ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1620
จักรวาลอันยิ่งใหญ่แห่งใหม่ถูกบุกเบิกขึ้นในความว่างเปล่าไร้สิ้นสุดนอกเขตแดน
เยี่ยนจ้าวเกออยู่นอกเขตแดน ระบายลมหายใจออกยาวๆ มองดูจักรวาลที่เกิดขึ้นจากมุกค้ำทะเล ใบหน้าฉายแววหวนรำลึก มองพวกเฟิงอวิ๋นเซิง เยี่ยนตี๋ และสวีเฟยที่อยู่ด้านข้าง
“ตอนเกิดมหาภัยพิบัติ สวรรค์ทั้งหลายพังพินาศ ธรรมชาติพลิกคว่ำ ผู้สืบทอดสำนักเต๋าเช่นพวกเราประสบภัยพิบัติใหญ่หลวง จนกระทั่งถึงวันนี้ ในที่สุดก็ได้ต้อนรับการเริ่มต้นใหม่”
เขายิ้มเล็กน้อย “จุดเริ่มต้นใหม่นี้ ตั้งชื่อว่าสวรรค์จู๋ลั่วหวงเจียแล้วกัน”
คนอื่นๆ มองหน้ากัน ยิ้มขึ้นมาโดยมิได้นัดหมาย
เกาหชิงเสวียนรั้งอยู่ในวังดุสิตชั่วคราว คอยรับใช้อยู่ข้างกายเจ้าแม่อู๋ตังที่รักษาอาการบาดเจ็บ ตอนนี้คนที่อยู่รอบๆ ล้วนเป็นศิษย์เขากว่างเฉิง พอได้ยินคำพูดของเยี่ยนจ้าวเกอ ในห้วงสมองก็นึกย้อนเรื่องราวในอดีต
ครั้งกระโน้นตอนเขากว่างเฉิงเพิ่งหลุดจากโลกเบื้องล่างอย่างโลกแปดพิภพ ทดลองมุ่งหน้าไปยังโลกซ้อนโลก ที่พักเท้าแรกสุดบนโลกซ้อนโลก คือทะเลหวงเจีย
ชื่อของสถานที่แห่งนั้น มาจากสวรรค์จู๋ลั่วหวงเจีย หนึ่งในสวรรค์สามสิบหกชั้นของสำนักเต๋า เป็นคนในโลกซ้อนโลกยืมมาจากบันทึกในคัมภีร์
สำหรับเขากว่างเฉิงแล้ว ทะเลหวงเจียเป็นจุดเริ่มต้นใหม่ในตอนนั้น
ณ ที่แห่งนี้ในตอนนี้ เป็นจุดเริ่มต้นบทใหม่อีกจุดหนึ่ง
“อย่าได้กล่าวว่าปราการยิ่งใหญ่เหมือนเหล็กกล้า วันนี้เริ่มก้าวข้ามมันได้แล้ว” เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวอย่างสะท้อนใจ
มิติเวลาเปลี่ยนแปลง จักรวาลขนาดมหึมาอีกแห่งค่อยๆ ปรากฏขึ้น
เป็นจักรวาลฟ้าฟื้น
ตอนนี้ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกของเยี่ยนจ้าวเกอออกไปก่อน กลับจักรวลฟ้าฟื้น ติดต่อกับพวกเสวี่ยชูชิง ย้ายจักรวาลฟ้าฟื้นมารวมกันที่นี่
“หลังขยายจักรวาลฟ้าฟื้นสำเร็จ บทบาทหน้าที่ของตำหนักโอสถเดิมเริ่มลดลงแล้ว ปัจจุบันมีสวรรค์จู๋ลั่วหวงเจียจัดหาที่อยู่ให้แก่โลกและประชากรจำนวนมากในฟ้าเหนือฟ้า ตำหนักโอสถผ่อนคลายลงได้มาก” เยี่ยนจ้าวเกอเอ่ย “แต่ว่ายังไม่ใช่เวลาเราเก็บศาสตราเข้าโกดังปล่อยม้าไว้ที่เขาทิศใต้[1] ไม่อาจหลงลำพองจนลืมตน ต้องรักษาความระมัดระวัง ยังให้ตำหนักโอสถล่องลอยอยู่ด้านนอกต่อไปก่อน”
เฟิงอวิ๋นเซิงกล่าว “เมื่อมีค่ายกลลงทัณฑ์เซียน ขุมกำลังอื่นไม่กล้าสะกดผู้สืบทอดสำนักเต๋าของพวกเราง่ายๆ พวกเรามีความมั่นใจต่อสู้กับพวกเขาหรือแลกเปลี่ยนสนทนาในระดับเดียวกัน ทว่าเทียบกันแล้ว ขุมกำลังอื่นๆ จะให้ความสนใจพวกเรามากกว่าเดิม ถึงขั้นอาจดึงดูดการเล็งเป้าหมายสุดกำลังของเจ้ามรรคามา ให้ตำหนักโอสถซ่อนอยู่ในความว่างเปล่า ก็ไม่ใช่ว่าจะปลอดภัยโดยสมบูรณ์”
“ถูกต้อง กฎทุกอย่างต้องโยนทิ้งแล้วสร้งาใหม่” เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ความระวังที่พึงมียังต้องมี แต่ว่าพวกเราสามารถก้าวเท้าไปด้านหน้าได้แล้ว”
จักรวาลฟ้าฟื้นกับสวรรค์จู๋ลั่วหวงเจียเข้าใกล้กัน ขอบเขตไร้รูปร่างของจักรวาลสองแห่งเริ่มสัมผัสกัน เบียดเสียดและกีดกันกันและกัน ทว่าค่อยๆ เกิดการดำรงอยู่ที่เหมือนกับประตูขึ้นมา เชื่อมไปด้านในของกันและกัน
โลกหลายใบในจักรวาลฟ้าฟื้น ค่อยๆ เกิดสภาพเคลื่อนไหว เคลื่อนย้ายเข้าไปในสวรรค์จู๋ลั่วหวงเจีย
เยี่ยนจ้าวเกอทางหนึ่งควบคุม ทางหนึ่งจิตใจสั่นไหว
“เป็นพี่ร่วมเส้นทางโกวเฉิน” เฟิงอวิ๋นเซิงเอ่ยขึ้นด้านข้าง
พวกเยี่ยนจ้าวเกอหันไปมอง เห็นอีกด้นหนึ่งที่ไกลเกินคณานับในความว่างเปล่าไร้สิ้นสุดนอกเขตแดน ถึงกับมีจักรวาลที่มีโลกมากมายแห่งใหม่กำลังถูกบุกเบิก
ที่มาเป็นมุกค้ำทะเลเหมือนกับสวรรค์จู๋ลั่วหวงเจียที่อยู่ตรงหน้า
นับตั้งแต่จักรวาลสำนักเต๋ากับโลกซ้อนโลกถูกแดนสุขาวดีตะวันตกกับโถงเซียนตีแตกยึดครอง ปัจจุบันจักรพรรดิโกวเฉินก็สร้างจักรวาลขึ้นมาอีกครั้ง
หนำซ้ำ จักรวาลแห่งนี้ ไม่เพียงใช้เพื่อชุบเลี้ยงอัจฉริยะสำนักเต๋ากลุ่มใหม่เท่านั้น ขณะเดียวกันก็กลายเป็นนิวาสสถานที่บำเพ็ญแห่งใหม่ของตัวจักรพรรดิโกวเฉินด้วย
เซียนสวรรค์สำนักเต๋าในวันนี้ สามารถอาศัยอยู่บนโลกได้ ไม่ต้องรวมตัวกับความว่างเปล่าไร้สิ้นสุดนอกเขตแดนในสภาพกึ่งล่องลอยกึ่งหลับไหลอีก
เจ้าแม่อู๋ตังรออาการบาดเจ็บดีขึ้น ฟื้นฟูปราณกำเนิอได้ส่วนหนึ่ง ก็จะใช้มุกค้ำทะเลในมือบุกเบิกจักรวาลแห่งใหม่ และนิวาสสถานแห่งใหม่ นอกจากจะผลัดเปลี่ยนไปสนับสนุนค่ายกลลงทัณฑ์เซียนกับนางเซียนอวิ๋นเซียวแล้ว นางสามารถอยู่ในนิวาสสถานแห่งใหม่ของตัวเอง หรือเคลื่อนไหวบนโลกได้
นางเซียนอวิ๋นเซียวมีสภาพเหมือนกับเจ้าแม่อู๋ตัง และจักรพรรดิโกวเฉิน รอเจ้าแม่อู๋ตังมาเปลี่ยนเวรแทนที่นาง นางก็จะสร้างรากฐานของเกาะสามเซียนขึ้นอีกครั้ง
อย่างเฟิงอวิ๋นเซิง ถึงก่อนหน้าจะไม่ต้องซ่อนในความว่างเปล่า แต่จำเป็นต้องเก็บกลิ่นอายของตัวเอง ซ่อนในตาขวาของเยี่ยนจ้าวเกอ
ตอนนี้สามารถร่วมทางกับพวกเยี่ยนจ้าวเกอได้อย่างเปิดเผย ล้วนไม่มีปัญหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี