ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 136

เยี่ยนจ้าวเกอปรับเตาผลึกหินชั้นในอย่างระมัดระวัง สั่งอาหู่ให้หยิบวัตถุดิบบางอย่างใส่เสริมเข้าไปข้างในอยู่บ่อยครั้ง จากนั้นถึงเข้าควบคุมอย่างละเอียดถี่ถ้วน

ต่อให้อาวุธวิญญาณเสียหาย แต่ก็มีความลี้ลับมหัศจรรย์อยู่ภายในเช่นกัน การที่เยี่ยนจ้าวเกอนำมันไปหลอม จึงไม่ใช่เรื่องที่สามารถทำในช่วงเวลาสั้นๆ ได้

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในขั้นตอนนี้ เยี่ยนจ้าวเกอก็ยังทำความเข้าใจและครุ่นคิดอย่างถี่ถ้วนในความเร้นลับภายในนั้น เพื่อพิสูจน์ยืนยันขั้นตอนในการควบคุมเตาหลอมภายในของตน และความรู้ในการหลอมแต่ละรูปแบบ

เวลาดำเนินไป ลำแสงมหัศจรรย์ก่อเกิดภายในเตาผลึกหินชั้นใน เกราะอ่อนซ่อมแซมสำเร็จเป็นอันดับแรก

เยี่ยนจ้าวเกอดึงเกราะนั้นให้ลอยออกจากเตาหลอมด้วยปราณจิตรา

อาหู่ที่อยู่ด้านข้างมองไปอย่างจดจ่อ หากดูจากรูปลักษณ์ภายนอกแล้ว เกราะชิ้นนี้ไร้ความเสียหายโดยสิ้นเชิง เพียงแต่ว่าหากสัมผัสอย่างละเอียดแล้วนั้น ก็รู้สึกได้ว่าความจริงแล้วจิตวิญญาณในนั้นเทียบไม่ได้กับอาวุธวิญญาณระดับล่างเลย ทว่าก็ไม่สามารถเทียบกับอาวุธวิเศษระดับสูงได้เช่นกัน

ถัดจากนั้น เข็มขัดเส้นนั้นก็ซ่อมแซมจนสำเร็จ สถานการณ์คล้ายคลึงกับเกราะอ่อนทีเดียว

อาหู่พึมพำชื่นชม “คุณชายขอรับ แม้จะเป็นเช่นนี้ แต่ก็ทำให้ผู้คนทึ่งกับสิ่งที่ได้เห็นมากแล้ว ถึงอย่างไรระยะห่างกับก่อนหน้าที่แทบจะดับสูญก็ไม่ต่างกันมากนัก”

“เปรียบกับร่างกายของมนุษย์ ก็ไม่ต่างกับฟื้นชีวิตขึ้นมาจากความตายเลยนะขอรับ”

หลังจากที่เยี่ยนจ้าวเกอประเมินอย่างถี่ถ้วนอยู่พักหนึ่ง เขาก็ผงกศีรษะ “ฟื้นฟูจนเป็นเช่นนี้ได้ ก็พอจะใช้การได้แล้วละ”

เมื่อกล่าวจบ เขาก็สะบัดมือครั้งหนึ่ง เกราะอ่อนและเข็มขัดเข้าไปในเตาหลอมภายในพร้อมกันอีกครั้ง

เยี่ยนจ้าวเกอจ้องมองเตาผลึกหินชั้นในไม่วางตา ขณะเดียวกันก็ถลาเข้าหาอาหู่พลางกล่าวว่า “อาหู่ ของครั้งก่อนที่ข้าให้เจ้าดูแล รีบนำมันออกมาเร็วเข้า”

อาหู่พลันตื่นจากภวังค์ รีบหยิบผลึกแก้วขนาดใหญ่ออกมาชิ้นหนึ่ง

ผลึกแก้วมีลักษณะเหมือนกระสวยทอผ้า ยาวประมาณสองฉื่อ หนาเท่าแขนมนุษย์

เยี่ยนจ้าวเกอรับผลึกแก้วมา หลังจากใส่มันเข้าไปในเตาผลึกหินชั้นในแล้ว เขาก็ควบคุมเตาหลอมภายในอย่างระมัดระวัง ก่อนจะรับกระเป๋าที่ทำขึ้นพิเศษใบหนึ่งมาจากมือของอาหู่

ครั้นเปิดกระเป๋าออกมา ปราณร้อนรุ่มก็พุ่งออกมาปะทะใบหน้าในทันที ราวกับว่าเปลวเพลิงยังจะทวีความร้อนรุนแรงขึ้นได้อีก

เมื่อมองลงไปในกระเป๋า ทั่วทั้งผืนเป็นสีแดงเหมือนเปลวเพลิง เหมือนหินผา อีกทั้งยังเหมือนกับกระแสน้ำ!

คล้ายกับการดำรงอยู่ของหินหนืดอย่างไรอย่างนั้น ซึ่งนั่นก็คือ ‘แกนไฟใต้ดิน’ ของล้ำค่าของเยี่ยนจ้าวเกอที่ตั้งใจไหว้วานเยี่ยนตี๋ให้นำกลับมาจากอัคคีพิภพโดยเฉพาะนั่นเอง!

ของสิ่งนี้หายากและล้ำค่าอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ถือเป็นวัตถุที่ขาดแคลนอย่างยิ่งในอัคคีพิภพ สำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ก็ห้ามมิให้ส่งออกอย่างเด็ดขาด

หากกล่าวถึงคุณประโยชน์และสรรพคุณแล้ว สำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ให้ความสำคัญกับแกนไฟใต้ดินทีเดียว อาจไม่ตึงเครียดเท่าตำหนักอัสนีสวรรค์ที่ให้ความสำคัญกับหยกหิ่งห้อยสายฟ้า หรือเขาไร้พรมแดนที่ให้ความสำคัญกับศิลาวิญญาณลึกล้ำ

แต่ถึงอย่างนั้นก็รับไม่ไหว หากปริมาณของแกนไฟใต้ดินจะน้อยนิดจนเกิดไป

ถ้าหากครั้งนี้เขากว่างเฉิงไม่โจมตีเข้าไปในอัคคีพิภพ ก็ยากนักที่เยี่ยนจ้าวเกอจะมีหนทางอื่นที่พอหาแกนไฟใต้ดินนี้ได้

หลังจากที่เยี่ยนจ้าวเกอนำแกนไฟใต้ดินเทลงเข้าไปในเตาผลึกหินชั้นในแล้ว เขาก็ควบคุมเตาด้วยความละเอียดถี่ถ้วนและระมัดระวังมากยิ่งขึ้น ทว่ามันก็เริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงเช่นกัน

หลังจากนั้นไม่นานนัก ลำแสงมหัศจรรย์ก็พลันพุ่งออกมา

เยี่ยนจ้าวเกอปรบมือ “เยี่ยม! กระสวยแหวกพิภพสำเร็จแล้ว!”

อาหู่ที่ยืนอยู่อีกฝั่งหนึ่งมองเตาผลึกหินชั้นในด้วยความสงสัยอยู่บ้าง เยี่ยนจ้าวเกอจึงยิ้มเล็กน้อย “มันไม่ใช่อาวุธวิญญาณแต่อย่างใด แต่การจะหลอมมันกลับไม่ง่ายเป็นอย่างยิ่ง จำเป็นต้องสละอาวุธวิญญาณเป็นวัตถุดิบ”

“สิ่งของเช่นกระบี่วิญญาณมังกรมรกต กงจักรเพลิงสุริยะที่สมบูรณ์เช่นนี้ ข้าทิ้งไม่ลงจริงๆ และไม่อาจใช้ชุดเกราะทมิฬของเจ้าได้กระมัง”

ชายร่างใหญ่ยิ้มซื่อ “แน่นอนว่าการนำเอาอาวุธที่เสียหายทั้งสองชิ้นกลับมาใช้ประโยชน์ ก็ย่อมดีกว่าแน่นอนขอรับ”

“จริงสิ หากนับวันดูแล้ว น่าจะถึงเวลาที่ดอกไม้เมฆาวิญญาณเติบโตเต็มที่แล้วนี่นา” เยี่ยนจ้าวเกอกล่าว “ไปกันเถอะ โอสถเซียนกลับสวรรค์ที่กลั่นให้ท่านอาจารย์ปู่ใช้รักษาอาการบาดเจ็บ ตัวยาหลักรายการสุดท้ายนี้ในที่สุดก็มีแหล่งที่อยู่แล้ว”

ที่เยี่ยนจ้าวเกอมายังภูผาพิภพครั้งนี้ นอกจากฮานหลงเอ๋อร์ซึ่งนับเป็นเรื่องน่ายินดีที่ไม่ได้คาดคิดไว้แล้ว เขามีเป้าหมายเดิมอยู่สามอย่าง สองอย่างแรกคือสายแร่ศิลาวิญญาณลึกล้ำของเขาไร้พรมแดน และน้ำพุวิเศษเมฆหยินหยางของเขานิมิตเมฆ ส่วนเป้าหมายที่สามก็คือดอกไม้เมฆาวิญญาณนั่นเอง

ดอกไม้ชนิดนี้พบได้น้อยยิ่งนัก ทว่ากลับไม่ได้เป็นสิ่งที่ผู้คนยุคนี้ให้ความสำคัญ เนื่องจากไม่ได้มีคุณประโยชน์ใหญ่หลวงอะไร

กระนั้นสำหรับเยี่ยนจ้าวเกอแล้ว มันกลับเป็นส่วนประกอบสำคัญในการกลั่นโอสถให้กับหยวนเจิ้งเฟิง อาจารย์ปู่ของตน