ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1414
“แต่ก็ไม่ใช่เป็นเพราะวิญญาณฟ้าแฝงอย่างเดียว” เยี่ยนจ้าวเกอพูดพลางแยกเขี้ยว “อาจารย์ลุงเกาบอกว่า ศิษย์พี่อวี่เดิมทีก็…อืม หลงใหลในวรยุทธ์อยู่แล้วกระมัง”
“ค่อนข้างคล้ายกับราชันพระอังคารกับศิษย์น้องซือคง รักวรยุทธ์จนเป็นนิสัย มักจะจมอยู่ในทะเลมรรคาไร้ชายฝั่ง ยากจะถอนตัวได้”
เยี่ยนจ้าวเกอหัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้ เอ่ยว่า “ถ้าหากการครอบครองวิญญาณฟ้าแฝง ทำให้นางเข้าสู่การทำความเข้าใจมรรคาที่ไม่รู้เนื้อรู้ตัวได้ทุกเวลาทุกสถานที่ มีความสุขอยู่ด้านใน สอดคล้องกับความชอบของตน ดังนั้นพอสองอย่างมารวมกันก็แสดงออกมาชัดเจนเป็นพิเศษ”
“นี่เป็นความสุขอย่างหนึ่ง” เฟิงอวิ๋นเซิงเอ่ยด้วยความอิจฉาอยู่บ้าง
สำหรับจอมยุทธ์ สภาพไร้ความคิดไร้สำนึกเป็นสภาพที่ล้วนปรารถนาในตอนที่ฝึกฝน แฝงกลไกของก่อนกำเนิด เหมือนกับกลับสู่ความขมุกขมัวในครรภ์มารดา เป็นเส้นทางที่ใกล้ที่สุด
การฝึกฝนมรรคายุทธ์ในสภาพนี้มีประสิทธิภาพสูงสุด ดีกว่าการใช้ความคิดในยามปกติมากนัก ทว่าสำหรับจอมยุทธ์ส่วนใหญ่ นี่เป็นสภาพที่ไม่อาจหาเจอ ถึงขั้นที่คนส่วนใหญ่ไม่เคยพบเลยในชีวิต นี่เป็นโอกาสหายากสำหรับยอดฝีมือที่เลื่อนสู่ระดับเซียน มีแต่ต้องระดับสูงถึงขั้นหนึ่ง จึงจะเข้าสู่สภาพนี้ได้ดั่งใจนึก
ตัวเฟิงอวิ๋นเซิงหลังจากเข้าไปในนพยมโลกรอบหนึ่ง การเข้าสู่สภาพไร้ความคิดไร้คำนึงในการฝึกฝนวรยุทธ์บำเพ็ญเพียร ณ ตอนนี้เพิ่งจะมีวิถีทาง แต่ก็ไม่มีความมั่นใจว่าจะสามารถเข้าไปได้
นอกจากข้อยกเว้นอย่างเฉินเฉียนหัวแล้ว เมื่อคนที่ฝึกฝนวรยุทธ์เดินไปถึงระดับหนึ่ง ส่วนใหญ่ต่างเต็มไปด้วยความทะเยอทะยานและความสงสัยต่อความลี้ลับของหลักการแห่งฟ้าดิน
ระดับยิ่งสูง ยิ่งต้องการจะล้วงลึกเข้าไปอีกขั้นหนึ่ง
เฟิงอวิ๋นเซิงก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น ย่อมค่อนข้างอิจฉาสภาพของอวี่เยี่ย
“ข้อดียังไม่ได้มีแค่นี้” เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ศิษย์พี่อวี่ ต้านทานเสียงมหามรรคาได้แต่กำเนิด”
เฟิงอวิ๋นเซิงใคร่ครวญ “จริงด้วย ถึงนางมักจะเข้าไปอยู่ในสภาพไร้ความคิดไร้สำนึกโดยไม่อาจควบคุม แต่ถ้าคิดถอยออกมาจากสภาพนี้กลับง่ายดายยิ่ง แต่คนอื่นคิดใช้เสียงมหามรรคาสะกดนางกลับไม่มีประโยชน์”
เซียนกำเนิดสุญญตา ขณะที่เคลื่อนไหวจะมีเสียงมหามรรคาดังติดตาม
คนที่ยังไม่ได้เป็นเซียนลี้ลับ ฝึกฝนวายุเซียนไม่สำเร็จล้วนถูกสะกด หัวสมองจะขาวโพลน เหมือนกับติดอยู่ในห้วงไร้ความคิดไร้สำนึก
กล่าวให้ถูกต้อง ยังมีความแตกต่างจากห้วงไร้ความคิดไร้สำนึกที่แท้จริง
อยางหนึ่งคือกระทำได้เอง อย่างหนึ่งคือถูกพลังภายนอกสะกด
แต่เทียบกันแล้ว มีส่วนที่คล้ายคลึงกันอยู่
สภาพนี้เป็นสิ่งที่คนที่ฝึกฝนวรยุทธ์ย่อมปรารถนา
ในยุคโบราณจึงเคยมีเซียนกำเนิดส่งเสียงมหามรรคา สะกดลูกศิษย์ในสำนัก บังคับพวกเขาเข้าสู่สภาพไร้ความคิดไร้คำนึง เพื่อให้ทำความเข้าใจมรรคา
แต่ประการแรก การทำแบบนี้หากผ่านไปนานเข้าจะมีอันตรายอย่างใหญ่หลวงต่อคนที่ถูกสะกด ประการที่สอง การทำเช่นนี้ใช่จะทำให้การศึกษาหลักการแห่งฟ้าดินสอดคล้องกับความลี้ลับในวรยุทธ์ของตัวเอง
วิธีการแบบนี้จึงมีคนส่วนน้อยที่ทำตามแต่โอกาส
ในเวลาส่วนใหญ่ เสียงมหามรรคาเป็นสัญลักษณ์ทางสถานะของเซียนกำเนิด และเป็นอาวุธที่เอาไว้จัดการศัตรูซึ่งอยู่ต่ำกว่าระดับเซียนลี้ลับ
เยี่ยนจ้าวเกอมีคัมภีร์นภาไร้ขอบเขตสร้างรากฐาน ขณะเดียวกันยังครอบครองหมัดแปลงกำเนิดสายเอกพิสุทธิ์กับกระบี่ลงทัณฑ์เซียนสายเหนือพิสุทธิ์ หนำซ้ำยังฝึกสามพิสุทธิ์ร่วมกัน เข้าใจวรยุทธ์ต่างๆ อย่างทะลุปรุโปร่ง สับเปลี่ยนได้ดั่งใจนึก จึงทำให้เขาต่อต้านการสะกดจากเสียงมหามรรคาในระดับเซียนจริงแท้ได้
แต่นี่ก็เกี่ยวข้องกับความสูงต่ำของระดับพลังฝึกปรือของเขาด้วย ถ้าหากว่าเยี่ยนจ้าวเกอมีระดับพลังฝึกปรือต่ำเกินไป ก็ยังคงถูกเสียงมหามรรคาสะกดวิญญาณและความนึกคิดจนขยับไม่ได้อยู่ดี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี