ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1610
ก่อนหน้านี้ พวกเยี่ยนจ้าวเกอจงใจสร้างสถานการณ์ลวง เหมือนต้องการตามหาวังท่องมรหต เพื่อค้นหาของล้ำค่าที่อาจเหลืออยู่ด้านใน
สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของผู้คนโดยเฉพาะ ก็คือธงหกวิญญาณที่มีการถกเถียงค่อนข้างมาก
เพียงแต่ว่าธงหกวิญญาณอยู่ในวังท่องมรกตหรือไม่ ล้วนกลายเป็นคำถาม จะหาเจอหรือไม่ก็เป็นคำถามเช่นกัน
สำหรับสำนักเต๋าสายหลักแล้ว ย่อมไม่น่าเชื่อถือเท่าค่ายกลลงทัณฑ์เซียนตรงหน้านี้
แดนสุขาวดีตะวันตกกับเผ่าปีศาจยินดีผลักเรือตามน้ำ แสร้งทำเป็นถูกสำนักเต๋าชี้นำไปค้นหาวังท่องมรกต
ความจริงทุกคนต่างทราบว่า เป้าหมายที่แท้จริงของสำนักเต๋าสายหลักยังเป็นค่ายกลลงทัณฑ์เซียน
พวกทีปังกรพุทธะก็แค่อาศัยเรื่องนี้ทำให้สำนักเต๋าสายหลักวางใจ ปล่อยพวกเยี่ยนจ้าวเกอไปค้นหากระบี่สังหารเซียน เหยียบลงไปในหลุมพรางที่เทวกษัตริย์ไร้ประมาณได้วางเอาไว้
ความจริงไม่เกินกว่าที่คาด พวกเยี่ยนจ้าวเกอมาตามหาค่ายกลลงทัณฑ์เซียนจริงๆ
สำนักเต๋ามีเหล่ายอดคนรวมตัว คนที่มาได้แทบมาหมดสิ้น
หยางเจี่ยนที่ปลอมเป็นมารดาแห่งแผ่นดิน เปลืองสมองวางแผนมาถึงแล้ว
พระอาจารย์เสวียนตูซึ่งที่แล้วมาเร้นกายในวังดุสิต รักษาระยะห่างอยู่บ้าง เหมือนกับอยู่นอกวง ก็มาถึงแล้ว
จักรพรรดิโกวเฉินซึ่งแล้วมาเป็นคนเส้นทางแตกต่างจึงไม่ปรองดองกับพวกเยี่ยนจ้าวเกอ จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ และเจ้าแม่อู๋ตังก็มาแล้วเช่นกัน
สำนักเต๋าสายหลักสามารถกล่าวได้ว่าทุ่มเทหมดหน้าตัก เกิดความเคลื่อนไหวยิ่งใหญ่ที่ไม่เคยมีมาก่อนหลังมหาภัยพิบัติ
แม้จะเป็นเช่นนี้ รายละเอียงการแย่งชิงกระบี่สังหารเซียน บางทีอาจไม่เป็นไปตามที่คาดไว้ทั้งหมด ทว่าทิศทางใหญ่การพัฒนาของสภาพการณ์คล้ายอยู่ในความคาดหมายของทุกฝ่าย
กระนั้นตอนนี้ นางเซียนอวิ๋นเซียวอยู่ๆ ก็โผล่มา
การปรากฏตัวของนางมิได้สำคัญ แต่ว่าการปรากฏตัวของนางถึงกับบอกทุกฝ่ายว่า ธงหกวิญญาณอยู่ในมือสำนักเต๋าสายหลักมาแต่แรกแล้ว
นี่ไหนเลยไม่ทำให้พวกทีปังกรพุทธะเกิดความรู้สึกคับข้องจนอยากกระอักเลือด?
ความคิดแรกที่เด้งขึ้นมาในสมองของเผิงท่องเมฆหมื่นลี้ ก็คือต้องการบีบคอนันทิเกศวรติ้งกวงให้ตาย!
ธงหกวิญญาณเป็นไปได้สุดขีดว่าจะอยู่ในวังท่องมรกตกับผีมัน…
ทีปังกรพุทธะสูดลมหายใจลึก ‘สัมผัสไม่ได้ว่าวังท่องมรกตเปิดขึ้นอีกครั้ง เช่นนั้นหมายความว่าของสิ่งนี้มิได้อยู่ในวังท่องมรกตมาแต่แรกแล้ว?’
‘ปิดบังพวกเรา ปิดบังนันทิเกศวรติ้งกวง ถึงขั้นปิดบังเจ้ามรรคาทั้งหลาย เช่นนั้นก็มีแค่ความเป็นไปได้เดียว…หลายปีมานี้ธงหกวิญญาณอยู่ในวังดุสิตมาโดยตลอด!’
ทุกครุ่นคิดเรื่องมากมายด้วยความเร็วสูง ‘เป็นเจ้ามรรคาสามพิสุทธิ์เมื่อครั้งกระโน้นวางไว้ในวังดุสิตก่อนที่จะหลุดพ้น หรือว่าเป็นสามพิสุทธิ์หลุดพ้นไปแล้ว เหล่าจวินค่อยนำสิ่งของกลับมายังวังดุสิต?’
‘หลายปีมานี้นางเซียนอวิ๋นเซียวจะต้องรักษาอาการบาดเจ็บที่วัดุสิตเหมือนกับหยางเจี่ยน ปัจจุบันนางนำธงหกวิญญาณมา เป็นการกระทำของตัวเอง เหล่าจวินไม่ก้าวก่าย หรือว่าเป็นเหล่าจวินสั่งมาแต่แรก?’
‘เหล่าจวินมีความคิดใดอยู่กันแน่? ครั้งนี้เขาต้องการลงมือแล้ว? ตอนนี้เขามาถึงที่นี่แล้วหรือไม่?’
ความคิดมากมายแวบผ่านในหัวสมองของทุกคนอย่างรวดเร็ว
แต่ว่าสิ่งที่ดึงดูดสายตายิ่งกว่าก็คือ หลังจากนางเซียนอวิ๋นโผล่มาพร้อมกับธงหกวิญญาณ นางก็หันไปกราบธงคันนั้นอย่างจริงจังทันที
บนท้องฟ้า เจ้ามรรคาสี่คนกำลังอยู่ระหว่างการลงมา ธงวิญญาณเริ่มพัดพลิ้ว
‘ชื่อบนธงหกวิญญาณ มีแค่เจ้ามรรคาจึงจะเขียนได้!’ ทุกคนนึกถึงตรงนี้ รีบร้อนเพ่งตามอง
เห็นบนหางธงหกเส้นมีสามเส้นซึ่งว่างเปล่า
อีกสามเส้นแยกกันเขียนสามชื่อ
‘อมิตาภพุทธเจ้า!’
‘กษัตริย์บูรพาไท่อี้!’
“มารสวรรค์ไร้พันธนา”
พร้อมกับที่นางเซียนอวิ๋นเซียวก้มกราบ ธงหกวิญญาณคันนั้นก็สะบัดขึ้น หางธงหกเส้นส่ายไปมาไม่หยุด พัดแสงมืดมัวออกมาหลายสาย
แสงสว่างเจือจาง หลอมเข้าไปในความว่างเปล่า คล้ายกับหายไปเช่นนี้
ทว่าโลกตรงหน้าเหมือนกับเกิดความแปรปรวนไร้รูปร่าง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี