ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1381
“…เทวกษัตริย์น้อย?” เยี่ยนจ้าวเกอมุมปากกระตุก ‘ไฉนที่แล้วมาข้าจึงไม่ทราบว่า ข้ามีฉายาเช่นนี้อยู่?’
ฉายาของจอมยุทธ์ระดับเซียนส่วนใหญ่มีความพิถีพิถัน
ไม่เคยมีฉายาจักรพรรรดิของเซียนจริงแท้คนใดเรียกว่าจักรพรรดิเซียน ไม่มีฉายากษัตริย์ของเซียนลี้ลับคนใดเรียกว่ากษัตริย์เซียน
ไม่อย่างนั้นจะให้เหล่าเซียนกำเนิดกับเซียนสวรรค์ที่อยู่ในระดับสูงกว่ายึดถืออย่างไร?
หากตั้งฉายายิ่งใหญ่ ย่อมดึงดูดให้คนอื่นๆ มาวัดระดับที่แท้จริงของคนผู้นั้น หากมีความสามารถทำให้คนที่ไม่พอใจทั้งหมดคว้าน้ำเหลวกลับไป เช่นนั้นย่อมได้รับการชมเชยจากผู้คน
ถ้าไม่เช่นนั้น ต่อให้ถูกคนฆ่าตาย ก็ไม่มีคนช่วยเรียกร้องความยุติธรรมให้
เหมือนกับที่จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ที่แข็งแกร่งกว่านี้ ไม่มีทางตั้งฉายาว่า ‘ประมุขสวรรค์’ ไม่อย่างนั้นจะต้องถูกเทวกษัตริย์ทั้งหมดของทุกฝ่ายในตอนนี้จับตามอง
อย่างน้อยสุดฉายาที่เกือบฝ่าฝืนเช่น ‘ประมุขเก้าสวรรค์’ ของเฮ่อเหมี่ยน เหล่าเซียนสวรรค์ชั้นมหาชาลกลับใช่ว่าจะเอาเรื่องจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์คนหนึ่ง
ตามปกติแล้ว ความเป็นมาของฉายา ตัวเองจะเป็นคนตั้ง จากนั้นได้รับความเห็นชอบจากคนอื่นๆ ค่อยๆ แล้วค่อยๆ กระจายออกไป
และก็มีคนอื่นตั้ง ส่วนตัวเองรับไว้ จากนั้นได้รับการยอมรับจากคนจำนวนมาก จากนั้นค่อยกระจาย
เยี่ยนจ้าวเกอเพิ่งเลื่อนสู่ระดับเซียนได้ไม่นาน เขาไม่ได้ใส่ใจเรื่องฉายาจักรพรรดิ
ในฐานะคนที่ชอบโอ้อวด เขาย่อมต้องพิจารณาให้ดี
ทว่าฉายามนุษย์เซียนผู้ถูกเนรเทศ กับฉายาประมุขสูงสุด ไม่เหมาะจะใช้อีกแล้วจริงๆ
เพียงแต่เขาคิดไม่ถึงว่า เกาหานถึงกับตั้งฉายา ‘เทวกษัตริย์น้อย’ ให้แก่เขา
คำว่า ‘น้อย’ นี้ ยึดตามความเคยชินทั่วไป หากเติมอยู่ในชื่อของคน จะมีความหมายเท่ากับ ‘เล็ก’ แต่ก็แสดงความนับถืออยู่หลายส่วน ขณะเดียวกันก็แสดงให้เห็นถึงความคาดหวังและการรอคอย
เหมือนกับตอนที่เยี่ยนจ้าวเกอยังมีระดับพลังฝึกปรือต่ำ เพิ่งมาถึงโลกซ้อนโลก ในช่วงแรกๆ มีคนเรียกเขาว่า ‘เจ้าชายพระอาทิตย์[1]’ เพราะตราประทับพระอาทิตย์
หากคิดในแง่ดีสักเล็กน้อย ผู้ที่มีฉายา ‘เทวกษัตริย์น้อย’ สามารถเข้าใจได้ว่าตอนนี้ยังไม่ใช่เทวกษัตริย์ แต่เขาจะต้องได้ขึ้นสู่สวรรค์ชั้นมหาชาลแน่
นี่เป็นการแสดงถึงความคาดหวังต่อศักยภาพของเยี่ยนจ้าวเกอ เป็นการรอคอยอย่างหนึ่ง
ทว่า หากเป็นเจตนาร้าย ก็สามารถอธิบายได้อีกอย่าง
ตัวตนที่ไร้เทียมทานใต้สวรรค์มหาชาล ใกล้เคียงกับเทวกษัตริย์มากที่สุด
อธิบายว่าเตรียมตัวเป็นเทวกษัตริย์แล้ว
ฉายาเช่นนี้ เหล่าเซียนสวรรค์ชั้นมหาชาลย่อมไม่รู้สึกว่าถูกล่วงเกิน
ทว่าเมื่อไปอยู่บนตัวเซียนจริงแท้คนหนึ่ง จะทำให้เซียนกำเนิดและเซียนลี้ลับคิดเห็นอย่างไร เช่นนั้นยากจะบอกแล้ว
‘พอกล่าวออกมาจากปากคนอย่างเกาหาน ไฉนจึงเหมือนกำลังก่อเรื่องอยู่…’ เขาวิจารณ์ในใจ เปลือกนอกสีหน้าไม่มีการเปลี่ยนแปลง
เขายิ้มเล็กน้อย ประสานมือแก่พวกหลี่ซิ่งป้า “เพิ่งได้พบหน้าเป็นครั้งแรก เยี่ยนจ้าวเกอขอคำนับแล้ว”
สายตาของหลี่ซิ่งป้า ชื่อหลานเต้าหยิน กงซุนฮุยกลายเป็นคมกริบ
ตอนแรกนึกว่าเยี่ยนจ้าวเกอจะลุกลี้ลุกลน รีบกล่าวถ่อมตนอยู่หลายคำ
ผู้ใดหาทราบไม่ว่าเขาถึงกับรับฉายา ‘เทวกษัตริย์น้อย’ อย่างเปิดเผยเช่นนี้?
ตอนนี้พวกหลี่ซิ่งป้ายอมเชื่อว่านี่เป็นเพราะเยี่ยนจ้าวเกอไม่เข้าใจถึงความนัยของฉายานี้ ไม่อย่างนั้นต้องโอหังถึงขนาดไหนจึงจะทำเรื่องแบบนี้ได้?
หรือไม่ทราบว่าแม้จะเป็นเหล่าจ้าวสวรรค์เซียนกำเนิดก็ยังไม่กล้าแบกรับฉายานี้?
ชื่อหลานเต้าหยินซึ่งก่อนหน้านี้สงบนิ่งที่สุดขณะนี้ตื่นตกใจ “ไม่ใช่โลกเบื้องล่าง แต่เป็นโลกเบื้องบนเหมือนโลกซ้อนโลกที่พวกท่านเคยสร้างหรือ?”
“นี่ไม่อาจเป็นเรื่องที่เซียนจริงแท้กระทำได้กระมัง? ต่อให้เขาจะครอบครองคัมภีร์เบิกนภาสายหยกพิสุทธิ์ คัมภีร์ยุคหลงฮั่นเหนือพิสุทธิ์ ดัชนีเทพปฐมกำเนิดเอกพิสุทธิ์พร้อมกัน ก็ทำไม่ได้!”
หรือว่าพวกตนสมคนจะมองผิดไป หรือเยี่ยนจ้าวเกอที่อยู่ตรงหน้าจะมีพลังฝึกปรือสูงกว่าระดับเซียนจริงแท้?
แต่เมื่อครู่เกาหานเพิ่งบอกว่าอีกฝ่ายกำลังเลื่อนสู่ระดับเซียน
“ใช้ของวิเศษอันใดหรือ?” ถึงอย่างไรหลี่ซิ่งป้าก็เป็นยอดฝีมือประสบการณ์โชกโชนที่ในยุคสถาปนาเทพยุคโบราณตอนต้นได้เดินทางไปทั่วโลก จึงใจเย็นลงได้ก่อนคนอื่น
เยี่ยนจ้าวเกอมองเกาหานคล้ายยิ้มไม่คล้ายยิ้ม เห็นเกาหานแย้มยิ้ม เอ่ยว่า “ผู้อาวุโสหลี่สมควรยังคงมีภาพประทับต่อตำหนักฟ้าฟื้นที่เคยอยู่บนวังเทพกระมัง?”
“ข้าย่อมรู้จักตำหนักโอสถ” หลี่ซิ่งป้าสีหน้าแสดงความเข้าใจ “ความหมายของท่านคือ ตำหนักฟ้าฟื้นไม่ได้ถูกทำลาย แต่ตกอยู่ในมือของเขาแล้ว?”
เกาหานยิ้มพยักหน้า “สหายร่วมเส้นทางเยี่ยนไม่เพียงมีพรสวรรค์เหนือผู้อื่น ยังเป็นคนมีโชคลาภวาสนา เกล็ดปลาทองไหนเลยอยู่ในบึง หากเจอลมย่อมเปลี่ยนเป็นมังกร”
หลี่ซิ่งป้าพอฟัง คล้ายนึกอะไรออก สายตาที่มองเยี่ยนจ้าวเกอมีการพิจารณามากขึ้น
กงซุนฮุยศิษย์ของเขา สีหน้าทอแววอิจฉาอย่างไม่อาจปิดบัง
“สหายร่วมเส้นทางเกาเวลาทำอะไรที่แล้วมาล้วนเหมาะสม พวกเราย่อมเชื่อ” ชื่อหลานเต้าหยินช่วยไกล่เกลี่ย “เพียงแต่เรื่องราวสำคัญ พี่ร่วมเส้นทางหลี่ต้องระวังไว้ก่อน”
เขามองเยี่ยนจ้าวเกอ กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ถ้าหากก่อนกลายเป็นเซียนมีฉายาเซียนผู้ถูกเนรเทศ ก็สามารถเห็นได้ว่ามีขีดความสามารถและพรสวรรค์เหนือล้ำกว่าผู้คน ตอนนี้ได้กลับคืนสู่สวรรค์ จะเรียกเทวกษัตริย์น้อยก็ไม่ถือว่าเกินเลย ข้าขออวยพรให้สหายร่วมเส้นทางได้ขึ้นสู่สวรรค์ชั้นมหาชาลด้วยความจริงใจ”
………………..
[1] คำว่าเจ้าชายในที่นี้คือ 少尊 มีคำว่าน้อย (少)อยู่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี