ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1352
เทพารักษ์จอมทัพฟ้าฟื้นช่วยสรรพสัตว์ที่เกิดจากเยี่ยนจ้าวเกอผลักฝ่ามือลง กระแทกใส่ศีรษะของกระทิงใหญ่ตัวนั้น
การลอกเลียนฟ้าดินของมหาเซียนหรูอี้ถูกเขาทำลายทิ้งอย่างหักโหม
ร่างของกระทิงใหญ่หดเล็กลงอย่างรวดเร็ว สุดท้ายเล็กยิ่งกว่าร่างเดิม พลิกตัวบนพื้นไม่หยุด เขาที่แท้จริงถูกเด็ดออกมาข้างหนึ่ง
มหาเซียนหรูอี้ไม่กล้าอยู่ต่อ หมุนตัวพุ่งไปอย่างทุลักทเล วิ่งหนีออกไป
อีกดานหนึ่ง จ้าวปีศาจร้อยตาทนต่อไม่ไหว ออกกระบวนท่าลวง อาศัยแสงสีทองใต้สีข้างคุ้มกันร่าง หนีไปยังที่ไกล
คนยักษ์สีทองม่วงที่สวมเกราะเงยหน้าขึ้น รู้สึกได้ว่าการสั่นไหวของจักรวาลสำนักเต๋ากำลังสงบลงอย่างรวดเร็ว
สถานการณ์ผิดปกติอยู่บ้าง
เยี่ยนจ้าวเกอซึ่งตอนนี้ผสานกับตำหนักโอสถ กลายร่างเป็นเทพพารักษ์ตำหนักโอสถ พลังแทบเทียบได้กับจ้าวสวรรค์ระดับสุดยอด ความปราดเปรียวของจิตใจ และความสามารถในการรับรู้แข็งแกร่งอย่างมิเคยมีมาก่อน
เขาสัมผัสได้ว่าเหมือนมีเงาดำชั้นหนึ่งเกิดขึ้นในจิตใจ
นั่นไม่ใช่ความรู้สึกหลอน
ผู้ยิ่งใหญ่เผ่าปีศาจอย่าง ราชาปีศาจกระทิง หรือมหาเทวะเก้าเศียร ถึงแม้จะเตรียมรับมือเทวกษัตริย์หลายคนและยอดฝีมือระดับสุดยอดของศาสนาพุทธที่อาจจะมา แต่ก็อาจจับตาดูทีนี่อยู่
เกิดว่าพวกเขามีโอกาสลงมือ แผนการในวันนี้ก็ยากที่จะไม่มีตัวแปร
โชคดีที่มรกตท่องฟ้าเข้าไปอยู่ในจักรวาลในตำหนักโอสถแล้ว แผนการของฝ่ายตนในตอนนี้ถือว่าบรรลุเป้าหมายอย่างสมบูรณ์
คนยักษ์สีทองม่วงขนาดมหึมายามนี้เริ่มสลายร่าง
พวกเกาชิงเสวียนกับเฟิงอวิ๋นเซิงไม่ได้ติดตาม เทพารักษ์จอมทัพฟ้าฟื้นช่วยสรรพสัตว์เป็นเทพผู้ปกปักษ์ประจำตำหนักโอสถ อาณาเขตการคือการเฝ้าตำหนักโอสถ
ตอนนี้เทพารักษ์จอมทัพฟ้าฟื้นช่วยสรรพสัตว์สลายร่าง พวกนางต่อให้ไล่จู่โจมก็ไม่ได้เปรียบ อาจจะถูกพวกราชาปีศาจกระทิงขัดขวาง
หลังรวมตัวกับพวกหลิงซิงเฉวียนและเยว่เจิ้นเป่ย ทุกคนก็กลับตำหนักโอสถ
ตำหนักโอสถเรืองแสงสีทองอีกครั้ง ควันม่วงทะเลเมฆที่อยู่รอบๆ ยิ่งมายิ่งเข้มข้น ม้วนตำหนักโอสถเคลื่อนไหวในจักรวาลสำนักเต๋า จากนั้นแหวกม่านกั้นของจักรวาลสำนักเต๋า เข้าไปในความว่างเปล่าไร้สิ้นสุดนอกเขตแดน
ความว่างเปล่าไร้สิ้นสุดนอกเขตแดนมีมิติเวลาปั่นป่วน ยากแยกแยะทิศทาง ไม่มีแบ่งบนล่างซ้ายขวา
ถ้าหากไม่ได้ตกลงตำแหน่งที่แท้จริงซึ่งทราบอยู่แล้วไว้ก่อน ต่อให้ออกมาจากสถานที่เดียวกัน ยังอาจจะหลงทิศหลงทาง ไม่ทราบว่าอยู่ห่างกันเท่าไรได้
แต่ก็อาจจะเจอกันได้โดยบังเอิญ ทั้งๆ ที่ออกมาจากตำแหน่งที่แตกต่างซึ่งไกลกันเหมือนฟ้ากับเหว
โชคดีที่พวกเยี่ยนจ้าวเกอมีโชคไม่เลว หลังหลุดจากจักรวาลสำนักเต๋า ก็ไม่ได้เจอพวกฝูลัวจื่อ หายไปในมิติเวลาอันกว้างใหญ่
อีกด้านหนึ่ง จ้าวปีศาจร้อยตา มหาเซียนหรูอี้ ปีศาจกระต่ายหยก และราชามังกรหวนเฉิน รวมตัวกับฝูลัวจื่ออย่างยากลำบาก
หลังจากที่จัดธงและกลองรบได้ใหม่ เหล่าจอมปีศาจไม่สนใจจะขัดขวางยอดฝีมือศาสนาพุทธจากแดนสุขาวดีตะวันตกอีก รีบเข้าไปในจักรวาลสำนักเต๋าอีกครั้ง
เมื่อไร้ฝูลัวจื่อคอยขัดขวาง ยอดฝีมือจากศาสนาพุทธพลันเริ่มรวมตัว จากนั้นก็มาถึงจักรวาลสำนักเต๋าตามหลังพวกเขา
น่าเสียดายที่ที่นี่ว่างเปล่าแล้ว
มรกตท่องฟ้าที่เคยอาศัยอยู่ที่นี่หายไปแล้ว ที่หายไปด้วยยังมีโลกเบื้องล่างจำนวนมากที่อยู่ในการปกครองของมรกตท่องฟ้า
ตอนนี้โลกที่อยู่ในจักรวาลสำนักเต๋าเหลือเพียงโลกซ้อนโลกและโลกเบื้องล่างไม่กี่ใบ
เหล่าปีศาจที่ศีรษะแตกเลือดอาบต่างขุ่นแค้น ดวงตากลายเป็นสีแดงฉาน
จ้าวปีศาจร้อยตากับปีศาจกระต่ายหยกยังดีอยู่ มหาเซียนหรูอี้กับราชามังกรหวนเฉินต่างได้รับบาดเจ็บสาหัส แทบไม่อาจต่อสู้กับคนอื่นได้อีก
แต่ยิ่งเป็นแบบนี้ เพลิงโทสะในใจของพวกเขาก็ยิ่งลุกโหมกว่าเดิม ปรารถนาจะเข่นฆ่าให้หมดสิ้น
จ้าวปีศาจร้อยตาสีหน้าไม่สู้ดีนักเช่นกัน รู้สึกขุ่นข้องคับแค้น
“โอสถเซียนที่มาถึงมุมปากถึงกับหนีไปแล้ว!” จ้าวปีศาจร้อยตราขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน
ในตอนที่ทราบถึงการกลุ้มรุมของพวกจอมปีศาจ พวกเขาเดิมทีนึกว่าพวกเยี่ยนจ้าวเกอส่งตัวเองเข้าหาตาข่าย พบเจออันตรายยิ่งใหญ่
ผู้ใดหาทราบไม่ว่า ผลลัพธ์ทำให้พวกเขาตกตะลึงอีกครั้ง
เหมือนเมื่อยี่สิบปีก่อน
ตอนนั้นเยี่ยนจ้าวเกอม้วนเอาโลกซ้อนโลกไปอย่างไร วันนี้ก็เอามรกตท่องฟ้าไปเช่นนั้น
นอกจากนี้ครั้งนี้ยังไม่ใช่ม้วนเอาไปแค่ส่วนเดียว แต่เอามรกตท่องฟ้าไปทั้งหมด
“พวกเขานำมรกตท่องฟ้ากับโลกจำนวนมากที่อยู่ใต้การปกครองของมันไปด้วย?” หลางชิงประมุขประจิมถามเงียบๆ
เจี่ยงเซิ่นผงกศีรษะ “ถูกต้อง นอกจากนอกจากโลกเบื้องล่างที่มิติเวลาไม่กี่แห่งที่สับสนไม่ชัดเจน อาจะเชื่อมต่อกับชายฝั่งยมโลก ที่เอาไปได้ล้วนเอาไปหมดสิ้น”
ทุกคนพอฟังต่างตกสู่ความเงียบงันชั่วขณะ
เจี่ยงเซิ่นก็ไม่พูดอะไรอีกเช่นกัน
พวกเขาเหมือนเห็นจุดจบของยุคสมัยหนึ่ง
ในอดีต เก้านพเคราะห์คุนหลุนบุกเบิกโลกซ้อนโลก เจ็ดปราชญ์ท่องมรกตสร้างมรกตท่องฟ้า ภายหลังเกิดการวิวัฒนาการ ค่อยๆ กลายเป็นจักรวาลสำนักเต๋าในปัจจุบัน จนกระทั่งปราการเขตแดนมั่นคง ตั้ง ‘กำแพง’ ขึ้นมาได้
ปัจจุบัน ‘กำแพง’ ไม่คงอยู่อีก มรกตท่องฟ้าออกไปแล้ว โลกซ้อนโลกก็หายไปมากกว่าครึ่ง
หลังวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ สำนักเต๋ารุ่งเรือง จักรวาลสำนักเต๋าที่หล่อเลี้ยงชีวิตมาหลายพันปี วินาทีนี้ว่างเปล่าอยู่บ้าง
เหมือนกับซากปรักหักพัง
จุดจบของยุคเก่า เหมือนกับเป็นลางบอกเหตุถึงการมาถึงของยุคสมัยใหม่
………………..
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี