ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1555
เยี่ยนจ้าวเกอมมองรอบๆ สุดท้ายมองไปยังที่ไกลตามแนวเทือกเขา
“ไปที่ปลายเทือกเขา ดูว่าส่วนหัวของงูยังมีอยู่หรือไม่” เยี่ยนจ้าวเกอว่า เดินตามแนวเขา พวกสวีเฟยติดตาม
ปราณมารที่เดิมทีเก็บแฝงอยู่ด้านในเริ่มทะลักออกด้านนอกหลังจากที่เขตมารแห่งนี้ถูกเปิด
ปราณมารด้านในเขตมารค่อยๆ จางลงด้วยความเร็วที่เชื่องช้าหากแต่มิอาจย้อนกลับ
พวกเยี่ยนจ้าวเกอยังคงแข่งกับเวลา ปราณมารแห่งนี้ทะลักออกด้านนอก หมายถึงว่าถูกคนอื่นๆ ค้นพบได้ง่าย
มีปราณมารก่อกวน ยอดฝีมือระดับมหาชาลและสุญญตาต่อให้อยู่ไกลมากก็อาจสัมผัสได้
“ตรงนั้น…” ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกบนไหล่ขวามีแสงสีทองกะพริบ สองตามยามนี้สว่างไสวราวกับดวงอาทิตย์สีทองสองดวง
แสงสีทองส่องระยิบระยับ สายฟ้าสีเลือดพากันสงบลง หมอกดำเริ่มกระจายออก
ไกลออกไป กระโหลกอันมหึมาของมารงูตนนี้ปรากฏสภาพหันศีรษะมองดวงจันทร์ สูงชะลูดและมหึมาราวกับยอดเขาหลักบนเทือกเขา
ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกก้มหน้า แสงสีทองบนตราอาคมที่ไหล่ขวาพุ่งขึ้นฟ้า แสดงกายทองมหาเทวะ เดินไปด้านหน้า ใช้สองมือแยกกันจับกรามบนและกรามล่างขนาดมหึมาของกระโหลกมารงูตนนี้
จากนั้นวานรทองออกแรงสองแขน ปากใหญ่ของมารงูถูกแยกออก
ในปากงูนั้นพลันมีหมอกควันสีดำเข้มที่แทรกด้วยริ้วสีแดงพวยพุ่งออกมา
กายทองมหาเทวะถูกหมอกมารที่ถูกหมอกที่สะสมมาเกรงว่าเกือบหมื่นปีคลุมจนวิงเวียศีรษะอยู่บ้าง สะบัดหัว บนร่างเปล่งแสงสีทอง ขนคว่ำลง ค่อยชะล้างสีดำบนร่างออกไป
พวกเยี่ยนจ้าวเกอก้มหน้ามองไปด้านใน ยังคงเป็นสีดำสนิทแถบหนึ่ง
“สั่ง!” หลังจากสำรวจครู่หนึ่ง เยี่ยนจ้าวเกอก็หยิบยันต์กระดาษที่ตอนแรกติดอยู่บนกระบี่ลวงเซียนออกมา จุดไฟเผามัน ก่อนจะโยนเข้าไปในปากงู
บนยันต์อาคมมีเปลวเพลิงสีเขียวจางๆ ลุกไหม้ เหมือนกับเรือแจวลอยอยู่กลางมหาสมุทรในยามราตรี เลี้ยวลดวกวน ลอยไปมา
ทันใดนั้น เพลิงสีเขียวจุดนี้ก็ล่องลอยต่อเนื่อง หากแต่หยุดนิ่งกลางความมืด
จากนั้นเพลิงสีเขียวเริ่มยื่นไปรอบๆ เปลี่ยนความมืดใกล้ๆ กลายเป็นแสงสีเขียว
ทุกคนเพ่งตามองไป เห็นภายใต้แสงไฟสีเขียวห่อหุ้ม สิ่งที่ลุกไหม้ในตอนนี้ไม่มีเพียงยันต์กระดาษนั้น ยังมีวัตถุอย่างอื่น
“ขึ้น!” เยี่ยนจ้าวเกอกวักมือ เก็บเปลวเพลิงสีเขียวที่ขยายใหญ่นั้นขึ้นมา
ขณะมองวัตถุที่ถูกแสงสีเขียวครอบคลุมนั้น เยี่ยนจ้าวเกอกับสวียเฟยถอนใจเบาๆ พร้อมกัน
นั่นเป็นแขนข้างหนึ่ง ถูกฟันเสมอศอก
“แขนซ้ายของบูรพาจารย์เทวกษัตริย์กว่างเฉิง” เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวอย่างเสียดาย
สวีเฟยพยักหน้าเงียบๆ “สองฝ่ายสู้กัน บูรพาจารย์เทวกษัตริย์กวางเฉิงได้รับบาดเจ็บเพราะจอมมารตนนี้ ตอนนั้นจอมมารถูกเทวกษัริย์กว่างเฉิงถือกระบี่ลงทัณฑ์เซียนสังหาร”
แขนที่ถูกฟันขาดนั้น ผิวเป็นสีดำสนิท ภายใต้การลุกไหม้ของเปลวเพลิงสีเขียว สีดำค่อยๆ ถดถอยไป
จากนั้น แสงวิเศษแวววาวก็สว่างขึ้นบนแขนข้างซ้ายของเทวกษัตริย์ท่อนนี้
“ล้วนเป็นระดับมหาชาล แต่ว่าจอมมารตายแล้ว มิอาจหลอมเปลี่ยนแขนข้างนี้ได้” เยี่ยนจ้าวเกอส่ายหน้า “มหาชาลร่างไม่เสื่อมสลาย เวลาผ่านไปหลายปีขนาดนี้ แขนขาดข้างนี้ยังคงมีสภาพสมบูรณ์”
“จอมมารตายลงที่นี่ นพยมโลกถึงกับหาไม่เจอหรือ?” สวีเฟยพยักนห้าพลางกล่าว “ผ่านไปหลายปี หรือว่าจะไม่เคยสนใจ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี