ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1419
หลังจากการจากลาในวันนั้นก็ผ่านมาเป็นพันปีแล้ว วันนี้จึงเป็นครั้งแรกที่เฉินเสวียนจงกับฉู่หลีหลีได้เจอกัน
กระนั้นแม้อาจารย์ที่นางคิดถึงทั้งกลางวันกลางคืนจะอยู่ตรงหน้านาง ฉู่หลีหลีกลับไม่ได้สติ เหมือนกับหลับลึกอย่างไรอย่างนั้น
เฉินเสวียนจงมองลูกศิษย์ของตัวเอง ตรงหน้าปรากฏภาพที่อีกฝ่ายเพิ่งกราบเข้าสำนักของตัวเองในวันนั้น
เด็กหญิงคนหนึ่งที่อายุไม่เกินสี่ห้าปี ไร้เดียงสา นางไม่รู้ว่าตัวเองเป็นร่างสถิตที่เหมาะกับมารน้ำกุ่ย ไม่รู้ว่าบิดาของนางและอาจารย์ของนางก็เป็นเช่นนี้เหมือนกัน และไม่รู้ว่าฉู่หวน บิดาของตัวเองถูกเฉินเสวียนจงอาจารย์ของนางสังหารหลังจากกลายเป็นร่างแปลงของมารน้ำกุ่ย
บุญคุณความแค้นผสมกัน เช่นนี้จึงเป็นชีวิต
“เหตุของวันก่อน ผลของวันนี้” เฉินเสวียนจงสีหน้าสงบนิ่ง “ขอให้ทุกอย่างจบลงในครั้งนี้”
เขาหลับตา บนหน้าผากมีร่องแยกค่อยๆ เปิดออก แสงมารสีฟ้าพรั่งพรูออกมาจากด้านใน ชั่วร้ายเปล่าเปลี่ยว มืดมนไม่เป็นมงคล
ฉู่หลีหลีที่นั่งอยู่อีกด้านของเขา ร่องแยกลวดลายมารบนหน้าผากก็เปิดออกเช่นกัน
แสงสว่างสีฟ้าที่ปล่อยออกมาจากบนหน้าผากของคนทั้งสอง มีแนวโน้มผสมผสานหลอมรวมกันอย่างเลือนราง
แต่ว่าในตอนนั้นเอง เฉินเสวียนจงพลันเปลี่ยนมุทราด้วยสองมือ
ขณะเดียวกัน เยี่ยนจ้าวเกอที่ยืนนิ่งอยู่ด้านข้างได้ทำการเคลื่อนไหวหนึ่ง สองมือประสานมุทรา จากนั้นก็ประกบไว้หน้าทรวงอก
ในมิติช่องว่างที่เดิมทีมืดทะมึนด้านในลูกกลมโลหะพลันปรากฏแสงสว่างหลายสาย เปลวเพลิงแปดสิบเอ็ดกลุ่มโผล่ขึ้นในความว่างเปล่าพร้อมกัน ห้อมล้อมเฉินเสวียนจงกับฉู่หลีหลีไว้ตรงกลางด้วยสภาวะการจัดเรียงที่เป็นเอกลักษณ์
ลิ้นเพลิงยาวๆ สายหนึ่งลามเลียออกมาจากในเปลวไฟแปดสิบเอ็ดกลุ่ม จากนั้นก็ผสมกันตรงกลางความว่างเปล่า พุ่งใส่ร่างของพวกเฉินเสวียนจง
แสงเพลิงพอปรากฏ ร่างที่นั่งตรงของพวกเฉินเสวียนจงสั่นไหวเล็กน้อย แสงสีฟ้าบนหน้าผากของพวกเขากำลังจะดับลง
เฉินเสวียนจงยื่นนิ้วออกมาอีกครั้ง แยกกันทิ่มใส่ตำแหน่งหน้าผากของตนเองและฉู่หลีหลี จากนั้นเขาก็เริ่มประกบมือสองข้างเข้าหาตรงกลางช้าๆ
พร้อมกับการเคลื่อนไหวนิ้วของเขา แสงสีฟ้าในลวดลายมารบนหน้าผากของคนทั้งสองส่องสว่างพร่างพราว เหมือนกับได้รับการชักนำจากมือสองข้างของเฉินเสวียนจงเริ่มผุดออกมาจากในร่างของคนทั้งสองไม่หยุด ก่อนจะรวมตัวกันในความว่างเปล่าที่แสงสีฟ้าผสานกัน
กลางอากาศระหว่างคนทั้งสองที่หันหน้าเข้าหากันมีแสงมารสีฟ้าเริ่มรวมตัว เกิดรอยตรายันต์อาคมขนาดเท่ากำปั้นชิ้นหนึ่งอย่างเลือนราง ตราอาคมยิ่งมายิ่งกระจ่างชั้น สำนึกมารที่ไหลออกมาจากด้านในยิ่งมายิ่งรุนแรง
ตรงกันข้าม ปราณมารที่ตอนแรกคลุ้มคลั่งบนตัวเฉินเสวียนจงกับฉู่หลีหลีเริ่มอ่อนแอลง
ในกระบวนการะทั้งหมด ไม่เห็นร่องรอยมารน้ำกุ่ยในร่องแยกบนหน้าผากของพวกเฉินเสวียนจง กลับกันเป็นบนรอยตรายันต์อาคมที่ค่อยๆ เป็นรูปเป็นร่างชิ้นนั้น กะพริบแสงสีฟ้าที่ยิ่งมายิ่งแยงตา ในแสงสีฟ้าเหมือนกับมีดวงตาคู่หนึ่งค่อยๆ ลืมขึ้น
สำนึกน่ากลัวอันเย็นเยียบเปล่าเปลี่ยวลอยออกมาจากด้านใน
ทว่าพวกเยี่ยนจ้าวเกอเตรียมตัวไว้แต่แรก ในเปลวเพลิงแปดสิบเอ็ดกลุ่มมีแสงเจิดจ้าสาดออกมาพร้อมกัน แล้วรวมตัวบนรอยตรายันต์อาคมชิ้นนั้น
ลำแสงสีแดงชาดตัดกัน ผนึกลวดลายอาคมสีฟ้านั้นไว้แน่นหนา ดำเนินการสะกด ลูกกลมโลหะที่อยู่ด้านนอกก่อนหน้านี้สงบไม่มีความเคลื่อนไหว บัดนี้กลับหมุนวนอย่างรุนแรง
พร้อมกับการหมุนของลูกกลมโลหะ ดินแดนพันเกล็ดที่อยู่ห่างออกไปมากกว่ามีลำแสงหลายสายเริ่มหมุนอย่างรวดเร็ว
แผนการมากมายที่วางไว้ก่อนหน้า ตอนนี้เริ่มแสดงผลแล้ว เป้าหมายมีเพียงหนึ่งเดียว
ถอนทำลายสำนึกมารที่เกาะเกี่ยวบนตัวเฉินเสวียนจงกับฉู่หลีหลี สะกดเส้นทางคืนชีพของมารน้ำกุ่ย กำจัดมันทิ้งแล้วผนึกกลับไป!
แสงสีฟ้าบนตราคาถายันต์อาคมยิ่งมายิ่งสว่างไสว สำนึกที่ไหลออกมาจากด้านในดุร้ายและเย็นเยียบมากขึ้น
ด้านในแสงสว่างแห่งนั้นเหมือนกับมีจิตอันแข็งกล้าสายหนึ่งกำลังสั่นสะเทือนดินแดนพันเกล็ดอย่างต่อเนื่อง ทว่าพวกเยี่ยนจ้าวเกอกับเฉินเสวียนจงกำลังพยายามจะผนึกมันไว้อย่างแน่นหนา!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี