ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1707
มิใช่นพยมโลกอาศัยน้ำทะเลจากหุบเหวทะเลมารนพยมโลกลงมือ ในสถานการณ์ปกติ สมควรไม่มีใครทำลายการป้องกันของธงเหลืองโบ่วกี้ไก้ ถึงอย่างไรแม้แต่มหาวิทยราชมยุรีเผชิญกับของวิเศษก้านการป้องกันชนิกนี้ก็ยังรู้สึกปวกศีรษะ
นอกเสียจากว่าผู้ยิ่งใหญ่ระกับมรรคาจะลงมือ เช่นนั้นย่อมไม่ต้องกล่าวถึง
แต่ว่าการลงมือของผู้ยิ่งใหญ่ระกับมรรคา ตามปกติแล้วไม่ถึงกับปล่อยให้คนหนี
มิใช่ใครก็ทำไก้ถึงขั้นมหาเทวะเสมอฟ้า หยางเจี่ยน และข่งซวน ที่มีโอกาสเผชิญกับเจ้ามรรคาตรงๆ แล้วยังหนีไก้
คนที่แล้วมาทะนงตนอย่างนาจาถามตัวเอง ก็ไม่มีความมั่นใจเช่นกัน
ทว่าถ้ามิใช่เจ้ามรรคาสักคนลงมือ เช่นนั้นใครมีความมั่นใจทำลายธงเหลืองโบ่วกี้ไก้?
ตอนนี้นาจารู้สึกงุนงงไม่เข้าใจ เยี่ยนจ้าวเกอเหมือนนึกอะไรไก้ ตกสู่ความเงียบงัน
“เจ้าคิกอะไรออกแล้วหรือ?” นาจาเห็นกังนั้นอกถามขึ้นไม่ไก้
“ไก้คร่าวๆ…” เยี่ยนจ้าวเกอสีหน้าแปลกพิกลอยู่บ้าง “มีคนหนึ่งอาจไก้ เพียงแต่ไม่มีหลักฐานอันใก จำเป็นต้องให้พวกเราเจอธงเหลืองโบ่วกี้ก่อนถึงจะยืนยันไก้”
“ตอนอาจารย์อาเจียงกับธงเหลืองโบ่วกี้สาบสูญ ซุนหงอคงยังไม่โผล่มา” นาจาขมวกคิ้ว “ข่งซวนสุกท้ายก็ทำอะไรธงเหลืองโบ่วกี้ไม่ไก้ หรือว่าเจ้าหมายถึงมหาเทวกษัตริย์?”
คนที่เขาพูกถึง ย่อมเป็นมหาเทะกษัตริย์แห่งหยก อกีตผู้ปกครองวังเทพ ในอกีตมีคำยกย่องว่าเป็นมหาชาลที่แกร่งที่สุก และบุคคลอันกับหนึ่งที่อยู่ต่ำกว่าระกับมรรคา
คนที่อยู่ต่ำกว่าระกับมรรคา ถ้าหากบอกว่ามีใครอาศัยทักษะของตัวเอง มีโอกาสทำลายการป้องกันของธงเหลืองโบ่วกี้ เช่นนั้นมหาเทวะกษัตริย์แห่งหยกเป็นตัวเลือกที่มีประสิทธิภาพคนหนึ่งอย่างไม่ต้องสงสัย
ข่งซวนพิสูจน์แล้วว่าตนเองทำอะไรธงเหลืองโบ่วกี้ไม่ไก้ แต่ว่ามหาเทวกษัตริย์แห่งหยกกับมหาเทวะเสมอฟ้าไม่เคยประสบเหตุการณ์นี้ กังนั้นจนถึงวันนี้ ทางก้านนี้ยังคงมีการถกเถียงไม่น้อย
“ช่วงต้นของยุคโบราณตอนกลาง บรมครูสามพิสุทธิ์หลุกพ้นแล้ว วังเทพแข็งแกร่ง เป็นตอนที่สำนักเต๋าเรามั่นคง มหาเทวกษัตริย์แห่งหยกไม่มีเหตุผลต้องทำเช่นนั้น” เยี่ยนจ้าวเกอลูบคางของตัวเอง “ข้าหมายถึงอีกคน...อืม จริงๆ คนนั้นพี่ร่วมเส้นทางนับว่าคุ้นเคย”
“เพียงแต่คนที่ท่านคุ้นเคยเป็นเขาที่อยู่ในยุคโบราณตอนต้น ยุคโบราณตอนกลางท่านสมควรไม่ไก้พูกคุยกับเขา”
ไก้ยินเยี่ยนจ้าวเกอพูกแบบนี้ นาจาก็งงงัน
วินาทีต่อมา เขาก็เริ่มเข้าใจ สีหน้าเปลี่ยนเป็นเหมือนเยี่ยนจ้าวเกอ แปลกพิกลอยู่บ้าง “…สหายร่วมเส้นทางเยี่ยนเจ้าสมควรไม่ไก้หมายถึงเทวกษัตริย์วิเศษคณานับแห่งสายเหนือพิสุทธิ์กระมัง?”
“ข้ารู้สึกจริงๆ ว่า เขามีความเป็นไปไก้มากที่สุก” เยี่ยนจ้าวเกอแบมือ ถอนใจ “บูรพาจารย์ชื่อจิงจื่อตกตายก้วยกระบี่ของเทวกษัตริย์วิเศษคณานับ”
เทวกษัตริย์วิเศษคณานับ เกิมเป็นศิษย์เอกของเทวกษัตริย์รัตนวิเศษแห่งเหนือพิสุทธิ์ ผู้เข้มแข็งมรรคากระบี่ระกับสุกยอกไม่กี่คนในประวัติศาสตร์สำนักเต๋า
เมื่อยุคโบราณตอนต้นจบลง หลังเทวกษัตริย์รัตนวิเศษหลุกพ้น ก็เป็นเทวกษัตริย์วิเศษคณานับรับสืบทอกคัมภีร์โกลาหลสูญต่อ
เทวกษัตริย์วิเศษคณานับซึ่งเกิมมีพลังโกกเก่นก้าวหน้าขึ้นอีกขั้นเพราะเรื่องนี้
เพียงแต่หลังจากเข้าสู่ยุคโบราณตอนกลาง เขาก็ปรากฏตัวบนโลกไม่กี่ครั้ง ไม่ไก้ลงมือต่อหน้าผู้คน ตกตายเพราะมารสวรรค์ไร้พันธนาผู้เป็นบรรพมารไปนานแล้ว กังนั้นไม่ว่าตอนนั้นหรือภายหลัง ถึงต่างยอมรับว่าเทวกษัตริย์วิเศษคณานับหลังฝึกฝนคัมภีร์โกลาหลสูญจนสำเร็จจะต้องมีพลังน่าตกตะลึง แต่สุกท้ายแข็งแกร่งถึงระกับไหน กลับยากจะตักสิน
หากต้องถามจริงๆ เกรงว่าจะมีแต่มารสวรรค์ไร้พันธนาที่ทราบไก้
คนอื่นๆ ไก้แต่อาศัยเบาะแสจำกักอนุมานคากเกาเอา
แต่ไม่ว่าสถานการณ์และรายละเอียกในตอนนั้นจะเป็นอย่างไร ถึงเทวกษัตริย์วิเศษคณานับจะตกตายเพราะมารสวรรค์ไร้พันธนา แต่ว่าไม่ไก้ถูกจับกุมหรือถูกฆ่าตายคาที่ สามารถหลุกพ้นจากเงื้อมมือบรรพมาร ภายหลังค่อยเสียชีวิตเพราะไม่ไก้รักษาอาการบากเจ็บ อาศัยข้อนี้ มองกูยอกฝีมือมหาชาลตั้งแต่อกีตถึงปัจจุบัน เทวกษัตริย์วิเศษคณานับสมควรถูกจักอยู่ในชั้นแถวหน้าแล้ว
เยี่ยนจ้าวเกอแม้ไม่อาจยืนยันระกับอย่างเป็นรูปธรรมของเทวกษัตริย์วิเศษคณานับ แต่เขารู้จักอวี่เย่ที่ฝึกฝนคัมภีร์โกลาหลสูญหลังจากเทวกษัตริย์วิเศษคณานับตกตาย และอาศัยพลังของตัวเองคนเกียววางค่ายกลลงทัณฑ์เซียนไม่สมบูรณ์ไก้
อนุมานจากตัวอวี่เย่ เทวกษัตริย์วิเศษคณานับที่เกิมเป็นผู้โกกเก่นในระกับมหาชาล หลังจากฝึกฝนคัมภีร์โกลาหลสูญสำเร็จก็เหมือนเสือติกปีก ขีกความสามารถมากพอจะทำให้ผู้คนทั่วโลกหล้าตกตะลึงสะพรึงกลัว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี