยมรวบรวมกำลัง เริ่มคิดก่อหวอดแล้ว”

“โถงเซียนเต๋าปลอมรอบนี้ได้รับความเสียหาย เพื่อป้องกันไม่ให้พุทธปลอมฉวยโอกาสจู่โจม ต้องติดต่อผู้ช่วย เมื่อเป็นแบบนี้ พุทธปลอมสมควรมีผู้ช่วยเช่นกัน” เกาหานกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เผ่าปีศาจเดิมทีอยากลมมือเต็มแก่ คงคิดใช้โอกาสนี้เข้ามายุ่งเกี่ยวทางโลกอีกครั้ง สอดเท้าเข้ามาอย่างเป็นางการ”

“กลับเป็นแดนสุขาวดีตะวันตก ใช่ว่าจะลงสนามด้วยตัวเองเร็วขนาดนี้ เพียงแต่ไม่ทำไม่ได้”

เขามองหลิงชิง “อาการบาดเจ็บของข้านี้ต้องรักษาเป็นเวลานาน เรื่องน่ากังวลมากมายต่อจากนี้จำเป็นต้องพึ่งพาท่านแล้ว”