ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 191

เยี่ยนจ้าวเกอพูดไม่ทันขาดคำ เศษชิ้นส่วนดวงตาราชันสายฟ้าที่ฝังอยู่บนเจดีย์สูงสีทอง คล้ายกับถูกยึดติดเอาไว้ พลันเปล่งแสงรุนแรงออกมาครู่หนึ่ง!

เจดีย์สูงสีทองสั่นไหวอย่างรวดเร็วตามการเปล่งแสงระยิบระยับครู่หนึ่งนี้

การสั่นไหวของเจดีย์สูงสีทอง เชื่อมกับทั้งมหาค่ายกล เหมือนกับว่าโยกคลอนเล็กน้อยด้วยเช่นกัน

เงาประตูสีแดงที่ทอดลงบนพื้นสั่นไหวอย่างรุนแรง มิติเวลาราวกับแข็งตัวในชั่วขณะ

พลังปราณนพยมโลกน่าพรั่นพรึงไร้ขอบเขตที่ทำให้ผู้คนตกใจกลัวนั่น คล้ายกับอับแสงลงเล็กน้อยในชั่วขณะหนึ่งเช่นกัน

กลางท้องฟ้า ในภูเขาเทพสีดำนั้น เกิดเสียงแผดคำรามของผู้อาวุโสโม่ดังขึ้นไม่ขาดสาย!

ผู้กลายเป็นมารภายในโลกหล้าแดนมารทั้งหมด ได้รับผลสะท้อนกลับจากนพยมโลก สั่นคลอนจิตใจ ต่างก็ปรากฎให้เห็นความซึมกะทือวูบหนึ่ง

ในขณะเดียวกันนั้น ร่างเยี่ยนจ้าวเกอก็วับวาบ เลือนหายไปจากที่เดิม

ขณะนั้น แสงมรกตสายหนึ่งทอแสงขึ้นฉับพลัน สายรุ้งทอดยาวผ่านนภา พริบตาเดียวทะลุผ่านอากาศ ตัดตรงไปยังเบื้องหน้าของหลิวเซิ่งเฟิง!

หลังจากเลื่อนลอยอยู่ชั่ววูบ หลิวเซิ่งเฟิงถึงหลุดออกจากภวังค์ เกือบจะลงมือออกแรง บีบศีรษะจางเหยาให้แหลกไปโดยไม่รู้ตัว!

ทว่าสำหรับจอมยุทธ์เช่นเยี่ยนจ้าวเกอ เพียงเสี้ยววินาทีนี้ก็ยาวนานพอแล้ว!

แสงมรกตกะพริบ โลหิตสดๆ สาดกระเซ็น!

หลิวเซิ่งเฟิงส่งเสียงฮึดฮัดอู้อี้ แขนที่บีบแก้มจางเหยาไว้ ถูกกระบี่เยี่ยนจ้าวเกอสับขาด!

ผู้ตกเป็นมารทั้งสองข้างกายเขา เวลานี้ก็ได้สติกลับคืนเช่นกัน ไม่มีเวลาจะสนใจหลิวเซิ่งเฟิง ทั้งสองต่างยกมือขึ้นพร้อมกัน!

เชือกหนาสองเส้นลอยออกไป บนเชือกหนาปรากฎให้เห็นอาคมยันต์หลากสาย

ชั่วพริบตานั้น ลำแสงอันแรงกล้าส่องสว่างขึ้น กลายสภาพเป็นลูกแสงลูกหนึ่ง กำลังจะผนึกเยี่ยนจ้าวเกอไว้ด้านใน!

เยี่ยนจ้าวเกอไม่แม้แต่จะมอง เขาพลิกมือซ้ายครั้งหนึ่ง ภาชนะแก้วใบหนึ่งปรากฎออกมา ภายในภาชนะทอแสงสีโลหิตระยิบระยับ

หลังจากทำลายตาข่ายรังไหมโลหิตของหลินโจวครั้งก่อน เยี่ยนจ้าวเกอก็สร้างหลอดเลือดอสูรอีกครั้ง

แสงโลหิตกระโจนออกไป ฉับพลันนั้นก็ทำลายเขตอาคมที่มีรูปร่างเป็นลูกแสงทรงกลมนั้นลง!

ผู้ตกเป็นมารทั้งสองต่างก็มุ่นคิ้วเป็นปมแน่น เขตอาคมแก่กล้าของพวกเขานั้น อาศัยชัยภูมิที่ได้เปรียบของแดนมาร พอที่จะผนึกปรมาจารย์ขั้นฝ่านภาได้ช่วงเวลาหนึ่ง ต่อให้เป็นมหาปรมาจารย์ก็ล้วนผนึกไว้ได้พักหนึ่งเช่นกัน

แต่ใครจะคาดคิดว่า เยี่ยนจ้าวเกอตีฝ่าทะลวงเขตอาคมได้ทันควัน โดยที่ไม่เกิดความติดขัดเลยแม้แต่น้อย!

ทั้งสองล้วนเป็นกลุ่มที่ชำนาญในการโจมตีสังหาร หากไม่บรรลุเป้าหมายในครั้งแรก ก็จะไม่มีความลังเล และทำการรุกโจมตีครั้งที่สองในทันใด

ผู้ตกเป็นมารหนึ่งในนั้นร้องเสียงทุ้มต่ำ พลางลอยตัวขึ้นถีบเท้าข้างหนึ่งตรงไปยังเยี่ยนจ้าวเกอ

ครั้นเขายกขาข้างหนึ่งออกไป ปราณจิตรากลายเป็นโลกลวงตาโดยฉับพลัน กระแสคลื่นอันไร้ที่สิ้นสุดม้วนไปทางเยี่ยนจ้าวเกอ

ขาของจอมยุทธ์ผู้นี้ส่งวัฏจักรออกไป ราวกับพายุคลื่นทะเลต่อเนื่องไม่มีที่สิ้นสุด คลื่นหนึ่งสูงกว่าอีกคลื่นหนึ่ง มะรุมมะตุ้มไปทางเยี่ยนจ้าวเกอ

ชายหนุ่มคิดที่จะประจัญหน้ากับศัตรูผู้กลายเป็นมารอีกคนหนึ่ง สองมือของเขาประกบเป็นวงแหวน ปราณจิตราจำนวนมากรวมเข้าด้วยกันจนล้นทะลัก ระเบิดแสงแรงกล้าออกมา ในช่องว่างระหว่างมือทั้งสองของเขา

ปราณจิตราทั่วกายของคนผู้นี้รวมตัวกัน ก่อรูปเป็นลูกแสงทรงกลมมหึมาลูกหนึ่ง จากนั้นเขาก็ผลักทั้งสองมือ จากอีกทิศทางหนึ่งไปทางเยี่ยนจ้าวเกอ!

ลูกแสงขนาดมหึมาไม่เพียงแต่ครอบเยี่ยนจ้าวเกอเอาไว้ ยิ่งกว่านั้นคือม้วนเอาเยี่ยฉงโจว จางเหยา และคนอื่นๆ ที่ล้มเปลี้ยลงบนพื้นขึ้นไปด้วยเช่นกัน

ถ้าหากเยี่ยนจ้าวเกอจัดการไม่รอบคอบ พวกเยี่ยฉงโจวก็จะโดนลูกหลงไปด้วยทันที

หากช่วยกลุ่มของเยี่ยฉงโจวต้านทาน การรุกโจมตีของคู่ต่อสู้อีกคนก็จะยิ่งคุกคามเยี่ยนจ้าวเกอ!

กลุ่มของเยี่ยฉงโจวเบิกตากว้าง รำพึงกับตนว่าถ้าหากอยู่ต่างแดน เกรงว่ายากที่จะโต้ตอบสถานการณ์ที่อันตรายเช่นนี้!

“เขาจะทำอะไร?” ในใจหร่วนผิงบีบแน่น

จางเหยาเผลออ้าริมฝีปากออกโดยไม่ได้ตั้งใจ “ศิษย์พี่เยี่ยน…”

เยี่ยฉงโจวกำหมัดแน่น “อย่าสนใจพวกข้า เวลาแบบนี้ป้องกันตัวเจ้าเองก่อนเถอะ!”