ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 196

ในซากปรักหักพังคล้ายกับฝังกลบสิ่งใดไว้ แสงอาทิตย์รำไรส่องทะลุจากในซากปรักหักพังออกมา

เยี่ยนจ้าวเกอตั้งใจมองซากปรักหักพังอย่างละเอียดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยื่นฝ่ามือออกไป ปราณจิตราไหลพล่าน ปัดเอาเศษหินออกดังโครมคราม จนผลึกหินสีดำก้อนหนึ่งปรากฎขึ้นตรงหน้าเขา

ชายหนุ่มจ้องมองผลึกหินสีดินอยู่พักหนึ่ง รู้สึกได้ถึงพลังปราณที่สั่นไหวไหลเวียนอยู่ภายในอย่างแผ่วเบา จากนั้นเขาก็ยื่นนิ้วมือออกไปแตะพื้นผิวผลึกหินแผ่วเบา แล้วถ่ายปราณจิตราของตนเข้าไป

หลังจากปราณจิตราเข้าสู่ผลึกหินสีดำ และหมุนเวียนรอบหนึ่งแล้ว มันก็กลับสู่ภายในร่างกายเยี่ยนจ้าวเกอ

สิ่งที่ตามมา กลับดึงปราณของเหลวเป็นเส้นฝอยที่แฝงอยู่ในผลึกหินสีดำเองออกมา

เขาสำรวจภายในร่างกายตนเอง สามารถเห็นได้ถึงการมีอยู่ของสิ่งที่คล้ายกับเส้นด้ายสีดำเส้นหนึ่ง ไหลออกไปแล้วหวนกลับเข้ามาใหม่ตามปราณจิตราของตน ตรงดิ่งจากระหว่างนิ้วไหลเข้าสู่ภายในร่างกายตน สู่จุดตันเถียนชี่ไห่พร้อมกับปราณจิตรา

ปราณของเหลวที่คล้ายกับเส้นด้ายสีดำนั้นบริสุทธิ์และควบแน่น ทำให้ผู้คนรู้สึกได้ถึงความเย็นเยียบอยู่หลายส่วน

ทว่าขณะเดียวกับที่กำลังรู้สึกถึงความเย็นเยียบนั้น ภายในใจของเขากลับกระสับกระส่ายอยู่ช่วงหนึ่ง ราวกับมีสิ่งใดถูกลากดึงไว้ กำลังจะเคลื่อนไหวก่ออันตราย

ในสมองเยี่ยนจ้าวเกอเหมือนกับปรากฎเงาร่างของคนผู้หนึ่ง เงาร่างนั้นเลือนรางไม่ชัดเจน กระนั้นมองเผินๆ ลักษณะหน้าตาองคาพยพทั้งห้า คล้ายกับตัวเขาย่างคาดไม่ถึง

เพียงแต่เงาร่างนี้สบตากับเยี่ยนจ้าวเกอ ในแววตาที่คล้ายกับจะใช่แต่ก็ไม่ใช่ เผยเห็นปราณชั่วร้ายที่ไม่ปกปิดทั้งสิ้น

เยี่ยนจ้าวเกอมองภาพเบื้องหน้านี้ด้วยความสงบเงียบ หัวเราะเย้ยหยัน “ก้อนผลึกที่ก่อตัวขึ้นหลังจากค่ายกลผกผันกลับอย่างนั้นหรือ?”

ภายในจุดตันเถียนชี่ไห่ ปราณสะอาดกระจายออก เผยเห็นกลุ่มธาตุปราณบริสุทธิ์ที่อยู่ภายใน

ขณะที่กลุ่มธาตุปราณพรั่งพรู ก็รับเอาปราณของเหลวที่คล้ายกับเส้นด้ายสีดำนั่นเข้าสู่ภายใน เมื่อด้ายดำเข้าสู่ภายใน ควันขาวเป็นฝอยๆ พลันพุ่งออกมาทันที!

ในสมองเยี่ยนจ้าวเกอ เงาร่างปราณชั่วร้ายกายหนึ่งนั้น ค่อยๆ เลือนหายไปอย่ารวดเร็ว

จิตวิญญาณผลึกหินที่ลากดึงออกมาจากภายใน เข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ ตามที่เยี่ยนจ้าวเกอเสริมปราณจิตราของตนทะลุเข้าสู่ภายในผลึกหินสีดำ จนท้ายที่สุด เหมือนกับว่าธารแสงสีดำสายหนึ่งผ่านปลายนิ้วเยี่ยนจ้าวเกอ ไหลตามเส้นลมปราณเข้าสู่ภายในจุดตันเถียน

ธารแสงสีดำที่รับเข้ามายิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ กลุ่มธาตุปราณบริสุทธิ์ค่อยๆ ขยายตัวออก

หลังจากผ่านไปเนิ่นนาน ผลึกแก้วสีดำพลันส่งเสียง ‘แกรก’ ดังกังวานทอดส่งมา จากนั้นก็เห็นว่าผิวผลึกหินปรากฎรอยแตกร้าวออก จากนั้นก็แตกเป็นเศษเล็กเศษน้อย

เศษชิ้นส่วนผลึกหินสีดำที่แตกเป็นเศษเล็กเศษน้อย กลายเป็นดินทรายอย่างรวดเร็วยิ่ง สุดท้ายปลิวกระจายไปกับสายลม เปลี่ยนเป็นละอองฝุ่น

กลุ่มธาตุปราณบริสุทธิ์ในจุดตันเถียนชี่ไห่ของเยี่ยนจ้าวเกอ หลังจากขยายตัวแล้ว ก็หดเล็กลงอย่างฉับไวด้วยเช่นกัน สุดท้ายเปลี่ยนกลับเป็นลักษณะเดิมใหม่อีกครั้ง ประหนึ่งไม่เคยเกิดสิ่งใดขึ้นมาก่อน

กระนั้นเยี่ยนจ้าวเกอกลับรู้สึกได้ถึงปราณจิตราทั่วกายตนเอง ที่ยิ่งทรงพลังมากขึ้น เข้าถึงเส้นลมปราณทั้งหมด ขณะเดียวกันสติปัญญาก็เพียงพอมากขึ้นเรื่อยๆ เริ่มมีความรู้สึกได้ดั่งใจต้องการ ระยะทางสู่ขั้นเคียงนภาระยะท้ายใกล้เข้ามาอีกก้าวหนึ่ง

กลุ่มธาตุปราณกลับมาสงบอีกครั้ง ปราณบริสุทธิ์ปรากฎให้เห็น ห่อหุ้มอำพรางกลุ่มธาตุปราณบริสุทธิ์ไว้

เยี่ยนจ้าวเกอได้รับความสำเร็จ สายตากวาดมองอบทิศก็พบว่าไอมารในโลกหล้าค่อยๆ กระจายออกไปแล้ว ตำแหน่งที่ฝูงชนอยู่ตอนนี้ก็คือบนกองโคลนก้นบึ้งทะเลสาบปิดนภา น้ำทะเลสาบละแวกใกล้เคียงแห้งเหือดจนหมดสิ้น ขณะนี้บัดนี้เหมือนกับแอ่งกระทะขนาดมหึมาอย่างไรอย่างนั้น

ไอมารกระจายออกไปจนหมดสิ้น ฟ้าดินแดนมารพังทลายลง ไม่มีผลกระทบจากไอมารแล้ว น้ำในทะเลสาบที่ถูกตัดขาดไกลออกไปเริ่มเติมเต็มความว่างเปล่า ไหลพรั่งพรูมาทางแถบนี้อีกครั้ง

ข้างหูเยี่ยนจ้าวเกอได้ยินเสียงน้ำไหลเชี่ยวดังขึ้นจากทั่วสารทิศ ราวกับน้ำป่าไหลหลากก็ไม่ปาน

ทางด้านนั้น หลิวเซิ่งเฟิงสิ้นใจในเงื้อมมือของหร่วนผิงเรียบร้อยแล้ว กลุ่มของเยี่ยฉงโจวและหลี่จิ้งหว่านก็ประคองกันและกัน

ชายหนุ่มยันฝ่ามือออกไป ปลดปล่อยปราณจิตราสู่ภายนอก แปรสภาพเป็นมือยักษ์ข้างหนึ่ง ยกเอาพวกเยี่ยฉงโจวขึ้น แล้วเคลื่อนกายเหินขึ้นไปพร้อม

ไม่นานนัก น้ำไหลหลากก็ไหลพล่านมาจากแต่ละทิศละทาง ใต้ฝ่าเท้าของทุกคนกลายเป็นเขตน้ำเจิ่งนองทั้งผืนใหม่อีกครั้ง

เพียงแต่ว่าทะเลสาบปิดนภาในขณะนี้ ไม่เหมือนก่อนหน้านี้แล้ว