ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1522
“สหายร่วมเส้นทางจ้าวเจิน ที่โลกน้ำพุหยกใบนี้ถูกผนึกเอาไว้ เป็นเพราะอะไรกันแน่”
ระหว่างทาง เยี่ยนจ้าวเกอทางหนึ่งสำรวจสภาพรอบๆ ทางหนึ่งสอบถาม
นักพรตจ้าวเจินตอบ “ตอนที่สองท่านเข้ามาคงจะสัมผัสได้ ว่าพลังที่ผนึกฟ้าดินแห่งนี้มาจากกระบี่ลวงเซียน หนึ่งในกระบี่สี่เล่มที่เอาไว้กางค่ายกลลงทัณฑ์เซียน ก่อนหน้านี้เป็นบูรพาจารย์อวี้ติ่งของสำนักเราถือครองมาโดยตลอด”
เขาถอนใจคำหนึ่ง “พูดไปก็น่าละอาย ถึงแม้กระบี่เล่มนี้จะอยู่บนโลกน้ำพุหยก แต่ว่าพวกเราไม่อาจควบคุม กลับกลายเป็นกรงขังของฟ้าดินแห่งนี้ ขังพวกเราไว้ที่นี่”
“ไม่ทราบว่าปัจจุบันอวี้ติ่งจินหยินอยู่ที่ไหน” เยี่ยนจ้าวเกอถาม “ที่นี่ไฉนจึงถูกกระบี่ลวงเซียนผนึก”
นักพรตจ้าวเจินสีหน้าหม่นหมองอยู่บ้าง “บูรพาจารย์อวี้ติ๋งนั่งมรณะไปแล้ว”
“อ้อ?” สายตาของเยี่ยนจ้าวเกอกับเยี่ยนตี๋ต่างมองมาทางเขา
นักพรตจ้าวเจินพยักหน้าตอบ “หลังวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ บูรพาจารย์อวี้ติ่งมาถึงโลกน้ำพุหยก ตอนนั้นได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้ว หลังจากเจ็ดวันก็นั่งมรณะ เหลือเพียงซากศพ อยู่บนเขาเมฆทองนั่นเอง”
เยี่ยนจ้าวเกอว่า “พวกเราพ่อลูกฝึกวรยุทธ์ แม้นว่าจะไม่ได้เป็นผู้สืบทอดกระแสตรงของบูรพาจารย์อวี้ติ่งเหมือนท่านปู่ แต่ในฐานะผู้สืบทอดสามพิสุทธิ์สายหลักเหมือนกัน สุสานของบูรพาจารย์อวี้ติ่งยังต้องไปกราบไหว้”
“นั่นย่อมแน่นอน” นักพรตจ้าวเจินพยักหน้า นำเยี่ยนจ้าวเกอกับเยี่ยนตี๋มุ่งหน้าไปทางตะวันตกต่อ
เพราะเหาะเหินด้วยพลังฝึกปรือของพวกเขา ไม่นานเท่าไรตรงหน้าก็ปรากฏยอดเขาสูงลูกหนึ่ง
ยอดเขานั้นเป็นสีทองละลานตา เหมือนกับครอบคลุมด้วยหมอกเมฆชั้นหนึ่ง เพียงแต่ปราณวิญญาณของสถานที่แห่งนี้กลับไม่ได้รุนแรงเต็มเปี่ยมเท่าที่ที่ได้พบกับพวกนักพรตชิงจางเมื่อครู่
ที่นี่โดยรวมแล้วไม่มีตรงไหนผิดแผก หากพูดให้ถูกต้อง ปราณวิญญาณญาณยังมีการขาดแคลน จนเกิดสภาพเสื่อมโทรมล่มสลาย
‘ถ้ำเมฆทองบนเขาน้ำพุหยก นี่เป็นชื่อนิวาสถานที่บำเพ็ญในอดีตของอวี้ติ่งจินหยิน’ เยี่ยนจ้าวเกอพูดในใจ ‘เขาวิญญาณที่ตั้งชื่อว่าเมฆทองในโลกน้ำพุหยกใบนี้กลับขาดแคลนปราณวิญญาณขนาดนี้เลยหรือ’
หนำซ้ำ ด้วยความเข้าใจที่เยี่ยนจ้าวเกอมีต่อวัฏจักรเส้นสายปราณวิญญาณของฟ้าดินแห่งนี้ สถานที่ใกล้ๆ ภูเขาเมฆทอง บางทีสมควรเป็นสถานที่ที่ปราณวิญญาณเต็มเปี่ยมมากที่สุดในโลกน้ำพุหยก
สภาพผิดปกติในตอนนี้ เกรงว่าจะเกิดขึ้นเพราะกระบี่ลวงเซียน…
ถึงจะตกมาอยู่ในการควบคุมของคนในสำนักหยกพิสุทธิ์ แต่นั่นถึงอย่างไรก็เป็นตัวตนที่เป็นของล้ำค่าสายเหนือพิสุทธิ์ และเป็นตัวแทนเจตจำนงกระบี่ที่ดุร้ายที่สุดในฟ้าดิน เต็มไปด้วยคุณสมบัติทำลายล้าง
สองอย่างพอรวมกันก็ส่งผลต่อเส้นสายปราณวิญญาณบนโลกน้ำพุหยกใบนี้ ทำลายโครงสร้างสภาพภูมิศาสตร์ของเขาเมฆทอง
ถึงตอนนี้จะสัมผัสตัวตนอย่างกระบี่ลวงเซียนแถวๆ ภูเขาเมฆทองไม่ได้ แต่นั่นสมควรถูกอำพรางไว้ในปราณวิญญาณของโลกน้ำพุหยก
พลังของกระบี่โบราณกำลังคงสภาพการผนึก
“ไม่ทราบบิดามารดาอยู่ที่ใด” เยี่ยนตี๋ถาม
นักพรตจ้าวเจินชี้เขาเมฆทอง “อยู่ในเขา สองท่านโปรดตามข้ามา” ว่าแล้วเขาก็นำหน้า ลอยลงไปบนเขา ที่หมายไม่ได้อยู่ที่ยอดเขา แต่ว่าบินไปยังด้านในหุบเขาระหว่างขุนเขา
เยี่ยนจ้าวเกอกับเยี่ยนตี๋ติดตามอยู่ด้านหลัง เข้าไปในหุบเขาด้วยกัน
ในหุบเขามีอารามเต๋าแห่งหนึ่ง มองไปดูเก่าเล็กน้อย แต่ว่าสะอาดยิ่ง
“ผู้อาวุโสเยี่ยนกับผู้อาวุโสตี๋เหมือนออกไปด้านนอกแล้ว” นักพรตจ้าวเจินวนดูในอารามเต๋า ไม่เห็นคนก็กล่าวขึ้น “ทั้งสองท่านจะรอที่นี่สักพักได้หรือไม่ ข้าออกไปหาดู”
เยี่ยนจ้าวเกอกับเยี่ยนตี๋สบตากัน “ข้าไปช่วยตามหา สหายร่วมเส้นทางจ้าวไม่ถือสากระมัง”
นักพรตจ้าวเจินตอบ “ย่อมไม่ถือสาอยู่แล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี