ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1459
ถึงพญามารควันสายัณห์จะเชี่ยวชาญมรรคาการเปลี่ยนแปลงมิติเวลา มีการเหาะเหินเดินหาวเหนือกว่าอัจฉริยบุคคลทั้งหลาย แต่ว่าในค่ายกลลงทัณฑ์เซียนกลับไม่มีโอกาสให้เขาได้เคลื่อนที่ ถูกฟันใส่หนึ่งกระบี่จนดับสูญไป!
ฝูหลัวจื่อนอกจากจะมีความเร็วค่อนข้างสูง พลังเองก็แข็งแกร่ง ถูกฟันปีกขาดครึ่งหนึ่ง ต่อลมหายใจได้
พระโพธิสัตว์ศาสนาพุทธท่านหนึ่งกลายร่างเป็นเทวราชไม่ถูกทำลาย กลับยังคงถูกฟันเอวขาด ทั้งหมดอาศัยวรยุทธ์ของศาสนาพุทธ มีกายเนื้อแข็งแกร่ง จึงค่อยโชคดีรอดชีวิตมาได้
จอมมารระดับสุญญตาอีกตนหนึ่งแบ่งร่างแปลงเงา แยกร่างของตัวเองอย่างต่อเนื่อง เซ่นสังเวยเงามายาร่างแยกร่างแล้วร่างเล่า สุดท้ายหลบรอดการกวาดล้างจากประกายกระบี่ แต่ก็เหลือลมหายใจรวยริน
ไม่รอมันพักหายใจ ตรงหน้าพลันมีประกายดาบสีดำขลับปรากฏ!
จอมมารตนนั้นถลึงตา กลับไร้เรี่ยวแรงหลบหลีก ถูกฟันใส่ตกตายไป!
เฟิงอวิ๋นเซิงชักดาบกลับ พ่นลมหายใจออกมายาวๆ
ก่อนหน้านี้ค่ายกลขยายตัวออกด้านนอก ม้วนนางที่สูญเสียการสะกดจากยุทธวิชัยพุทธะเข้าไปเช่นกัน กระนั้นยามอยู่ในค่ายกลลงทัณฑ์เซียนนี้ เฟิงอวิ๋นเซิงยังรู้สึกลำบากเป็นพิเศษ
ทั้งหมดเป็นเพราะเยี่ยนจ้าวเกอมีขีดความสามารถด้านค่ายกลล้ำลึก ควบคุมพลังค่ายกลอย่างแยบยล ไม่อย่างนั้นนางอาจถูกค่ายกลลงทัณฑ์เซียนกีดกัน ถึงขั้นถูกค่ายกลลงทัณฑ์เซียนโจมตี
“อวิ๋นเซิง เจ้าไปดูพวกจวินเอ๋อร์กับศิษย์พี่สวี สถานการณ์ทางด้านนั้นไม่ถูกต้อง”
เยี่ยนจ้าวเกอพูดพลางผลักดันค่ายกล ออกอีกหนึ่งกระบี่พร้อมอวี่เยี่ย หลงเสวี่ยจี้ และนักพรตอวิ๋นเจิ้ง กลายเป็นประกายกระบี่ กระตุ้นกระบี่สี่เล่มที่อยู่เหนือประตูค่ายกล
พลันมีประกายกระบี่อีกกลุ่มหนึ่งพุ่งขึ้นบนค่ายกลลงทัณฑ์เซียนอีกครั้ง แล้วฟันใส่ยุทธวิชัยพุทธะ
หมอกเหลืองแสงทองที่ยิ่งใหญ่ลอยเวียนวน พระพุทธเจ้าที่อยู่บนแสงทองบัวเขียวเผยร่างธรรมออกมา รูปร่างเปลี่ยนเป็นกระจ่างชัด
พลังแห่งค่ายกลม้วนพัด หมายจะลากยุทธวิชัยพุทธะเข้ามาในค่ายกล
เห็นเฟิงอวิ๋นเซิงออกจากค่ายกล ยุทธวิชัยพุทธะก็ลงมือโจมตีสะกัดในทันที
ทว่าในค่ายกลด้านล่างพลันมีกระบี่อีกหนึ่งเล่มฟันมา
ค่ายกลที่แข็งแกร่งอย่างค่ายกลลงทัณฑ์เซียน ย่อมทำให้ผู้กางค่ายกลสิ้นเปลืองพลังมหาศาล โดยเฉพาะสี่กระบี่ลงทัณฑ์เซียนที่แท้จริง ขณะนี้ได้มาเพียงกระบี่ผนึกเซียนเล่มเดียว
นอกจากเยี่ยนจ้าวเกอแล้ว หลังจากอวี่เยี่ย หลงเสวี่ยจี้โจมตีออกไปสองครั้งก็ปรากฏสภาพหมดพลัง ถึงนักพรตอวิ๋นเจิ้งจะดีกว่า แต่ก็แสดงความเหน็ดเหนื่อยออกมา
เยี่ยนจ้าวเกอสีหน้าเยือกเย็น บริกรรมท่องคาถา “ฮ่า!”
สภาวะค่ายกลทั้งหมดถึงกับเหมือนเพิ่มขึ้นอีกระดับหนึ่ง!
ประกายกระบี่ยิ่งใหญ่ผนึกรวมกันเป็นเส้นเดียว เจาะทะลวงมิติเวลา ยิงใส่ร่างธรรมของยุทธวิชัยพุทธะ
ประกายกระบี่กระจัดกระจาย แดนสุขาวดีแสงพุทธที่พังทลายแล้วถูกฟันแยกเป็นสองส่วนโดยสิ้นเชิง แล้วหายไปดุจควันเมฆ
ยุทธวิชัยพุทธะเห็นดังนั้นไม่กล้าประมาท ในที่สุดก็หยุดขัดขวางเฟิงอวิ๋นเซิง
ท่านยื่นมือมือออกมาปัดเมฆสีทองเกล็ดปลาบนศีรษะของตัวเอง เอียงตะเกียงทองบนเมฆ
เพลิงตะเกียงกระจาย สารีริกธาตุชิ้นหนึ่งหล่นเข้าไปในค่ายกลลงทัณฑ์เซียนดุจสายฟ้าฟาด!
ยุทธวิชัยพุทธลงมือ ต่อต้านประกายกระบี่ ฝ่ามือพระพุทธถูกเจาะ!
สารีริกธาตุชิ้นนั้นทำลายประตูบานหนึ่งในค่ายกลลงทัณฑ์เซียน
กลับเป็นประตูที่หลิงชิงเฝ้า เดิมทีควรแขวนห้อยกระบี่สังหารเซียน
สี่กระบี่ในค่ายกล หนึ่งแท้ สองปลอม หนึ่งมายา ถึงอย่างไรหลิงชิงก็ไม่ใช่มือกระบี่สายเหนือพิสุทธิ์ ไม่รู้จักคัมภีร์กระบี่สังหารเซียน ไม่อาจกลายร่างเป็นกระบี่เหมือนกับเกาชิงเสวียน
จุดอ่อนเพียงหนึ่งเดียวในค่ายกลลงทัณฑ์เซียนที่พวกเยี่ยนจ้าวเกอกางขึ้นเกี่ยวข้องกับจำนวนคน ยากจะทดแทนได้
ก่อนหน้านี้ภายใต้การโคจรของค่ายกล ทุกอย่างสอดประสานกันอย่างลงตัว คอยดูแลกันและกัน ยุทธวิชัยพุทธไม่อาจทำอันใดได้
ขณะนี้พระพุทธเจ้าองค์นี้ตัดสินใจเสี่ยงชีวิต ในที่สุดก็ใช้โอกาสนี้ทำลายค่ายกลลงทัณฑ์เซียนได้
ทว่าประกายกระบี่อันดุร้ายก็ระเบิดขึ้นมาโดยสมบูรณ์
คุนหนิงจื่ออาศัยโอกาสอ้อมข้ามเขา กลับถูกอีกฝ่ายหยุดไว้
ขณะเดียวกัน ในมิติต่างแดนที่พังทลายแห่งนั้น ปราณมารไหลเชี่ยว ค่อยๆ พุ่งสู่ระดับสูงสุดแล้ว
อิ๋งอวี่เจินนั่งขัดสมาธิตัวตรง ถึงสองตายังคงปิดอยู่ ลวดลายมารบนหน้าผากหายไป ทว่าสภาวะบนร่างทำให้ผู้คนต้องสยิวกาย
ไม่ไกลออกไปตรงหน้านาง สือจวินคุกเข่าข้างหนึ่งกับพื้น หายใจเหมือนกับที่เป่าลม
เขาเงยหน้าอย่างลำบาก ใบหน้าทำให้คนเห็นเป็นต้องตกใจ
ใบหน้าซีกซ้ายยังคงเป็นคนหนุ่มผู้องอาจ ทว่าใบหน้าซีกขวากลับเต็มไปด้วยลวดลายมาร ราวกับภูตผี
บนแขนขวาและขาขวาของเขาต่างมีแสงมารลอยขึ้นมาพร้อมกัน ทั้งยังเหยียดยื่นเข้าหาลำตัวเพิ่มอีกขั้น
เขาในตอนนี้ถึงกับเหมือนร่างครึ่งคนครึ่งมาร
ใบหน้าซีกขวาบิดเบี้ยวแปลกประหลาด ในดวงตาข้างขวาล้วนเป็นแสงมารสีดำ เสียงหัวเราะพิลึกพิลั่นดังออกมา “คนผู้นั้นสมควรฆ่าจริงๆ เป็นเพราะเขากระทำเรื่องมากมาย ไม่อย่างนั้นตอนนี้ร่างนี้คงเป็นของข้าโดยสมบูรณ์แล้ว!”
สตรีที่นั่งอยู่ตรงข้ามไม่ลืมตา เอ่ยปากส่งเสียงทุ้มต่ำอย่างเรียบเฉย “อย่าได้ปากมาก รีบสยบร่างสถิตของเจ้า”
“ขอรับใต้เท้าดินโบ่ว” ในตาขวาของสือจวินมีเสียงคำรามดังมา เหมือนกับภูเขาพังทลาย
“พวกเจ้า…ฝันไปเถอะ!” สือจวินหายใจอย่างยากลำบาก ฝืนเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าอันเย็นชาของสตรี
เขาลากสังขารอย่างยากลำบาก คิดเข้าใกล้สตรีนางนั้น
ผู้ใดหาทราบไม่ว่า แขนขวากับเท้าขวาไม่ฟังคำสั่งไม่ว่า กลับติดขัด ทำให้ร่างเขาล้มกับพื้น!
ในดวงตาข้างขวามีเสียงของพญามารจงหยวนดังมา “ใต้เท้าดินโบ่วกับข้าคืนชีพอย่างเป็นทางการ ก้าวเท้าก้าวสุดท้ายเป็นผลสำเร็จ การต่อสู้ช่วงชิงจบลงแล้ว เป็นพวกเราที่ชนะ!”
มือขวาของสือจวินยื่นออกมาด้วยตัวเอง แล้วกดลงบนศีรษะของตัวเองอย่างดุดัน ทำให้ชายหนุ่มไม่อาจพลิกตัวตะกายขึ้นจากพื้น
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี