ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 224

เยี่ยนจ้าวเกอรองเสาหินเอาไว้ สายตาเพ่งมองมังกรทมิฬพิฆาตที่อยู่ขอบฟ้าไกลออกไป และทุกคนที่รวมตัวกรูกันมาทางตน

ชายหนุ่มสังเกตการณ์ไปพลาง พร้อมทั้งส่งปราณจิตราอธิบายสถานการณ์ปัจจุบันคร่าวๆ ให้กับอาหู่และเฟิงอวิ๋นเซิง

‘คนที่สามารถขับเคลื่อนมังกรทมิฬพิฆาตได้ อย่างต่ำที่สุดมีพลังฝึกปรือระดับมหาปรมาจารย์’ สีหน้าท่าทางของอาหู่บัดนี้เคร่งขรึมจริงจัง ไม่เห็นความกลิ้งกลอกดื้อดึงเช่นก่อนหน้านี้ ‘อีกฝ่ายไม่ลงมือโดยตรง คิดๆ ดูแล้วเป็นเพราะพะว้าพะวังเรื่องที่มีมหาปรมาจารย์กว่างเฉิงที่อยู่ที่นี่ ขณะเดียวกันก็เป็นการก่อเกิดผลตรึงควบคุมด้วยเช่นกัน’

มือเฟิงอวิ๋นเซิงจับอยู่บนด้ามดาบสีดำ ‘อาศัยพลังภัยธรรมชาติของมังกรทมิฬพิฆาตทั้งสิ้น มหาปรมาจารย์ผู้นั้นไม่เข้าใกล้ จึงไม่อาจควบคุมได้ถ้วนถี่เช่นกัน ฉะนั้นเลยไม่ได้ยึดกุมจนบรรลุเป้าหมายของตนได้เต็มที่’

‘สามารถใช้มังกรทมิฬพิฆาตฝังพวกเราได้แน่นอนว่าเป็นการดีที่สุด ถ้าหากไม่อาจ ก็สามารถใช้ประโยชน์สร้างสถานการณ์ยุ่งเหยิง ทำให้พวกเราจัดการไม่หวาดไม่ไหว’

เฟิงอวิ๋นเซิงมองยังเยี่ยนจ้าวเกอ ‘เวลานี้ หากมีคนอาศัยความชุลมุนลงมือ โอกาสประสบผลสำเร็จก็จะเพิ่มสูง…’

เยี่ยนจ้าวเกอแววตาหยั่งลึก เพียงพยักหน้าเล็กน้อย ไม่กล่าวมากไปกว่านี้

ฉับพลันนั้น สายตาของเยี่ยนจ้าวเกอทอดมองไป เห็นเหลียนอิ๋ง บุตรคนน้องตระกูลเหลียนผู้นั้นอยู่ด้านหลังจวินลั่ว สีหน้าท่าทางแปลกประหลาดอยู่บ้าง ก่อนจะชักกระบี่สั้นสีดำเล่มหนึ่งออกมาฉับพลัน

ชายหนุ่มย่นคิ้ว เพราะทีแรกนึกว่าเขาต้องคิดร้ายต่อจวินลั่ว จึงกำลังเตรียมจะไปขัดขวาง กลับเห็นเป้าหมายของกระบี่สั้นสีดำเป็นตัวของเหลียนอิ๋งเอง

กระบี่สั้นสีดำแทงเข้าไปในแขนของเหลียนอิ๋งเอง ส่งเสียงดัง ‘ฟึบ’ เบาๆ ออกมาทันใด

มีพลังวิญญาณอันแปลกประหลาดปรวนแปร กำจายออกจากกระบี่สั้นสีดำและปากแผลบนแขนของเหลียนอิ๋ง

เยี่ยนจ้าวเกอแววตาหยุดชะงัก ‘คล้ายเป็นการกลายพันธุ์ของพิธีสังเวยโลหิตประเภทหนึ่ง ภายในเส้นเลือดของเขา ถูกคนซ่อนอาคมบางชนิดเอาไว้ก่อนเกิดเรื่อง?’

โลหิตสดหยดลงจากแขนเหลียนอิ๋ง หล่นร่วงไปบนพื้นทรายเบื้องล่าง หลอมเหลวทรายและย้อมมันเป็นสีขาวโพลนดุจหิมะผืนหนึ่งในชั่วพริบตา

เงาแสงในอากาศลอยล่อง เกาะผนึกกลายเป็นอักขระยันต์มโหฬารที่ปรากฏวับวาบอันหนึ่ง ก่อนจะประทับลงบนพื้น

สีขาวราวกับหิมะลุกลามไปยังทะเลทรายรอบๆ อย่างฉับไว โดยมีจุดที่เหลียนอิ๋งหยัดยืนอยู่เป็นศูนย์กลาง

ฉับพลันนั้น ใต้ฝ่าเท้าทุกคนเกิดความรู้สึกสั่นกระเพื่อมรุนแรงส่งทอดมา ประหนึ่งแผ่นดินไหวอย่างไรอย่างนั้น ทะเลทรายสีขาวเปลี่ยนเป็นอันตรายขึ้นมาทันทีทันใด

ทะเลทรายใต้เท้า คล้ายกับเปลี่ยนเป็นทรายดูดทั้งหมดในตอนนี้ ครั้นผู้คนย่ำเหยียบไปด้านบน ก็จมลงไปในบัดดล!

ทุกคนต่างตะลึงงัน “…นี่คือ มังกรขาวพิฆาต?”

ผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ล้วนเป็นจอมยุทธ์ นอกเหนือจากจวินลั่ว เหลียนอิ๋ง และเหลียนเฉิงทั้งสามคนแล้ว ล้วนเป็นจอมยุทธ์ระดับปรมาจารย์ทั้งสิ้น

สังเกตเห็นความผิดปกติอยากจะปลดปล่อยพลังกระโดดขึ้น ทว่ากลับสิ้นหนทางถลันออกจากการฝังกลบของทรายดูดสีขาว

ใต้เท้าเพียงแค่ออกแรงน้อยนิด ไม่เพียงไม่อาจถอนเท้าออกจากทรายดูดได้ กลับจะจมลงลึกกว่าเดิมเสียด้วยซ้ำไป

ไม่ว่าจะเป็นกลวิธีอันแข็งแกร่งหรืออ่อนโยน ล้วนปรากฏผลลัพธ์เดียว ครั้นวางแผนขับเคลื่อนส่งปราณจิตรา กระนั้นเมื่อปราณจิตราสัมผัสถูกทรายดูดสีขาว ก็ถูกกำจัดจนไร้รูปร่างทันควัน!

กลางท้องฟ้าเหนือศีรษะ ลมพายุสีดำผลาญทำลาย ส่วนทะเลทรายเวิ้งว้างเปล่าเปลี่ยวใต้ฝ่าเท้า กลับเปลี่ยนเป็นบ่อทรายดูดอีก ใคร่ฝังคนทั้งเป็น

หลังจากเท้าและขาจมเข้าไปในทรายดูด ทุกคนต่างไม่กล้าขยับเขยื้อนซี้ซั้ว เพราะยิ่งกระเสือกกระสนเท่าใด ก็ยิ่งจมลงเร็วเท่านั้น

ขณะเดียวกับที่หมดทางเคลื่อนไหว ยิ่งทำได้เพียงเบิกตาโพลงมองดูพายุสีดำอันน่าพรั่นใจจู่โจมมาทางตน

จวินลั่วกรีดร้องด้วยความตกใจ ใต้เท้าว่างเปล่า ร่างจมลงอย่างรวดเร็ว ไม่นานนักเรือนกายก็ราวกับจมลงไปในพื้นทรายสีขาวครึ่งหนึ่ง

เหลียนเฉิงที่อยู่อีกด้านหนึ่งก็เป็นเช่นนี้ด้วยเหมือนกัน