ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1445
กระบี่ยักษ์สีแดงก่ำผ่าความว่างเปล่า ทะลุมิติเวลาหลายชั้นในชั่วอึดใจ
หลังพุ่งออกไปสักพัก ก็พลันหยุดกลางจักรวาลแห่งหนึ่ง ที่นั่นปรากฏแสงสว่างอย่างเลือนรางในความมืด เหมือนกับจันสุริยุปราคาสิ้นสุด ดวงจันทร์ปรากฏขึ้นใหม่
ร่างของราชันพระจันทร์หลิงชิงปรากฏบนดวงจันทร์ นางมองกระบี่ยักษ์สีแดงก่ำตรงหน้าด้วยความประหลาดใจอยู่บ้าง
ประกายกระบี่หายไปในฉับพลัน เผยให้เห็นเรือบินขนาดยักษ์ลำนั้น
‘ไม่ใช่เรือนภาร่อนวายุ’ หลิงชิงพิจารณาขึ้นลง ‘กลับเหมือนเรือแห่งธารสวรรค์ของวังเทพก่อนวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่อยู่บ้าง แต่ว่าแตกต่างกัน มีการปรับปรุงในด้านอื่นๆ’
นางทางหนึ่งคิด ทางหนึ่งขึ้นบนเรือยักษ์ลำนั้น
เพิ่งขึ้นบนเรือไปไม่นาน ประกายกระบี่สีแดงก่ำก็ปรากฏขึ้นแล้วคลุมนาวาเทพไว้ทั้งลำ ก่อนจะทำให้มันกลายเป็นกระบี่สีแดงก่ำใหม่ แล้วแหวกฝ่ามิติเวลา หายไปในชั่วพริบตา
เยี่ยนจ้าวเกอนั่งขัดสมาธิอยู่บนเรือ พยักหน้าคำนับ “ราชันพระจันทร์ ลำบากท่านแล้ว”
“นี่คือคนในสำนักของเจ้า? ร่างสถิตสำหรับคืนชีพของมารดินโบ่ว?” หลิงชิงมองกลุ่มแสงที่ลอยอยู่ระหว่างสองฝ่ามือของเยี่ยนจ้าวเกอ มองเงาคนที่อยู่ในกลุ่มแสง
“มิผิด อีกเดี๋ยวขอให้ราชันพระจันทร์ช่วยดูแลมากๆ” เยี่ยนจ้าวเกอว่า
กลิ่นอายการคุกคามที่หนาหนัก และชั่วร้ายบ้าคลั่งลอยออกมาจากด้านใน
หลังออกจากตำหนักโอสถก็เริ่มไม่อาจขัดขวางการคืนชีพของมารดินโบ่วได้อีก มันจึงเริ่มขึ้นสู่เส้นทางการคืนชีพอย่างเป็นทางการ
“ข้าจะพยายาม” หลิงชิงพยักหน้าอย่างเรียบเฉย
เยี่ยนจ้าวเกอหยิบจานหยกที่จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋มอบให้ แล้วกระแทกออกไปด้านบน
กระบี่ยักษ์สีแดงก่ำเคลื่อนไหวอยู่ในมิติเวลาอย่างต่อเนื่องครู่หนึ่ง ไม่ได้หยุดลงแม้ชั่วอึดใจเดียว
แสงสายฟ้าหลายชั้นปรากฏขึ้นบนจานหยกนั้นแล้วรวมตัวกัน เหมือนกับกระจกใบหนึ่ง ซ่อนอยู่ด้านในประกายกระบี่
เวลานี้ในที่สุดเยี่ยนจ้าวเกอก็ลุกขึ้นยืน รองกลุ่มแสงนั้นเข้าไปในท้องเรือ
เกาชิงเสวียนยังคงยืนอยู่บนดาดฟ้าเรือ เฟิงอวิ๋นเซิง เยี่ยนตี๋ หลงเสวี่ยจี้ยืนอยู่ข้างนาง ส่วนคนอื่นๆ ติดตามเยี่ยนจ้าวเกอลงไปใต้ท้องเรือ
ในท้องเรือมีห้องสงบใจห้องหนึ่ง ในห้องสงบใจไม่มีสิ่งใด มีเพียงบึงน้ำบึงหนึ่ง
เยี่ยนจ้าวเกอปล่อยกลุ่มแสงที่ยิ่งมายิ่งปั่นป่วน ยิ่งมายิ่งไม่เสถียรลงไปที่ก้นบึงอย่างระมัดระวัง
น้ำในบึงพัดระลอกคลื่นหลายสาย ผิวน้ำจมลงอย่างรวดเร็ว คล้ายถูกแสงสีเหลืองนั้นดูดจนเหือดแห้ง ทว่าไม่ทันไร ต้นกล้าต้นหนึ่งก็แตกกิ่งหยั่งราก จากนั้นมันก็เติบโตอย่างแข็งแรง กลายเป็นลำต้นที่ตั้งตรง กิ่งใบที่แน่นขนัด
ต้นไม้สีมรกตหยั่งรากที่ก้นบึง น้ำในบึงเริ่มแห้งขอด กลุ่มแสงนั้นก็หายไปเช่นกัน มีเพียงตำแหน่งของรากต้นที่พอจะเห็นแสงสีเหลืองกะพริบอย่างคลุมเครือ
เยี่ยนจ้าวเกอเขียนตราคาถายันต์อาคมแต่ละแบบอย่างรวดเร็ว พวกมันกลายเป็นค่ายกลอาคมหลายค่าย ครอบคลุมบริเวณรอบๆ ต้นไม้สีมรกตที่เกิดขึ้นใหม่ ช่วยพวกสือจวินสามคนรับมือกับมารดินโบ่วกับมารอีกตนที่เริ่มฟื้นคืนชีพ
“ราชันพระอาทิตย์ดูเหมือนจะปลีกตัวมาไม่ได้?” เยี่ยนจ้าวเกอทางหนึ่งดำเนินแผนการอย่างเป็นลำดับขั้นตอน ทางหนึ่งถามอย่างไม่ใส่ใจ
หลิงชิงสายตาไร้อารมณ์ ตอบอย่างราบเรียบ “เขาเพียงบอกว่าไม่มีเวลามา ไม่ทราบว่าเขากำลังทำอะไรอยู่”
เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้า นั่งขัดสมาธิกับพื้น มองดูลำต้นตรงหน้า “มารแห่งนพยมโลกสมควรมาช่วยเหลือต้อนรับมารดินโบ่วแล้ว”
…
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี