ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1341
พวกฝูลัวจื่อกับปีศาจกวางขาวมาถึงตรงหน้าพร้อมกัน
คนสองคนบนเมฆมงคลเห็นพวกเขามาถึง ต่างผุดกายขึ้นประสานมือ “ทั้งสามท่านมาแล้ว”
“สหายร่วมเส้นทางหรูอี้ สหายร่วมเส้นทางหวนเฉิน ให้สองท่านรอนานแล้ว” พวกฝูลัวจื่อกับพวกเขาทักทายกัน
บุรุษวัยกลางคนที่ปกครองเมฆมงคล กลับเป็นเผ่ามังกร นอกจากนี้ยังเป็นมังกรจริงแท้ มีชื่อว่า อ๋าวหวนเฉิน หรือราชามังกรหวนเฉิน
ในยุคบุพกาล เผ่ามังกรเคยมีช่วงเวลารุ่งเโรจน์ เป็นเผ่าพันธุ์แข็งแกร่งไม่กี่เผ่าในเผ่าโบราณ
แต่ว่าหลังจากเข้าสู่ยุคสถาปนาเทพเจ้าหรือยุคโบราณตอนต้น เผ่ามังกรเริ่มตกต่ำลง ถึงแม้จะมียอดฝีมือที่สำเร็จเป็นเซียนปีศาจ แต่ยังขาดผู้ยิ่งใหญ่ระดับสุดยอด
ยุคไซอิ๋วยุคโบราณตอนกลางก็มีผู้ที่โดดเด่นค่อนข้างน้อย
แต่ว่าหลังจากเข้าสู่ยุคสมัยใหม่ในปัจจุบัน ได้ซ่อนตัวรวบรวมกำลัง ตอนนี้มีสภาพรุ่งเรืองอีกครั้งแล้ว
หากต้องเปรียบกับยุครุ่งโรจน์สมัยบุพกาล ย่อมเอามาเทียบกันไม่ได้ แต่ว่าเขาดาราทะเลดวงดาวในปัจจุบันนับว่าเป็นโลกที่ยิ่งใหญ่ใบหนึ่ง
อ๋าวหวนเฉินมีอายุน้อยกว่าจอมปีศาจที่อยู่รอบๆ จึงค่อนข้างสงบเสงี่ยม ไม่พูดอันใด ฟังคำสนทนาของปีศาจกวางขาวและฝูลัวจื่ออย่างเงียบๆ
แต่ว่านักพรตเสื้อคลุมสีทองอีกคนไม่เหมือนกันแล้ว
เขาคือน้องชายฝาแฝดของราชาปีศาจกระทิงมหาเทวะสยบฟ้า เป็นจอมปีศาจที่เคยส่งเสียงกู่ร้องอย่างองอาจในยุคไซอิ๋ว
มีเรื่องเล่าในประวัติศาสตร์บางส่วน ที่เขียนนามของเขาเป็น ‘เซียนจริงแท้หรูอี้’
ในประวัติศาสตร์ของโลกใบนี้ นี่เป็นฉายาในตอนที่เขาเพิ่งผลักเปิดประตูเซียน กลายเป็นเซียนปีศาจ ในตอนนี้เปลี่ยนเป็น ‘มหาเซียนหรูอี้’ แล้ว
มีบางครั้งเรียกว่าหรูอี้เต้าหยิน
ตอนนี้เขามองพวกฝูลัวจื่อ กล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “สหายร่วมเส้นทางทั้งสามต้องการมาแบ่งชามข้าวเช่นกันหรือ?”
“ไม่ทราบว่ามหาเทวะสยบฟ้ายอมลงมือหรือไม่” นักพรตร้อยตาสบตากับอีกฝ่ายอย่างไม่เกรงใจ ไม่ตอบกลับย้อนถาม
หรูอี้เต้าหยินหัวเราะหึๆ “พี่ชายของข้ามีการตัดสินใจเอง”
ว่าแล้วเขาคล้ายนึกอันใดได้ “พวกท่านสามคนมา ไม่ทราบว่าเป็นมหาเทวะตนใดบอกให้มา? พี่ร่วมเส้นทางฝูลัว ข้าจำได้ว่าบิดาท่านเป็นผู้นำในการทำสงครามกับพุทธเกษตรตะวันตกในครั้งนี้ สมควรไม่มีสมาธิมาสนใจเรื่องที่นี่ถึงจะถูก หรือว่าจะกลับมาแล้ว?”
“สงครามยังไม่จบ บิดาย่อมไม่กลับมา” ฝูลัวจื่อยิ้ม “แต่ว่า มหาเทวะเก้าเศียรจะลงมือในครั้งนี้”
หรูอี้เต้าหยินขมวดคิ้วเล็กน้อย “มหาเทวะเก้าเศียรออกฌานแล้ว?”
ฝูลัวจื่อพยักหน้า “เป็นเช่นนี้เอง”
ปีศาจกวางขาวกับราชามังกรหวนเฉินมองหน้ากัน สายตาซับซ้อนอยู่บ้าง ทั้งยินดีทั้งกังวล
“มหาเทวะเก้าเศียรออกฌาน โอกาสสำเร็จของพวกเราก็เพิ่มขึ้นมาก” คิ้วที่ขมวดอยู่ของหรูอี้เต้าหยินคลายออกอย่างรวดเร็ว กล่าวอย่างราบเรียบ
ฝูลัวจื่อเอ่ย “นั่นย่อมแน่นอน สถานการณ์ในัปจจุบันเป็นเวลาที่พวกเทวกษัตริย์สำนักเต๋าค่อนข้างผ่อนคลาย บอกไม่ได้ว่าจะมีใครลงมือ มหาเทวะที่คอยควบคุมสถานการณ์ของฝั่งเราเมื่อมีมาก ย่อมมีโอกาสสำเร็จสูงกว่าเดิม”
“ถึงจะไม่อยากทำอะไรโดยวู่วาม แต่ตำหนักโอสถตกไปอยู่ในมือของคนอื่น เวลายิ่งนานยิ่งไม่เป็นผลดี มิพักเอ่ยถึงการหลอมเปลี่ยนควบคุมตำหนักโอสถของคนอื่นยิ่งมายิ่งล้ำลึก ยาวิญญาณโอสถวิญญาณของล้ำค่าที่ถูกเก็บไว้ในตำหนักโอสถก่อนหน้าก็กำลังถูกรับประทานจนหมด พวกเราไม่รีบไม่ได้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี