ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 137

ท่ามกลางลมหนาว บนพื้นหิมะปกคลุม มีดอกไม้วิเศษต้นหนึ่งบานสะพรั่ง กลีบดอกซ้อนกันเป็นชั้นๆ ประดุจกลีบเมฆ ส่งกลิ่นหอมสดชื่นกระจายออกมาเป็นพักๆ

ผิวของกลีบดอกไม้แต่ละกลีบมีอักขระแสงส่องประกายวับวาบ ราวกับกองทัพที่ประณีตและงดงามทัพหนึ่ง

นั่นก็คือดอกไม้เมฆาวิญญาณ เป้าหมายในการเดินทางครั้งนี้ของเยี่ยนจ้าวเกอ

เพียงแต่บัดนี้ความสนใจของเยี่ยนจ้าวเกอกลับไม่ได้อยู่ที่ดอกไม้วิเศษนั่น เขายิ้มเย็นมองคนที่อยู่ฝั่งตรงข้าม

ฝั่งตรงข้ามมีคนกลุ่มหนึ่งยืนอยู่ โดยมีคนรุ่นเยาว์ผู้หนึ่งเป็นผู้นำ บนร่างสวมอาภรณ์ที่มีกลิ่นอายดินแดนของชาวเหนือ

เยี่ยนจ้าวเกอมองเพียงปราดเดียวก็รู้ถึงความเป็นมาของพวกเขา เป็นตระกูลเยี่ยนแห่งตำหนักอัสนีสวรรค์ หนึ่งในตระกูลขุนนางใหญ่ที่มีประวัติศาสตร์ยาวนานมากที่สุดในโลกแปดพิภพหลังวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ พวกเขาเช่าดินแดนอยู่ที่เกาะจ้าวแห่งอัสนีพิภพ นับเป็นขุมกำลังจำนวนหยิบมือภายใต้ตำหนักอัสนีสวรรค์แห่งอัสนีพิภพ

ตระกูลเยี่ยนแห่งเกาะนภากลาง นภาพิภพที่เยี่ยนจ้าวเกอกำเนิด ในเวลานั้นแยกตระกูลออกไปจากตระกูลเยี่ยนแห่งเกาะจ้าวจากอัสนีพิภพ

ขณะนั้นทั้งสองฝ่ายมีปากเสียงกันกันจนไม่สบายใจเป็นอย่างยิ่ง

หลังจากนั้น ระหว่างทางที่ตระกูลของเยี่ยนจ้าวเกออพยพจากอัสนีพิภพไปยังนภาพิภพ ก็ประสบภัยครั้งใหญ่ ซึ่งมีความเกี่ยวข้องกับตระกูลเยี่ยนจากเกาะจ้าวของอัสนีพิภพ

ณ เวลานั้นเยี่ยนตี๋ยังอายุน้อย บิดามารดาของเขาเสียชีวิตในภัยครั้งใหญ่นั้น

ดังนั้นเมื่อทั้งสองฝ่ายพบหน้ากัน จึงไม่ใช่ทั้งคนที่คุ้นเคยกัน หรือผู้สืบทอดสายเลือดเดียวกัน แต่เป็นการพบกันอีกครั้งระหว่างศัตรู ความโกรธแค้นยิ่งทวีคูณ

เมื่อเยี่ยนจ้าวเกอมาถึงโลกใบนี้ อารมณ์ความรู้สึกของเขาไม่ได้รู้สึกดีหรือร้ายกับตระกูลเยี่ยนแห่งเกาะจ้าวจากอัสนีพิภพ เพียงแต่ว่าในเมื่ออีกฝ่ายไม่คิดถึงครอบครัวหรือสายเลือด และดำเนินการเข่นฆ่าครอบครัวเขาจนสิ้นเช่นนั้น หากจะเกิดการปะทะกับพวกเขา แน่นอนว่าไม่มีภาระรับผิดชอบด้านจิตใจใดๆ ทั้งสิ้น

ยิ่งไปกว่านั้น ฐานะตัวตนของเยี่ยนจ้าวเกอในปัจจุบัน ก็ตัดสินใจจุดยืนของเขาโดยปริยายแล้ว

อีกทั้งคนของตระกูลเยี่ยนแห่งเกาะจ้าวตรงหน้านี้ ก็เห็นได้ชัดว่าไม่เป็นมิตรนัก เช่นนั้นเยี่ยนจ้าวเกอยิ่งไม่จำเป็นต้องเกรงใจอีก

“คุณชายขอรับ พวกเขาตั้งใจจะแย่งชิงดอกไม้วิเศษ ข้าน้อยไร้ความสามารถ ป้องกันรักษาไว้ไม่ได้ หากพวกท่านมาไม่ทันกาล เกรงว่าจะไม่สามารถหยุดยั้งได้” จอมยุทธ์ชุดดำที่ล้มอยู่บนพื้นลุกขึ้นยืน ก่อนจะเช็ดคราบเลือดที่มุมปาก พยายามเล่าออกมา

เยี่ยนจ้าวเกอพูดขึ้น “ไม่เป็นไร พวกเจ้าพยายามปกป้อง มีความดีความชอบบาดเจ็บเพื่อส่วนรวม ไม่จำเป็นต้องกล่าวโทษตัวเอง”

“ส่วนพวกเขา…” เยี่ยนจ้าวเกอยิ้มเย็น มือทั้งสองไพล่หลังแล้วสาวเท้าเข้าไปข้างหน้า

บรรดาคนที่อยู่ตรงข้ามรู้สึกเหมือนกับมีภูเขาใหญ่ลูกหนึ่งเคลื่อนที่ มุ่งเข้ามาใกล้พวกเขา ตามการก้าวเดินของเยี่ยนจ้าวเกอ

ผู้คนตระกูลเยี่ยนแห่งเกาะจ้าวก็ปวดศีรษะอยู่บ้าง ด้วยไม่คาดคิดว่าเยี่ยนจ้าวเกอกับอาหู่จะมาถึงรวดเร็วเช่นนี้

ชายหนุ่นที่เป็นผู้นำกล่าวว่า “ข้าจำเจ้าได้ เยี่ยนจ้าวเกอ”

“ดอกไม้วิเศษนี้ยังไม่มีเจ้าของ และไม่ใช่เขากว่างเฉิงของเจ้าเป็นผู้บ่มเพาะ ถ้าหากเจ้าต้องการ พวกข้าจะไม่ขัดขวาง แต่พวกเขาสองคนไม่ใช่คนของสำนักเขากว่างเฉิง เป็นเพียงผู้ติดตามของตระกูลเยี่ยนแห่งเกาะนภากลางของเจ้า เช่นนั้นมีสิทธิ์อะไรมาขัดขวางไม่ให้พวกข้าเก็บดอกไม้วิเศษ”

“ผู้ติดตามที่แยกตระกูลออกไป ไร้มารยาทกับบุตรสายตรงตระกูลข้า ข้าสั่งสอนพวกเขาก็สมควรแล้ว หรือว่าเจ้ายังคิดจะลงมือกับข้าเพื่อพวกมันอย่างนั้นหรือ”

เยี่ยนจ้าวเกอได้ยินเช่นนั้น ก็ส่ายหน้าด้วยความรู้สึกขบขันอยู่บ้าง

อีกฝ่ายมองแต่เพียงดอกไม้เบื้องหน้า จึงไม่เห็นว่าเขาเคลื่อนไหวอย่างไร ทว่าเมื่อเกิดเสียงลมดังขึ้น ชั่วพริบตาถัดมาเด็กหนุ่มคนนั้นก็ล้มกระเด็นออกไปข้างหลัง

บนแก้มซ้ายของเด็กหนุ่มคนนั้น ปรากฎรอย ‘ภูเขาอู๋จื่อซาน’ ที่น่าสยดสยองรอยหนึ่ง

รอยนั้นเป็นสีแดงเข้มดุจโลหิต เหมือนกับปานดำแต่กำเนิดอย่างไรอย่างนั้น นับเป็นการบอกกับทุกคนอย่างชัดเจน ว่าเขาถูกโจมตีล้มด้วยวิธีใด

เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวอย่างไม่ใส่ใจนักว่า “หากยังไม่ได้สติละก็ ข้าจะช่วยเจ้าฟื้นสติสักหน่อย เยี่ยนเกาะจ้าวกับเยี่ยนเกาะนภากลาง แต่ไหนแต่ไรก็แยกเป็นสองตระกูลนานแล้ว จึงไม่สามารถเรียกว่าเป็นตระกูลสายตรงหรือตระกูลรองได้ เจ้าโจมตีคนของข้า ข้าก็โจมตีคนของเจ้า ใช่จะสนว่าเจ้าเป็นบุตรหลานสายตรงหรือไม่”

ชายชราคนหนึ่งรีบประคองเด็กหนุ่มลุกขึ้น แล้วหันกลับมาจ้องเยี่ยนจ้าวเกอ “เยี่ยนจ้าวเกอ เจ้าลืมกำพืดตัวเอง ดูสิว่าเยี่ยนตี๋จะมีความเห็นอย่างไร!”

“เจ้าอย่าลืมสิ ว่าชื่อของเจ้า แต่ไหนแต่ไรก็กำหนดรากเหง้าของเจ้าเอาไว้แล้ว!”

เยี่ยนจ้าวเกอยิ้ม ก่อนหน้านี้เขาไม่คิดเลยจริงๆ ว่าโลกทางด้านนี้ก็มีประโยคที่ว่า ‘เยี่ยนจ้าวมากด้วยชนที่ขับร้องเพลงเพื่อระบายความในใจอันโศกเศร้า’ เช่นกัน

ดินแดนของเยี่ยนจ้าวในโลกแปดพิภพก็คือเกาะโยวกับเกาะจ้าว สองในหกเกาะของอัสนีพิภพ เกาะโยวก็เรียกได้ว่าเกาะเยี่ยนเช่นกัน