ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1809

เมื่อแปดร้อยปีก่อน ตอนเกาหานเข้าร่วมงานวิวาห์ของเยี่ยนจ้าว เหอ เคยพูดถึงโลกแปดพิภพเหมือนไม่ได้ตั้งใจ

ตั้งแต่นั้นมา เยี่ยนจ้าวเกอก็เกิดความเคลือบแคลงมาโดยตลอด

ซึ่งจริงๆ แล้ว เกาหานเคยเร้นกายบนโลกแปดพิภพมาก่อน สุดท้ายใช้ตราพระอาทิตย์เป็นเปลือก ใช้แผนจั๊กจั่นทองลอกคราบ ต้นหลี่ตายแทนต้นท้อ

แต่หากกล่าวให้ถูกต้อง เยี่ยนจ้าวเกอไม่เคยได้พูดคุยพบหน้ากับ เขาบนโลกแปดพิภพมาก่อน

สองฝ่ายได้เจอกันตอนมาถึงโลกซ้อนโลก

หากเป็นคนอื่นๆ เยี่ยนจ้าวเกอคงไม่คิดมาก แต่ว่าอีกฝ่ายเป็นเกา หาน เช่นนั้นย่อมเพิ่มความระวัง

เผชิญกับคําถามตรงเข้าประเด็นของเยี่ยนจ้าวเกอ บนใบหน้าเกา หานไม่มีสีหน้าประหลาดใจ “สหายร่วมเส้นทางพูดแบบนี้ สมควรรู้สึก ได้แล้วกระมัง?”

“มิผิด” เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้า มองสองตาของเกาหาน “ข้าเดาว่า ตอนข้ายังอยู่บนโลกเบื้องล่างเช่นโลกแปดพิภพ จักรพรรดิอายุวัฒนา หนานจี๋กับท่านก็ให้ความสนใจข้าแล้ว ถูกต้องกระมัง?”

เกาหานซึ่งที่แล้วมาเหมือนเมฆคลุมหมอกบัง ตอนนี้ไม่โกหก หลอกลวงอีก

เขายิ้ม “สหายร่วมเส้นทางเดาถูกแล้ว”

เกาหานยามนี้บนใบหน้าฉายความสะท้อนใจเล็กน้อย “ตอนนั้นข้า ผู้แซ่เการู้สึกประหลาด ไม่ทราบว่าทําไมใต้เท้าหนานจี๋ให้ความสนใจ สหายร่วมเส้นทางท่านมาก”

“แต่ภายหลังหันกลับไปมอง สหายร่วมเส้นทางท่านไม่ธรรมดา จริงๆ”

เขามองเยี่ยนจ้าวเกอ ยิ้มขึ้น “จนกระทั่งท่านแบ่งโลกซ้อนโลก ข้า ค่อยทราบว่า เดิมท่านอาจเป็นหินที่เหล่าจวินขว้างมาบนกระดาน หมาก”

“ตอนนี้ทุกคนต่างรู้สึกว่าความจริงเป็นเช่นนี้” เยี่ยนจ้าวเกอกล่า วอย่างราบเรียบ “แต่ความจริงเป็นอย่างไร มีแค่เหล่าจวินท่านผู้เฒ่าจึง จะทราบ”

เกาหานพยักหน้า “ถูกต้อง”

เขามองเยี่ยนจ้าวเกอ หลังเงียบงันเล็กน้อยก็เอ่ยว่า “ดังนั้นปัจจุบัน หันกลับไปมองพฤติการณ์ในตอนนั้นของใต้เท้าหนานจี๋ กลับมีจุด ผิดปกติมากมาย ทําให้คนรู้สึกเหลือเชื่อ”

เยี่ยนจ้าวเกอไม่ตอบ มองเกาหาน รอคําพูดต่อไป

เขารู้ว่าต่อจากนี้จึงเป็นประเด็นหลัก

ตอนเกาหานไม่ได้ขึ้นสู่มหาชาล เข้าร่วมงานวิวาห์ของเยี่ยนจ้าว เกอ ได้ลอบบอกใบ้ไว้

พูดอีกอย่างคือ อย่าเห็นว่าตอนนี้น�าเสียงที่เกาหานใช้พูดถึง จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋จะมีความเคารพ

แต่อีกฝ่ายเกิดความคิดเป็นอื่นตอนเป็นลูกน้องของจักรพรรดิอายุ วัฒนาหนานจี๋มานานนมแล้ว

ก่อนหน้านี้เยี่ยนจ้าวเกอทําลายการฝึกปรือคัมภีร์เกิดนภาของ จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ ตอนนี้ช่วยอําพรางให้เขา แม้เกาหานเป็น เซียนกําเนิด ก็ไม่มีความกังวลด้านความปลอดภัย

วันนี้ต่อให้เขาไม่ขึ้นสู่มหาชาล เยี่ยนจ้าวเกอเชิญเขามา เขาเองก็ จะกล่าวคําพูดในวันนั้นให้กระจ่างเอง

เป็นอย่างที่คาด ประโยคแรกต่อมาของเกาหานทําให้ศิลาทลายฟ้า สะเทือน

“ตอนแรกใต้เท้าหนานจี๋คิดจะกําจัดสหายร่วมเส้นทาง”

เฟิงอวิ๋นเซิงได้ยินด้านข้าง พลันเลิกคิ้วขึ้น

เยี่ยนจ้าวเกอสีหน้าดุจเดิม “ด้วยพลังฝึกปรือของพี่ร่วมเส้นทาง หนานจี๋ คิดสังหารข้าในตอนนั้น ไม่เปลืองแรงเป่าฝุ่นด้วยซ�า”

“อืม สมควรบอกว่าในกาลเวลาที่ยาวนานล้วนเป็นเช่นนี้” เขา หัวเราะ “ถ้าเป็นห่วงว่าเหล่าจวินจะสืบสาว ความจริงเป็นโอกาสครึ่งต่อ ครึ่ง เพียงแต่ว่าพี่ร่วมเส้นทางหนานจี๋ไฉนจึงเกิดความคิดกําจัดข้า”

เกาหานส่ายหน้า “นี่เป็นส่วนที่ข้าไม่เข้าใจ”

“หลังจากหมากสามเม็ดที่เตรียมไว้ตอนแรกต่างถูกท่านกําจัดทิ้ง ใต้เท้าหนานจี๋ก็ไม่วางหมากต่อ อยู่ๆ ก็ยอมแพ้แล้ว” ดวงตาของเกา หานเต็มไปด้วยการสืบสาวที่ไม่อําพรางขณะมองเยี่ยนจ้าวเกอ “ถึงขั้น ที่ภายหลัง ความสนใจในตัวท่านก็ลดน้อยลงไปด้วย”