ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1704
ร่างกายของเยี่ยนจ้าวเกอเปลี่ยนแปลง ฝ่ามือบดฟังฟ้าและดวงตะวัน เด็ดดาวจับจันทรา คว้าสิสิรภาสราชปางทำศึกบนศีรษะปัทมาสน์อธิธรรมพุทธะเป็นอันดับแรก
ปัทมาสน์อธิธรรมพุทธะเห็นดังนั้น สายตาทอดไกล ไม่รีบไม่ร้อน
ปัทมาสน์อธิธรรมพุทธะผู้มีสี่หน้าแปดกร ถึงกับแหลกสลายเอง
วัตถุที่ซ่อนอยู่ในร่างธรรมเผยออกมา กลับเป็นกระบองไม้ท่อนหนึ่งยาวสามสี่ชุ่นใต้การครอบคลุมของประกายแสงเจ็ดสี ห่วงเหล็กสามห่วงคล้องอยู่บนกระบองไม้
“เสามังกรหลบเร้น” เยี่ยนจ้าวเกอตาเป็นประกาย
ของวิเศษชิ้นนี้กลับเป็นเทวกษัตริย์เหวินซู่กว่างฝ่าสร้างขึ้น สร้างชื่อในยุคโบราณตอนต้น ภายหลังมอบให้จินจา
หลังศิษย์อาจารย์ออกพุทธเข้าเต๋า เสามังกรหลบเร้นนี้ก็ได้ชื่อบัวทองสัตตวิเศษ อานุภาพเหนือล้ำ ชื่อเสียงโดดเด่น
ปัทมาสน์อธิธรรมพุทธะเพื่อความมั่นคง ไม่ได้เซ่นของวิเศษชิ้นนี้ในทันที แต่ว่าซ่อนเอาไว้ในร่างธรรมของตัวเอง คอยโอกาสเคลื่อนไหว
เยี่ยนจ้าวเกอมีพลังแข็งแกร่ง กดดันทีละก้าวๆ ปัทมาสน์อธิธรรมพุทธะถือโอกาสล่อศัตรูเข้ามา ปล่อยให้ฝ่ามือเขาคว้าร่างธรรมสิสิรภาสราชของตัวเอง จากนั้นค่อยผลักดันเสามังกรหลบเร้น เพื่อให้โจมตีโดนในทีเดียว ทำให้เยี่ยนจ้าวเกอหลบหลีกป้องกันไม่ทัน
เสามังกรหลบเร้นพอปรากฏ พลันขยายใหญ่ตามลม ขนาดใหญ่กว่าเดิม
ห่วงเหล็กเล็กๆ สามห่วงที่คล้องบนเสา ขยายใหญ่ขึ้นกลายเป็นห่วงแสงสามห่วงด้วยความเร็วสูง ทอแสงเจ็ดสี ครอบใส่ตัวเยี่ยนจ้าวเกอ
ความพิสดารของของวิเศษชิ้นนี้ ห่วงแสงเจ็ดสีสามห่วงรัดคนด้วยกัน ห่วงหนึ่งรัดบนคอ ห่วงหนึ่งรัดบนเอว ที่เหลือรัดบนข้อเท้า คนยิ่งขยับ ยิ่งรัดแน่น
ครั้งนี้ถ้าหากรัดโดน เยี่ยนจ้าวเกอก็ลำบากเช่นกัน
แต่ว่าเขาได้ยินถึงเสามังกรหลบเร้นมาแต่แรก ดูเหมือนยื่นมือมาจับปางสิสิรภาสราชอย่างไม่ใส่ใจ ความจริงป้องกันความสามารถของอีกฝ่ายในที่ลับมาโดยตลอด
ตอนนี้เห็นห่วงแสงสามห่วงพุ่งมายังตัวเอง เยี่ยนจ้าวเกอไม่หลบหลีก เพียงแต่กางมือนิ้วมือขวาห้านิ้วออกเหมือนดีดผีผา เปลี่ยนแปลงติดต่อกัน
ในสายตาปัทมาสน์อธิธรรมพุทธะ เห็นนิ้วมือขวาห้านิ้วของเยี่ยนจ้าวเกอ เหมือนกับกำแน่นเป็นหมัด ทั้งเหมือนแบเป็นฝ่ามือ เพ่งตามองละเอียด กลับเหมือนยื่นนิ้วหนึ่งออกมา
นิ้วห้านิ้วส่ายเบาๆ เหมือนลวงเหมือนจริง คล้ายกับพาดวางระหว่างมีคุณสมบัติไร้คุณสมบัติ มีรูปร่างไร้รูปร่าง
เยี่ยนจ้าวเกอคนตอนนี้เหมือนกับอยู่ในความว่างเปล่าแรกเริ่มที่เงียบสงัดไร้รูปร่าง
พร้อมกับที่เขาลงมือในครั้งนี้ ถึงจะยังคงไร้รูปร่างไร้คุณสมบัติ แต่ก็เห็นปราณก่อนกำเนิดแล้ว
จากนั้นกลายเป็นมีรูปร่างไร้คุณสมบัติ ก่อนจะมีรูปร่างมีคุณสมบัติ สุดท้ายถึงเวลาเปิดผ่าฟ้าดินที่หยินหยางยังไม่แยกออก
‘แปลงกำเนิด ปฐมกำเนิด จุดกำเนิด สสารกำเนิด ขั้วกำเนิด…ห้ากำเนิดแรกเริ่ม!’ ปัทมาสน์อธิธรรมพุทธะถึงอย่างไรก็บรรลุมรรควิถีและโด่งดังตั้งแต่ยุคโบราณตอนต้น ทั้งในอดีตเป็นผู้สืบทอดกระแสตรงสำนักเต๋า สายตาและประสบการณ์ไม่ธรรมดา
ตอนนี้ท่านเห็นเยี่ยนจ้าวเกอลงมือ ก็จำได้ว่า ระหว่างกระบวนท่านี้ของเยี่ยนจ้าวเกอ ได้รับแก่นแท้แห่งห้ากำเนิดแรกเริ่ม การสืบทอดสายเอกพิสุทธิ์สำนักเต๋ามาหมดสิ้น
ความลี้ลับของวรยุทธก่อนกำเนิดสายเอกพิสุทธิ์ห้าชนิด ถูกเยี่ยนจ้าวเกอแสดงออกมาอย่างหมดจดในกระบวนท่าเดียว บรรยายกระบวนการก่อนการเปิดฟ้าและการเปลี่ยนแปลงจักรวาล
ความโกลาหลว่างเปล่า หนึ่งปราณก่อนกำเนิด จุดกำเนิดไร้ชื่อ สสารกำเนิดแรกเริ่ม หยินหยางยังไม่แยก ห้าปรากฏการณ์แยกกันชัดเจน แสดงขึ้นพร้อมกัน กลับหลอมรวมเป็นหนึ่ง คล้ายกับไม่แบ่งแยกจากกันและกัน
ปรากฎการณ์ที่เหมือนขัดแย้ง ตอนนี้โผล่บนร่างของเยี่ยนจ้าวเกออย่างสมบูรณ์แบบ ทำให้ร่างของเขาเปลี่ยนเป็นว่างเปล่ายากบรรยาย มรรคากลับคืนสู่ก่อนกำเนิด ทั้งโปร่งแสง ทั้งไร้รูปร่าง
ร่างมรรคาสูงส่ง!
วินาทีนี้ ร่างเยี่ยนจ้าวเกอเหมือนกับว่างเปล่า ไม่เห็นการจับกุมจากเสามังกรหลบเร้น วงแสงเจ็ดสีสามห่วงพุ่งผ่านร่างเขา โดนความอากาศ
สภาพจิตที่สงบมั่นคงดุจดั่งสายน้ำของพุทธะ ยามนี้บังเกิดระลอกขึ้น ใบหน้าฉายแววตกใจอย่างมิอาจควบคุม
ขณะเดียวกันผู้สืบทอดเอกพิสุทธิ์ที่ฝึกฝนวรยุทธ์ห้ากำเนิดแรกเริ่ม ปัทมาสน์อธิธรรมพุทธะก็มิใช่ไม่เคยเห็นมาก่อน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี