ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1352
เทพารักษ์จอมทัพฟ้าฟื้นช่วยสรรพสัตว์ที่เกิดจากเยี่ยนจ้าวเกอผลักฝ่ามือลง กระแทกใส่ศีรษะของกระทิงใหญ่ตัวนั้น
การลอกเลียนฟ้าดินของมหาเซียนหรูอี้ถูกเขาทำลายทิ้งอย่างหักโหม
ร่างของกระทิงใหญ่หดเล็กลงอย่างรวดเร็ว สุดท้ายเล็กยิ่งกว่าร่างเดิม พลิกตัวบนพื้นไม่หยุด เขาที่แท้จริงถูกเด็ดออกมาข้างหนึ่ง
มหาเซียนหรูอี้ไม่กล้าอยู่ต่อ หมุนตัวพุ่งไปอย่างทุลักทเล วิ่งหนีออกไป
อีกดานหนึ่ง จ้าวปีศาจร้อยตาทนต่อไม่ไหว ออกกระบวนท่าลวง อาศัยแสงสีทองใต้สีข้างคุ้มกันร่าง หนีไปยังที่ไกล
คนยักษ์สีทองม่วงที่สวมเกราะเงยหน้าขึ้น รู้สึกได้ว่าการสั่นไหวของจักรวาลสำนักเต๋ากำลังสงบลงอย่างรวดเร็ว
สถานการณ์ผิดปกติอยู่บ้าง
เยี่ยนจ้าวเกอซึ่งตอนนี้ผสานกับตำหนักโอสถ กลายร่างเป็นเทพพารักษ์ตำหนักโอสถ พลังแทบเทียบได้กับจ้าวสวรรค์ระดับสุดยอด ความปราดเปรียวของจิตใจ และความสามารถในการรับรู้แข็งแกร่งอย่างมิเคยมีมาก่อน
เขาสัมผัสได้ว่าเหมือนมีเงาดำชั้นหนึ่งเกิดขึ้นในจิตใจ
นั่นไม่ใช่ความรู้สึกหลอน
ผู้ยิ่งใหญ่เผ่าปีศาจอย่าง ราชาปีศาจกระทิง หรือมหาเทวะเก้าเศียร ถึงแม้จะเตรียมรับมือเทวกษัตริย์หลายคนและยอดฝีมือระดับสุดยอดของศาสนาพุทธที่อาจจะมา แต่ก็อาจจับตาดูทีนี่อยู่
เกิดว่าพวกเขามีโอกาสลงมือ แผนการในวันนี้ก็ยากที่จะไม่มีตัวแปร
โชคดีที่มรกตท่องฟ้าเข้าไปอยู่ในจักรวาลในตำหนักโอสถแล้ว แผนการของฝ่ายตนในตอนนี้ถือว่าบรรลุเป้าหมายอย่างสมบูรณ์
คนยักษ์สีทองม่วงขนาดมหึมายามนี้เริ่มสลายร่าง
พวกเกาชิงเสวียนกับเฟิงอวิ๋นเซิงไม่ได้ติดตาม เทพารักษ์จอมทัพฟ้าฟื้นช่วยสรรพสัตว์เป็นเทพผู้ปกปักษ์ประจำตำหนักโอสถ อาณาเขตการคือการเฝ้าตำหนักโอสถ
ตอนนี้เทพารักษ์จอมทัพฟ้าฟื้นช่วยสรรพสัตว์สลายร่าง พวกนางต่อให้ไล่จู่โจมก็ไม่ได้เปรียบ อาจจะถูกพวกราชาปีศาจกระทิงขัดขวาง
หลังรวมตัวกับพวกหลิงซิงเฉวียนและเยว่เจิ้นเป่ย ทุกคนก็กลับตำหนักโอสถ
ตำหนักโอสถเรืองแสงสีทองอีกครั้ง ควันม่วงทะเลเมฆที่อยู่รอบๆ ยิ่งมายิ่งเข้มข้น ม้วนตำหนักโอสถเคลื่อนไหวในจักรวาลสำนักเต๋า จากนั้นแหวกม่านกั้นของจักรวาลสำนักเต๋า เข้าไปในความว่างเปล่าไร้สิ้นสุดนอกเขตแดน
ความว่างเปล่าไร้สิ้นสุดนอกเขตแดนมีมิติเวลาปั่นป่วน ยากแยกแยะทิศทาง ไม่มีแบ่งบนล่างซ้ายขวา
ถ้าหากไม่ได้ตกลงตำแหน่งที่แท้จริงซึ่งทราบอยู่แล้วไว้ก่อน ต่อให้ออกมาจากสถานที่เดียวกัน ยังอาจจะหลงทิศหลงทาง ไม่ทราบว่าอยู่ห่างกันเท่าไรได้
แต่ก็อาจจะเจอกันได้โดยบังเอิญ ทั้งๆ ที่ออกมาจากตำแหน่งที่แตกต่างซึ่งไกลกันเหมือนฟ้ากับเหว
โชคดีที่พวกเยี่ยนจ้าวเกอมีโชคไม่เลว หลังหลุดจากจักรวาลสำนักเต๋า ก็ไม่ได้เจอพวกฝูลัวจื่อ หายไปในมิติเวลาอันกว้างใหญ่
อีกด้านหนึ่ง จ้าวปีศาจร้อยตา มหาเซียนหรูอี้ ปีศาจกระต่ายหยก และราชามังกรหวนเฉิน รวมตัวกับฝูลัวจื่ออย่างยากลำบาก
หลังจากที่จัดธงและกลองรบได้ใหม่ เหล่าจอมปีศาจไม่สนใจจะขัดขวางยอดฝีมือศาสนาพุทธจากแดนสุขาวดีตะวันตกอีก รีบเข้าไปในจักรวาลสำนักเต๋าอีกครั้ง
เมื่อไร้ฝูลัวจื่อคอยขัดขวาง ยอดฝีมือจากศาสนาพุทธพลันเริ่มรวมตัว จากนั้นก็มาถึงจักรวาลสำนักเต๋าตามหลังพวกเขา
น่าเสียดายที่ที่นี่ว่างเปล่าแล้ว
มรกตท่องฟ้าที่เคยอาศัยอยู่ที่นี่หายไปแล้ว ที่หายไปด้วยยังมีโลกเบื้องล่างจำนวนมากที่อยู่ในการปกครองของมรกตท่องฟ้า
ตอนนี้โลกที่อยู่ในจักรวาลสำนักเต๋าเหลือเพียงโลกซ้อนโลกและโลกเบื้องล่างไม่กี่ใบ
เหล่าปีศาจที่ศีรษะแตกเลือดอาบต่างขุ่นแค้น ดวงตากลายเป็นสีแดงฉาน
จ้าวปีศาจร้อยตากับปีศาจกระต่ายหยกยังดีอยู่ มหาเซียนหรูอี้กับราชามังกรหวนเฉินต่างได้รับบาดเจ็บสาหัส แทบไม่อาจต่อสู้กับคนอื่นได้อีก
แต่ยิ่งเป็นแบบนี้ เพลิงโทสะในใจของพวกเขาก็ยิ่งลุกโหมกว่าเดิม ปรารถนาจะเข่นฆ่าให้หมดสิ้น
จ้าวปีศาจร้อยตาสีหน้าไม่สู้ดีนักเช่นกัน รู้สึกขุ่นข้องคับแค้น
“โอสถเซียนที่มาถึงมุมปากถึงกับหนีไปแล้ว!” จ้าวปีศาจร้อยตราขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี