ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1606
การโจมตีอันน่ากลัวจากกระบองสารพัดนึกถึงกับทำลายแสงศักดิ์สิทธิ์ห้าสีจากด้านในชั่วขณะ
เงาแสงไหลเวียน คนที่ถูกแสงห้าสีจับไปก่อนหน้านี้อย่างจักรพรรดิโกวเฉิน จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ เซียนหัวมังกร หนอนเก้าเศียร ล้วนฉวยโอกาสพุ่งออกมาจากในช่องว่างแสงศักดิ์สิทธิ์
พวกเขาหันกลับไปมองอย่างงุนงง มองดูเงาร่างที่ฉีกท้องทะเลแสงศักดิ์สิทธิ์ เหมือนกับอยู่กันคนละยุคสมัย
คนอื่นๆ ในโลกภายนอก จิตใจสั่นสะเทือนเช่นกัน
ด้านในค่ายกลลงทัณฑ์เซียน เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวว่า “พลังของพิณฝูซีไม่อาจผลักดันด้วยตัวเอง ได้แต่ต้องรับการกระตุ้นถึงจะทำงาน เพียงป้องกันเจ้ามรรคา กลับไม่ใช่ผนึกสถานที่แห่งนี้อย่างแท้จริง ดังนั้นยอดฝีมือระดับมหาชาลจึงหนุนเนื่องมาถึง”
เขายิ้มหนักใจ “ใต้เท้าโกวเฉินที่เป็นพวกเดียวกันมาช่วยเหลือ แต่มหาวิทยราชมยุรีก็มาเช่นกัน”
ข่งซวนไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่พิจารณาเยี่ยนจ้าวเกอขึ้นลง
ขณะเดียวกัน แสงศักดิ์สิทธิ์ห้าสีก็หมุนวนอยู่รอบตัวเขา ต้องการซ่อมช่องว่างนั้นและจับคู่ต่อสู้ที่ก่อความวุ่นวายอีกครั้ง
ความหนักใจหายไปจากใบหน้าของเยี่ยนจ้าวเกอ เขาอมยิ้ม กล่าวอย่างผ่อนคลาย “ร้อยปีก่อนข้าถล่มวังเซียน หลังจบเรื่องลองนึกย้อนดู มักยินดีที่ตัวเองลงมือเด็ดขาด เล่นงานโถงเซียนจนรับมือไม่ทัน”
“ไม่อย่างนั้นถ้าหากอีกฝ่ายเชิญวิทยราชท่านมาเฝ้า ร้อยปีก่อนข้าเกรงว่าได้แต่หลบหนี ยากจะฆ่าคนทรยศแก้แค้น”
ในที่สุดมหาวิทยราชมยุรีก็เอ่ยขึ้น “วันนี้หากบอกว่ามีอะไรต่างไปจากเดิม บางทีเป็นเจ้าหนีไม่ได้แล้ว”
ขณะที่พูดเห็นแสงศักดิ์สิทธิ์ห้าสีนั้นเริ่มแข็งแกร่งขึ้น
รัศมีห้าสียิ่งมายิ่งโชติช่วง เหมือนกับกระแสคลื่นมืดฟ้ามัวดิน กำลังจะกลบฝังเงาร่างสีทองตรงกลาง
“วันนี้ไม่เหมือนเดิมจริงๆ” เยี่ยนจ้าวเกอไร้ความเกรงกลัว “พวกเราก็พัฒนาขึ้นเช่นกัน”
เขางอนิ้วนับ “อย่างเช่น ไม่ต้องให้ข้าเข้าไป ขอแค่ปราณพิสุทธิ์สามสายก็สามารถแสดงร่างมหาเทวะเสมอฟ้าได้แล้ว หรืออย่างเช่น เวลาที่พวกเรารักษาการดำรงอยู่ของร่างมหาเทวะเสมอฟ้าได้ยาวขึ้น หรืออย่างเช่น…”
เยี่ยนจ้าวเกอยังคงยิ้ม เอ่ยแช่มช้า “…หรืออย่างเช่น ถึงแม้จะมีภัยที่ตามมาในภายหลังมากมาย แต่สามารถช่วยทุกคนหวนนึกถึงมหาเทวะเสมอฟ้าในตอนที่อยู่ในระดับสูงสุดเมื่อครั้งกระโน้นได้!”
เสียงยังไม่ขาดลง วานรที่อยู่กลางแสงศักดิ์สิทธิ์ห้าสีก็ส่งเสียงกู่ร้องอีกข้าง เมฆสีทองมากมายห้อมล้อมอยู่รอบตัว
ขณะที่มันคำราม ร่างกายก็ขยายใหญ่ขึ้น กลายเป็นมหึมากว่าเดิม
ในเวลาเดียวกัน ส่วนคอของวานรก็มีศีรษะสองข้างงอกขึ้นมา บนตัวเพิ่มแขนสี่ข้าง!
สามเศียรหกกร!
หน้าขนปากงุ้มเหมือนกัน ตาอัคคีเนตรทองเหมือนกัน รวมถึง…กระบองสารพัดนึกเหมือนกัน!
ตอนนี้กระบองสารพัดนึกกลายเป็นสามท่อนในมือของเขา แขนทั้งหกข้างแยกกันถือ เขย่าทำลายฟ้าดิน
ตาอัคคีเนตรทองสามคู่ยังสว่างไสวกว่าดวงอาทิตย์ซึ่งเป็นดาวฤกษ์
ร่างกายขนาดมหึมาถมเต็มฟ้าดิน เหมือนกับเหยียบย่ำทำลายโลกมนุษย์ ยืนอยู่ในนรกใต้บาดาล
เอวยืดตรง ศีรษะสามข้างเงยขึ้นด้านบน ดันทำลายก้อนเมฆ กวาดมองฟากฟ้า
กวาดฟาดกระบองสารพัดนึกสามท่อนพร้อมกัน จุดที่ผ่าน ธรรมชาติไม่คงอยู่ ทุกอย่างสลายกลายเป็นดินแดนแรกเริ่มก่อนเปิดฟ้า ดิน น้ำ ลม ไฟกระจายเวียนว่อนในที่ลับ ปั่นป่วนวุ่นวาย รอบข้างล้วนมืดมน โกลาหลไม่ชัดเจน
ทุกคนที่อยู่รอบๆ ขณะมองวานรสามเศียรหกกรตัวนั้น ต่างหนังศีรษะชา ส่งเสียงลอดไรฟันออกมาแทบเป็นทีละคำว่า
“มหา! เทวะ! เสมอ! ฟ้า!”
ขณะมองเงาร่างที่ในที่สุดก็ยันทำลายแสงศักดิ์สิทธิ์ห้าสี แล้วกระโดดออกมาสายนั้น คนที่เคยผ่านสงครามสถาปนาเทพยุคโบราณตอนต้น ต่างนึกถึงภาพที่เจ้ามรรคาจุ่นถีทำลายแสงศักดิ์สิทธิ์ห้าสีออกมาโดยมิได้นัดกัน
มหาวิทยราชมยุรีสีหน้าเคร่งขรึม แต่ในสองตาเหมือนกับมีแสงเพลิงอันเจิดจ้าสว่างขึ้น
ร่างทองกายทิพย์ที่ใหญ่มหึมาเหมือนกันของท่านลุกไหม้ แสงศักดิ์สิทธิ์ห้าสีหมุนวนด้วยความเร็วสูง ปะทะกับกระบองสารพัดนึกสามท่อนของมหาเทวะเสมอฟ้า
สงครามระดับมหาชาลที่สุดยอดที่สุดในประวัตศาสตร์ หลังจากมหาเทวะเสมอฟ้าอาละวาดบนวังเทพ ท้าสู้มหาเทวกษตริย์แห่งหยกในยุคโบราณตอนกลาง เกิดขึ้นอีกครั้ง!
ต่อให้ไม่มีกายปีศาจอมตะที่เศษศิลากำเนิดนำมา การโจมตี การป้องกัน และท่าเคลื่อนไหว อิทธิฤทธิ์ความสามารถของมหาเทวเสมอฟ้า ก็เป็นหนึ่งในตัวตนที่สุดยอดที่สุดในประวัติศาสตร์
ครั้งกระโน้นต่อสู้กับมหาเทวกษัตริย์แห่งหยก สองฝ่ายยื้อยันกัน ทำลายนรกในแดนบาดาล ณ ตอนนั้นเป็นผุยผง!
ก่อนหน้านี้ยังไม่กลับสู่ระดับสูงสุด ก็เล่นงานลู่ยาเต้าจวินจนหนีเตลิดเปิดเปิงไปแล้ว
ขณะนี้รองรับศิลาดินกำเนิด กลับสู่ขอบเขตสุดยอด มหาเทวะเสมอฟ้าปะทะกับแสงศักดิ์สิทธิ์ห้าสีของมหาวิทยราชมยุรีซึ่งหน้าโดยไม่ถอยหนี เพียงแค่คลื่นหลงเหลืองจากการปะทะกันของทั้งสองฝ่าย ก็ทำลายฟ้าดินได้แล้ว
‘ตอนต่อสู้กับคู่ต่อสู้อย่างพี่ร่วมเส้นทาง จะเสมอหรือแบ่งผลแพ้ชนะ กายปีศาจอมตะกำหนดผลลัพธ์การรบแล้ว’ เผิงท่องเมฆหมื่นลี้ตาเป็นประกาย
สถานการณ์ในขณะนี้ แม้นมหาเทวะเสมอฟ้าจะถูกแสงห้าสีของมหาวิทยราชมยุรีจับไว้ อาศัยกายปีศาจอมตะ เขาก็มีความมั่นใจในการหลุดจากการคุมขัง
กระนั้นเกิดว่าแสงศักดิสิทธิ์ห้าสีถูกทำลายอย่างกระทันหัน มหาวิทยราชมยุรีจะต้านทานมหาเทวะเสมอฟ้าได้สักกี่กระบอง
สงครามดำเนินมาถึงตอนนี้ถึงแม้ยังไม่แบ่งผลแพ้ชนะ แต่ถ้าสู้กันต่อไป ยังทำให้คนค่อยๆ คาดการถึงผลลัพธ์ได้
ไม่อยู่เหนือระดับมรรคา มีเพียงข้าเป็นใหญ่
ราชาระดับมหาชาลในปัจจุบัน เซียนสวรรค์ที่แข็งแกร่งที่สุด สุดท้ายก็เป็นซุนหงอคง มหาเทวะเสมอฟ้า!
‘สุดท้ายยังไม่ใช่ซุนหงอคงตัวจริง…’ ทีปังกรพุทธะมองสองฝ่ายที่สู้กัน ‘สภาพในตอนนี้ เวลาที่เขาจะรักษาไว้ได้จะต้องสั้นลงแล้ว ขึ้นอยู่กับว่าข่งซวนทนได้หรือไม่’
ในตอนนั้นเอง รูปยันต์แปดทิศก่อนกำเนิดที่ตอนแรกครอบคลุมอาณาบริเวณแห่งนี้ค่อยๆ หายไป
บัวเขียวที่ต่อให้สองฝ่ายในธารสวรรค์จะรบกันดุเดือดอย่างไร ก็ยังปลอดภัยไร้รอยข่วน สงบนิ่งไร้สุ้มเสียง กลีบดอกสั่นไหวเล็กน้อย มีเค้าลางของการบานออกอีกครั้ง
พิณฝูซีชำรุดในอ้อมอกของพระอาจารย์เสียงตูส่งเสียงดังเวิง
สายพิณเส้นสุดท้ายในที่สุดก็ขาดแล้ว
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี