ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1404

หลัง​รับ​การ​โจมตีจาก​โอสถ​ลวง​เซียน​สีแดง​ชาด​ ห​ลี่​ซิ่งป้า​กับ​ปีศาจ​กระเรียน​ตน​นั้น​เริ่ม​กาย​เซียน​ไม่มั่นคง​

แก่น​เซียน​และ​แก่น​ปีศาจ​ล้วน​พังทลาย​ ห้า​ปราณ​ใน​อก​สลาย​ กลับ​ไป​อยู่​ใน​ระดับ​เซียน​ลี้ลับ​ ภายใต้​การ​ปัดเป่า​จากลม​โรคา​หมอก​ดำ​

ตอนที่​โดน​โจมตี​มีอยู่​ชั่วพริบตา​ที่​พวกเขา​วิงเวียน​ศีรษะ​ เกือบ​สลบไสล​ไป​

สุดท้าย​ทั้งสอง​มีความแน่วแน่​ จิตใจ​กล้าแข็ง​ ยัง​รักษา​สติ​ห้วง​สุดท้าย​ไว้​ได้​

ตอนนี้​ยัง​เป็น​แค่​การ​สะกด​จาก​พลัง​ของ​ค่าย​กล​ ถ้าสลบ​สิ้นสติ​ไป​เช่นนี้​ ก็​ไม่อาจ​โต้ตอบ​ได้​โดย​สมบูรณ์​ ค่าย​กล​แม่น้ำเหลือง​เก้า​โค้ง​นั้น​ส่งผล​ทำลาย​กาย​เซียน​ของ​พวกเขา​อย่าง​ต่อเนื่อง​ จะทำลาย​รากฐาน​ของ​พวกเขา​อย่าง​แท้จริง​

ถึงเวลา​นั้น​จะเป็น​การผลัก​ยอด​ฝีมือ​ระดับ​เซียน​ลง​ไป​ยัง​โลก​มนุษย์​ ความพยายาม​ตลอด​หลาย​ปี​ล้วน​สูญเปล่า​

มุก​ผ่า​ดิน​บน​ศีรษะ​ของ​ห​ลี่​ซิ่งป้า​สั่น​ไหว​อย่าง​รุนแรง​ ระลอกคลื่น​ที่​จับต้อง​ได้​หลาย​กลุ่ม​ขยาย​ออกมา​ ใน​ดวงตา​สอง​ข้าง​ของ​เขา​ก็​มีคลื่น​การ​สั่นสะเทือน​ส่าย​ไหว​อยู่​เช่นกัน​ นอก​ใน​ผสมผสาน​ ทำให้​ห​ลี่​ซิ่งป้า​ยัง​รักษา​สติ​ไว้​ได้​

เขา​ตบ​ใส่ปีศาจ​กระเรียน​ที่อยู่​ด้าน​ข้าง​ พลัง​สั่นสะเทือน​ทำให้​อีก​ฝ่าย​ไม่ถึงกับ​ล้ม​ลง​ ทว่า​ถึงแม้จะเป็น​เช่นนี้​ พลัง​อัน​แข็งแกร่ง​ของ​แม่น้ำเหลือง​เก้า​โค้ง​ก็​ยังคง​แสดงผล​อย่าง​ไม่หยุดยั้ง​

พวกเขา​ที่​ถูก​ทำลาย​ห้า​ปราณ​มุ่งสู่ต้นกำเนิด​พลัน​รู้สึก​ว่าการ​สะกด​ของ​พลัง​จาก​ค่าย​กล​ชัดเจน​มากขึ้น​ ภายใต้​การ​จู่โจมจาก​ลมโรคา​หมอก​ดำ​และ​น้ำ​สีเหลือง​ สภาวะ​สูญสลาย​ของ​กาย​เซียน​ของ​พวกเขา​เร็ว​ยิ่งขึ้น​

ตอนนี้​วายุ​เซียน​ของ​ตัวเอง​ยัง​หลอม​ปราณ​เซียน​สี่ชนิด​สำเร็จ​ แต่​ถ้าถูก​ค่าย​กล​สลาย​ ก็​จะตก​จาก​เซียน​ลี้ลับ​สี่ปราณ​สู่ขั้น​เซียน​ลี้ลับ​สามปราณ​

“เร่ง​!” ห​ลี่​วิ่ง​ป้า​ไม่กล้า​ลังเล​แม้แต่น้อย​ ต่าง​สลัด​ความคิด​ส่วนตัว​ทิ้ง​หมดสิ้น​ เหลือ​แค่​ความคิด​เดียว​คือ​การ​คว่ำ​เยี่ยน​จ้าว​เก​อ​ให้ได้​ ทำลาย​ค่าย​กล​แม่น้ำเหลือง​เก้า​โค้ง​ตรงหน้า​

ไม่อย่างนั้น​วันนี้​ก็​เกรง​ว่า​เขา​จะไม่อาจ​รอด​จาก​ที่นี่​ได้​จริงๆ​

ความคิด​พอ​ทำงาน​ มุก​ผ่า​ดิน​บน​ศีรษะ​ก็​พุ่ง​ตรงดิ่ง​ไปหา​เยี่ยน​จ้าว​เก​อ​ ตัว​เขา​พลิ้ว​ร่าง​ขึ้น​ บิน​เข้าหา​เยี่ยน​จ้าว​เก​อ​เช่นกัน​

ถึงแม้เหล็ก​ท่อน​มีเหลี่ยม​อันเป็น​อาวุธ​เซียน​ระดับ​สุญญตา​ชิ้น​นั้น​ของ​เขา​จะถูก​เฟิงอวิ๋น​เซิงฟัน​หัก​ไป​แล้ว​ แต่​ขณะที่​ห​ลี่​ซิ่งป้า​ต่อย​หมัด​ลง​ ก็​เหมือนกับ​ง้างเหล็ก​ท่อน​ขนาดใหญ่​ขึ้น​แล้ว​ฟาด​ใส่มิติ​ดัง​ตูม​ กระแทก​ใส่ศีรษะ​ของ​เยี่ยน​จ้าว​เก​อ​

มุก​ผ่า​ดิน​กับ​หมัด​ของ​ห​ลี่​ซิ่งป้า​แสดง​พลัง​สั่นสะเทือน​ซึ่งทำให้​แผ่นดิน​พังทลาย​ เอกภพ​ปั่นป่วน​พร้อมกัน​

อีก​ด้าน​หนึ่ง​ อนุ​เท​วะ​เผ่า​กระเรียน​ตน​นั้น​ก็​ทราบ​เช่นกัน​ว่า​เป็นเวลา​เสี่ยงชีวิต​ จึงฝืน​สะกด​ความรู้สึก​วิงเวียน​ ลงมือ​สุดกำลัง​

เสียง​กระเรียน​ที่​กระจ่าง​ใสแต่​แฝงความดุร้าย​หลาย​ส่วน​ดัง​ขึ้น​ คอ​ที่​ยาว​ระหง​ของ​อนุ​เท​วะ​เผ่า​กระเรียน​ตน​นี้​ยื่น​ออก​ไป​แล้ว​พุ่ง​ลง​ จิก​จะงอย​ปาก​ยาว​ใส่เยี่ยน​จ้าว​เก​อ​

ลม​อ่อน​หลาย​สาย​พรั่งพรู​ เป่า​ลม​โรคา​กับ​หมอก​ดำ​สลาย​ พุ่ง​ใส่เยี่ยน​จ้าว​เก​อ​

ขณะ​ลม​อ่อน​พุ่ง​ปะทะ​หน้า​ เยี่ยน​จ้าว​เก​อ​ถึงกับ​เกิด​ความรู้สึก​ว่า​ปราณ​เซียน​ของ​ตัวเอง​ถูก​เป่า​สลาย​อยู่​หลาย​ส่วน​ ยาก​จะกระตุ้น​พลัง​ขึ้น​มา

นี่​เป็น​การผสาน​ความสามารถ​ตั้งแต่​เกิด​ของ​ปีศาจ​กระเรียน​กับ​วายุ​ปีศาจ​ของ​ตัวเอง​ แสดงให้เห็น​ถึงอานุภาพ​ที่​ไม่ธรรมดา​

ลม​อ่อน​เปิดทาง​ แผ่นดินไหว​ติด​ตามหลัง​ มุก​ผ่า​ดิน​และ​หมัด​ของ​ห​ลี่​ซิ่งป้า​บรรลุ​ถึงตรงหน้า​เยี่ยน​จ้าว​เก​อ​ใน​ชั่ว​อึดใจ​

เยี่ยน​จ้าว​เก​อ​เห็น​ดังนั้น​กลับ​ไร้​ความเกรงกลัว​ เปลี่ยนแปลง​ท่า​มือ​ติดต่อกัน​ พลัน​มีสายน้ำ​ซัดสาด​ม้วน​พัด​ กลบ​มุก​ฝ่าดิน​ของ​ห​ลี่​ซิ่งป้า​

จากนั้น​ตัว​เขา​ผุด​ลุก​จาก​ท่า​นั่งขัดสมาธิ​ ยืด​ตัวตรง​ไม่หลบหลีก​ ต่อย​หมัด​หนึ่ง​ออก​ปะทะ​กับ​หมัด​ของ​ห​ลี่​ซิ่งป้า​ตรงๆ​!

วง​แสงสิบสอง​วง​ลอยๆ​ จมๆ หมุน​แสงและ​ความมืด​ ขณะที่​หมุน​ ความมืด​ถดถอย​หมดสิ้น​ เหลือ​เพียง​แสงสว่าง​ไร้​สิ้นสุด​

ใน​วง​แสงสิบสอง​วง​เหมือนกับ​นั่ง​ไว้​ด้วย​เทพ​แห่ง​แสงสิบสอง​องค์​ เทพ​แห่ง​แสงมีใบ​หน้าเป็น​มายา​ ถูก​แสงครอบคลุม​ไม่เห็น​หน้าตา​ที่​แท้จริง​

ทว่า​ยาม​ห​ลี่​ซิ่งป้า​มอง​ไป​ กลับ​เหมือน​เห็น​เงาร่าง​ของ​ผู้ยิ่งใหญ่​ใน​ตำนาน​เช่น​เทว​กษัตริย์​กว่าง​เฉิง เทว​กษัตริย์​พหุ​วิเศษ​ จักรพรรดิ​เจิน​อู่​ จักรพรรดิ​อายุ​วัฒนา​หนาน​จี๋

ขณะที่​ห​ลี่​ซิ่งป้า​ตื่นตระหนก​ ร่าง​จุติ​ของ​เทพ​แห่ง​แสงทั้ง​สิบสอง​องค์​นั้น​ก็​ปล่อย​หมัด​ออก​ไป​พร้อมกับ​การ​ออก​หมัด​ของ​เยี่ยน​จ้าว​เก​อ​

พร้อมกับ​ที่​ออก​หมัด​ ร่าง​จุติ​ของ​เทพ​แห่ง​แสงสิบสอง​องค์​ก็​พังทลาย​ไป​พร้อมกัน​ แสงสิบสอง​สาย​จาก​การสละ​ร่าง​ของ​พวกเขา​แหลก​สลาย​ตาม​ไป​

หลังจาก​แสงสว่าง​ ไม่เห็น​ความมืด​

มหา​มรรคา​ล่มสลาย​ ทวิลักษณ์​ไม่คงอยู่​

“ใช้มาก​รุม​น้อยหรือ​” ใน​เสียงหัวเราะ​ของ​เยี่ยน​จ้าว​เก​อ​ ปราณ​พิสุทธิ์​สามสาย​เกิดขึ้น​ ถึงกับ​กลายเป็น​ร่าง​คน​สามร่าง​ หน้าตา​เปลี่ยน​จาก​พร่ามัว​เป็น​ชัดเจน​ ล้วน​เป็น​หน้าตา​ของ​เยี่ยน​จ้าว​เก​อ!​

กลางอากาศ​ พลัน​ปรากฏ​เยี่ยน​จ้าว​เก​อ​สี่คน​!

“หนึ่ง​ปราณ​เป็น​สามพิสุทธิ์​?!” อนุ​เท​วะ​เผ่า​กระเรียน​อ้า​ปาก​ตาค้าง​

ห​ลี่​ซิ่งป้า​ตกใจ​ แต่​ก็​ตอบสนอง​อย่าง​รวดเร็ว​ “ไม่ใช่หนึ่ง​ปราณ​เป็น​สามพิสุทธิ์​ แต่​เป็น​การเปลี่ยนแปลง​ของ​หนึ่ง​ปราณ​สามพิสุทธิ์​จาก​ดัชนี​เทพ​ปฐม​กำเนิด​ซึ่งเป็น​การสืบทอด​กระแสตรง​สายเอก​พิสุทธิ์​”

การเปลี่ยนแปลง​ของ​หนึ่ง​ปราณ​สามพิสุทธิ์​ใน​ดัชนี​เทพ​ปฐม​กำเนิด​ เป็นหนึ่ง​ใน​การเปลี่ยนแปลง​ที่​ยอดเยี่ยม​ที่สุด​ของ​ดัชนี​เทพ​ปราณ​ปฐม​สูงสุด​ มัก​ทำให้​คน​นึกถึง​หนึ่ง​ปราณ​เป็น​สามพิสุทธิ์​ที่​โด่ง​ดั่ง​ไป​ทั่วโลก​ของ​เทว​กษัตริย์​เต๋า​แห่ง​สายเอก​พิสุทธิ์​

วรยุทธ์​นี้​เทียบ​ได้​กับ​ฉบับ​ที่​ปรับ​ให้​อ่อนแอ​และ​เรียบง่าย​ลง​ของ​ท่า​หนึ่ง​ปราณ​เป็น​สามพิสุทธิ์​ แต่​แม้จะเป็น​เช่นนี้​ ตั้งแต่​อดีต​จวบ​จนถึง​ปัจจุบัน​ก็​มีคน​ไม่กี่​คน​ที่​ฝึกฝน​สำเร็จ​

ทว่า​ใน​ตอนนี้​ กลับ​ปรากฏ​ขึ้น​มาใหม่​ใน​มือ​ของ​เยี่ยน​จ้าว​เก​อ​

ร่าง​แปลง​สามร่าง​ของ​เขา​ปะทะ​กับ​ปีศาจ​กระเรียน​

หมัด​แปลง​กำเนิด​สายเอก​พิสุทธิ์​ รอยตรา​พลิก​นภา​สายหยก​พิสุทธิ์​ กระบี่​ลงทัณฑ์​เซียน​สายเหนือ​พิสุทธิ์​

สามคน​รวม​เป็นหนึ่ง​ ใช้สามวรยุทธ์​ใหญ่​ออกมา​พร้อมกัน​ มีรอยตรา​พลิก​นภา​สายหยก​พิสุทธิ์​เป็น​เส้น​เชื่อม​ เชื่อม​หมัด​แปลง​กำเนิด​อันเป็น​สัญลักษณ์​ของ​จุดเริ่มต้น​ และ​กระบี่​สายเหนือ​พิสุทธิ์​อันเป็น​สัญลักษณ์​ของ​จุดจบ​ ทำให้เกิด​ภาพ​พลิก​เปลี่ยน​เอกภพ​ ชีวิต​และ​ความตาย​กลับตาลปัตร​

รอยตรา​พลิก​นภา​ เปลี่ยน​สู่การ​สร้าง​!

พลัง​ผลัก​ภูเขา​ถมทะเล​พุ่ง​ใส่ปีศาจ​กระเรียน​

เยี่ยน​จ้าว​เก​อ​ตัวจริง​ไม่รีบร้อน​ สาวเท้า​ออก​ไป​ด้านหน้า​ ต่อย​อีก​หมัด​หนึ่ง​ใส่ห​ลี่​ซิ่งป้า​!

………………..

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี